คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ไปเที่ยวกับนาย ฉันเหนื่อย!!
..Love Japanese..
ไปเที่ยวกับนาย ฉันเหนื่อย!!
เช้าวันอาทิตย์ฉันตื่นขึ้นมาอย่างแจ่มใส =_= เตียงนุ่มจนไม่รู้ฉันเผลอหลับไปตอนไหน ฉันลุกขึ้นออกจากห้องเดินลงไปทำธุระในห้องน้ำแล้วจึงเดินออกมารับลมหน้าบ้าน ฮ้าาาาาาาาาา >o< อากาศดีจังเลย ฉันเดินดูนู่นดูนี่อยู่ซักพักก็เดินกลับเข้าไปในบ้านพบคุณน้ากำลังทำอาหารอยู่ในครัว อิอิ>_<ว่าสิได้กลิ่นหอมๆ
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณน้า^o^"
"อ้าว อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ตื่นเช้าจังเลยนะ ^^"
"มีอะไรให้หนูช่วยมั๊ยค่ะ"
"งั้นช่วยไปตามคุณอา ยูสะ แล้วก็ยูอิจิลงมากินข้าวหน่อยนะ อีกเดี๋ยวน้าก็ทำเสร็จแล้วล่ะ"
"ได้ค่ะ^0^"
ฉันรีบเดินขึ้นบันไดไปทันที อาหารอร่อยๆกำลังรอเราอยู่ เอิ้กๆๆ ระหว่างนั้นคุณอาก็เดินลงมาพอดี ฉันจึงทักทายคุณอาและขอตัวไปตามอีกสองคนที่เหลือ และคุณอาก็ไม่ลืมที่จะเตือนฉันก่อนจะเดินลงไปว่า
"เอ้อ ยูอินะ เจ้ายูอิจิมันตื่นยาก ถ้าปลุกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร"
"ค่ะ^o^เข้าใจแล้ว"
ฉันรับคำแล้วเดินมาหยุดที่หน้าห้องของยูสะ แล้วเคาะประตูเรียก
"ยูสะ คุณน้าให้มาตามไปกินข้าว"
รอสักพักประตูก็เปิดออกพร้อมกับใบหน้างัวเงียของยูสะ
"ข้าวเช้าเสร็จแล้วเหรอ=o="
"อืม"
"ข้าวๆๆๆๆ ^^ ลงไปกินกันเถอะยูอินะ"
"-___-^^เดี๋ยวตามลงไปนะ ฉันต้องปลุกยูอิจิด้วยน่ะ"
"หืม 0_0 ยูอิจิเหรอ ไม่ต้องไปปลุกหรอก ตะวันไม่ชี้ก้นมันไม่มีทางตื่นเด็ดขาด"
"เอ่อ -___-;; ขอฉันลองปลุกดูก่อนนะ"
"อื้ม ตามใจ งั้นฉันลงไปก่อนนะ"
"จ๊ะ"
แล้วยูสะก็จากไป ฉันรวบรวมสมาธิเดินมาหยุดที่หน้าห้องของยูอิจิแล้วเคาะประตูเรียกด้วยน้ำเสียงกระด้าง
"นายหน้าอ่อน คุณน้าให้มาตามไปกินเช้า"
สิ่งที่ได้รับคือความเงียบ -_- ฉันจึงเริ่มเคาะประตูเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล ฉันยืนเคาะอยู่ประมาณห้านาทีก็ยังไม่มีคนมาเปิดประตู ไหลตายไปแล้วรึไงนะ? ฉันหมดความอดทนจึงใช้มือจับลูกบิดหมุนแล้วกระชากมันออกอย่างแรง โชคดีที่ประตูไม่ได้ล็อค -_-;;
เมื่อก้าวเท้าเข้ามาฉันก็ต้องตกตะลึงกับสภาพภายในห้อง 0_o ที่โต๊ะเขียนหนังสือมีเศษกระดาษขยุ้มกองเกลื่อนกรานไปทั่วบริเวณ หนังสือหลายเล่มถูกเหวี้ยงทิ้งไว้แถวซอกกำแพงและถังขยะก็ล้มระเนระนาด เสื้อผ้าที่ใส่แล้ววางอยู่ทุกย่อยหญ้าของพื้นห้อง ส่วนหน้าทีวีก็มีทั้งแผ่นเกมส์ ซีดีหนัง และกองขนมกระจายอยูเต็มไปหมด โอ้ว~>O< บอกฉันทีนี่มันห้องนอนคนรึกองขยะสาธารณะของญี่ปุ่นกันแน่เนี่ย??
และที่เตียงนอนที่ปูด้วยผ้าสีฟ้าอ่อนริมห้องก็ปรากฏร่างของนายยูอิจินอนสลบสไลอยู่ ฉันพยายามเดินผ่านสิ่งกีดขวางต่างๆนาๆไปใกล้ๆเตียงแล้วใช้นิ้วสะกิดยูอิจิเป็นเชิงเรียก
"นี่นายขี้เซา คุณน้าให้มาตามไปกินข้าว"
"คร่อกฟี้ -o- zzzZZZZ"
"ไม่ได้ยินรึไง เช้าแล้วนะ ลุกได้แล้วนายบ๊อง"
ไม่ว่าจะเรียกซักเท่าไรนายยูอิจิก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยซักนิด เขานอนเหยียดตรงหันข้างมาทางฉัน ดวงตากลมโตปิดสนิท ดูๆไปหมอนี่หล่อเป็นบ้าเลยแฮะ >0< ปากสีชมพูสดทำให้เขาดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก อ๊ะ!! เดี๋ยวก่อน ฉันมัวมองอะไรอยู่เนี่ย -__-^^^
ฉันยืนคิดอะไรซักพักแล้วโน้มตัวลงไปจับหัวของยูอิจิ ฉันใช้มือทั้งสองข้างขยุ้มผมสีบลอนด์สวยจนฟูไม่เป็นทรงแล้วบีบจมูกเขาแรงๆทีนึง
"ฮะๆๆ หัวนายเหมือนสิงโตเลยอ่ะ ฮะๆๆ >o< เดี๋ยวนะๆ ยังมีอีก"
ฉันก้มลงไปหยิบปากาจากพื้นมาแล้วจับหน้าของเขาเฉิดขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็เขียนหนวดแมวที่แก้มให้เขาข้างละสามเส้น
"ฮะๆ >O< ดูหน้านายสิ เหมือนแมวเชื่องๆเลย โอ๊ย ตลกชะมัด ฮะๆๆ"
ฟึ่บ!!!!!!!
"ว้ายยยยย"
อยู่ๆแขนของฉันก็โดนมือของนายยูอิจิดึงจนเสียหลักล้มลงไปที่เตียง แล้วนายยูอิจิก็รีบใช้มืออีกข้างกดหัวให้ฉันนอนลงและดึงตัวเข้าไปใกล้ๆ มือทั้งสองข้างของเขาโอบเอวฉันไว้จนขยับไปไหนไม่ได้ และตอนนี้เขากำลังลืมตาและจ้องฉันด้วยสาตาโหดสุดๆ
"นายทำอะไรน่ะ!! ปล่อยฉันนะ นายตื่นตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย" ฉันดิ้นขยุกๆเป็นหนอนอยู่ในวงแขนเขา
"ยัยบ๊อง ฉันตื่นตั้งแต่เธอเรียกหน้าห้องแล้ว"
"แปลว่านายไม่ได้หลับตั้งแต่ต้นเลยน่ะสิ?"
"ถ้าฉันหลับฉันจะรู้ไหมล่ะว่าเธอทำอะไรฉันบ้าง -_-"
"นี่นายหลอกฉันเหรอ!? ปล่อยฉันเลยนะ!!"
"ใครหลอกเธอ เธอต่างหากที่มาทำฉัน"
"ใครทำ ทำอะไร ฉันไม่ได้ทำนะ"
ฉันแกล้งตีหน้าซื่อแล้วก้มหน้าหน่อยๆ เพราะตอนนี้นายยูอิจิแทบจะหายใจรดหน้าฉันแล้ว ถึงยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะ!!! T_T มีผู้ชายมานอนกอดอยู่แบบนี้มันทำอะไรไม่ถูก ข้อร้องล่ะ!! ช่วยเอาหน้าหล่อๆของนายไปห่างๆฉันซักที!!!!!
"ถ้าฉันไม่ตื่นเธอคงไม่หยุดแค่นี้ใช่มะ"
"ฉันกะว่าจะถอดเสื้อนายแล้วเขียนเล่นด้วยล่ะ -o-"
"เคยมีคนบอกเธอว่าไม่ปกติรึเปล่า -_-^ แล้วหนวดแมวนี่จะทำยังไง"
"บ่นอยู่ได้เรื่องแค่นี้เอง -o- งั้นฉันล้างให้เอาไหมล่ะ"
"ก็ดีนะ"
"งั้นนายปล่อยฉันแล้วก็ลุก จะได้ลงไปล้างหน้า"
"ไม่ ตอนนี้ฉันจะลงโทษเธอก่อน"
"เรื่องอะไรมิทราบ ปล่อยนะ!!"
"เธอขยี้ผมฉัน เขียนหน้าฉัน แล้วเมื่อคืนก็มาทำท่าทางยังงั้นใส่ฉันอีก"
"ฉันทำท่าอะไร? -o-" งงดิ
"เธอยั่วฉัน"
พลัวะ!!!!
"เธอต่อยทำไมเนี่ย"
"ใครยั่วนาย พูดดีๆนะ"
"เธอไง เธอบอกว่าราตรีสวัสดิ์นะยูอิจิ ถ้าคืนนี้เหงามาที่ห้องฉันได้นะ เป็นผู้ชายเก็บกดเอาไว้จะไม่ดีต่อสุขภาพ นั่นไม่เรียกว่ายั่วเหรอ"
"ฉันเปล่ายั่ว ฉันแค่แกล้งนายเล่น เข้าใจซะใหม่นะ"
"เธอต้องรับผิดชอบที่ทำให้ฉันนอนไม่หลับ"
"นายนอนไม่หลับมันเกี่ยวอะไรกับฉัน-o-"
"ก็เพราะเธอไง นอนให้ฉันกอดอยู่อย่างนี้เลย"
"-__-^ ปล่อยนะ!!! นายบ้าไปแล้วใช่มะ อยากโดนสักหมัดรึไง"
"เปล่า"
"ปล่อยฉัน!!-o-"
"ไม่"
"เดี๋ยวไอ้นั่นนายจะใช้การไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยล่ะ -o-"
พรึ่บ!!!!!!
ได้ผลทันที -__-^ นายูอิจิปล่อยมือออกจากตัวฉันแล้วกระเด้งตัวขึ้นนั่งแบบสายฟ้าแลบ ฉันจึงลุกออกจากเตียงแล้วเรียกยูอิจิ เขาก็เดินตามลงมาข้างล่างด้วยสีหน้าหงุดหงิดและตรงไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว จริงสิ -o- หนวดแมวเหมียวของนายยังไม่ได้ลบออกเลยไม่ใช่เหรอ
"ยูอิจิ หน้านายไปโดนอะไรมาน่ะ" ยูสะที่กำลังคีบไก่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยหันมาถามแล้วกลั้นหัวเราะ
"อ๊ะ!!!!"
ยูอิจิร้องออกมาพร้อมกับเอามือจับแก้มแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ ยูสะมองตามอย่างขำๆแล้วยกนิ้วโป้งให้ฉัน ส่วนคุณน้ากับคุณอาก็พากันหัวเราะชอบใจ -_- ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วเดินตามเขาไปที่ห้องน้ำและพบนายยูอิจิยืนขมวดคิ้วเอาน้ำถูหน้าไปมาแรงๆอย่างอารมณ์เสีย
"ทำยังงั้นหน้านายก็เจ๋งหมดหรอก"
"เพราะใครกันล่ะ -_-" เขามองฉันด้วยสายตาตำหนิ
"มะ -o- เดี๋ยวฉันช่วย"
ฉันเดินตรงไปที่อ่างล้างหน้าแล้วเอามือลูบหน้าเขาเบาๆ ยูอิจิมองฉันตาโตแต่ฉันไม่สนใจรีบล้างมือตัวเองแล้วหยิบสบู่ขึ้นมาถูจนเกิดฟอง
"ก้มหน้าลงมาสิ นายสูงขนาดนี้ฉันล้างไม่ถึงนะ T_T"
แล้วยูอิจิก้มหน้าลงมา หน้าของเขาและฉันห่างกันไม่ถึง 10 เซนต์ ว้าย >_< ยิ่งเห็นหน้าใกล้ๆฉันยิ่งรู้ว่าเขาหล่อแค่ไหน ฉันสงบสติอารมณ์แล้วเอามือทั้งสองข้างถูลงไปที่แก้มของเขาเบาๆ นายเป็นผู้ชายประเภทไหนกันนะ T_T ผิวถึงได้นุ่มขนาดนี้ และขณะที่ฉันคิดอย่างนั้นสายตาของฉันก็ประสานกับเขา
"นายถูแรงๆอย่างงั้นได้ไง ตาบ้อง แก้มนายแดงหมดแล้ว"
"ไม่ใช่เพราะเรื่องนั้นซะหน่อย"
"นายอย่าขยุกขยิกได้มะ ฉันล้างไม่ถนัด เกิดมาเพิ่งเคยล้างหน้าให้คนอื่นครั้งแรกเนี่ยแหละ"
"จริงอ่ะ -o- ฉันควรภูมิใจไหมเนี่ย"
"ควรสิ -_-^"
"เธอก็เป็นคนแรกที่ล้างหน้าให้ฉัน"
"งั้นเหรอ อืม เอาล่ะ น่าจะออกแล้วนะ ล้างน้ำเปล่าซะ"
ยูอิจิก้มลงไปล้างน้ำที่อ่าง จากนั้นเราสองคนก็ไปกินเช้า คุณน้าและคุณอารีบออกไปทำงาน ส่วนฉันกับนายยูอิจิก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะออกไปข้างนอก -o- ฉันใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวทับเสื้อกล้ามสีน้ำตาลและสวมกางเกงยีนขาสั้นสีซีด แล้วรวบผมดังโงะด้วยยางที่มีลูกเชอรี่ติดอยู่ อืม -_- น่าจะดูโอเคแล้วนะ
ฉันเดินลงมาข้างล่างพบนายยูอิจิที่สวมเสื้อแจกเก็ตสีดำทับเสื้อยืดสีขาวยืนพิงโซฟาอยู่ วันนี้เขาจะดูดีกว่าวันที่ไปรับฉันซะอีก -o- เขามองมาที่ฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็มองอยู่อย่างนั้นจนฉันเริ่มรำคาญ
"นายมองอย่างกับว่าฉันแต่งตัวเหมือนขอทานยังงั้นล่ะ"
"แต่งอย่างนี้เธอดูเด็กลงนะ"
"หืม o_o"
"ใช่ๆ เหมือนเด็กม.ต้นเลย น่ารักดีนะ^o^" ยูสะที่ดูทีวีอยู่หันมาพูดกับฉันแล้วยิ้ม ฉันว่าเธอน่ารักกว่าอีกนะ
"นายรอฉันอีกแป๊ปนึงได้มะ"
"เธอจะไปไหน"
"เปลี่ยนชุดน่ะสิ ฉันอยากดูเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เด็กม.ต้น T_T"
"เสียเวลาน่า ยูสะ เราไปแล้วนะ"
"ไปดีมาดีนะ อย่าพายูอินะไปทำอะไรบ้าๆล่ะ" ยูสะขยิบตาให้ยูอิจิทีนึง ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอพูดอะไรแต่ก็ทำให้ยูอิจิหน้าแดงแบบไม่มีเหตุผล
"เออน่า เธออย่าพูดมากได้ไหม ส่วนเธอไปกันเถอะ"
เขาหันมาดึงมือฉันแล้วลากออกจากบ้าน ยูอิจิพาฉันนั่งรถไฟจนมาถึงชิบูย่า ว้าว O_O เด็กญี่ปุ่นเดินกันให้เกลื่อนไปหมด โดยเฉพาะพวกเด็กผู้ชายหน้าตาน่ากินมากค่ะ >_< ส่วนเด็กผู้หญิงก็แต่งตัวน่ารักๆกันทั้งนั้น
แต่ฉันแปลกใจอยู่อย่างนึงก็คือเด็กที่นี่ถ้าแต่งตัวออกจากบ้านน้อยกว่า3ชิ้นจะเป็นอะไรที่สาหัสนักรึไง เพราะแต่ละคนจะเริ่มจากเสื้อ กางเกง แล้วก็กระโปรงทับกางเกง ถุงน่องทับอีกทีนึง รึไม่ก็เสื้อแจกเก็ตทับเสื้อ และเสื้อโค๊ตทับแจกเก็ต สารพัดที่เห็นแล้วร้อนแทน -_-^^นี่ถ้าเอาไปใส่ที่เมืองไทยล่ะก็ชาวโลกคงประณามหยามเหยียดแน่ๆ และจุดแรกที่ฉันเห็นก็คืออนุสาวรีย์หมา มีเด็กวัยรุ่นนั่งมัวสุ่มแถวนั้นเพียบเลย ซึ่งฉันก็พยายามถามนายยูอิจิว่าเขาเรียกหมานั่นว่าอะไรแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือเธอจะรู้ไปทำไม -_-^ พระเจ้า!! ถ้าฉันไม่ต้องอาศัยนายทำทางล่ะก็นายคงตายอยู่ข้างทางเนี่ยแหละ
จุดต่อมาที่ฉันสะดุดตาคือร้าน100เยน O_O รู้สึกจะเคยเห็นในทีวี ฉันตาโตเป็นไข่ห่านเรียกนายยูอิจิให้แวะที่ร้านนั่น แต่เขากลับเดินผ่านไปโดยไม่เหลียวหลังมามองแม้แต่น้อยด้วยเหตุผลที่ว่าร้านนี้ขายของถูกเกินไป -_- นี่นายรวยมาจากไหนกันยะถึงเข้าร้านแบบนั้นไม่ได้น่ะ และระหว่างทางที่เดิน ถ้าฉันมัวแต่มองร้านเสื้อผ้าน่ารักๆหรือว่าร้านอาหารที่ชวนน้ำลายไหลล่ะก็นายยูอิจิก็จะเดินหายไปทันที T_T ตาบ้าเอ้ย~นี่นายพาฉันมาเที่ยวจริงรึเปล่าเนี่ย!!!
เราสองคนเดินผ่านสี่แยกที่มีจอใหญ่ๆ3จอบนตึกที่มักจะเห็นในหนังไปเรื่อยๆ อันที่จริงจะเรียกว่าเราก็คงไม่ถูกเพราะนายยูอิจิเดินนำลิ่วอยู่ข้างหน้า ส่วนฉันมีหน้าที่เดินลากขาตามอยู่ข้างหลัง T0T
"แฮ่กๆๆ >_< นายจะช่วยหยุดรอฉันหน่อยไม่ได้รึไง" ฉันหยุดเดินแล้วตะโกนใส่นายยูอิจิพลางหอบแฮ่กๆ เขาหันหลังเดินกลับมาใกล้ฉันแล้วพูดคำที่หยาบคายที่สุดออกมา
"ก็เธออยากเกิดมาขาสั้นเองนี่"
"อ้ายยยยย >O<นายว่าไงนะ อยากตายข้างทางใช่มะ!!"
"-_-^เธอเหนื่อยแล้วเหรอ"
"ใช่น่ะสิ นายจะรีบเดินไปถึงไหนกัน ฉันตามไม่ทันนะ"
"งั้นเธอคล้องแขนฉันเอาไว้จะได้เดินไปพร้อมกัน โอเคมั๊ย"
นายยูอิจิว่าพร้อมกับยื่นแขนมาไว้ตรงหน้าฉัน ฉันรีบปัดออกทันที
"ให้ล้านนึงฉันก็ไม่คล้องแขนนายเด็ดขาด นายไม่ใช่แฟนฉันซะหน่อย"
"เธอมีแฟนแล้วเหรอ" เขาถามด้วยสีหน้าดูถูก -_-;;
"มี....แน่นอน.....ในอนาคตอันใกล้นี้แหละ -_-^^"
"ฉันก็ยังไม่มีแฟนเพราะงั้นเธอคล้องแขนฉันได้"
"น่าอายออก คนเยอะแยะ"
"งั้นขอให้สนุกกับการเดินตามแล้วกัน"
พูดจบนายยูอิจิก็เดินลิ่วไปข้างหน้าแบบไม่เห็นฝุ่นฉันจึงต้องรีบเดินตาม แต่ดูเหมือนว่าเขาพยายามจะแกล้งฉันเพราะเขาเดินเร็วกว่าเดิมอีก ทำให้ฉันต้องเร่งฝีเท้าวิ่งไปขนาบข้างแล้วใช้มือจับชายเสื้อเขาเอาไว้ เขาหันมาอมยิ้มให้ฉัน T_T ให้ตายสิ นายเฮงซวยนี่
"นี่นาย แฮ่กๆๆ >_< ฉันยอมแล้วแต่เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทนได้มะ ที่ไม่ใช่คล้องแขนน่ะ"
"เรื่องมากจริง งั้นจับมือเป็นไง"
"โอเค จับมือ"
ทันทีที่ฉันรับคำนายยูอิจิก็คว้ามือฉันไปจับจนแน่นและเริ่มออกเดินอีกครั้ง มือของยูอิจินั้นเย็นให้ความรู้สึกสงบส่วนมือของฉันกลับอุ่นจนเริ่มร้อน บอกตามตรงฉันชอบคนที่มือเย็นนะ -o- เขาพาฉันเดินจนมาถึงย่านฮาราจูกุ ระยะทางก็ประมาณสยาม-ชิดลมแถวบ้านเรา ที่นี่มีวัยรุ่นมากมายที่กำลังเล่นตู้เกมส์อย่างสนุกสนาน และฉันก็เห็นกลุ่มวัยรุ่นที่ทำผมทองทาตัวดำๆแต่งหน้าขาวๆยืนอยู่ตรงมุมถนนเต็มไปหมดทั้งชายและหญิง ดูแล้วเหมือนปอปไม่มีผิด +___= ยูอิจิบอกว่าพวกนี้พอเรียนม.ปลายจบก็ไม่เรียนต่อแต่จะหางานพิเศษทำ แล้วก็ใช้เงินเรื่อยเปื่อยไร้สาระไปวันๆ (หลังๆนี่รู้สึกเหมือนฉันยังไงชอบกล)
"เราจะเดินไปถึงดวงจันทร์กันเลยมะ หิวแล้วนะ" ฉันถามอย่างหมดความอดทน
"อีกหน่อยเอง ร้านนั้นน่ะ"
ยูอิจิชี้ไปทางร้านคาราโอเกะที่ถูกตกแต่งอย่างน่ารักซึ่งไม่เข้ากับหน้าของเขาตรงซอกกำแพงแล้วพาฉันก้าวเข้าไป ว้าว สวยจัง -o- เขาลากฉันมาหยุดอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง เมื่อฉันมองผ่านประตูเข้าไปก็พบวัยรุ่น3-4คนกำลังร้องเพลงอย่างเมามัน บ้างก็เต้นแร้งเต้นกา รึไม่ก็ส่งเสียงเชียร์เย้วๆแล้วยกเบียร์ขึ้นมาดื่ม -_-^อนาคตของญี่ปุ่นจงเจริญ!!!
"นายพาฉันมาทำบ้าอะไรที่นี่ -_- อย่าบอกนะว่านั่นเพื่อนนาย"
ยูอิจิหันมามองฉันแปลกๆแล้วเปิดประตูพร้อมกับลากฉันเข้าไปข้างในโดยไม่ตอบคำถาม
"หวัดดี! กำลังสนุกกันเชียวนะ" เขาตะโกนกลบเสียงเพลงซะดังลั่นจนพวกที่กำลังสนุกหันมามองเป็นตาเดียว
"อ้าว เฮ้ย >_< ยูอิจิ มาแล้วเหรอ ทำไมช้ายังงี้วะ" ผู้ชายผมออกสีเหลืองทองๆเจาะคิ้วที่กำลังเมามันกับการร้องเพลงหันมาทักนายยูอิจิเป็นคนแรก -o- บอกตามตรงว่าหมอนี่ดูไม่เต็มยังไงชอบกล แต่เขาขาวมากทีเดียว นายขาดสารอาหารรึไงนะ
"แล้วนั่นแกพาใครมาด้วยวะนั่น" เสียงเนื่อยๆของผู้ชายผมสีออกแดงที่นั่งอยู่บนโซฟาถามขึ้นมา ตรงหน้าเขามีเบียร์หลายขวดวางอยู่ ท่าทางเมาได้ที่ เขาหรี่ตามองฉันอย่างสำรวจ
"เออว่ะ ผู้หญิงคนใหม่เหรอ" ผู้ชายผมสีดำตัดสั้น พูดแบบไม่สบอารมณ์พร้อมกับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมาที่ฉัน เขาเจาะหูข้างเดียวด้วย ฉันไม่แปลกใจเลยว่าไอ้พวกนี้มันคบกันได้ยังไง
"พวกเรา...ฉันขอแนะนำ นี่ยูอินะ เป็นนักเรียนมาจากประเทศไทย เพื่อนร่วมชั้นของยูสะ ว่าที่เด็กฉันเอง"
"ยินดีที่ได้รู้จัก.....แล้วใครว่าที่เด็กนายไม่ทราบ!" ประโยคแรกฉันพูดกับพวกเพื่อนๆของเขาส่วนประโยคหลังฉันโน้มตัวไปทางยูอิจิแล้วกระซิบช้าๆ แต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจซะงั้น
"เอาล่ะ นี่คือเพื่อนๆของฉัน รู้จักเอาไว้นะ คนผมทองที่ร้องเพลงอยู่ชื่อ มิยาตะ โยชิโระ(เขาหยุดร้องเพลงแล้วส่งยิ้มตาหยี่มาให้ฉัน)...แล้วนั่น คนหัวแดงที่กำลังซัดเบียร์อยู่ชื่อ โนโซมุ ฮานาบิ(เขาหันมายกแก้วให้ฉันแล้วยิ้มโชว์ฟันสวย)....ส่วนหมอนั่น(เขาพยักคางไปทางนายผมดำ)ชื่อ อิรินากะ อากิระ(หมอนี่พูดแค่ว่าดี -_-) แล้วจะยืนเอ๋ออยู่ทำไม มานั่งตรงนี้สิ"
ยูอิจิเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆเพื่อนของเขาและกวักมือเรียกฉัน ฉันเดินไปนั่งข้างๆเขาอย่างจำใจ และคนอื่นๆก็เริ่มร้องเพลงกันต่อไป ยูอิจิยื่นเมนูอาหารมาให้ ฉันรับมาแล้วก้มลงอ่านอย่างเงอะๆงะๆ
"อยากกินอะไรก็บอก ฉันจะสั่งให้"
"ได้ เอ่อ แต่ มีปัญหาอยู่เรื่องนึง"
"อะไรล่ะ"
"ฉันอ่านไม่ออก T0T" ฉันพูดเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้
"หะ?! อ่านไม่ออก เธอพูดเก่งขนาดนี้แต่อ่านไม่ออกเนี่ยนะ"
"ก็ตอนเรียนอ่านฉันแอบหลับนี่น่า T^T ในเมนูนี้ฉันอ่านได้แต่พวกเครื่องดื่มน่ะ T_T"
"เอางี้ ฉันจะอ่านเมนูให้ฟัง เธออยากกินอะไรก็บอก โอเค้"
"(T_T)(_ _ )(T_T)(_ _ )"
แล้วนายยูอิจิก็เริ่มอ่านเมนูอาหารทีละอย่างให้ฉันฟัง พอฉันอยากกินอะไรก็จะพูดได้แต่ว่าเอานี่ๆ
"เฮ้ยๆ ทุกคนดูนี่สิ ยูอิจิกำลังบริการผู้หญิงว่ะ" นายโยชิโระพูดอย่างตื่นเต้นแล้วทำตาโตเหมือนคนไม่เต็ม ส่วนฮานาบิกับอากิระก็มองมาทางฉันกับยูอิจิอย่างสนใจ
"แล้วแกมีปัญหาอะไรวะโยชิโระ"
"นายพูดให้มันเพราะหน่อยไม่ได้รึไง -o-" ฉันว่า
"เธอก็มีปัญหาอีกคนรึไง -_- จะไม่กินใช่ไหม"
"T^T กินสิกิน T0T ฉันหิว"
"งั้นรออยู่ตรงนี้ฉันจะไปสั่งอาหาร แล้วอย่ากัดเพื่อนๆฉันล่ะ"
"=_= นายหมายความว่าไง"
ยูอิจิมองหน้าฉันอย่างไร้อารมณ์แล้วเดินออกไป นายโยชิโระจึงเดินมานั่งแทนที่พลางโอบไหล่ฉันยิ้มๆ -_- แกทำบ้าอะไรเนี่ยไอ้หัวรังนก
"ชื่อยูอินะเหรอคับ ^o^ ผมโยชิโระนะ น่ารักจังขอสมัครเป็นแฟนได้มั๊ยฮะ"
"โยชิโระ นั่นเพื่อนของยูสะนะ แล้วถ้าจะจีบใครก็ดูหน้าหน่อยสิวะ" นายอากิระว่า
"ไม่ได้ๆ ^o^ คนนี้ฉันของาบว่ะ อยากลองคนที่แก่กว่า อีกอย่างท่าทางยูอิจิแปลกๆ" นายฮานาบิแย้งแล้วมองฉันขึ้นๆลงๆ
-_______-^^ พวกมันพูดกันเหมือนฉันไม่ได้นั่งอยู่ยังงั้นล่ะ ฮึ่ม!!!! เจ้าแม่ลงแล้ว
"นายชื่อโยชิโระใช่ไหม^^" ฉันหันไปยิ้มหวานให้เขา
"ใช่ครับผม ^o^ เป็นเกียรติจังที่จำชื่อผมได้"
"นายเป็นดีซ่านขึ้นหัวรึไงผมถึงได้เป็นยังงี้น่ะ ช่วยเอามือออกไปจากบ่าฉันแล้วรีบไปนั่งไกลๆเลยป่ะ ที่มีออกเยอะแยะ ฉันไม่สนเด็กหรอกนะ ส่วนนายน่ะชื่ออากิระใช่มะ? เลิกเก๊กซัก 2 วิจะได้มั๊ย เห็นแล้วรำคาญลูกตาเป็นบ้า หน้าฉันมันจะเป็นยังไงหนักหัวนายตรงไหนไม่ทราบ! แล้วนายฮานาบิ..ถ้าคิดจะงาบคนอื่นหัดดูสังขารตัวเองซะก่อนสิ ดื่มเข้าไปขนาดนั้นว่ากันว่าจะเสื่อมเร็วแบบไม่รู้ตัวนะ ระวังไม่มีหญิงที่ไหนเอานายไปทำแฟนล่ะ....แล้วที่สำคัญพวกนายน่ะก็หัดรู้จักเคารพคนที่อายุมากกว่าซะมั่งสิ!!!!!"
แฮ่กๆๆๆ -_-;;; โอยยยย เหนื่อยเหมือนกันน่ะเนี่ย
หลังจากที่ฉันพรั่งพรูคำพูดออกมาทุกคนก็อึ้งไปเป็นแถบๆจนนายยูอิจิเดินเข้ามา โยชิโระจึงเดินกลับไปนั่งที่ตัวเองและยูอิจิก็นั่งลงแทนที่
"ยูอิจิ ยัยนี่ปากร้ายเป็นบ้าเลยว่ะ" โยชิโระคือคนแรกที่เปิดปากพูด
"-_-ฉันแนะนำให้นายเปลี่ยนเพื่อนนะ" ฉันหันไปทางยูอิจิ
"เกิดอะไรขึ้นตอนที่ฉันไม่อยู่รึไง"
"ก็เด็กแกไง ว่าโยชิโระเป็นดีซ่านขึ้นหัว ว่าอากิระว่ามันขี้เก๊ก สองอันนี้น่ะพอรับได้หรอกนะ แต่หาว่าฉันเสื่อมนี่สิ!!!...ขอบอกเธอไว้ก่อนว่าฉันไม่มีทางเสื่อมเด็ดขาด>O<ของฉันยังใช้ดีอยู่" ฮานาบิหัวพูดแล้วชี้มาทางฉันพร้อมกับกรอกเบียร์เข้าปาก
"ปากดียังงี้มันน่าจูบสั่งสอนนะ^^" อากิระว่ายิ้มๆ
"พวกนายก็น่าจะโดนคนละหมัดเหมือนกัน^^"
"หยุดเลยอากิระ ห้ามยุ่งกับยัยนี่" ยูอิจิขมวดคิ้ว
"ทำไมล่ะ ปกติแกไม่ห้ามฉันยุ่งกับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ"
"เออ แต่ยัยนี่เป็นคนของฉัน รึอยากให้รู้ถึงหูใครบางคน" พอยูอิจิพูดอย่างงั้นอากิระก็เงียบสนิท แต่เดี๋ยวก่อน..!
"ฉันเป็นคนของนายเมื่อไร?" ฉันหันหน้าไปถามยูอิจิที่กำลังเลื้อยมือมาวางบนไหล่ฉัน
"ยัยบ๊อง เธอเป็นครูฉันแล้วเธอก็เป็นคนดูแลฉันด้วยไง ลืมแล้วเหรอ"
"เข้าใจล่ะ -o- แต่ถ้านายยังไม่เลิกเรียกฉันว่ายัยบ๊อง ฉันล้มโต๊ะแน่ๆ"
"เธอกล้าเหรอ" ยูอิจิถามเสียงเข้ม
"นายว่ากล้าไหมล่ะ^^"
"ฉันว่าเธอกล้า -__-^^ ยัยเตี้ย"
ปึง!!!!!!!!!
ฉันทุบโต๊ะดังสนั่นห้องจนอาหารบนโต๊ะหกระเนระนาด พวกผู้ชายมองฉันตาปริบๆ แม้แต่ฮานาบิที่กำลังกรอกเบียร์เข้าปากก็หยุดมองฉัน
"ฉันให้โอกาสนายอีกครั้ง ห้ามพูดคำว่าเตี้ยกับฉันอีกเป็นครั้งที่สอง ^^ ไม่งั้นนายอดมีลูกแน่ๆ"
"เข้าใจล่ะ -_-;;;;; ทำไมวันนี้เธอดูหงุดหงิดง่ายจัง"
"ฉันหิว -o- ไหนล่ะอาหาร"
"เดี๋ยวเขาจะยกมาส่ง -_- เธอจะหิวอะไรหนักหนา"
และขณะที่ฉันกำลังจะเริ่มปะทะคารมกับนายยูอิจิบริกรก็ยกอาหารเข้ามาพอดี ฉันรีบกวาดทุกอย่างเข้าท้องโดยไม่สนใจสายตาที่มองมาของนายยูอิจิ -_- โยชิโระกับอากิระก็ช่วยกันร้องเพลงและยกเบียร์ขึ้นดื่มยังกะน้ำเปล่า และนายฮานาบิที่เมามันกับการฟาดเบียร์3ขวดรวดก็เข้าไปผสมโรงร้องเพลงด้วย ส่วนฉันได้แต่มองพวกนั้นด้วยสายตาเวทนาและเริ่มทะเลาะเรื่องไร้สาระกับนายยูอิจิไปเรื่อยเปื่อย แล้ววันนี้ก็จบลงแบบไม่สวยงามนัก โดยระหว่างทางที่กลับบ้านนายยูอิจิก็เอาแต่พูดจาเหน็บแนมฉันเพราะเขาหงุดหงิดที่โดนฉันห้ามไม่ให้กินเบียร์กับเพื่อนๆ
________________________________
ความคิดเห็น