คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ยินดีที่ได้รู้จัก
..Love Japanese..
ยินดีที่ได้รู้จัก
ณ สนามบินนาริตะ
ปึก!!!!!
ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดเสร็จก็มีไอ้เซ่อที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาชนฉันอย่างจังทำให้ฉันลงไปนั่งจับกบอยู่ที่พื้น T^T อีกแค่นิดเดียวปากฉันก็จะจูบกับพื้นซีเมนต์แล้วเชียว -__-; ถึงฉันจะดีใจที่ได้มาเรียนต่อที่ญี่ปุ่นแค่ไหนแต่ฉันก็คงไม่ซาบซึ้งขนาดจูบพื้นหรอกนะ ฮึ!! โกโบริขา T.T เค้าทำร้ายอังสุมารินอ่ะค่ะ
"ขอโทษครับ เป็นอะไรรึเปล่า"
ลองมาเป็นฉันดูสิ! แถวบ้านแกเห็นคนที่ลงไปนั่งจ้ำเบ้าอยู่กับพื้นแล้วต้องถามอีกเหรอว่าเป็นอะไรไหม T__T ช่วยแหกตาดูก่อนที่จะถามหน่อยเหอะ
ขณะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้นผู้ชายโง่คนนั้นก็มาช่วยพยุงฉันขึ้นแล้วเริ่มต้นถามคำถามโง่ๆนั่นอีกครั้ง
"เจ็บตรงไหนรึเปล่า" -___-^^^ ดูมันถาม
"เจ็บสิ เจ็บมากด้วย!"
ฉันตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นแล้วก้มหน้าก้มตาปัดกางเกงยีนต์ ไม่ได้เงยหน้ามองผู้ชายโง่คนนั้นแม้แต่น้อย -o- โอ๊ย!!!!!ซวยชิบ
"เจ็บเหรอ O_O ตรงไหนล่ะ มีแผลรึเปล่า ขอฉันดูหน่อยสิ"
"ตรงก้น -o- นายจะดูไหมล่ะ?"
เขาพูดอย่างรวดเร็วจนฉันฟังไม่ทันว่าเขาพูดว่าอะไรบ้าง -__-^^ แปลออกแต่ตอนสุดท้ายเท่านั้น ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมาตอบเขาอย่างกวนๆแต่ก็ต้องชะงักแทบจะทันที........
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด~~!!!!!!! คนอะไรวะ? หล่อลากดินจนอยากจะบินเข้าไปกอด!!! พระเจ้าช่วย!! O_O หน้าตาดีโครตๆ หล่อชิบหายเลย แม่งเอ้ย!! หล่อไปทำหอกหักอะไรหนักหนาเนี่ย?? โห >O< หล่อจนหมาอายเลยอ่ะ (นี่มันชมรึด่ากันแน่ -__-;)
ใบหน้าขาวเนียนดูเหมือนเด็กม.ต้น ตาสีน้ำตาลอ่อนกลมใส จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากเล็กน่ารัก ผมสีบลอนด์ซอยเป็นทรงสวย อ้ากกกกก >O< ไม่ว่าจะมองมุมไหนผู้ชายโง่(?)คนนี้ก็หล่อราวกับเทพบุตรจริงๆ!!!
"ถ้าเธอไม่ว่าอะไรฉันก็จะดูก้นเธอให้นะ^__^"
สิ้นสุดคำพูดของนายหล่อลากดินนั้น เขาก็ยิ้มๆแล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วไปหยุดแถวๆบั้นท้ายของฉัน ความประทับใจที่ฉันมีให้เขาเมื่อกี้(?)หายวับไปกับตา อ้ากกกกกกกกก!! >[]< นายนั่นกำลังใช้สายตาเน่าๆของเขาโลมเลียบั้นท้ายได้รูปของฉันอยู่!!!!! >O<
"นายกำลังมองอะไรอยู่น่ะ!!"
"ก็เธอบอกให้ฉันดูก้นเธอไม่ใช่เหรอ? ฉันก็ทำอยู่นี่ไง"
"อ้าก..!! หยุดเดี๋นวนี้เลยนะ นายอยากตายงั้นเหรอ"
"ขอฉันดูใกล้ๆหน่อยสิ เจ็บมากรึเปล่าน่ะ^^"
"นายกำลังยั่วโมโหฉันนะ!!! หยุดเดี๊ยวนี้!"
"อะไรล่ะ -o-เธออยากให้ฉันดูไม่ใช่เหรอไง มามะ"
นายหล่อจมดินนั่นพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ฉันขึ้นเรื่อยๆ เฮอะ!! ไอ้หื่นนี่รู้จักฉันน้อยไป -o- ฉันคิดพร้อมกับเหวี่ยงหมัดไปที่นายนั่นเต็มแรง
พลั๊วะ!!!
หมัดของฉันประสบผลสำเร็จ โดนแก้มนายหื่นเต็มๆ -o- เขาชะงักอยู่กับที่เหมือนกับเขาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น เมื่อตั้งสติได้เขาก็เอามือกุมหน้าแล้วเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องฉันอย่างเคียดแค้น
"เธอต่อยฉันทำไมน่ะ!!"
"ก็นายทำท่าทางทุเรศใส่ฉันก่อนนิ! นั่นยังน้อยไปด้วยซ้ำ"
"เธอว่าใครทุเรศนะ? ตั้งแต่เกิดมาบนโลกมีเธอนี่แหละกล้าด่าฉันว่าทุเรศ!!"
"งั้นฉันก็ควรดีใจซินะที่เป็นคนแรกของนาย โกรธยังงี้แสดงว่าจี้ใจดำใช่มะ"
"เธอนั่นแหละยัยบ๊อง!!! ผู้หญิงที่ไหนเค้ามายืนด่าผู้ชายฉอดๆๆ"
อ๊ากกกกก ฉันแทบจะพ่นไฟใส่หน้าผู้ชายคนนี้ มันด่าว่าฉันบ๊องอ่ะ!! เป็นใครมาจากไหนกล้าว่าฉันยังงี้!!!!
"ไอ้เฮงซวย!! หน้านายคงจะเป็นสิ่งที่ดีอย่างเดียวบนตัวนายสินะ!!!>O<"
"เออ! ฉันหล่อ ยอมรับ ความหล่อของฉันทุกคนบนโลกประจักษ์กันดี แต่ไอ้ที่ว่าเฮงซวยน่ะเธอว่าใครยัยบ๊อง!!"
"อ้ายยยย >_< ฉันว่านายน่ะแหละ ไอ้หลงตัวเอง!! แล้วนายว่าใครยัยบ๊องหะ ไอ้งี่เง่า!"
"งี่เง่า!? เธอด่าคนที่หล่อเพอร์เฟกต์อย่างฉันว่างี่เง่างั้นเรอะ"
"ก็ใช่น่ะสิ นายโง่หรือโครตโง่กันแน่ถึงได้ถามแบบนี้น่ะ"
"นี่เธอ!!...มันจะมากไปแล้วนะ ยัยบ๊อง!!"
"นายด่าฉันว่าบ๊องสามครั้งแล้วนะ ไอ้เฮงซวย!!"
"เฮงซวยที่ไหนมันจะหล่อขนาดนี้ เธอหัดใช้ตาซะบ้างเส่ะ!"
"นายว่าฉันเป็นอิโง่ที่ไม่รู้จักดูตาม้าตาเรืองั้นเหรอ >[]<"
"ไปกันใหญ่แล้ว เธอนี่มันขี้โวยวายเป็นบ้าเลยนะ"
"นี่นายกล้าว่าฉันขี้โวยวายงั้นเรอะ! >0< ไอ้หล่อเฮงซวย"
"หึ -__- ฉันรู้แล้วว่าฉันหล่อ ไม่ต้องย้ำหลายครั้งก็ได้"
"ไอ้....ทำไมฉันต้องมาเจอคนญี่ปุ่นแบบนายด้วยนะ!!!!"
"แล้วทำไมฉันต้องมาเจอผู้หญิงขี้วีนอย่างเธอด้วยล่ะ-__-?"
"อ้ากกกกกกก!!! ไม่ทนแล้วโว๊ย!!"
"ทนอะไร?"
นายหล่อเฮงซวยถามขึ้นอย่างสงสัย -__- แต่นายนั่นก็สงสัยได้ไม่นานเพราะฉันเหวี่ยงมือออกไปแทบจะทันทีที่พูดจบ
พลั่ก!!พลั๊วะ!!!ตุบ!!ป้าป!!!พลั่ก!!
"โอ๊ย!!! หยุดนะ เธอทำอะไรน่ะ หยุดๆๆ"
ป้าบ!!! ฉันตีไปที่แขนของนายนั่น
"เงียบนะ!!! -__-^^ นายไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรทั้งนั้น"
"หมายความว่ายังไง!! ไม่มีใครหน้าไหนสั่งฉันได้หรอกนะ"
ตุบ!!!!!! ฉันเหยียบเท้าหมอนี่สุดแรงเกิด
"จะเงียบไหม -o-?"
"โอ๊ย >_< ฉันบอกให้หยุดไงยัยบ๊อง!!! ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงเราเห็นดีกันแน่"
พลั๊วะ!!! หมัดเมาของฉันลอยไปหาเขาอีกหนึ่งที
"ไหนลองพูดใหม่อีกทีเซ่ะ -__-^^"
"เธอกล้าดียังไงมาต่อยฉันยังงี้น่ะ หน้าคือสิ่งล้ำค่าของฉันเลยนะ ถ้าเกิดมีแผลล่ะก็เธอตาย!!"
จึก!!! ฉันเปลี่ยนไปดึงผมเขาแทน
"โอ๊ย!! T__T เธอมาดึงหัวฉันทำไมเนี่ย หยุดนะ"
"นายยังไม่เงียบอีกเหรอ>O<"
ฉันว่าแล้วทึ้งผมของเขาแรงขึ้นอีก จะบอกอะไรอย่างนึงให้เอาไหม ฉันต้องเขย่งด้วยล่ะถึงจะดึงผมเขาได้ -_-^ นายมันเปรตในคราบเด็กม.ต้นชัดๆ อยากรู้นักว่ากินอะไรถึงได้สูงขนาดนี้ ฉันจะได้หามากินมั่ง T^T
"โอ๊ย! พอๆๆ ฉันยอมแล้ว!!"
"อะไรนะ??"
"ฉันผิดเองแหละ พอใจยัง เธอปล่อยมือจากผมฉันเถอะ..TOT ขอร้องงงง"
ฉันมองสายตาเว้าวอนอย่างสุดซึ้งนั่นอย่างชั่งใจก่อนจะปล่อยมือแล้วมองหน้าเขาอย่างสะใจ ที่จริงฉันเริ่มติดลมแล้วด้วยนะ หึหึ -__-
"โธ่เว๊ย!! เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงแบบเธอครั้งแรกนี่แหละ" หลุดมาได้ก็ปากมากเชียวนะ เดี๋ยวเจออีกยก -__-^^
"ฟังสำเนียงก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนญี่ปุ่น เธอเป็นคนประเทศไหนน่ะ แรงเยอะชะมัด" เขาพูดขณะจัดทรงผมให้เข้าที่พร้อมจิกตามองฉันอย่างสำรวจ
"ประเทศไทย^O^" ภูมิใจมากค่ะ!!!
"O__O!!!!" แต่เขากลับทำหน้าตกใจ
"อะไรของนาย -__-;"
"เปล่า...." แล้วนายนั่นก็พึมพำๆส่ายหัวไปมาอยู่คนเดียว
ให้ตายสิ ทำไมฉันต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยนะ เสียทั้งแรงทั้งเวลาชะมัด -_-;; ฉันคิดแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ยาวฝั่งซ้ายสุดใกล้กับกระเป๋าเดินทางที่วางเอาไว้ จากนั้นก็เริ่มหันซ้ายหันขวาหาคุณยามาโมโตะอีกครั้ง ส่วนนายเฮงซวยนั่นก็หยุดมองฉันแล้วเดินตามมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งขวาสุดพลางมองดูนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรานั่งกันคนละปลายฝั่งเก้าอี้ -__-;;
"ที่มีตั้งเยอะ ทำไมถึงต้องมานั่งแถวนี้ด้วยนะ" ฉันพึมพำกับตัวเองแต่ก็ไม่พ้นหูของนายนั่น
"ที่นี่มันสนามบินนะ ไม่ใช่ที่ของเธอ ฉันจะนั่งตรงไหนมันก็เรื่องของฉัน" เขาหันมามองหน้าฉันแล้วยักคิ้วให้
"คะ...ใครว่าฉันพูดกับนาย -o-"
"แล้วใครว่าฉันพูดกับเธอ^___^"
ฮึ่ย!! -___-^^เสียอารมณ์จริงๆ
แล้วนี่...ทำไมคุณยามาโมโตะยังไม่มาอีกล่ะ ไหนเค้าว่าคนญี่ปุ่นตรงต่อเวลาไง นี่มันเลทไปเกือบสองชั่วโมงแล้วนะ จะทิ้งฉันให้นอนที่สนามบินรึไง ฮือๆๆ TOT ที่จริงฉันก็มีที่อยู่นะแต่ว่าฉันไม่มีทางไปถูกแน่ๆ แล้วอีกอย่างคุณยามาโมโตะกำชับนักหนาว่าให้รออยู่ที่สนามบิน
"ทำไมยังไม่มาอีกนะ =_=;;" ฉันพึมพำพลางชะเง้อคอมองหา
"-__-^^ช้าจริงโว๊ย" ส่วนนี่ก็คือเสียงของนายเฮงซวยนั่นที่ดังขึ้นมาต่อจากฉัน ปากนายควรจะบำบัดได้แล้วนะ -__-;;;
"ฮัลโหล...พ่อเหรอฮะ นี่ผมเองนะ ยังไม่เห็นยัยคนนั้นเลยอ่ะ ไม่รู้ไปตายที่ไหนแล้วด้วย ฮะๆ...ขอโทษครับผม พ่อว่าเที่ยวบินเค้ามากี่โมงนะ บ่ายโมง อ้าว -o- นี่ผมมาช้าไปชั่วโมงครึ่งเหรอเนี่ย ใจเย็นๆสิคับ -__-^^ ผมว่ายัยนั่นยังอยู่แถวเนี่ยแหละ คับๆ ว่าแต่เค้าหน้าตากับการแต่งตัวเป็นยังไงเหรอ ผมจะได้ทักถูกคน อ่อๆ หืม?O_o!!! คับๆ แค่นี้นะฮะเพราะผมว่าผมเจอหล่อนแล้ว"
ฉันได้ยินทุกประโยคที่นายเฮงซวยนั่นพูดกับพ่อของเขาทางโทรศัพท์ชัดเจนทุกคำ เพราะเขาคุยเสียงดังพอสมควร -_- ดูเหมือนว่านายนั่นจะมารับใครบางคน แต่หาเค้าไม่เจอ เฮอะ!แถมยังมาสายอีกตะหาก แต่รู้สึกว่าเที่ยวบินของคนที่เขาจะมารับจะเป็นเที่ยวเดียวกับฉันนะ -_-;; โชคร้ายของฉันจริงๆ
"นี่ๆ..เธอน่ะ" และนายเฮงซวยที่ฉันกำลังพูดถึงก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้วตอนนี้
"อะไรของนายอีกล่ะเนี่ย"
"เธอมาเที่ยวบินบ่ายโมงใช่มั๊ย"
"ใช่! นายรู้ได้ไงน่ะ =_=?" จำไม่ได้ว่าเคยบอกตอนไหน
"ไปกันเถอะ"
"ไปไหน? นั่นจะทำอะไรน่ะ! นายอย่ามายุ่งกะกระเป๋าเดินทางฉันนะ!!>_<" ฉันว่าเมื่อเห็นเขาเดินไปคว้ากระเป๋าเดินทางของฉันไปถือแล้วเริ่มออกเดินด้วยท่าทางรีบร้อน
"รีบกลับกันเถอะ! พ่อฉันโกรธจะแย่แล้ว"
"พ่อนายโกรธเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ แล้วฉันไม่ไปกับนายหรอกนะ >O< วางกระเป๋าฉันลง! นายจะเอาไปไหนน่ะ!!!"
"อ๋อ ฉันลืมแนะนำตัวไปสินะ"
"ฉันไม่ได้อยากรู้จักนาย วางกระเป๋า.."
"....ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันยามาโมโตะ ยูอิจิ เป็นคนที่มารับเธอ^O^"
เขาพูดอย่างจริงจังพร้อมกับส่งยิ้มกวนๆมาให้ฉัน
"O[]O!!!!!" ว่า ไง นะ!!!!!!!
_________________
ปรับตัวอักษรกับคำผิดค่ะ แหะๆ ไม่มีอะไร
ความคิดเห็น