ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chord#:: 5 ความรู้สึกของ ไอไอ
ผ่านไปห้าวันโดยที่ไอไอไม่ได้กินข้าวเท่าไหร่(คือกินนิดเดียวอะแหละ) วง The Neutral ก้อซ้อมตามปรกติ เว้นแต่ว่าไอไอจะหมดแรง
            ‘หิวจัง’
            ‘โครกคราก!!!!!!!!!!!!!!!’
เสียงท้องของไอไอดังขึ้นถึงจะเล่นดนตรีอยู่ แม้แต่เรนซึเกะก็ได้ยินจึงหลุดหัวเราะก๊าก ออกมา พร้อมสีหน้าที่แสดงอาการกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ของนาโอยะ
            “ไอ เล่นเบาไปแล้ว”นาโอยะพูดทีเล่นทีจริง ไม่ทันขาดคำไอไอก้อเป็นลม
            “ไอไอจัง!”
            ‘ไม่มีแรงเลย ทำไมเบสหนักกว่าปรกติหรือปล่าว ทำไมตาลายจังเลย’
            “ไอไอทำใจดีๆไว้” ไดจิตะโกนพร้อมเข้ามาประคองไอไอ แต่ นาโอยะก้ออุ้มไอไอขึ้นซะก่อน “จะเอาไปไหนนะ?”
            “ห้องพยาบาลซิ ถามแปลก แบบนี้พวกเราดูแลไม่ไหวหรอก”
ณ ห้องพยาบาล โรงเรียนเซ็นเรียว ที่ตอนนี้มีแต่ไดจิกับไอไอสองคนเท่านั้น
            “ยัยบ้า!รู้ป่าวคนอื่นเป็นห่วงขนาดไหน อาหารเที่ยงวันนี้ฉันยกให้เธอหมดเลย!!!”
            “ขอโทษ ก้อตอนไปสมัครมีแต่ผู้ญน่ารักๆทั้งนั้นฉันก็ .  อุ้บ!” มือเบสตัวดีรีบปิดปากตัวเองเพราะรู้ว่าตัวเองเผลอพูดเหตุผลอันแสนงี่เง่าออกไปพร้อมหันไปมองไดจิเป็นเชิงรอคำต่อว่า ร่างสูงหลังจากที่ได้ยินก็ไม่พูดอะไรซักคำยิ่งทำหน้าเครียดขึ้นไปอีก
            “เธอคิดว่าเธอไม่น่ารักหรอ ทำไมผู้ญห่วงเรอื่งนี้กันทุกคนหรอ”
            “ก็วันนั้นมีแต่เด็กผู้ญน่ารักๆทั้งนั้นนิ”ไอไอเถียงแทบทันทีทันใด ไดจินิ่งเงียบ ไปนานมากเหมือนตัดสินใจจะพูดอะไรที่สำคัญออกมา
            “(เบาๆ) แต่ว่า เธอก็น่ารักในสายตาฉันนะ” ไดจิพูดแล้วหน้าแดง ทำให้ไอไอหน้าแดงไปด้วย
            ‘ทะทำไมเราต้องหน้าแดงละ ไดจิเป็นเพื่อนเรานะ’
                “ขะ ขอบใจนะ”
สาวน้อยกล่าวคำขอบคุน อย่างตะกุตะกักอย่างไม่สบสายตาคนที่เพิ่งชมไปหมาดๆด้วยความเขิน
ณ ชิบุยะ ไอไอกับโทโมะเดินซื้อของขวัญวันเกิดให้โซราตะ แต่สภาพไอไอก็เหม่อตั้งแต่ไดจิบอกว่าตัวเธอน่ารักแล้ว
            “ไอจังใกล้ถึงวันเกิดโซราตะแล้วนะ อย่าเหม่อสิมาช่วยกันเลือกหน่อย”
            “โทโมะ? โทโมะชอบโซราตะหรอ”
            “จะบ้าหรอ! เอ่อ . ไอ ..ไอจังรู้ได้ เอ้ย ไม่ช่ายซะหน่อย” (ดูง่ายชะมัด)
            “ชอบโซราตะตรงไหนหรอ?”
            “ทุกอย่าง ที่ ที่..เป็นโซราตะ”
ไอไอขำกับหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้ แดงยิ่งกว่าลูกสตอเบอรี่ซะอีก
            ‘แล้ว..เราชอบคางุระคุงตรงไหนนะ แล้วไดจิละ บ้า!’
                “บ้าๆๆ”ไอไอพูดออกมา ทำให้ โทโมะงงว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือไงนะ
ณ ที่บ้านของไอไอ ไอไอเดินกลับมาอย่างเหนื่อย เพราะเดินมาจากชิบุยะ
            “จริงสิ ใบสมัครต้องให้ผู้ปรกครอบเซ็นนี่นะ แม่ค่ะช่วยเซ็นใบสมัครให้หนูหน่อย”
            “ใบสมัคร? ใบสมัครอะไร”ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น
            “แข่งวงดนตรีน่ะค่ะ” ไอไอตอบ แล้วแม่ของไอไอก้อฉีกใบสมัครทันทีที่ยังไม่สิ้นเสียง
                “แม่!!!!”
            “ทำไมไม่ตั้งใจเรียน ลืมมันซะเถอะแล้วไปอ่านหนังสือซะ”
ผู้เป็นแม่พูดจบก็กลับไปสาระวนกับงานในครัว ปล่อยให้ ไอไอยืนน่งแข็งเหมอืนหินอยู่หน้าประตูบ้าน หัวสมองไอไอตอนนี้ขาวโพลน และว่างเปล่า เพราะคิดอะไรไม่ออกหลังจากที่เหตุการณ์สะเทือนใจเมื่อครู่ เกิดขึ้น
                ‘ขอโทษนะ ไดจิ ชั้นคงไปแข่งไม่ได้แล้วละ แต่ทำไมน้ำตา มันถึงไหลนะ..’
น้ำใสๆก็พลั่นไหลอาบแก้มไอไอ พร้อมกับร่างบางที่ลงไปนั่งแหมะอยู่กับพื้น หยิบเสดใบสมัครขึ้นมาดู พร้อมทวีความเศร้าให้กับเธออีก
                ‘จะไม่ได้ร้องแล้ว จะไม่ได้ร้องแล้ว ..จะไม่ได้ร้องเพลงต่อหน้าผู้คนอีกแล้ว’
พลั้นภาพของไดจิก็เข้ามาในโสตประสาทของเธอ
                ‘ไดจิ ชั้นควรทำอย่างไรดี ชั้น ’
ที่โรงเรียนเซ็นเรียว ปี1ห้อง D ไอไอนั้งซึม หมดกะจิตกะใจทำอะไร เพราะสิ่งที่เธอหวังคือการร้องเพลงได้ถูกฉีกขาดไปพร้อมกับกระดาษใบสมัครที่โดนแม่ของเธอฉีก ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสี น้ำตาลก็มาขอใบสมัครในทันทีที่เข้าห้องเรียนได้
            “ไอไอเอาใบสมัครมาให้ฉันได้แล้ว”ไดจิทวงใบสมัคร พร้อมเลิกคิ้วเป็นการเร่ง
            “แม่ฉัน ไม่เซ็นให้ละ แถมใบสมัครก้อโดนฉีกไปแล้ว”
            “ว่าไงนะ!” เรนซึเกะตะโกนเพราะสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นี้ แทบไม่น่าเชื่อ ขณะที่ไดจิหน้าซีดแทบจะทันที ช๊อกรับประทาไปเรียบร้อยแล้ว
            “ใจเย็นๆ เรน” คาซึกิพูดพลางมองดูไดจิที่ช็อกค้าง หน้าซีดเหมอืนศพ
            “ขอโทษนะ ฉันรักดนตรีนะ ไม่อยากเลิกเล่นอยากอยู่ในวง The Neutral”ไอไอพูดอยางรู้สึกผิดในขณะที่น้ำตาของเธอเองอยากจะไหลออกมาเป็นที่สุด
            ‘แล้วก้อไม่อยากให้ไดจิผิดหวัง เสียใจหรือเศร้า ไม่อยากห่างกับไดจิตอนนี้เราเข้าใจความรู้สึกของตัวเองแล้ว ว่าเราคิดยังไงกับไดจิ ..’
วง The Neutral จะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อไอไอไปแข่งไม่ได้
To Be Continued..
แนะนำตัวละคร
เอนามิ เรนซึเกะ
        เพศ- ชาย
เกิด- 20 สิงหาคม
ผม- น้ำเงินเข้ม(มากๆ)
ตา- เหลืองอมส้ม
เลือดกรุ๊ป- B
อายุ-16
สูง- 170 cm
อาหารจานโปรด-ลาซานย่า
ชมรม-คอรัส
ห้อง- ปี1 ห้อง D
พี่น้อง- พี่สาวหนึ่งคน
สีที่ชอบ - น้ำเงิน
ประวัติ- ตัวละครตัวนี้ก็เอามาจากร้องนำวงของเราเองอีกนั้นแหละ เป็นคนที่เราหมั่นไสมันเข้าไสเรย เพราะมานหลงตัวเองคิดว่า ตัวเองหน้าตาดีแล้วสาวติด ก็เอามาเป็นแบบเรนซึเกะนั่นแหละ ปากร้ายแต่ใจดี ก็อยากให้มีตัวละครให้น่าหมั่นไสซักตัวเรย ได้ไอเดียว่า เอาร้องนำน่าหมั่นไสๆละกัน เรนซึเกะ เป็นสมาชิกคนที่2 และร้องนำของวง The Neutral เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของไดจิ เป็นคนเจ้าชู้ จีบผู้ญไปทั่วแต่ไม่รักจริงซักคน เรนซึเกะมีคนที่ชอบมาตลอด(จะบอกในเรื่อง) ประกอบด้วยหน้าตาดี จึงมีสาวๆมาชอบเยอะ แต่ก้อเป็นเพื่อนที่ดีของทุกคน พูดจาขวานผ่าซากนิดๆ
            ‘หิวจัง’
            ‘โครกคราก!!!!!!!!!!!!!!!’
เสียงท้องของไอไอดังขึ้นถึงจะเล่นดนตรีอยู่ แม้แต่เรนซึเกะก็ได้ยินจึงหลุดหัวเราะก๊าก ออกมา พร้อมสีหน้าที่แสดงอาการกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ของนาโอยะ
            “ไอ เล่นเบาไปแล้ว”นาโอยะพูดทีเล่นทีจริง ไม่ทันขาดคำไอไอก้อเป็นลม
            “ไอไอจัง!”
            ‘ไม่มีแรงเลย ทำไมเบสหนักกว่าปรกติหรือปล่าว ทำไมตาลายจังเลย’
            “ไอไอทำใจดีๆไว้” ไดจิตะโกนพร้อมเข้ามาประคองไอไอ แต่ นาโอยะก้ออุ้มไอไอขึ้นซะก่อน “จะเอาไปไหนนะ?”
            “ห้องพยาบาลซิ ถามแปลก แบบนี้พวกเราดูแลไม่ไหวหรอก”
ณ ห้องพยาบาล โรงเรียนเซ็นเรียว ที่ตอนนี้มีแต่ไดจิกับไอไอสองคนเท่านั้น
            “ยัยบ้า!รู้ป่าวคนอื่นเป็นห่วงขนาดไหน อาหารเที่ยงวันนี้ฉันยกให้เธอหมดเลย!!!”
            “ขอโทษ ก้อตอนไปสมัครมีแต่ผู้ญน่ารักๆทั้งนั้นฉันก็ .  อุ้บ!” มือเบสตัวดีรีบปิดปากตัวเองเพราะรู้ว่าตัวเองเผลอพูดเหตุผลอันแสนงี่เง่าออกไปพร้อมหันไปมองไดจิเป็นเชิงรอคำต่อว่า ร่างสูงหลังจากที่ได้ยินก็ไม่พูดอะไรซักคำยิ่งทำหน้าเครียดขึ้นไปอีก
            “เธอคิดว่าเธอไม่น่ารักหรอ ทำไมผู้ญห่วงเรอื่งนี้กันทุกคนหรอ”
            “ก็วันนั้นมีแต่เด็กผู้ญน่ารักๆทั้งนั้นนิ”ไอไอเถียงแทบทันทีทันใด ไดจินิ่งเงียบ ไปนานมากเหมือนตัดสินใจจะพูดอะไรที่สำคัญออกมา
            “(เบาๆ) แต่ว่า เธอก็น่ารักในสายตาฉันนะ” ไดจิพูดแล้วหน้าแดง ทำให้ไอไอหน้าแดงไปด้วย
            ‘ทะทำไมเราต้องหน้าแดงละ ไดจิเป็นเพื่อนเรานะ’
                “ขะ ขอบใจนะ”
สาวน้อยกล่าวคำขอบคุน อย่างตะกุตะกักอย่างไม่สบสายตาคนที่เพิ่งชมไปหมาดๆด้วยความเขิน
ณ ชิบุยะ ไอไอกับโทโมะเดินซื้อของขวัญวันเกิดให้โซราตะ แต่สภาพไอไอก็เหม่อตั้งแต่ไดจิบอกว่าตัวเธอน่ารักแล้ว
            “ไอจังใกล้ถึงวันเกิดโซราตะแล้วนะ อย่าเหม่อสิมาช่วยกันเลือกหน่อย”
            “โทโมะ? โทโมะชอบโซราตะหรอ”
            “จะบ้าหรอ! เอ่อ . ไอ ..ไอจังรู้ได้ เอ้ย ไม่ช่ายซะหน่อย” (ดูง่ายชะมัด)
            “ชอบโซราตะตรงไหนหรอ?”
            “ทุกอย่าง ที่ ที่..เป็นโซราตะ”
ไอไอขำกับหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้ แดงยิ่งกว่าลูกสตอเบอรี่ซะอีก
            ‘แล้ว..เราชอบคางุระคุงตรงไหนนะ แล้วไดจิละ บ้า!’
                “บ้าๆๆ”ไอไอพูดออกมา ทำให้ โทโมะงงว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือไงนะ
ณ ที่บ้านของไอไอ ไอไอเดินกลับมาอย่างเหนื่อย เพราะเดินมาจากชิบุยะ
            “จริงสิ ใบสมัครต้องให้ผู้ปรกครอบเซ็นนี่นะ แม่ค่ะช่วยเซ็นใบสมัครให้หนูหน่อย”
            “ใบสมัคร? ใบสมัครอะไร”ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น
            “แข่งวงดนตรีน่ะค่ะ” ไอไอตอบ แล้วแม่ของไอไอก้อฉีกใบสมัครทันทีที่ยังไม่สิ้นเสียง
                “แม่!!!!”
            “ทำไมไม่ตั้งใจเรียน ลืมมันซะเถอะแล้วไปอ่านหนังสือซะ”
ผู้เป็นแม่พูดจบก็กลับไปสาระวนกับงานในครัว ปล่อยให้ ไอไอยืนน่งแข็งเหมอืนหินอยู่หน้าประตูบ้าน หัวสมองไอไอตอนนี้ขาวโพลน และว่างเปล่า เพราะคิดอะไรไม่ออกหลังจากที่เหตุการณ์สะเทือนใจเมื่อครู่ เกิดขึ้น
                ‘ขอโทษนะ ไดจิ ชั้นคงไปแข่งไม่ได้แล้วละ แต่ทำไมน้ำตา มันถึงไหลนะ..’
น้ำใสๆก็พลั่นไหลอาบแก้มไอไอ พร้อมกับร่างบางที่ลงไปนั่งแหมะอยู่กับพื้น หยิบเสดใบสมัครขึ้นมาดู พร้อมทวีความเศร้าให้กับเธออีก
                ‘จะไม่ได้ร้องแล้ว จะไม่ได้ร้องแล้ว ..จะไม่ได้ร้องเพลงต่อหน้าผู้คนอีกแล้ว’
พลั้นภาพของไดจิก็เข้ามาในโสตประสาทของเธอ
                ‘ไดจิ ชั้นควรทำอย่างไรดี ชั้น ’
ที่โรงเรียนเซ็นเรียว ปี1ห้อง D ไอไอนั้งซึม หมดกะจิตกะใจทำอะไร เพราะสิ่งที่เธอหวังคือการร้องเพลงได้ถูกฉีกขาดไปพร้อมกับกระดาษใบสมัครที่โดนแม่ของเธอฉีก ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสี น้ำตาลก็มาขอใบสมัครในทันทีที่เข้าห้องเรียนได้
            “ไอไอเอาใบสมัครมาให้ฉันได้แล้ว”ไดจิทวงใบสมัคร พร้อมเลิกคิ้วเป็นการเร่ง
            “แม่ฉัน ไม่เซ็นให้ละ แถมใบสมัครก้อโดนฉีกไปแล้ว”
            “ว่าไงนะ!” เรนซึเกะตะโกนเพราะสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นี้ แทบไม่น่าเชื่อ ขณะที่ไดจิหน้าซีดแทบจะทันที ช๊อกรับประทาไปเรียบร้อยแล้ว
            “ใจเย็นๆ เรน” คาซึกิพูดพลางมองดูไดจิที่ช็อกค้าง หน้าซีดเหมอืนศพ
            “ขอโทษนะ ฉันรักดนตรีนะ ไม่อยากเลิกเล่นอยากอยู่ในวง The Neutral”ไอไอพูดอยางรู้สึกผิดในขณะที่น้ำตาของเธอเองอยากจะไหลออกมาเป็นที่สุด
            ‘แล้วก้อไม่อยากให้ไดจิผิดหวัง เสียใจหรือเศร้า ไม่อยากห่างกับไดจิตอนนี้เราเข้าใจความรู้สึกของตัวเองแล้ว ว่าเราคิดยังไงกับไดจิ ..’
วง The Neutral จะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อไอไอไปแข่งไม่ได้
To Be Continued..
แนะนำตัวละคร
เอนามิ เรนซึเกะ
        เพศ- ชาย
เกิด- 20 สิงหาคม
ผม- น้ำเงินเข้ม(มากๆ)
ตา- เหลืองอมส้ม
เลือดกรุ๊ป- B
อายุ-16
สูง- 170 cm
อาหารจานโปรด-ลาซานย่า
ชมรม-คอรัส
ห้อง- ปี1 ห้อง D
พี่น้อง- พี่สาวหนึ่งคน
สีที่ชอบ - น้ำเงิน
ประวัติ- ตัวละครตัวนี้ก็เอามาจากร้องนำวงของเราเองอีกนั้นแหละ เป็นคนที่เราหมั่นไสมันเข้าไสเรย เพราะมานหลงตัวเองคิดว่า ตัวเองหน้าตาดีแล้วสาวติด ก็เอามาเป็นแบบเรนซึเกะนั่นแหละ ปากร้ายแต่ใจดี ก็อยากให้มีตัวละครให้น่าหมั่นไสซักตัวเรย ได้ไอเดียว่า เอาร้องนำน่าหมั่นไสๆละกัน เรนซึเกะ เป็นสมาชิกคนที่2 และร้องนำของวง The Neutral เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของไดจิ เป็นคนเจ้าชู้ จีบผู้ญไปทั่วแต่ไม่รักจริงซักคน เรนซึเกะมีคนที่ชอบมาตลอด(จะบอกในเรื่อง) ประกอบด้วยหน้าตาดี จึงมีสาวๆมาชอบเยอะ แต่ก้อเป็นเพื่อนที่ดีของทุกคน พูดจาขวานผ่าซากนิดๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น