ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Neutral * ดนตรีแห่งความรัก

    ลำดับตอนที่ #6 : Chord#:: 5 ความรู้สึกของ ไอไอ

    • อัปเดตล่าสุด 12 ต.ค. 48


    ผ่านไปห้าวันโดยที่ไอไอไม่ได้กินข้าวเท่าไหร่(คือกินนิดเดียวอะแหละ) วง The Neutral ก้อซ้อมตามปรกติ เว้นแต่ว่าไอไอจะหมดแรง



                ‘หิวจัง’



                ‘โครกคราก!!!!!!!!!!!!!!!’



    เสียงท้องของไอไอดังขึ้นถึงจะเล่นดนตรีอยู่ แม้แต่เรนซึเกะก็ได้ยินจึงหลุดหัวเราะก๊าก ออกมา พร้อมสีหน้าที่แสดงอาการกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่ของนาโอยะ



                “ไอ เล่นเบาไปแล้ว”นาโอยะพูดทีเล่นทีจริง ไม่ทันขาดคำไอไอก้อเป็นลม



                “ไอไอจัง!”



                ‘ไม่มีแรงเลย ทำไมเบสหนักกว่าปรกติหรือปล่าว ทำไมตาลายจังเลย’



                “ไอไอทำใจดีๆไว้” ไดจิตะโกนพร้อมเข้ามาประคองไอไอ แต่ นาโอยะก้ออุ้มไอไอขึ้นซะก่อน “จะเอาไปไหนนะ?”



                “ห้องพยาบาลซิ ถามแปลก แบบนี้พวกเราดูแลไม่ไหวหรอก”



    ณ ห้องพยาบาล โรงเรียนเซ็นเรียว ที่ตอนนี้มีแต่ไดจิกับไอไอสองคนเท่านั้น



                 “ยัยบ้า!รู้ป่าวคนอื่นเป็นห่วงขนาดไหน อาหารเที่ยงวันนี้ฉันยกให้เธอหมดเลย!!!”



                “ขอโทษ… ก้อตอนไปสมัครมีแต่ผู้ญน่ารักๆทั้งนั้นฉันก็….  อุ้บ!” มือเบสตัวดีรีบปิดปากตัวเองเพราะรู้ว่าตัวเองเผลอพูดเหตุผลอันแสนงี่เง่าออกไปพร้อมหันไปมองไดจิเป็นเชิงรอคำต่อว่า ร่างสูงหลังจากที่ได้ยินก็ไม่พูดอะไรซักคำยิ่งทำหน้าเครียดขึ้นไปอีก



                “เธอคิดว่าเธอไม่น่ารักหรอ ทำไมผู้ญห่วงเรอื่งนี้กันทุกคนหรอ”



                “ก็วันนั้นมีแต่เด็กผู้ญน่ารักๆทั้งนั้นนิ”ไอไอเถียงแทบทันทีทันใด ไดจินิ่งเงียบ ไปนานมากเหมือนตัดสินใจจะพูดอะไรที่สำคัญออกมา



                “(เบาๆ) แต่ว่า เธอก็น่ารักในสายตาฉันนะ” ไดจิพูดแล้วหน้าแดง ทำให้ไอไอหน้าแดงไปด้วย



                ‘ทะทำไมเราต้องหน้าแดงละ ไดจิเป็นเพื่อนเรานะ’



                     “ขะ ขอบใจนะ”



    สาวน้อยกล่าวคำขอบคุน อย่างตะกุตะกักอย่างไม่สบสายตาคนที่เพิ่งชมไปหมาดๆด้วยความเขิน



    ณ ชิบุยะ ไอไอกับโทโมะเดินซื้อของขวัญวันเกิดให้โซราตะ แต่สภาพไอไอก็เหม่อตั้งแต่ไดจิบอกว่าตัวเธอน่ารักแล้ว



                “ไอจังใกล้ถึงวันเกิดโซราตะแล้วนะ อย่าเหม่อสิมาช่วยกันเลือกหน่อย”



                “โทโมะ? โทโมะชอบโซราตะหรอ”



                “จะบ้าหรอ! เอ่อ…. ไอ ..ไอจังรู้ได้ เอ้ย ไม่ช่ายซะหน่อย” (ดูง่ายชะมัด)



                “ชอบโซราตะตรงไหนหรอ?”



                “ทุกอย่าง…ที่…ที่..เป็นโซราตะ”



    ไอไอขำกับหน้าเพื่อนสาวที่ตอนนี้ แดงยิ่งกว่าลูกสตอเบอรี่ซะอีก



                ‘แล้ว..เราชอบคางุระคุงตรงไหนนะ แล้วไดจิละ บ้า!’



                    “บ้าๆๆ”ไอไอพูดออกมา ทำให้ โทโมะงงว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือไงนะ



    ณ ที่บ้านของไอไอ ไอไอเดินกลับมาอย่างเหนื่อย เพราะเดินมาจากชิบุยะ



                “จริงสิ ใบสมัครต้องให้ผู้ปรกครอบเซ็นนี่นะ แม่ค่ะช่วยเซ็นใบสมัครให้หนูหน่อย”



                “ใบสมัคร? ใบสมัครอะไร”ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้น



                “แข่งวงดนตรีน่ะค่ะ” ไอไอตอบ แล้วแม่ของไอไอก้อฉีกใบสมัครทันทีที่ยังไม่สิ้นเสียง



                     “แม่!!!!”



                “ทำไมไม่ตั้งใจเรียน ลืมมันซะเถอะแล้วไปอ่านหนังสือซะ”



    ผู้เป็นแม่พูดจบก็กลับไปสาระวนกับงานในครัว ปล่อยให้ ไอไอยืนน่งแข็งเหมอืนหินอยู่หน้าประตูบ้าน หัวสมองไอไอตอนนี้ขาวโพลน และว่างเปล่า เพราะคิดอะไรไม่ออกหลังจากที่เหตุการณ์สะเทือนใจเมื่อครู่ เกิดขึ้น



                    ‘ขอโทษนะ…ไดจิ ชั้นคงไปแข่งไม่ได้แล้วละ…แต่ทำไมน้ำตา มันถึงไหลนะ..’



    น้ำใสๆก็พลั่นไหลอาบแก้มไอไอ พร้อมกับร่างบางที่ลงไปนั่งแหมะอยู่กับพื้น หยิบเสดใบสมัครขึ้นมาดู พร้อมทวีความเศร้าให้กับเธออีก



                    ‘จะไม่ได้ร้องแล้ว จะไม่ได้ร้องแล้ว…..จะไม่ได้ร้องเพลงต่อหน้าผู้คนอีกแล้ว’



    พลั้นภาพของไดจิก็เข้ามาในโสตประสาทของเธอ



                    ‘ไดจิ…ชั้นควรทำอย่างไรดี ชั้น…’



    ที่โรงเรียนเซ็นเรียว ปี1ห้อง D ไอไอนั้งซึม หมดกะจิตกะใจทำอะไร เพราะสิ่งที่เธอหวังคือการร้องเพลงได้ถูกฉีกขาดไปพร้อมกับกระดาษใบสมัครที่โดนแม่ของเธอฉีก ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสี น้ำตาลก็มาขอใบสมัครในทันทีที่เข้าห้องเรียนได้



                “ไอไอเอาใบสมัครมาให้ฉันได้แล้ว”ไดจิทวงใบสมัคร พร้อมเลิกคิ้วเป็นการเร่ง



                “แม่ฉัน ไม่เซ็นให้ละ แถมใบสมัครก้อโดนฉีกไปแล้ว”



                “ว่าไงนะ!” เรนซึเกะตะโกนเพราะสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นี้ แทบไม่น่าเชื่อ ขณะที่ไดจิหน้าซีดแทบจะทันที ช๊อกรับประทาไปเรียบร้อยแล้ว



                “ใจเย็นๆ เรน” คาซึกิพูดพลางมองดูไดจิที่ช็อกค้าง หน้าซีดเหมอืนศพ



                “ขอโทษนะ ฉันรักดนตรีนะ ไม่อยากเลิกเล่นอยากอยู่ในวง The Neutral”ไอไอพูดอยางรู้สึกผิดในขณะที่น้ำตาของเธอเองอยากจะไหลออกมาเป็นที่สุด



                ‘แล้วก้อไม่อยากให้ไดจิผิดหวัง เสียใจหรือเศร้า ไม่อยากห่างกับไดจิตอนนี้เราเข้าใจความรู้สึกของตัวเองแล้ว ว่าเราคิดยังไงกับไดจิ…..’



    วง The Neutral จะทำอย่างไรต่อไป ในเมื่อไอไอไปแข่งไม่ได้



    To Be Continued..







    แนะนำตัวละคร







    เอนามิ เรนซึเกะ







            เพศ- ชาย



    เกิด- 20 สิงหาคม



    ผม- น้ำเงินเข้ม(มากๆ)



    ตา- เหลืองอมส้ม



    เลือดกรุ๊ป- B



    อายุ-16



    สูง- 170 cm



    อาหารจานโปรด-ลาซานย่า



    ชมรม-คอรัส



    ห้อง- ปี1 ห้อง D



    พี่น้อง- พี่สาวหนึ่งคน



    สีที่ชอบ - น้ำเงิน



    ประวัติ- ตัวละครตัวนี้ก็เอามาจากร้องนำวงของเราเองอีกนั้นแหละ เป็นคนที่เราหมั่นไสมันเข้าไสเรย เพราะมานหลงตัวเองคิดว่า ตัวเองหน้าตาดีแล้วสาวติด ก็เอามาเป็นแบบเรนซึเกะนั่นแหละ ปากร้ายแต่ใจดี ก็อยากให้มีตัวละครให้น่าหมั่นไสซักตัวเรย ได้ไอเดียว่า เอาร้องนำน่าหมั่นไสๆละกัน เรนซึเกะ เป็นสมาชิกคนที่2 และร้องนำของวง The Neutral เป็นเพื่อนสนิทที่สุดของไดจิ เป็นคนเจ้าชู้ จีบผู้ญไปทั่วแต่ไม่รักจริงซักคน เรนซึเกะมีคนที่ชอบมาตลอด(จะบอกในเรื่อง) ประกอบด้วยหน้าตาดี จึงมีสาวๆมาชอบเยอะ แต่ก้อเป็นเพื่อนที่ดีของทุกคน พูดจาขวานผ่าซากนิดๆ





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×