ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chord#4 :: ผู้หญิงคิดมาก
ณ ห้องซ้อมดนตรีของวง The Neutral แห่งโรงเรียนเซ็นเรียว หญิงสาวท่าทางจริงจัง และเป็นสมาชิกญในวงเพียงคนเดียว กำลังร้องเพลงอยู่และวงทั้งวงก้อเล่นตามที่เธอร้องอย่างเข้าจังหวะกัน พอเล่นจบก็มีการกล่าวชมจากผู้ชมเพียงคนเดียวที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ
“ยอดเลยไอไอ เพราะมาก ทำได้แล้วนะเสียงไม่เบาแล้ว”
“ไอไอจังเมื่อวานขอโทษด้วยนะที่ ฉันพูดแรงไป”คนเรือนผมสีน้ำเงินเอ่ยบ้าง
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็เป็นซะแบบนี้น่ะแหละ รีบซ้อมเถอะจะแข่งอาทิตหน้าไม่ใช่หรอ”
“เย็นนี้ก้อไปเอาใบสมัครที่ชิบุยะเซ็นเตอร์ด้วยละ”
นาโอยะที่นานๆจะพูดเอ่ยขึ้นในที่สุดจึงเป็นที่แปลกใจของคนรอบข้างอยู่ซักหน่อย
ตอนเลิกเรียน ณ ชิบุยะเซ็นเตอร์ วงThe Neutral กำลังต่อแถวรับใบสมัคร (คาซึกิไปเดทกะแฟนเขาค่ะ)
“คนเยอะจัง”
“อย่าบ่นน่าไดจิ อ๊ะนั้นโต๊ะรับสมัคร แถวยาวเนอะ”
‘เพลงของเราจะทำให้คนฟังมีความสุขหรือเปล่านะ’
ไอไอคิดในใจ แล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข นาโอยะสังเกตเห็นไอไอยิ้มแล้วหัวเราะออกมา ปากตัวดีที่นานๆจะพูดขึ้นและพูดออกมาแต่ละคำขวานผ่าซากทั้งนั้น ก็กล่าวออกมา เป็นเชิงล้อ
“ยัยบ๊องเอ๊ยยย ยังไม่ได้แสดงเลย ยิ้มซะแล้ว”
“อะไรอะ นาโอะคุงว่าไคบ๊องยะ”
‘เอ๊ะ ทำไมมีแต่ผู้ญ น่ารักๆ มาสมัคร เอ จะว่าไปหมู่นี้เราก้อเจ้าเนือ้ขึ้นนะ’
คิดแล้วไม่ว่างเปล่า หยิกเอวตัวเองดูไขมันไปด้วย นาโอยะเห็นเข้า ปาก(หมาๆ)ก็พลั่น พูดจาเหน็มแหนมไอไออีกที (การแกล้งไอไอเป็นความสนุกของนาโอยะแน่เลย)
“ยัยอ้วน”
นาโอยะพูดด้วยเสียงเรียบๆ พร้อมกับผ่ามือของไอไอ ตบลงไปที่แก้มของเจ้าของเรือนผมสีดำทันที
“เนี่ยละน้าปากเป็นเหตุ” ไดจิพูด (ผู้เห็นเหตุการณ์) แล้วหันซ้านหัยขวาเหมอืนหาอะไรบ้างอย่าง
‘อ้าวเรนหายไปไหนซะละ….’
พอร่างสูงหันไปอีกทีก้อเห็นสาวๆรุมล้อมร้องนำคนสำคัญของวง เพราะหน้าตาดีไม่ว่าเปล่า เรนซึเกะก็กำลังขอบอร์สาวๆ!!
‘ ไอ้ขี้หลีเอ๊ยยย!!!!!ไอ้หน้าม่อ.. ไอ้…ไอ้…’
“เอ่อวง The Neutral อยู่ไหนค่ะมายืนใบคิวได้แล้วค่ะ”
พนักงานรับสมัครพูด เพราะไม่เห็นวง The Neutralมาต่อคิว(เพราะนาโอะกำลังโดน ไอไอ ฆ่า เรนก้อยุ่งกับการขอเบอร์สาวๆ ไดจิก็ กำลังอึ้ง)
“วง The Neutral อยู่ไหนค่ะถ้าไม่รีบมา ดิฉันจะให้สละสิด!”
พนักงานคนนั้นย้ำอีกพร้อมกระแทกเสียงแสดงถึงอาการฟิวขาดเต็มที่
‘นี่หรอวงของชั้น…..’
ไดจิคิดในใจแล้วอยากร้องไห้ พร้อมส่ายหน้าอย่างระอาๆ แล้วสาวท้าวเดินไปยัง พนักงานที่ว่าทันที เพื่อยื้นใบสมัครก่อนที่จะถูกตัดสิดธิ์
“ครับๆ ผมเป็นหัวหน้าวง”
พลั้งได้ยินเสียงใสๆของสาวน้อยดังเข้าหูพอดี
“เรนซึเกะคุงค่ะ กะ กรุณาเป็นแฟนกับฉันหน่อยได้ไหมค่ะ”
เด็กผู้ญที่รุมล้อมเรนซึเกะคนนึงพูดขึ้นทำให้ไดจิฉุน กึก!
“ไอ้เรน ไอไอ นาโอะจะสมัครไหม!”ไดจิฟิวขาด แสดงว่าพร้อมจะปฎิบัตการฆ่าคนทันที
ทุกคนหยุดหันมามองไดจิเป็นตาเดียว (กำลังระลึกว่ากำลังทำอะไรอยุ) แล้วก้อวิ่งมาสมัครแล้วขอโทษขอโพยพนักงานคนนั้นเป็นการใหญ่ แล้วจึงได้ใบสมัครมากลอกกันที่บ้าน
วันรุ่งขึ้น พอพักเที่ยง ไอไอรีบหนีไปอยู่คนเดียวเพราะต้องการลดน้ำหนัก เธอลดโดยการอดข้าว
\"ยัยบ๊องนั้น ไปไหนของเค้านะ\" ไดจิ เอ่ยอย่างสงสัย
‘เฮ้อ….. เราต้องลดน้ำหนักใช่ไหม เด๋วน่ารักสู้ผู้ญพวกนั้นไม่ได้’
ไม่ว่างคิดเปล่า ขาของญสาวตัวดีก็พาเดินขึ้นไป ดาดฟ้าของตึกเพื่อ หลีกลิ่นคาวของอาหารทั้งหลาย นัยน์ตาสีมรกตคู่งาม พลั้นเหลือบไปเป็น ฮาระเพื่อนต่างห้องของเธอ
“ฮาระจัง ไม่กินข้าวเที่ยงหรอ”
“กินเสร็จแล้วต่างหาก”ฮาระพูดเสร็จแล้วก้อมองคอมโน๊ตบุ๊ค ที่กำลังเล่นอยู่
“ไอไอไม่กินหรอ?”
“ฉันต้องไดเอ็ท อ๊ะนั้น คอมพิวเตอร์ไม่ช่ายหรอ ฮาระจังเท่จังเลย”
‘หยุดเรียก ฮาระจังซะที เรียก ฮาระเฉยๆจะดีกว่านะ….’
“ก้อฉันเป็นนักแต่งเพลง ที่ทำงานให้บริษัทของพ่อฉัน”ฮาระพูดโดยสนใจแต่เพลงที่แต่งในโน๊ตบุ๊ค
“บริษัทของพ่อฮาระจัง? อ๋อ ฮานาโกมัตจิ เร้กคอดน่ะหรอ ดังมากๆเลยนะ”
“อืมเพลง The reverse ของโอมุระ นาโกะฉันก็เป็นคนแต่ง เพลง Tsuki no Yoru ก้อด้วย”
ฮาระพูดพร้อมหันไปเห็นหน้าไอไอ ทำตาโตลุกแววเหมือนเด็กๆ แล้วฮาระก็นึกขำในใจ จนกระตุกยิ้มที่มุมปากไปหลายที
“หาสองเพลงนั้นตอนนี้ดังสุดๆเลยนะ ฮาระจังเก่งจัง”
หญิงสาวเอ่ยโดยไม่เห้นว่าคนถูกชมน่ะ หน้าแดงไปถึงใบหูแล้ว
“ชั้น!!!”
“หือ มีอะไรหรอ ฮาระจัง”
สีหน้าที่จิงจังของชายหนุ่มหุบลงทันทีที่ไอไอ เรียก ‘ฮาระจัง’ พร้อมหันหน้าไปสบถไม่เป็นภาษาอีกทาง เมื่อ บิ้ว อารม ได้ใหม่ก็หันกลับมาหา ไอไอที่เอียงหน้าเป็นเชิงถามว่า
‘มีอะไรรึเปล่า?’
แต่มันน่ารักมากๆในสายตาเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาล ส่งผลให้ใบหน้ากลับมาร้อนผ่าวอีกครั้ง
“ชั้น…ชั้น ..ชะ…”
“อ๊า!!! ฉันลืมไปเลยว่า ไดจิ นัดซ้อม ไปก่อนนะ ฮาระจัง”
ไม่ว่าเปล่า ก็โบกมือบ๊ายบาย ฮาระที่บัดนี้ใบ้รับประทาน ก็โบกมือตามเหมือนร่างไร้วินญาน
‘ไอ้ ไดจิ!!!!!!!! ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ บังอาจมาขัดขวาง ฉันไปซะทุกเรอื่ง ทำให้ไอไอเห็น แก สำคัญกว่าฉัน!!!’ ฮาระคิดในใจ…
“ยอดเลยไอไอ เพราะมาก ทำได้แล้วนะเสียงไม่เบาแล้ว”
“ไอไอจังเมื่อวานขอโทษด้วยนะที่ ฉันพูดแรงไป”คนเรือนผมสีน้ำเงินเอ่ยบ้าง
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็เป็นซะแบบนี้น่ะแหละ รีบซ้อมเถอะจะแข่งอาทิตหน้าไม่ใช่หรอ”
“เย็นนี้ก้อไปเอาใบสมัครที่ชิบุยะเซ็นเตอร์ด้วยละ”
นาโอยะที่นานๆจะพูดเอ่ยขึ้นในที่สุดจึงเป็นที่แปลกใจของคนรอบข้างอยู่ซักหน่อย
ตอนเลิกเรียน ณ ชิบุยะเซ็นเตอร์ วงThe Neutral กำลังต่อแถวรับใบสมัคร (คาซึกิไปเดทกะแฟนเขาค่ะ)
“คนเยอะจัง”
“อย่าบ่นน่าไดจิ อ๊ะนั้นโต๊ะรับสมัคร แถวยาวเนอะ”
‘เพลงของเราจะทำให้คนฟังมีความสุขหรือเปล่านะ’
ไอไอคิดในใจ แล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข นาโอยะสังเกตเห็นไอไอยิ้มแล้วหัวเราะออกมา ปากตัวดีที่นานๆจะพูดขึ้นและพูดออกมาแต่ละคำขวานผ่าซากทั้งนั้น ก็กล่าวออกมา เป็นเชิงล้อ
“ยัยบ๊องเอ๊ยยย ยังไม่ได้แสดงเลย ยิ้มซะแล้ว”
“อะไรอะ นาโอะคุงว่าไคบ๊องยะ”
‘เอ๊ะ ทำไมมีแต่ผู้ญ น่ารักๆ มาสมัคร เอ จะว่าไปหมู่นี้เราก้อเจ้าเนือ้ขึ้นนะ’
คิดแล้วไม่ว่างเปล่า หยิกเอวตัวเองดูไขมันไปด้วย นาโอยะเห็นเข้า ปาก(หมาๆ)ก็พลั่น พูดจาเหน็มแหนมไอไออีกที (การแกล้งไอไอเป็นความสนุกของนาโอยะแน่เลย)
“ยัยอ้วน”
นาโอยะพูดด้วยเสียงเรียบๆ พร้อมกับผ่ามือของไอไอ ตบลงไปที่แก้มของเจ้าของเรือนผมสีดำทันที
“เนี่ยละน้าปากเป็นเหตุ” ไดจิพูด (ผู้เห็นเหตุการณ์) แล้วหันซ้านหัยขวาเหมอืนหาอะไรบ้างอย่าง
‘อ้าวเรนหายไปไหนซะละ….’
พอร่างสูงหันไปอีกทีก้อเห็นสาวๆรุมล้อมร้องนำคนสำคัญของวง เพราะหน้าตาดีไม่ว่าเปล่า เรนซึเกะก็กำลังขอบอร์สาวๆ!!
‘ ไอ้ขี้หลีเอ๊ยยย!!!!!ไอ้หน้าม่อ.. ไอ้…ไอ้…’
“เอ่อวง The Neutral อยู่ไหนค่ะมายืนใบคิวได้แล้วค่ะ”
พนักงานรับสมัครพูด เพราะไม่เห็นวง The Neutralมาต่อคิว(เพราะนาโอะกำลังโดน ไอไอ ฆ่า เรนก้อยุ่งกับการขอเบอร์สาวๆ ไดจิก็ กำลังอึ้ง)
“วง The Neutral อยู่ไหนค่ะถ้าไม่รีบมา ดิฉันจะให้สละสิด!”
พนักงานคนนั้นย้ำอีกพร้อมกระแทกเสียงแสดงถึงอาการฟิวขาดเต็มที่
‘นี่หรอวงของชั้น…..’
ไดจิคิดในใจแล้วอยากร้องไห้ พร้อมส่ายหน้าอย่างระอาๆ แล้วสาวท้าวเดินไปยัง พนักงานที่ว่าทันที เพื่อยื้นใบสมัครก่อนที่จะถูกตัดสิดธิ์
“ครับๆ ผมเป็นหัวหน้าวง”
พลั้งได้ยินเสียงใสๆของสาวน้อยดังเข้าหูพอดี
“เรนซึเกะคุงค่ะ กะ กรุณาเป็นแฟนกับฉันหน่อยได้ไหมค่ะ”
เด็กผู้ญที่รุมล้อมเรนซึเกะคนนึงพูดขึ้นทำให้ไดจิฉุน กึก!
“ไอ้เรน ไอไอ นาโอะจะสมัครไหม!”ไดจิฟิวขาด แสดงว่าพร้อมจะปฎิบัตการฆ่าคนทันที
ทุกคนหยุดหันมามองไดจิเป็นตาเดียว (กำลังระลึกว่ากำลังทำอะไรอยุ) แล้วก้อวิ่งมาสมัครแล้วขอโทษขอโพยพนักงานคนนั้นเป็นการใหญ่ แล้วจึงได้ใบสมัครมากลอกกันที่บ้าน
วันรุ่งขึ้น พอพักเที่ยง ไอไอรีบหนีไปอยู่คนเดียวเพราะต้องการลดน้ำหนัก เธอลดโดยการอดข้าว
\"ยัยบ๊องนั้น ไปไหนของเค้านะ\" ไดจิ เอ่ยอย่างสงสัย
‘เฮ้อ….. เราต้องลดน้ำหนักใช่ไหม เด๋วน่ารักสู้ผู้ญพวกนั้นไม่ได้’
ไม่ว่างคิดเปล่า ขาของญสาวตัวดีก็พาเดินขึ้นไป ดาดฟ้าของตึกเพื่อ หลีกลิ่นคาวของอาหารทั้งหลาย นัยน์ตาสีมรกตคู่งาม พลั้นเหลือบไปเป็น ฮาระเพื่อนต่างห้องของเธอ
“ฮาระจัง ไม่กินข้าวเที่ยงหรอ”
“กินเสร็จแล้วต่างหาก”ฮาระพูดเสร็จแล้วก้อมองคอมโน๊ตบุ๊ค ที่กำลังเล่นอยู่
“ไอไอไม่กินหรอ?”
“ฉันต้องไดเอ็ท อ๊ะนั้น คอมพิวเตอร์ไม่ช่ายหรอ ฮาระจังเท่จังเลย”
‘หยุดเรียก ฮาระจังซะที เรียก ฮาระเฉยๆจะดีกว่านะ….’
“ก้อฉันเป็นนักแต่งเพลง ที่ทำงานให้บริษัทของพ่อฉัน”ฮาระพูดโดยสนใจแต่เพลงที่แต่งในโน๊ตบุ๊ค
“บริษัทของพ่อฮาระจัง? อ๋อ ฮานาโกมัตจิ เร้กคอดน่ะหรอ ดังมากๆเลยนะ”
“อืมเพลง The reverse ของโอมุระ นาโกะฉันก็เป็นคนแต่ง เพลง Tsuki no Yoru ก้อด้วย”
ฮาระพูดพร้อมหันไปเห็นหน้าไอไอ ทำตาโตลุกแววเหมือนเด็กๆ แล้วฮาระก็นึกขำในใจ จนกระตุกยิ้มที่มุมปากไปหลายที
“หาสองเพลงนั้นตอนนี้ดังสุดๆเลยนะ ฮาระจังเก่งจัง”
หญิงสาวเอ่ยโดยไม่เห้นว่าคนถูกชมน่ะ หน้าแดงไปถึงใบหูแล้ว
“ชั้น!!!”
“หือ มีอะไรหรอ ฮาระจัง”
สีหน้าที่จิงจังของชายหนุ่มหุบลงทันทีที่ไอไอ เรียก ‘ฮาระจัง’ พร้อมหันหน้าไปสบถไม่เป็นภาษาอีกทาง เมื่อ บิ้ว อารม ได้ใหม่ก็หันกลับมาหา ไอไอที่เอียงหน้าเป็นเชิงถามว่า
‘มีอะไรรึเปล่า?’
แต่มันน่ารักมากๆในสายตาเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาล ส่งผลให้ใบหน้ากลับมาร้อนผ่าวอีกครั้ง
“ชั้น…ชั้น ..ชะ…”
“อ๊า!!! ฉันลืมไปเลยว่า ไดจิ นัดซ้อม ไปก่อนนะ ฮาระจัง”
ไม่ว่าเปล่า ก็โบกมือบ๊ายบาย ฮาระที่บัดนี้ใบ้รับประทาน ก็โบกมือตามเหมือนร่างไร้วินญาน
‘ไอ้ ไดจิ!!!!!!!! ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ บังอาจมาขัดขวาง ฉันไปซะทุกเรอื่ง ทำให้ไอไอเห็น แก สำคัญกว่าฉัน!!!’ ฮาระคิดในใจ…
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น