ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chord#1::มือเบสจำเป็น...
ลมโชยอย่างละมุนอ่อนโยน อากาศยามเย็นอันแสนสบาย
ณ หน้า รร เซ็นเรียว มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังแอบซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้ บรรยากาศอันแสนตรึงเครียดผุดขึ้นกับคนกลุ่มนั้น ผิดกับสภาพอากาศยามเย็นอันแสนสบาย เพราะพวกเขา…. เฝ้าดู ฮานาโกะมัตจิ ฮาระ เด็กชายผมสีน้ำตาลประกายเหลือง เพื่อนของพวกเขากำลังถูกสารภาพรัก จากเด็กผู้หญิง หน้าตาน่ารักที่กำลังเฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อจาก ฮาระ ไอโนะ มิโดริ และในที่สุด ฮาระ ปฎิเสธ สาวน้อยนัยน์ตาสีมรกตน่ารักคนนั้น เมื่อเห็นว่ามิโดริ เดินจากไปอย่าง อกหักแล้ว เพื่อนๆ ของฮาระจึงโผล่ออกมาจากต้นไม้ ทีละคนสองคน พร้อมฮาระที่กำลังส่ายหน้าอย่างระอา
‘เจ้าพวกนี้ ไร้มารยาทจริงๆ แอบดูชาวบ้านสารภาพรักกัน’
ฮาระคิดในใจและสบถออกมาไม่เป็นภาษาพร้อมกัน เด็กผู้หญิง ผมสีชมพูละอ่อนที่อยู่ในกลุ่ม จึงเอ่ยขึ้นอย่างเสียดายแทน
“โธ่! ฮาระ น่าจะคบๆไปซะรู้รึป่าวนั้น ไอโนะซังสุดน่ารักเชียวนะ”
เด็กสาวคนที่ ชื่อ ไซโจ ไอไอ เอ่ยพร้อมทำหน้าแสดงความเสียดายแทนเพื่อนของตน ราวกับคนที่เพิ่งหักอกผู้หญิงคนนั้นไป หมาดๆเองก็ไม่ปาน
“ก็…ฉันไม่ได้ชอบเขานิ…” ชายหนุ่มพูดอย่างหมดอารมณ์ มองดูเพื่อนๆของเขาทั้งหมดออกมาจากที่ซ่อน
‘นอกจากจะไร้มารยาทแล้วยัง มาเป็นเดือดเป็นร้อนกับคนอื่นอีก
ก็ไม่ได้ชอบนี่หว่า อย่ามองชั้นด้วยสายตา ชั้นเพิ่งฆ่าคนไปอย่างงั้นสิวะ ไอ้พวกนี้นี่!’
“จริงสิไอไอ ฉันแกะโน็ตเพลงที่เธออยากได้ใหเแล้วนะ” คราวนี้ผู้พูดเป็นชายหนุ่มผมสีน้ำตาลชา ท่าทางอารมณ์ดี เดินออกมาจากพุ่มไม้ พร้อมกับ เด็กผู้ชายท่าทางเย็นชาผมสีดำมืดเดินตามมาไม่ห่าง รอยยิ้มละไมปรากฎอยู่บนใบหน้าสาวน้อยหนึ่งเดียวที่อยู่ตรงนั้น ทันที
“ขอบใจนะไดจิ”ร่างบางเอ่ย พร้อมเงยหน้ายิ้มให้กับคนที่ตัวสูงกว่า
ไซโจ ไอไอเป็นเด็กผู้หญิง ที่ร่าเริง แต่หมู่นี้ต้องซึมไปเพราะเพิ่งอกหัก จากเด็กผู้ชายท่าทางเย็นชาผมสีดำที่ยืนข้างๆเด็กชาผมสีน้ำตาลชา นัตสึงะ คางุระ มือเบสของวง The Neutral ซึ่งเพื่อนของ เธอ คางาวะ ไดจิ ก็เป็นมือกลองด้วย
คางุระเดินมาอย่างละเมอๆเหมือนไม่ใส่ใจเพื่อ แตะบ่ามือกลองร่างสูง คนโดนแตะก็หันไปเป็นเชิงถาม แต่คำพูดที่มือเบสคนสำคัญกำลังจะ เอ่ยออกมาทำให้ ทุกคนถึงกับช๊อก ดั่งสายอัศนีฝ่าลงกลางใจของไดจิ
“ฉันขอออกจากวง The Neutral” คางุระพูดอย่างไม่ใส่ใจ ไอไอหันขวับ ส่งสายตาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรนั้น…
“ล้อเล่นใช่ไหม คางุระ”
“เปล่าฉันพูดจริง ฉันเบื่อวง The Neutralแล้ว”
เรื่องจริงปรากฏที่ว่า นัตสึงะ คางุระ นอกจากจะเย็นชาแล้วยังเป็นคนขี้เบื่ออีกด้วย
“คางุระคุงใจเย็นๆสิ คิดดีๆก่อนนะ” เสียงหวานเอ่ย พยามให้เหตุการณ์เย็นลง
“มันไม่เกี่ยวกับเธอเลย”
คราวนี้ไดจิเป็นคนหันขวับ ทำตาขวาง พร้อมจะส่งหมัดให้คางุระที่จู่ๆประกาศจะยุบวง และพูดจาเสียดสี ไซโจไอไอ เพื่อนของเขา ไดจิสบถพร้อมกำหมัดแน่น แต่ก่อนที่เรื่องจะร้ายแรงกว่านี้ ร่างสูงก็ต้องชะงักเมื่อเห็นตาน้ำใสๆไหลออกมาอาบแก้มของเพื่อนหญิงคนเก่ง
“ถึงไม่เกี่ยวแต่....ฉันก็พูดเพราะรักและหวังดีกับคางุระคุงนะ”สาวน้อยหน้าหวานเอ่ยก่อนวิ่งหนีออกนอกโรงเรียน ปล่อยให้คนที่เห็นอยู่ข้างหลังไม่มีโอกาสได้กล่าวคำปลอบใจเลย
‘ทำไมพอไอร้องไห้แล้ว ฉันถึงอยากเช็ดน้ำตาให้เขา เวลาเธอเศร้าฉันก็โกรธคนที่ทำให้เธอมีน้ำตาอย่างปกป้องเธอ ทำไมนะ’ มือกลองของวง The Neutral คิดอย่างไม่เข้าใจตัวเองพน้อมสายตาที่เป็นห่วงก็มองตามร่างที่วางจากไปของเพื่อนสาว
ณ ร้าน แม็ก ที่ชิบุยะเซ็นเตอร์ ไอไอนั่งเหม่ออยู่กับเพื่อนของเธอสองคนที่มองเธอตาค้าง เพราะคุญหญิงพยามยัดอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างไม่สมหญิง หลังจากที่ ร้องไห้เป็น ชั่วโมง
“ไอจังอย่าเหม่อสิ เรียนพิเศษ เสร็จแล้วนะ”เด็กสาวผมสั้น เพื่อนสนิทฝ่ายหญิง สะกิดไอไอ
“ปล่อยเขาเถอะ โทโมะ ให้เหม่อไปอย่างงั้นดูสิจะลอยรึเปล่า” โซราตะเพื่อนสนิทฝ่ายชายพูดอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกัด แฮมเบอร์เกอร์คำโตเข้าปากบ้าง โทโมะมองอย่างค้อนๆ
“เราสามคนมาจาก มัธยม ต้นที่เดียวกันแท้ๆ มีแต่ไอไอที่ไม่ตั้งใจเรียนคนเดียว”
“ก็ แหงสิ ก็เธอสองคนได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วนิ อีกหน่อยต้องชอบกันแน่ๆ แล้วก็จะลืมชั้น แล้วฉันก็อกหักจากคางุระคุงแล้วด้วย”เจ้าของเรือนผมสีชมพูพูดประชดเข้าให้
“ไอไอ ถ้าอกหัก จากนัตสึงะ ก็มา....ชอบ”
“ตายแล้ว!!!! วิ่งออกมาจากโรงเรียนจนลืมเก็บกระเป๋า เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ!”ไอไอพูดจบก็วิ่งกลับ โรงเรียนทันที ทิ้งให้โซราตะที่กำลังจะแกล้งสารภาพรัก กับโทโมะที่ทำหน้า งง
ณ โรงเรียนเซ็นเรียว ไอไอวิ่งไปเอากระเป๋านักเรียนที่ลืมไว้ที่ห้องเรียนของตน ห้อง 1-D หูก็ได้ยินเสียงกลองดังมาจากหลังโรงยิม เธอจึงไปดูเพราะที่นั่นคือที่ที่ The Neutral ซ้อมกันและเธอก็ไปดูเขาซ้อมกันบ่อยๆ เพราะเธอเองก็เป็นมือกีตาร์แต่ ไม่มีวงเท่านั้นเอง เธอสงสัยที่ว่า คางุระออกจากวงไปแล้วยางซ้อมกันอีก แต่พอไปถึงที่นั่นสิ่งที่เธอเห็นกลับเป็นไดจิแค่คนเดียว พร้อมเสื้อผ้าที่อาบไปด้วยเหงื่อ ร่างสูงนั้นตีกลอง จนเหงื่อโซกตั้งแต่หน้าจนถึงกลางหลังอันแข็งแรงนั่น
‘ไดจิ… ทำไมยังไม่กลับไปอีก…’
สายตาของเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลชานั้น เหม่อลอย พร้อมกุมขมับ เพราะถ้าเขาไม่รีบหามือเบสให้ได้แล้ว วงเขาก็ต้องยุบ พลันเหลือบไปเห็น ไอไอที่กำลังมองตนอยู่หน้าประตูโรงยิมความเป็นห่วงแล่นเข้าสู่สมองของชายหนุ่มทันที
“ไอไอ ยังไม่กลับหรอ”
“ไดจินั้นแหละ ซ้อมตั้งแต่เลิกเรียนหรอ ทำไมเหงื่อเยอะขนาดนี้ ไดจิ!”
ไอไอพูดไม่ทันจบ มือกลองคนสำคัญของวง The Neutral ก็หน้ามืดลงไปกองกับพื้น ต้องลำบากร่างยาง ช่วย พยุงขึ้นหนุนตัก
“The Neutral อาจแตกแล้ว”
“โธ่…ไดจิ..อย่าพูดแบบนั้นสิ…ชั้น.. ฉันจะเป็นกำลังใจให้นะ”
“ไอไอ ยังไงเธอก็ช่วยไม่…เธอ!”ไดจิเบิงตากว้าง “ จริงสิ ไอไอ เล่นกีตาร์ใช่ไหม เธอมาเป็นมือเบส วงฉันเถอะ!!”
“ตะ แต่ฉัน… เล่นกีตาร์..”
“ ฉันสอนเอง!” คนเสนอตัวเป็นครูทุบอกผาง โดยเพิ่งเห็นสีหน้าว่าที่ลูกสิทธิ์ว่าสลดลง เจ้าคนอยากเป็นอาจารย์ก็คิดได้
“เธอไม่อยากเล่นตำแหน่งที่คางุระเคยเล่นใช่ไหม”
‘ฉัน…. ตำแหน่งที่คางุระคุงเล่นหรอ? เบส ความฝันที่อยากมีวง ไม่สิ….ต้อง ไม่เกี่ยวกับคางุระคุง มันเกี่ยวกับที่ว่าเรารัก ดนตรีหรือป่าว เรารักดนตรีมากๆเลยนี่นา’
“จ๊ะ ฉันจะเล่นเบสให้วง The Neutral ไดจิก็...สอนให้ด้วยนะ”
คำตอบที่ได้รับทำให้มือกลองคนสำคัญดีใจมากเผลอกอดคนที่เพิ่งได้รับตำแหน่งมือเบสเข้าให้ จนทำให้หน้าของหญิงสาวแดงระเรื่อยิ่งกว่าลูกแอปเปิ้ลเสียอีก
“ขอบใจนะ มือเบสแห่งวง The Neutral!”
แต่ ทั้งสองหารู้ไม่ว่าท่ามกลางความดีใจของไดจินั้น คางุระได้แอบฟังทั้งสองคนคุยกัน และรู้เรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ
‘และตำนานแห่งวง The Neutral ก็ได้เริ่มขึ้น’
ณ หน้า รร เซ็นเรียว มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังแอบซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้ บรรยากาศอันแสนตรึงเครียดผุดขึ้นกับคนกลุ่มนั้น ผิดกับสภาพอากาศยามเย็นอันแสนสบาย เพราะพวกเขา…. เฝ้าดู ฮานาโกะมัตจิ ฮาระ เด็กชายผมสีน้ำตาลประกายเหลือง เพื่อนของพวกเขากำลังถูกสารภาพรัก จากเด็กผู้หญิง หน้าตาน่ารักที่กำลังเฝ้ารอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อจาก ฮาระ ไอโนะ มิโดริ และในที่สุด ฮาระ ปฎิเสธ สาวน้อยนัยน์ตาสีมรกตน่ารักคนนั้น เมื่อเห็นว่ามิโดริ เดินจากไปอย่าง อกหักแล้ว เพื่อนๆ ของฮาระจึงโผล่ออกมาจากต้นไม้ ทีละคนสองคน พร้อมฮาระที่กำลังส่ายหน้าอย่างระอา
‘เจ้าพวกนี้ ไร้มารยาทจริงๆ แอบดูชาวบ้านสารภาพรักกัน’
ฮาระคิดในใจและสบถออกมาไม่เป็นภาษาพร้อมกัน เด็กผู้หญิง ผมสีชมพูละอ่อนที่อยู่ในกลุ่ม จึงเอ่ยขึ้นอย่างเสียดายแทน
“โธ่! ฮาระ น่าจะคบๆไปซะรู้รึป่าวนั้น ไอโนะซังสุดน่ารักเชียวนะ”
เด็กสาวคนที่ ชื่อ ไซโจ ไอไอ เอ่ยพร้อมทำหน้าแสดงความเสียดายแทนเพื่อนของตน ราวกับคนที่เพิ่งหักอกผู้หญิงคนนั้นไป หมาดๆเองก็ไม่ปาน
“ก็…ฉันไม่ได้ชอบเขานิ…” ชายหนุ่มพูดอย่างหมดอารมณ์ มองดูเพื่อนๆของเขาทั้งหมดออกมาจากที่ซ่อน
‘นอกจากจะไร้มารยาทแล้วยัง มาเป็นเดือดเป็นร้อนกับคนอื่นอีก
ก็ไม่ได้ชอบนี่หว่า อย่ามองชั้นด้วยสายตา ชั้นเพิ่งฆ่าคนไปอย่างงั้นสิวะ ไอ้พวกนี้นี่!’
“จริงสิไอไอ ฉันแกะโน็ตเพลงที่เธออยากได้ใหเแล้วนะ” คราวนี้ผู้พูดเป็นชายหนุ่มผมสีน้ำตาลชา ท่าทางอารมณ์ดี เดินออกมาจากพุ่มไม้ พร้อมกับ เด็กผู้ชายท่าทางเย็นชาผมสีดำมืดเดินตามมาไม่ห่าง รอยยิ้มละไมปรากฎอยู่บนใบหน้าสาวน้อยหนึ่งเดียวที่อยู่ตรงนั้น ทันที
“ขอบใจนะไดจิ”ร่างบางเอ่ย พร้อมเงยหน้ายิ้มให้กับคนที่ตัวสูงกว่า
ไซโจ ไอไอเป็นเด็กผู้หญิง ที่ร่าเริง แต่หมู่นี้ต้องซึมไปเพราะเพิ่งอกหัก จากเด็กผู้ชายท่าทางเย็นชาผมสีดำที่ยืนข้างๆเด็กชาผมสีน้ำตาลชา นัตสึงะ คางุระ มือเบสของวง The Neutral ซึ่งเพื่อนของ เธอ คางาวะ ไดจิ ก็เป็นมือกลองด้วย
คางุระเดินมาอย่างละเมอๆเหมือนไม่ใส่ใจเพื่อ แตะบ่ามือกลองร่างสูง คนโดนแตะก็หันไปเป็นเชิงถาม แต่คำพูดที่มือเบสคนสำคัญกำลังจะ เอ่ยออกมาทำให้ ทุกคนถึงกับช๊อก ดั่งสายอัศนีฝ่าลงกลางใจของไดจิ
“ฉันขอออกจากวง The Neutral” คางุระพูดอย่างไม่ใส่ใจ ไอไอหันขวับ ส่งสายตาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรนั้น…
“ล้อเล่นใช่ไหม คางุระ”
“เปล่าฉันพูดจริง ฉันเบื่อวง The Neutralแล้ว”
เรื่องจริงปรากฏที่ว่า นัตสึงะ คางุระ นอกจากจะเย็นชาแล้วยังเป็นคนขี้เบื่ออีกด้วย
“คางุระคุงใจเย็นๆสิ คิดดีๆก่อนนะ” เสียงหวานเอ่ย พยามให้เหตุการณ์เย็นลง
“มันไม่เกี่ยวกับเธอเลย”
คราวนี้ไดจิเป็นคนหันขวับ ทำตาขวาง พร้อมจะส่งหมัดให้คางุระที่จู่ๆประกาศจะยุบวง และพูดจาเสียดสี ไซโจไอไอ เพื่อนของเขา ไดจิสบถพร้อมกำหมัดแน่น แต่ก่อนที่เรื่องจะร้ายแรงกว่านี้ ร่างสูงก็ต้องชะงักเมื่อเห็นตาน้ำใสๆไหลออกมาอาบแก้มของเพื่อนหญิงคนเก่ง
“ถึงไม่เกี่ยวแต่....ฉันก็พูดเพราะรักและหวังดีกับคางุระคุงนะ”สาวน้อยหน้าหวานเอ่ยก่อนวิ่งหนีออกนอกโรงเรียน ปล่อยให้คนที่เห็นอยู่ข้างหลังไม่มีโอกาสได้กล่าวคำปลอบใจเลย
‘ทำไมพอไอร้องไห้แล้ว ฉันถึงอยากเช็ดน้ำตาให้เขา เวลาเธอเศร้าฉันก็โกรธคนที่ทำให้เธอมีน้ำตาอย่างปกป้องเธอ ทำไมนะ’ มือกลองของวง The Neutral คิดอย่างไม่เข้าใจตัวเองพน้อมสายตาที่เป็นห่วงก็มองตามร่างที่วางจากไปของเพื่อนสาว
ณ ร้าน แม็ก ที่ชิบุยะเซ็นเตอร์ ไอไอนั่งเหม่ออยู่กับเพื่อนของเธอสองคนที่มองเธอตาค้าง เพราะคุญหญิงพยามยัดอาหารอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างไม่สมหญิง หลังจากที่ ร้องไห้เป็น ชั่วโมง
“ไอจังอย่าเหม่อสิ เรียนพิเศษ เสร็จแล้วนะ”เด็กสาวผมสั้น เพื่อนสนิทฝ่ายหญิง สะกิดไอไอ
“ปล่อยเขาเถอะ โทโมะ ให้เหม่อไปอย่างงั้นดูสิจะลอยรึเปล่า” โซราตะเพื่อนสนิทฝ่ายชายพูดอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกัด แฮมเบอร์เกอร์คำโตเข้าปากบ้าง โทโมะมองอย่างค้อนๆ
“เราสามคนมาจาก มัธยม ต้นที่เดียวกันแท้ๆ มีแต่ไอไอที่ไม่ตั้งใจเรียนคนเดียว”
“ก็ แหงสิ ก็เธอสองคนได้อยู่ห้องเดียวกันแล้วนิ อีกหน่อยต้องชอบกันแน่ๆ แล้วก็จะลืมชั้น แล้วฉันก็อกหักจากคางุระคุงแล้วด้วย”เจ้าของเรือนผมสีชมพูพูดประชดเข้าให้
“ไอไอ ถ้าอกหัก จากนัตสึงะ ก็มา....ชอบ”
“ตายแล้ว!!!! วิ่งออกมาจากโรงเรียนจนลืมเก็บกระเป๋า เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ!”ไอไอพูดจบก็วิ่งกลับ โรงเรียนทันที ทิ้งให้โซราตะที่กำลังจะแกล้งสารภาพรัก กับโทโมะที่ทำหน้า งง
ณ โรงเรียนเซ็นเรียว ไอไอวิ่งไปเอากระเป๋านักเรียนที่ลืมไว้ที่ห้องเรียนของตน ห้อง 1-D หูก็ได้ยินเสียงกลองดังมาจากหลังโรงยิม เธอจึงไปดูเพราะที่นั่นคือที่ที่ The Neutral ซ้อมกันและเธอก็ไปดูเขาซ้อมกันบ่อยๆ เพราะเธอเองก็เป็นมือกีตาร์แต่ ไม่มีวงเท่านั้นเอง เธอสงสัยที่ว่า คางุระออกจากวงไปแล้วยางซ้อมกันอีก แต่พอไปถึงที่นั่นสิ่งที่เธอเห็นกลับเป็นไดจิแค่คนเดียว พร้อมเสื้อผ้าที่อาบไปด้วยเหงื่อ ร่างสูงนั้นตีกลอง จนเหงื่อโซกตั้งแต่หน้าจนถึงกลางหลังอันแข็งแรงนั่น
‘ไดจิ… ทำไมยังไม่กลับไปอีก…’
สายตาของเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลชานั้น เหม่อลอย พร้อมกุมขมับ เพราะถ้าเขาไม่รีบหามือเบสให้ได้แล้ว วงเขาก็ต้องยุบ พลันเหลือบไปเห็น ไอไอที่กำลังมองตนอยู่หน้าประตูโรงยิมความเป็นห่วงแล่นเข้าสู่สมองของชายหนุ่มทันที
“ไอไอ ยังไม่กลับหรอ”
“ไดจินั้นแหละ ซ้อมตั้งแต่เลิกเรียนหรอ ทำไมเหงื่อเยอะขนาดนี้ ไดจิ!”
ไอไอพูดไม่ทันจบ มือกลองคนสำคัญของวง The Neutral ก็หน้ามืดลงไปกองกับพื้น ต้องลำบากร่างยาง ช่วย พยุงขึ้นหนุนตัก
“The Neutral อาจแตกแล้ว”
“โธ่…ไดจิ..อย่าพูดแบบนั้นสิ…ชั้น.. ฉันจะเป็นกำลังใจให้นะ”
“ไอไอ ยังไงเธอก็ช่วยไม่…เธอ!”ไดจิเบิงตากว้าง “ จริงสิ ไอไอ เล่นกีตาร์ใช่ไหม เธอมาเป็นมือเบส วงฉันเถอะ!!”
“ตะ แต่ฉัน… เล่นกีตาร์..”
“ ฉันสอนเอง!” คนเสนอตัวเป็นครูทุบอกผาง โดยเพิ่งเห็นสีหน้าว่าที่ลูกสิทธิ์ว่าสลดลง เจ้าคนอยากเป็นอาจารย์ก็คิดได้
“เธอไม่อยากเล่นตำแหน่งที่คางุระเคยเล่นใช่ไหม”
‘ฉัน…. ตำแหน่งที่คางุระคุงเล่นหรอ? เบส ความฝันที่อยากมีวง ไม่สิ….ต้อง ไม่เกี่ยวกับคางุระคุง มันเกี่ยวกับที่ว่าเรารัก ดนตรีหรือป่าว เรารักดนตรีมากๆเลยนี่นา’
“จ๊ะ ฉันจะเล่นเบสให้วง The Neutral ไดจิก็...สอนให้ด้วยนะ”
คำตอบที่ได้รับทำให้มือกลองคนสำคัญดีใจมากเผลอกอดคนที่เพิ่งได้รับตำแหน่งมือเบสเข้าให้ จนทำให้หน้าของหญิงสาวแดงระเรื่อยิ่งกว่าลูกแอปเปิ้ลเสียอีก
“ขอบใจนะ มือเบสแห่งวง The Neutral!”
แต่ ทั้งสองหารู้ไม่ว่าท่ามกลางความดีใจของไดจินั้น คางุระได้แอบฟังทั้งสองคนคุยกัน และรู้เรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ
‘และตำนานแห่งวง The Neutral ก็ได้เริ่มขึ้น’
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น