คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่หนึ่ง (อกหัก (ครั้งแรก) ตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบ) [01/02]
ตอนที่หนึ่ง (อกหัก (ครั้งแรก) ตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบ)
01/02
,,ผมเป็นเด็กผู้ชายกลัดมัน ที่รักคนอายุมากกว่า,,
หนึ่งร้อยเจ็ดสิบหกวันก่อนหน้านั้น...
“ยอมแพ้ง่ายกว่าว่ะ”
“กูเห็นด้วยกับไอ้ภัก”
“จริงๆนะเว้ยอิชย์ คนอย่างพี่เปรมมันไม่ชายตามองมึงหรอก”
“ช่าย --- ถ้าเค้ามองมึงนะ กูว่าให้พี่เค้าแดกขี้จะดีกว่า”
“พวกมึงจะซ้ำเติมกูอีกนานไหม? ไอ้พวกเหี้ย!!!”
แล้วพวกมันก็ระเบิดเสียงหัวเราะทันทีที่ผมพูดจบประโยค ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะกระเถิบเข้ามาตบบ่าผมหนักๆ
“เพราะพวกกูรักมึงเว้ยอิชย์ กูเลยอยากให้มึงยอมรับสภาพให้ได้ว่าพี่สาวกูไม่ชายตาแลมึงแน่ๆอ่ะ”
ผมอยากจะกระโดดถีบยอดหน้าแม่งมาก - - ไอ้โปรดพูดเหมือนหวังดี แต่ใจความแม่งด่าผมเต็มๆ!
“หรือมึงอยากให้ไอ้โปรดโกหกมึงต่อไปเรื่อยๆ แล้วคอยฟังมึงพล่ามถึงความรักที่มึงมีต่อพี่สาวมันทุกวัน ทุกวัน โดยที่มันรู้อยู่เต็มอกว่าเค้าชอบผู้ชายคนอื่นล่ะ?” ไอ้คิมเดินมาตบบ่าผมอีกข้างแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ พอมันเห็นผมเริ่มตั้งใจฟังมันก็พูดต่อ “ใช่มั้ยล่ะ? ถอยหลังออกมาเหอะมึง หาคนใหม่ดีกว่า”
ผมรู้..
ผมเข้าใจว่าทั้งไอ้โปรด ไอ้ภัก และไอ้คิมมันหวังดีกับผมมากแค่ไหน
แต่คุณเข้าใจผมบ้างป้ะ?!
คือผมชอบ.. ไม่สิ ผมรักพี่เปรมจริงๆนะ
แม่งงงงงง - - นางในฝันผมเลยนะเว้ย!
น่ารัก อบอุ่น อ่อนโยน ตลก และขี้เล่น! (เสือกเหี้ยตรงที่มีน้องชายนิสัยสารเลวอย่างเชี่ยโปรด)
ถ้าคุณได้รู้จักผู้หญิงคนนี้ คุณจะไม่แปลกใจเลยซักนิดว่าทำไมผมถึงตกหลุมรักเค้าแบบนั้น
แล้วที่บัดซบกว่านั้น... คือผมยังไม่ได้ทันเริ่มจีบพี่เปรมเลยเนี่ยเด้! *กุมขมับ*
“เชี่ยแม่ง.. กูยังไม่ได้เริ่มจีบพี่เปรมเลย” ผมบ่นออกมาเบาๆ *ทำหน้าเศร้าให้เข้ากับสถานการณ์* “กูล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าใครวะที่ทำให้พวกมึงต้องเบรกกูไว้เหมือนกูโดนหมาตัดหน้ารถขนาดนี้ อย่าให้เจอตัวนะ กูจะกระทืบแม่งให้ไส้หลุด”
“มึงอยากรู้ป่ะล่ะ?” ไอ้โปรดถามผมทันทีที่ได้ยินประโยคอาฆาต “เดี๋ยวกูไปสืบให้”
“ดี - - กูจะตามไปเอาไส้ติ่งแม่งออกมาให้วัวแดก”
“โหดชิบหายไอ้หล่อ โหดจนกูกลัวเลย” ไอ้คิมพูดก่อนกอดตัวเองแล้วทำท่าสะดีดสะดิ้งราวกับกลัวผมเสียเต็มประดา จนผมอยากจะซ้อมกระทืบเหี้ยนี่ก่อนที่จะกระทืบเหี้ยนั่นเลยเหอะ!
“รอฟังข่าวดีพรุ่งนี้นะมึง - - กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้คนนั้นมันจะหล่อกว่าเพื่อนกูซักแค่ไหน พี่เปรมแม่งถึงเพ้อเอาเพ้อเอาแบบนั้น” ผมพยักหน้าเนือยๆ ก่อนจะพูดงึมงำในคอขอตัวกลับบ้านด้วยหัวใจที่เหนื่อยล้า
++++
+++
++
“อิชย์มันเป็นอะไรอ่ะแม่?”
“นั่นสิ กินข้าวเสร็จแล้วก็ไปนั่งอยู่ตรงนั้นตลอดเลย ปกติมันนั่งนิ่งๆเป็นด้วยเรอะ?”
“อัยย์ว่ามันต้องเป็นอะไรซักอย่าง”
“อกหักรึป่าว? แกไปถามน้องชายที่รักแกสิ”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวมันด่าอัยย์”
นี่แหละครับที่บ้านผม..
นินทาลับหลังราวๆ 3เมตร และจะพูดให้ดังกว่าน้ำเสียงที่ใช้คุยกันปกติ
- - บ้านผมเรียกการพูดแบบนี้ว่านินทาล่ะ
คนที่คุยกันเมื่อครู่คือพี่สาวคนที่สองกับแม่ของผมเอง
ถ้าพวกเธอจะสงสัยกันมากจนต้องนินทาผมเสียงดังขนาดนี้ วิ่งมาถามผมเลยจะง่ายกว่าไหม?
“เป็นไรอ่า - - ป่วยอ๋อ?”
มาแระ - - อัยย์มันคงอดความสงสัยไม่ไหว เพราะปกติผมจะร่าเริงมากตามระดับหน้าตาของตัวเอง (ไม่ได้หลงตัวเองนะครับ ความจริงล้วนๆ)
“ป่าว” ผมตอบนิ่งๆ
“แม่...” มันตะโกน “..มันไม่ยอมบอกอัยย์อ้ะ” อ่อ – แม่สั่งให้มาถามสินะ
“ไม่สบายหรออิชย์?” แม่เดินเข้ามาใกล้ผมแล้วถึงเนื้อถึงตัวทันที แม่เอาหลังมือจับแก้มผมเบาๆ อ่า.. มือแม่นุ่มจัง ผมจับมือแม่ให้แนบกับแก้มผมมากกว่าเดิมก่อนส่ายหัวเบาๆ
“ป่วยการเมืองหรือ?” แม่ถามแล้วหัวเราะ ก่อนลงมานั่งข้างๆ
“แม่อ่า... อิชย์อกหักอ่า” ได้ทีต้องรีบฟ้อง ตอนนี้แม่กำลังอารมณ์ดี ในฐานะลูกชายคนเล็กต้องกอบโกยความรักให้เต็มที่ ผมรีบไถลตัวไปนอนซบตักแม่ แล้วไม่ลืมที่จะเอาตีนเขี่ยพี่อัยย์ออกไปให้พ้นระยะการยืดขาของผมด้วย *ยิ้มเลว*
“ไอ้เลว! อยากจะอ้อนแม่ก็บอก ไม่ต้องเอาตีนมาถีบกู” อัยย์บ่นก่อนยอมลุกออกไปโดยดีโดยไม่ลืมเอามือแม่งมาตีผมแรงๆที่หน้าแข้ง
เพี๊ยะ!
“แม่!! อิชย์เจ็บอ่า” ผมรีบฟ้องแม่ทันที
“พ่อ! ไอ้อิชย์แม่งสำออย”
“นอนตักเมียชาวบ้านน่ะ เกรงใจผัวเขาบ้างไหม?” พ่อรีบเดินมาปกป้องลูกสาวคนเล็กทันที ต่อด้วยการตีหัวผมด้วยความแรงที่ไม่ได้เบาเลยแม้แต่น้อย
ครอบครัวนี้มันอะไรกันวะ? เลี้ยงลูกด้วยฝ่ามือ เอ็นดูน้องด้วยฝ่าตีน?
แม่ก็เอาแต่หัวเราะอยู่นั่นแหละ ไม่ช่วยหรือปกป้องอะไรเลย
ผมกระชับอ้อมกอดแม่ให้แน่นขึ้น พร้อมกับสูดลมหายใจลึกๆเอากลิ่นแม่เข้าจมูกให้ชุ่มใจ
ผมชอบคนอายุมากกว่า...
และสาเหตุที่ผมชอบคนแก่กว่าก็เพราะครอบครัวของเราเนี่ยแหละ
ผมมีพ่อกับแม่ที่สนิทกันมากๆ แม่ผมทำกับข้าวอร่อยทุกอย่างยกเว้นมาม่า พ่อของผมเหมือนเป็นซุปเปอร์แมนที่สามารถฆ่าสัตว์ทุกชนิดที่คนในบ้านเกลียดได้ด้วยมือเปล่าและทำมาม่าได้อร่อยโคตรๆ
ผมยังมีพี่สาวสุดที่รักตั้ง 2คน ทั้งพี่อังค์ และพี่อัยย์ แม้ผมจะสนิทจะไอ้พี่อัยย์มากกว่าก็เถอะ
เพราะพวกเขาเนี่ยแหละ ทำให้ผมรักและเคยชินกับการที่อยู่ใกล้ชิดกับคนอายุมากกว่า และทำให้ผมนิสัยเสียที่ชอบให้คนอื่นคอยดูแลและเอาใจใส่ตลอดเวลาอีกด้วย
“สาวที่ไหนล่ะเนี่ย? หืม? อกหักหน้าเศร้ามาเลยลูกชั้น” แม่ถามผมแล้วลูบหัวไปเรื่อยๆ
“พี่เปรม” ผมตอบแม่อ่อยๆ ที่บ้านผมไม่รู้หรอกครับว่าพี่เปรมเป็นใครแม้ครอบครัวผมจะรู้จักและสนิทสนมกับไอ้โปรด และไอ้สองคนนั้นเป็นอย่างดีก็ตาม
“พี่เปรมงั้นหรอ?” ทันทีที่แม่ผมทวนชื่อ พี่อัยย์ก็หูผึ่ง มันวิ่งกลับมาแซวเลยครับ
“โว้วววว - - จีบสาวแก่กว่าด้วยเห้ย! สมน้ำหน้าไอ้เด็กตัวกระเปี๊ยก!”
กู 185 เนี่ย... กระเปี๊ยกเหี้ยอะไรวะ?!
“แม่,, อิชย์เกลียดพี่อัยย์” แม่เอื้อมมือไปตีพี่อัยย์เบาๆ แล้วบอกให้ผมเล่าต่อ
“ยังไม่ได้เริ่มจีบเลย แต่มีสายมาบอกว่าเค้ามีคนที่เค้าชอบอยู่แล้ว อยู่มหาลัยเดียวกับพี่อัยย์ด้วย”
“แน่นอนอยู่แล้ว มหาลัยชั้นมีแต่คนหน้าตาดี ดูอย่างพี่แกเป็นตัวอย่างได้ว่ะอิชย์” – เอิ่ม... – “ที่นี่เค้าไม่ได้คัดนิสิตจากคะแนนนะเว้ย เค้าคัดที่หน้าตา!”
“แม่,, อิชย์เกลียดพี่อัยย์”
ทุกคนระเบิดหัวเราะเสียงดัง จนผมต้องลุกขึ้นมานั่งเล่าดีๆ
เพราะดูเหมือนทุกคนจะไม่ยอมปล่อยให้ผมนั่งเป็นพระเอกมิวสิคอกหักเพียงลำพังเสียแล้ว
“แต่อิชย์ยังไม่รู้ว่าใครอ่ะ รู้แค่อยู่มหาลัยเดียวกับพี่อัยย์แค่นั้น”
“ให้สายแกไปสืบต่อดิ ชั้นจะได้บอกให้ว่าคนนั้นน่ะคือคนที่แกสมควรจะต้องยอมแพ้รึป่าว”
อื้อหือออออ - - นานๆจะเห็นพี่สาวผมเป็นคนดีขนาดนี้นะเนี่ย
“ถ้ารู้แล้วจะมาบอกก็แล้วกันนะ”
++++
+++
++
ผมขอสารภาพตรงนี้เลยว่า ผมเพิ่งจะรู้สึกชอบพี่เปรมเมื่อพฤหัสที่แล้ว (หลังจากที่คลุกคลีมักจี่กับพี่สาวของไอ้โปรดตั้งแต่ที่เราเป็นเพื่อนกันแรกๆ ซึ่งแม่งก็ 5ปีมาแล้ว) แล้วเมื่อวานก็เพิ่งวันอังคารเองป่ะวะ ทำไมความรักของผมแม่งจบไวกว่าโฆษณาคั่นละครหลังข่าวอีกล่ะ?! ได้แต่ปวดใจเบาๆกับความรักครั้งแรกของผม เพราะตอนนี้ผมก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากรอฟังข่าวจากไอ้โปรด
พูดตรงๆว่า ผมอยากเห็นหน้าไอ้เลวนั่นจริงๆ (ยัดเยียดความเหี้ยให้คู่แข่งแบบไม่สนใจความจริง) มันมีสิทธิ์อะไรที่ทำให้ผมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบขนาดนี้!
ผมกำลังนั่งเล่นเอ็มวีเพลงเศร้าอยู่โรงอาหารข้างตึก9 สายตาก็เหลือบไปเห็นไอ้โปรดเดินมาด้วยท่าทีร่าเริง
ไอ้ชั่ว! เพื่อนมึงอกหักเพราะคนในครอบครัวมึง ยังมีหน้าทำตัวร่าเริงอีกเรอะ?!!
“กูมีข่าวดีแบบข่าวร้ายมาบอกมึงว่ะอิชย์”
มันเริ่มแล้ว เหี้ยนี่ชอบพูดจางงให้คนในโลกงงเป็นเพื่อนมัน (คล้ายๆกับภักคู่หูมันน่ะครับ รายนั้นทะเลาะกับตัวเองแบบไม่ต้องพึ่งพึงคนในโลก)
“อะไรคือข่าวดีแบบข่าวร้ายเหี้ยโปรด มึงไปเรียบเรียงประโยคก่อนมาบอกกูเหอะ” เหนื่อยใจกับแม่ง เป็นเพื่อนกับมันเหนื่อยกว่าเกี่ยวข้าว35ไร่
“เดี๋ยวรอไอ้สองตัวนั้นก่อน กูจะได้เล่าทีเดียว” มันพูดเสร็จก็กดไอโฟนยิกๆ สงสัยจะรีบจิกพวกนั้นให้มาเร็วขึ้น ซึ่งในความจริงแล้วคงเป็นไปได้ยากมากที่จะตามพวกแม่งมาโรงเรียนเร็วเนี่ย แต่ประเด็นเลยก็คือ ไอ้โปรดแม่งเสือกเร่งในกรุ๊ปวอทสแอป แล้วมันก็กระแดะเด้งมาที่ดรอยด์ผมด้วย...
‘รีบมาให้เร็ว กูได้ข่าวคู่แข่งเหี้ยอิชย์แล้ว’
‘มาดูใจมันด่วน’
‘ถ้ามันตายก่อนได้สั่งเสีย กูจะรู้สึกผิด’
‘มาเร็วๆเลยไอ้พวกเห้!’
สารเลวไหมครับ?
ไม่นานนัก ไอ้ภักก็หนีบคิมมาด้วย พวกมันวิ่งพาร่างมานั่งข้างๆไอ้โปรด
ถือว่าเป็นนิมิตหมายอันดีที่พวกเหี้ยนี่มาโรงเรียนเร็ว (ปกติอีก3นาทีเพลงชาติขึ้นครับ)
“มึงจะเล่าได้ยัง?” ผมเริ่มถาม เพราะตอนนี้คนเริ่มยั้วเยี้ยเต็มโรงอาหารแล้ว
ยั้วเยี้ยไม่ว่า เสือกมานั่งมองกูเต็มไปหมด!
“โอเค - - มึงทำใจดีๆนะ คือกูจะบอกว่า มึงสู้เค้าไม่ได้แหง”
โฮ๊ะ!~ ประโยคแรกก็เฮิร์ทแล้ว
ไอ้โปรดเปิดกระเป๋านักเรียนแล้วส่งรูปถ่ายจัมโบ้ให้ผมดู
ผู้ชายในรูปหน้าตาดี (น้อยกว่าผมเยอะ) ผิวขาว ซอยผมสั้นสไตล์นักร้องเกาหลี (ก็มันอยากจะหน้าตาดีเหมือนเค้าแต่ไม่ยอมดูหนังหน้า!) ตัวเพรียว ปากแดง,,
แล้วไงวะ?!
ต้องอย่างผมเซ่! หล่อ สูง ผมเกรียน ผิวแทนอ่อน แบบนี้เซ่!!!!
“ไอ้สัด อย่างกับตุ๊ด!”
ดอกแรกครับ ขอให้ได้ระบายอารมณ์ ไอ้คนในรูปแม่งก็เสือกหล่อกำลังเทรนด์ ผมเลยต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อจะได้รู้สึกว่าเหนือกว่า
“เห็นรูปแล้วกูอยากจะวิ่งไปขอไฟแช็คเหี้ยพงษ์แล้วเผาให้กลายเป็นขี้เถ้า!”
ดอกที่สองตามมาติดๆ
พวกมันสามคนปล่อยให้ผมสบถด่าคนในรูปต่อไปซักพัก จนกระทั่งผมเหนื่อยมันเลยเริ่มลงรายละเอียดให้ผมรู้มากยิ่งขึ้น วันนี้ทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าอาจารย์สั่งการบ้านอะไรบ้าง (ถึงสั่งผมก็ไม่เคยทำอยู่ดีอ่ะนะ) ในหัวผมมีแต่เสียงเพื่อนรัก (หักเหลี่ยมโหด) ที่คอยบอกรายละเอียด พร้อมทั้งความเห็นเหี้ยๆที่มันใส่เพิ่มให้ผมรู้สึกแย่ขึ้นแบบไม่มีจุดหมาย
ผมรู้เต็มอก ว่าเด็กอย่างผมคงจะสู้มันไม่ได้
แต่เท่าที่ผมได้ยินสรรพคุณและรูปแม่งแล้ว
ผมว่าเหี้ยนี่แม่งตุ๊ดชัวร์!
++++
+++
++
พูดคุยเล็กๆ :: เอาครึ่งแรกมาฝากค่ะ อีกไม่นาน (ถอนหายใจทิ้งซักสามเฮือก) เราก็เอามาลงต่อแล้ว
ขอบคุณมากค่า,,
ความคิดเห็น