ตอนที่ 34 : ตอนที่ 32 :: สัญญา (100%)
32
สัญญา
ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงกำลังทอดมองสายตาไปยังร่างสูงที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่นอกระเบียง…
คุยให้ผมได้ยินด้วยไม่ได้รึไง..
ร่างบางถอนหายใจเฮือกใหญ่..ให้ตาย!อึดอัดเป็นบ้า..
ช่วงนี้ผมและเขาดูแปลกๆไป หลังจากที่จองกุกปรากฏตัว…
จองกุกเป็นอะไรกับคิมซอกจินกันนะ?
ร่างบางอดสงสัยไม่ได้จริงๆ..ถามจินก็แล้ว บังคับให้บอกก็แล้ว แต่เขากลับไม่ยอมบอกสะงั้นแถมยังตอบว่า ‘มันไม่สำคัญ’
มันจะสำคัญหรือไม่สำคัญจริงๆ ก็ไม่รู้แหละ…แต่ทำไมเขาไม่บอกละ? ถ้ามันไม่สำคัญ ไม่สำคัญจริงๆมันก็ต้องเป็นเรื่องที่พูดได้นี่นา….แล้วหลังจากที่ผมตื๊อให้เขาบอกผมบ่อยๆเข้า ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆที่ใจ…ให้ตาย…
เขาไม่ไว้ใจผมหรอ?
นั่นเป็นสิ่งที่ผมคิด..และผมก็น้อยใจเขามากๆ…รักกันแต่ไม่ไว้ใจกัน มันจะอยู่กันรอดมั้ยครับ?
นึกแล้วก็ถอนหายใจอีก…
“เฮ้อออ”
“เป็นอะไร”
“..เปล่า” ผมมองอีกคนที่วิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับเสียงน้ำ…อาบน้ำอยู่สิ….
“จะรีบอาบน้ำไปไหนกันนะ..วันหยุดแท้ๆ” ร่างบางบ่นงึมงำ
ในขณะเดียวกันร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบแต่งตัวพร้อมที่จะเดินไปจากห้อง…
“ไปไหนหรอ” ร่างบางที่นอนอยู่ ดันตัวเองให้ลุกนั่งแล้วเอ่ยถาม…
“ไปหาจองกุก”
“ท..ทำไม?”
“เรื่องจะได้จบๆสักที”
“อ่า..” ร่างบางพยักหน้าหงึกหงัก..ก่อนมองประตูที่ปิดลง….
จินเขากลัวจองกุกจะทำร้ายผมทำไมกันนะ??
จองกุกก็ไม่ได้เลวขนาดนั้นสักหน่อย…
ห้ามให้ผมไปเจอจองกุกทำไม?
ให้ตายสิ..
ร่างบางหลับตาแน่นก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว…
ร่างสูงลงมาทานข้าวด้านล่างก่อนสักพักแล้วรีบบึ่งรถออกไปตามที่เป้าหมายนัดไว้…
มันจะมาแผนไหนอีกวะ?
ร่างสูงนึกคิดเรื่องต่างๆนาๆไปเรื่อยแล้วก็หวนกลับมาที่เรื่อง…คนรักของเขา
วี…
ช่วงนี้เราคุยกันน้อยลง…แถม..เหมือนเราทั้งสองจะทำตัวห่าง…
มันไม่เหมือนเดิม…
วีเขางอนผมหรอ?? หรืออะไร?? ทำไมเราต้องคุยกันน้อยลง??
ให้ตายสิ! ไมอยากให้เป็นแบบนี้เลย…
ร่างสูงขมวดคิ้ว…
ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปจอดรถตรงสนามหญ้ากว้าง….
จองกุกนัดเขามาที่ริมทะเลทราบ…
มันเป็นที่ที่ดีทีเดียว…อากาศปรอดโปร่งสบาย แต่มันจะไม่ปรอดโปร่งตรงที่ผมต้องมาหาจองกุกนี่สิ…ไม่รู้เขาจะมีแผนอะไรไว้บ้าง…
ร่างสูงเดินไปตามแนวทางเรื่อยๆจนเจอกับร่างเล็กที่กำลังนั่งก้มหน้าอยู่….
“เรียกมาทำไม”
“..จิน มาแล้วหรอ” ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมามองอีกคนก่อนจะยิ้ม..แต่ยิ้มนี้มัน…
ไม่ใช่รอยยิ้มที่เหมือนครั้งก่อนๆ
แต่มันเป็นรอยยิ้มที่น่ารักมากเลยทีเดียว….
“อืม..”
“นี่…อย่าเย็นชานักสิ”ร่างเล็กเอาแต่นั่งแล้วก็พูดๆ
“วันนี้มาแปลก..มีอะไรก็รีบพูด ไม่งั้นฉันจะพูดเรื่องของฉันบ้าง!”ผมพูดเสียงเรียบ..
“ไม่มีอะไรหรอก…”
“เห้อออ…ทำไมต้องพูดแบบคนน่ารำคาญด้วยวะ!” ผมชักหงุดหงิดแล้วนะ เรียกมาแต่บอกไม่มีอะไร น่าต่อยป้ะวะ!
“ใช่สิ..เค้ามันน่ารำคาญไม่เหมือนคนปัจจุบันของนายหรอก”
!?!!!!!!!
“อะไรนะ” อะไรนะ?? เค้าหรอ?? จองกุกแทนตัวเองว่า เค้า หรอ? ให้ตายสิ! มันต้องการอะไรกัน..!
“เปล่าไม่มีอะไรหรอกJ” จองกุกยิ้มให้บางๆ
“บ้าไปแล้วรึไงวะ!”
“จินมีเรื่องอะไรหรอ? พูดมาสิ” จองกุกลุกแล้วเดินมายืนข้างหน้าผม…
“เรื่องวี..” ผมพูด
“อืม…แล้วไง”
“นายก็น่าจะรู้นะ! ฉันกำลังจะแต่งงานกับวี ฉันรักวีคนเดียว เพราะฉะนั้น นายห้ามมายุ่งกับวี!!เพราะเขามีเจ้าของแล้ว” ผมพูด..แต่แทนที่อีกคนจะยิ้มร้ายที่มุมปากเหมือนที่ตนเคยทำ แต่กลับไม่…. หยดน้ำตาใสกำลังคลอเบ้าตาของอีกคนสะงั้น มันทำใผมชะงัก!
“ร้องไห้ทำบ้าอะไรวะ!”
“จิน…”
“…..”
“จำเรื่องเมื่อก่อนของเราได้มั้ย…”
“!!”
“นายเคยสัญญากับฉันไว้ว่าอะไร”
“บ้าบอไปแล้ว..ฉันไม่เคยสัญญา!” ร่างสูงเริ่มขึ้น..นี่เขากำลังจะย้อนอดีตรึไง!! บ้าไปแล้ว
“นายสัญญาว่าถ้ามีคนมาแย่งฉันนายจะปกป้องฉันนายจะไม่ยอมให้เขามาไปได้”
“แล้วไงวะ! มึงเลิกพูดเหอะ นั่นมันอดีต คิมซอกจินคนนั้นไม่มีอีกแล้ว!”
“แล้วฉันก็สัญญากับนายว่าถ้ามีคนมาแย่งนายไปจากฉัน ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน”
“อย่าเพ้อดิ!! นั่นมันคำสัญญาบ้าบออะไรก็ไม่รู้ นายไปสัญญากับไอ้บ้านั่น แล้วมาบอกฉันนี่นะ”
“ฮึก…แต่ตอนนี้ วี..ฮึกๆวี..กำลังแย่งนายไปจากฉัน ฉัน ฮึก..ฉันไม่ยอมหรอกนะ…”
“!!!” เอ้ะ! จองกุกฟังที่ผมพูดบ้างมั้ยเนี่ยยยยยย!!?
“ไม่ยอมวีหรอก..” ร่างบางกำหมัดแน่น
“นายกำลังจะพูดอะไรกันแน่!!จองกุก ต้องการอะไรกัน…”
“ต้องการนายไง…”
“…..”
“ฉันมันโง่! เพิ่งรู้ใจตัวเองว่ารักนายมากมายขนาดไหน…ตลอดเวลา ฉันก็ยังรักนายไม่เปลี่ยน ฉันจังกลับมาหานาย..แต่นายกลับไปมีคนอื่นสะแล้ว..ใจร้ายจัง..”
“…..”
“ขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ฉันทำ ขอโทษที่ทำร้ายความรู้สึกนาย…ขอโทษจริงๆ”
“……”
“กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย…ได้รึเปล่า…” ร่างบางวิ่งพรวดเข้ามาก่อนผมเอาไว้แน่น..
“ปล่อย…” ผมเอ่ย..
“ไม่ปล่อย…ไม่ปล่อยอีกแล้ว จะไม่ปล่อยนายอีกแล้ว ขอโทษนะ ขอโทษ..ฮึกๆ ฉันมังโง่เอง ผิดเอง! บ้าที่สุด..” ผมเริ่มรู้สึกถึงความเปียกบริเวณไหล่…
“…….”
“ฮึกๆ ขอโทษที่ทำร้ายนาย ฉันรักนายมาก…มากจริงๆนะ ฮือออ..ทำยังไง..ต้องทำยังไง…ทำยังไงให้นายยกโทษให้ฉัน? ฮือๆ”
“…..” ผมมองอีกคนที่กำลังกอดผมแน่นพร้อมปล่อยน้ำตา
“ฮืออออ” …จอนจองกุก…
เปลี่ยนไป…
เขาไม่ใช่นางมารร้าย…เหมือนครั้งก่อนๆ
ตอนนี้เขาเหมือน..
ลูกหมาเชื่องตัวหนึ่งก็เท่านั้น..
“อยากให้ฉันยกโทษให้มั้ยละ?” ร่างบางเงยหน้าขึ้นมามองผมทันทีพร้อมคราบน้ำตา..แล้วยิ้มอย่างมีหวัง…"ฉันจะยกโทษให้ก็ได้นะ"
70per
“จะ จริงหรอ?” ร่างบางทำตาโต..
“จริงสิ”
“…..”
“ฉันจะไม่โกรธอะไรเลยรวมทั้งเรื่องที่ผ่านมา..”
“…..”
“แต่แค่นายออกไปจากชีวิตฉันและวี..แค่นั้น”
“…..”
“ทำได้มั้ยละ” ร่างสูงยิ้มมุมปาก
“ว่าแล้ว…”
“!?”
“กะไว้แล้วเชียว ว่านายจะต้องยื่นข้อเสนอแบบนี้…”
“….”
“เป็นเหมือนเดิมเลยนะ” ร่างบางยิ้มน้อยๆเมื่อนึกถึงอดีตที่อีกคนไม่ว่าเขาจะอยากได้อะไรจากร่างสูง เขาต้องมีข้อแม้ตลอด..
“อย่ามาย้อนอดีต! ตกลงจะเอายังไง จะรับข้อเสนอฉันมั้ย!”
“ไม่..รู้สิ”
“ถ้าไม่รับข้อเสนอ..ไม่ว่าจะผ่านไปกี่พันปีฉันก็จะเกลียดนายอยู่อย่างนั้นแหละ จำไว้!”
“..ให้เรื่องระหว่างนายเกลียดฉัน กับ ฉันต้องเสียนายไปให้คนอื่น…ฉันเลือกให้นายเกลียดฉันสะดีกว่า”
“เหอะ! จะเป็นมารความสุขของฉันและวีไปถึงไหน”
“ฮึก..ฉันไม่ยอมหรอกนะ..ฉันอยากให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมก็แค่นั้น”
“แต่ฉันคิดว่ามันไม่มีวันที่จะเป็นเหมือนเดิม”
“……”
“เลิกวุ่นวายกับฉันสักที!” ผมผลักอีกคนที่กอดผมไว้แน่นออกจากตัว แล้วเดินหันหลังให้…
“ฉันจะไม่ยอมหรอกนะ!!!จำไว้เลย คิมซอกจิน” จองกุกส่งเสียงแว้ดๆตามหลังมา…
เฮ้ออออ!ผมถอนหายใจออกมา…
อย่างน้อยจองกุกก็เปลี่ยนเป้าหมายมาหาผมแทน ไม่ใช่วี…
ผมเดินขึ้นรถไปกะว่าจะรีบกลับบ้านไปนอนสักหน่อย…แต่ก็
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
เสียงเคาะกระจกรถทำให้ผมหันไปมอง..
“วี”
“กลับด้วยสิ”
ตลอดในรถไม่มีใครพูดอะไนจนถึงบ้าน…
“ไปทำอะไรที่นั่น”
“ไม่รู้”
“ตามไปหรอ”
“เปล่า”
“ดูก็รู้ว่าตามไป จะปฏิเสธทำไม!”
“………”
“………”
“นาย..เป็นอะไรกับจองกุก” ร่างบางถามเสียงแผ่ว
“……..”
“แฟนเก่าหรอ”
“………”
“ทำไมไม่บอก”
“ก็ไม่อยากให้รู้..ไม่อยากให้นายเครียด”
“นายไม่บอกฉันยิ่งเครียดนะรู้มั้ย..”
“แล้วรู้มั้ยละว่าออกไปข้างนอกคนเดียวมันอันตราย”
“ก็เพราะนายไม่ยอมบอกอะไรฉันเลยต่างหาก ฉันเลยต้องออกไปหาคำตอบด้วยตัวเอง นั่นความผิดฉันหรอ!?”
“……..”
“……..”
“วี..อยากให้รู้เอาไว้ว่า อดีตมันก็แค่อดีต มันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปแค่นั้น…ผ่านไปแล้วก็คือจบ..”
“อือ”
“ปัจจุบันคือปัจจุบัน เราควรอยู่กับมัน ไม่ควรไปนึกถึงอดีต…”
“ถ้าผ่านไปสักปี ฉันก็คงเป็นอดีตงั้นสิ”
“จองกุกคืออดีต แต่นายคือปัจจุบันและอนาคต จำไว้นะเด็กดี”
“อื้อ” ผมยิ้มให้วีน้อยก่อนจะดึงอีกคนเข้ามากอด…. ไม่ได้กอดตั้งหลายวันคิดถึงกอดนี้จะแย่T^T
“จิน..เล่าเรื่องของนายให้ฉันฟังได้มั้ย”
“เรื่องไหนอะ”
“จองกุก” ร่างสูงนึกคิด เรื่องของจองกุก งั้นหรอ??
แต่มันก็ไม่แปลกไม่ใช่หรอครับ ถ้าแฟนใหม่อยากจะรู้เรื่องของแฟนเก่า… ผมจะเล่าให้เขาฟังเพื่อความสบายใจของวี และของเราทั้งสองด้วย…ผมไม่อยากเป็นเหมือนวันที่ผ่านมาที่เราคุยกันน้อยลง…
“….ครับจะเล่ายันเช้าเลยJ”
คอมเพิ่งซ่อมเสร็จเมื่อวานฮับ!
ฟิคเลยจะอัพช้า บวกกับเวลาที่ไม่ค่อยมีเพราะเปิดเทอมแล้ว นอนดึกก็ไม่ได้คะ
ติดแท็ก #ฟิคดมฟ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เฮียออกแล้วอ่ะ
ลาก่อนเมะตลอดกาล(หมายถึงเฮียคริสฟิคเรื่องไหนก็เมะตลอดเลย)
จินเล่ายันเช้า นี่เล่านะ55
#ไรต์ค่ะ มาต่อเร็วนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เธอทิ้งพี่จินไปแล้ว จะมาทวงสัญญาอะไรอีก กลับไปๆๆๆ ไปไหนก็ไปเลย
น้องวีกับพี่จินผ่านอะไรด้วยกันมามากกว่าเธอเยอะ อย่ามาเป็นมารเลย
เผื่อจะทำให้เธอได้เจอคนดีๆกับเค้าบ้างนะ โอเค้??
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์นะคะ สู้ๆ ><
# สู้ๆน้าค่ะไรต์ ติดตามค่ะๆ ^^
ไรต์สู้ๆยะคะ อย่าคิดมากนะ เป็นกำลังใจให้คะ สู้ๆ
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 17 พฤษภาคม 2557 / 13:42
ไรตสู้ๆ
________________________________________
PS. EXO BAP SHINEE INFINITE B1A4 BTS BTOB
พี่จินอย่าทิ้งวีไปนะ T^T
รอนะค่ะไรท์ ^^
#เราเมนจองกุกน้ะ เอิ่มมมม.
รีบมาอัพน้ะค้ะไรท์ ลุ้นจนฉี่จะราดยุเเล้ววว