[ Fic BTS JINV ] The men flirt หัวใจฉันไม่ใช่ของนาย

ตอนที่ 29 : ตอนที่ 28 :: สามเรา [100%]

28

สามเรา

“ไม่ได้เจอคุณย่าของนายนานแล้วนะเนี่ย” เสียงหวานเอ่ยขึ้นพรางปลดสายเบลท์

“ก็นี่ไงจะได้เจอแล้วเนี่ย..” จินเปิดประตูรถ..ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านอาหารร้านเดิมหลังจากที่คุณย่าโทรมานัดว่าอยากเจอและมีธุระที่จะคุยด้วย..

เราสองคนเดินไปข้างในชั้นสองของร้านก็พบคุณย่าคุณคิมจีวอนและคุณคิมดงยูนซึ่งเป็นพ่อและแม่ของคิมซอกจิน..นั่งอยู่

ผมโค้งให้ท่านทั้งสามก่อนจะนั่งเก้าอี้ข้างจิน..

“เป็นไง..สบายดีกันมั้ย?” ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน น้ำเสียงของคุณย่าก็ยังอบอุ่นเสมอJ

“ครับสบายดี” ผมตอบ

“อืม..แล้วหลานจินกับหนูแทฮยองไปถึงไหนกันแล้วละ ไม่มีปัญหาใช่มั้ย?”

“ก็รักกันดีนะครับย่า” จินตอบบ้าง หลังจากเป็นใบ้อยู่นาน

“ดีๆๆ..เวลามีปัญหากันก็พยายามใช้เหตุผลกันนะ อย่าใช้ความรุนแรง” โห!คุณย่า สมัยแรกๆไอ้บ้าจินมันรุนแรงกับผมจะตาย มันใจร้ายๆมากๆๆเลยครับT^T

ผมได้แต่ตะโกนกรีดร้องในใจ..ไม่กล้าพูดออกไป..

“ครับ…”

“ที่ย่านัดมาวันนี้ก็เพราะคิดถึงพวกหลานทั้งสอง และ…”

“และอะไรหรอครับ??” ผมเอียงคอถาม..

“และย่าคิดว่ามันถึงเวลาที่เหมาะสมแล้ว..ที่หลานจินจะแต่งงาน…”

“หะ!!อะไรนะครับคุณย่า?!” จินตะโกนออกมาเสียงดังจนคนรอบข้างหันไปมอง..

“J” คุณย่ายิ้มไม่ตอบ

“ให้ตายสิ!ทำไมทำอะไรไม่เคยถามผมเลยละครับ??” จินบ่นอุบอิบทำให้คุณคิมดงยูนขำเล็กน้อยกับท่าทีของลูกชาย..

“ฟังก่อนสิหลานจิน..ย่ายังพูดไม่จบนะเสียมารยาทจริง”คุณย่าติเล็กๆ

“…”

“และย่าก็เลือกหนูแทฮยองมาเป็นคู่พิธีให้..”

“ผะ..ผมหรอครับ?” ผมชี้ที่ตัวเองอย่างงงๆ

“ใช่..ก็ทั้งสองรักกันไม่ใช่หรอ?หวังว่าคงจะไม่ปฏิเสธนะ”

“ก็จริงครับแต่…มันไวไปมั้ยครับ??” ผมพูด..มันไวไปนะครับถ้าผมจะแต่งงานอะTOT

“หมั้นก่อนก็ได้..ไม่เห็นจะเป็นไร” คุณย่ายิ้มรับ

ผมกับจินมองหน้ากันอย่างครุนคิด…หลังจากวันนั้นที่เรามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันและตาบ้าจินเอ่ยปากว่ารักผมนั้น..เขาก็ดูแลผมดีนะ(ใช้ครีมบำรุงผมยี่ห้ออะไรหรอ??-.-)ถึงเราจะมีทะเลาะกันบ้างแต่มันก็เป็นเรื่องกระจุกกระจิกไม่ใหญ่โต…และเขาน่ารักมากขึ้นครับ…ไม่เหมือนวันแรกที่เราเจอกันเลยTOT…

“ครับ..แต่เรื่องงานแต่งขอไม่ใช่เร็วๆนี้ละกันครับ” จินพูด..

“ได้สิ..แค่หลานทั้งสองรับปากว่าจะแต่งJ” คุณย่ากับคุณคิมดงยูนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับเรื่องลูกชายที่จะแต่งงาน..ยกเว้นแต่คุณคิมจีวอนนี่สิ…

20%

“หลังจากแต่งงานไปแล้วเราก็คงกลายเป็นตระกูลคิมที่น่ารักมากๆเลยละ ฮ่าๆ” คุณคิมดงยูนหัวเราะกับคำพูดเด็กๆของตัวเอง..ทำให้คนอื่นหัวเราะตาม..

ก็อาจจะจริง.. คงเป็นตระกูลคิมที่น่ารักมากๆJ

แต่ก็น่าหนักใจ…ที่ว่าผมจะแต่งงาน…ก็เรื่องแต่งงานมันใช่เรื่องเล่นๆกันสะที่ไหนละ..มันเป็นเรื่องใหญ่ระดับชาติของผมเลยนะ…

“เดี๋ยวมานะค่ะ” คุณคิมจีวอนเอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงหัวเราะ…ก่อนจะเดินหายไป

“อย่าไปถือสาอะไรเขาเลย..เขาเป็นแบบนี้แหละ”คุณคิมดงยูนเอ่ยก่อนจะยิ้มแหยๆมาให้ผม

“ฮะ..ไม่เป็นไร” ผมยิ้มน้อยๆก่อนจะหันไปมองคุณย่าที่ทำหน้าเอือมๆ

หญิงสาวก้าวขาเดินลงบันไดฉับๆไม่สนใจใครเลยว่ารองเท้าส้นสูงของเธอนั้นเกิดเสียงที่ทำให้คนอื่นรำคาญเอาได้…

“สวัสดีครับ..คุณแม่” ขณะที่หญิงสาวก้าวลงจากบันไดขั้นสุดท้ายเธอก็ต้องสะดุ้งน้อยๆเมื่อพบเด็กชายที่คุ้นหน้าคุ้นตา…แต่ไม่ได้พบกันนาน…

“จองกุก..มาช้าจังนะJ” เธอเอ่ยพร้อมยิ้ม

“ขอโทษครับ..ว่าแต่คุณแม่เป็นอะไรเปล่าครับดูเหมือนอารมณ์ไม่ดี็นอะไปึ”

“ใช่ อารมณ์ไม่ดีมากด้วยละ พูดแล้วก็หงุดหงิด!L”

“เล่าให้ผมฟังหน่อยสิครับJ” จองกุกยิ้ม…

“ก็คุณย่านะสิจะให้ลูกชายฉันแต่งงานกับคนที่ชื่อแทยงแทฮยองอะไรก็ไม่รู้..เจ้าเด็กนั่นไม่เห็นมีอะไรดี!!สู้จองกุกของแม่ก็ไม่ได้Jคิกๆ” คิมจีวอนหัวเราะ

“คนที่จินจะแต่งงานด้วยชื่ออะไรนะครับผมฟังไม่ถนัด?” เขาไม่ค่อยมั่นใจกับชื่อที่คุณนายจีวอนพูดสักเท่าไหร่..

“แทฮยองมั้ง..ฉันไม่รู้อะไม่ได้ใส่ใจ!ฉันใส่ใจแต่จองกุกนะJ”

“ขอบคุณครับที่ใส่ใจแต่ผมJ” จองกุกยิ้มรับ ทั้งๆที่สงสัยว่า แทฮยอง..ใช่คนๆดียวกับที่เขาคิดรึเปล่า???... แต่คงไม่ใช่หรอก! หวังว่าคงไม่ใช่..

“ไปกันเถอะ! ไปสร้างสีสันความสนุกให้ว่าที่เจ้าสาวของตาจินกันJ” คิมจีวอนเอ่ยก่อนจะหัวเราะหึๆในลำคอแล้วเดินนำจองกุกไป…

“ครับ…มันต้องสนุกแน่J”

“ขอโทษที่ให้รอนานนะค่ะ” เสียงของคุณคิมจีวอนดังขึ้นทำทำให้ทุกสายตาหันไปจับจ้อง เมื่อเห็นชายหนุ่มข้างกาย..ร่างสูงอย่างคิมซอกจินถึงกับจุกในลำคอ..

จอนจองกุกหรี่ตามองก่อนยิ้มให้คุณย่าและคุณดงยูน..

ก่อนจะหันมามองที่คนรักเก่า…

“สวัสดีJ” จองกุกยิ้มให้…ก่อนจะนั่งลงข้างๆอย่างถือวิสาสะ ทั้งๆที่มันไม่ใช่ที่ของเขา!

 “ไหนเจ้าสาวของนายละ?” คำพูดถัดมาของจองกุกทำให้ร่างสูงถึงกับกำหมัดแน่น..

ดีนะที่วีไปเข้าห้องน้ำ!เขาไม่อยากให้เจอกับจองกุกเลย!

“ตระกูลผู้ดีเขาสอนให้สวัสดีผู้ใหญ่เวลาพบเจอไม่ใช่หรอ..” น้ำเสียงของผู้อาวุโสที่สุดในโต๊ะเอ่ยเสียงเรียบพร้อมจ้องมองไปยังบริเวณอื่นๆเหมือนไม่ได้เจาะจง… แต่มีอยู่คนทีดูเหมือนร้อนตัวไปเอง… จองกุกจิ๊ปากเบาๆก่อนจะโค้งทักทาย..

“สวัสดีครับ..ขอโทษที่เสียมารยาท..” จองกุกยิ้มมุมปาก.. แล้วนั่งลงข้างจินตามเดิม..

ทำไมคนแก่หัวหงอกถึงชอบเรื่องมากนักนะ!?

“มีธุระอะไร?” คุณย่าถามเสียงเรียบ…

“ก็ไม่มีอะไรครับ..พอดีผมอยากจะมาดูว่าที่เมียใหม่ของอดีตผัวเก่าสักหน่อยJ”

“หยาบคาย!!ที่บ้านไม่ได้สอนเรื่องมารยาทรึไงกัน” คุณย่าที่ดูท่าทีจะทนไม่ไหวกับคำพูดของจองกุกพูดขึ้น…แล้วตวัดสายตาไปมองคิมจีวอนอย่างคาดโทษ..

“ขอตัว” จินพูดพร้อมเดินไปยังห้องน้ำชายเพื่อดักรอวี…เขาจะพาวีกลับ!!

“แหม…เหมือนหลานคุณย่ารู้เรื่องมารยาทดีจังนะครับ..ดีที่ไหนจู่ๆก็ลุกพรวดพราดออกไปแบบนี้J” ร่างบางยิ้มมุมปากเยาะเย้ย…

ทีใครทีมันครับคุณย่าJ

“รีบไปไหนกันนะ?”

“เลิกตามฉันสักที!” ร่างสูงหันไปตะคอก..กับคนที่เดินตามตื๊อเขาไม่เลิก..ให้ตายสิ!!

“คิดว่าฉันจะทำตามคำสั่งของนายรึไง??” จองกุกเลิกคิ้วถาม..

เขาทั้งสองถกเถียงกันจนมาถึงหน้าห้องน้ำชาย…

“อ๊ะ!” ร่างสูงมัวแต่หันกลับไปเถียงกับอีกคนจนเดินชนคนเข้าให้…ร่างสูงพยุงอีกคนขึ้นแต่หากถว่า คนที่เขาชนนั้นเป็นวี…

“ทำไมนายซุ่มซ่ามจัง!” ผมว่า

“นายนั่นแหละเดินชนฉันเอง!” วีเถียงกลับโดยไม่ได้หันไปมองเลยว่า…มีใครอีกคนมองเขาอยู่

“วีฮยอง”

ร่างเล็กหันไปมองตาเสียงเรียกก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆให้อีกคน

“กุกกั๊ก”

กุกกั๊ก?

“คุยไลน์กับใครอยู่?” 

“คุยกับกุกกั๊กอยู่..คิกๆ

“ใครคือกุกกั๊ก?” 

“เพื่อนใหม่..”

“หรอ..”  

“อื้ม!”

บทสนทนาที่เขาเคยคุยกับวีไปไหลย้อนเข้ามาในหัวอย่างอัตโนมัติ…

เพื่อนใหม่ของวีคือจองกุกงั้นหรอ?!!

เวรเอ๊ย!!

“วีกลับ!”ผมออกแรงดึงแขนอีกคนแต่วีกลับขัดขืน

“เดี๋ยวสิ”

“ไม่มีเดี๋ยว”

“แต่ว่า..” วีหันไปมองจองกุกก่อนจะหันกลับมามองผม..

“ตอไปนี้ฉันขอสั่ง! ห้ามยุ่งกับผู้ชายคนนี้!”

“ทำไม??”

“ไม่ต้องอยากรู้..กลับ!” ผมออกแรงลากวีอีกครั้ง…ผมลากมาถึงลานจอดรถแล้วมุ่งหน้าไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล..

“หยุดก่อนดิว่ะ!” เสียงของจองกุกเอ่ยดังก้องไปทั่วบริเวณลานจอดรถ

“จะตามมาทำไม!!” ผมหันกลับไปตะคอกใส่..

“นี่!ตะคอกใส่กุกกั๊กทำไม??” วีพูดขัด

“ทำไมฉันจะตะคอกไม่ได้! มันกำลังจะทำร้ายนาย”

“กุกกั๊กไม่เคยทำร้ายฉัน!” คนที่ดูเหมือนเป็นส่วนเกินของสองคนนี้ ยิ้มร้ายขึ้น…

“เมื่อก่อนไม่เคย!! แต่ตอนนี้มันกำลังจะทำ เพราะมันรู้แล้วว่าเราจะแต่งงานกัน!”

“ไม่!กุกกั๊กไม่มีทางทำร้ายฉัน!!”

“นายจะไปมั่นใจมันได้ไง? นายรู้จักมันดีเท่าฉันหรอ??”

“หมายความว่าไง??!” วีขมวดคิ้ว

“ปะ เปล่า!ช่างมันเถอะ กลับบ้าน” ผมไม่อยากให้วีรู้เรื่องราวของผมกับจองกุกหรอกนะ…เพราะผมเหมือนเป็นคนโง่ คนน่าสงสาร และ น่าสมเพช..

“วีฮยองเดี๋ยวก่อนสิ..”

“ไม่ต้องมาเรียกชื่อแฟนฉัน!!”

“อะไร?..ใครคุยกับนายกันนะซอกจินJ” จองกุกยิ้ม

“เหอะ!กลับไปสะจองกุก แล้วอย่ามายุ่งกับวี!!”

“เป้าหมายการกลับมาของฉันคือนาย…แต่พอมาเจอวี…เป้าหมายอย่างนายดูไร้ค่าเหลือเกินนะ ซอกจินJ”

“หมายความว่าไงว่ะ!!จะพูดอะไรก็พูด”

“ถ้าฉันบอกว่าเริ่มตกหลุมรักวีละ จะว่าไง? J”

“เหอะ!! คนอย่างนายรักใครไม่เป็นหรอก!! จองกุก” ร่างสูงดันร่างบางใส่รถข้างคนขับก่อนจะปิดประตู..

“แล้วนายเคยรักใครเป็นด้วยหรอ??”

“..เคยสิ...”

“……”

“รักนายไง..ฉันถึงเป็นคนที่รักใครไม่เป็นเลยเพราะนาย…”

“…….”

“ทุกวันนี้..ฉันก็ยังรักใครไม่เป็น…”

“…จ..จิน” จองกุกเอ่ยเรียกชื่ออีกคนเบาๆอย่างไม่เชื่อหู… เขารักใครไม่เป็นเพราะฉันจนถึงทุกวันนี้เลยหรอ?? …..โกหกกันหรอ?? คิมซอกจิน

“รักใครไม่เป็นเพราะตอนนี้ฉันรักวีแค่คนเดียว!” ร่างสูงพูดก่อนจะหันหลังไปขึ้นรถ….

ใช่..คิมซอกจินโกหก…

เหอะ..นึกว่าฉันยังสำคัญกับเขาจนถึงตอนนี้อยู่สะอีก…แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความคิดลมๆแล้งๆ

…ฉันไม่ใช่คนรักของจินตอนนี้

…จินไม่ใช่คนรักของฉันตอนนี้

…แต่วีเป็นคนที่กำลังทำให้ทั้งสองคนหลงรัก

ถ้าวีรักกับจอนจองกุก…จอนจองกุกก็ต้องเป็นคนเลี้ยงดูวี

แต่ถ้าวีรักกับคิมซอกจิน.. วีก็จะได้ทุกอย่าง..แล้วเขากำลังจะแต่งงานกัน

คนอย่างจอนจองกุกไม่เคยต้องเลี้ยงใคร..เพราะฉะนั้น…

จอนจองกุกจะผิดมั้ย…

ถ้าเขาจะผิดสัญญากับวีฮยอง….

ติดแท็ก #ฟิคดมฟ

CRY .q