ตอนที่ 23 : ตอนที่ 22 :: หวั่นไหว
22
หวั่นไหว
ร่างสูงทั้งสองรีบวิ่งเข้าไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความเร่งรีบสุดชีวิต…
ให้ตายเถอะ!นี่พวกเค้าทั้งสองกำลังวิ่งแข่งไปชิงแชมป์โลกรึไงกัน?
เมื่อวิ่งใกล้เข้าประตูบานใหญ่ก็เห็นหญิงที่มีอายุยืนอยู่..
“คุณหนูจินเร็วๆค่ะ…” คุณป้าแม่บ้านที่กำลังยืนรออยู่หน้าประตูพูด..
“แฮกๆๆ” ทั้งผมและชูก้าเมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็พบกับผู้ชายหัวแดงๆที่…ไม่ได้เจอกันมานับปี
“ฝากด้วย…” ผมหันไปกระซิบบอกชูก้า..แล้วรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนห้อง ผมเป็นห่วงอีกคนมากกว่า
เสียงฝีเท้าผมเหมือนจะดังเกินไปทำให้ผู้ชายที่นั่งตรงโซฟาหันมามอง…
“จิน!” ร่างเล็กตะโกนเรียก… แต่ไม่สนใจหรอกครับ
ปัง!!
ผมปิดประตูห้องลง…
สองฝีเท้าก้าวมายังเตียงที่มีอีกคนกำลังหลับตาพริ้มอยู่….ทั้งๆที่ในมือยังถือโทรศัพท์ที่ยังไม่ได้ออกจากโปรแกรมเกมส์ที่กำลังฮิตสุดๆในตอนนี้ ….
ผมนั่งลงบนเตียงข้างๆของคนตัวเล็กที่หลับไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร…เสียงลมหายใจสม่ำเสมอนั้นทำให้ผมรู้ได้เลยว่า…เขากำลังฝันดีJ
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวของอีกคนอย่างเบามือที่สุด…
“อื้อ….” เสียงครางจากลำคอของอีกคนทำให้ผมสะดุ้ง…ร่างเล็กค่อยกระพริบตาถี่ๆ..
ผมมือหนักเกินไปรึเปล่านะ…ไปทำให้เขาตื่น??
“กลับมาแล้วหรอ?” ร่างเล็กพูดด้วยเสียงแหบพร่ากลับหน้าตาที่งัวเงียๆแต่น่ารักสุดๆ….
ก้อนเนื้อใต้อกข้างซ้ายของผมมันกระตุกรัวๆเหมือนจะหลุดออกมาจากอกให้ได้…
ให้ตายสิ…ผมเป็นอะไรกัน?
“เป็นอะไรรึเปล่า? ทำไมเงียบ..” เอาอีกแล้ว..หัวใจผมเต้นเสียงดังกว่าเดิมอีก ผมอยากจะตะโกนถามพวกเครื่องในในร่างกายผมจังว่าเกิดแผ่นดินไหวหรอไง??...
“เปล่าๆ…”
“แล้วเป็นไรอะ…”
“ไม่มีอะไร…จริงๆ”
“งื้มมมมมม…เออนี่!!จู่ๆคุณป้าแม่บ้านก็เดินมาบอกฉันว่าห้ามออกจากห้องจนกว่านายจะกลับมาด้วยแหละ..”
“งั้นหรอ?”
“อื้ม…แต่ตอนนี้นายกลับมาแล้วงั้นแสดงว่าฉันลงไปข้างล่างได้แล้วงั้นสิ” ร่างเล็กว่าแล้วดันตัวเองให้ลุกขึ้น..
“ไม่ได้…ห้ามลงไปจนกว่าฉันจะบอกให้ลง” ผมจับไหล่เล็กๆของวีกดลงกับเตียงให้นอนเหมือนเดิม…
“ทำไม??”
“อย่าเลย…มันไม่ปลอดภัยกับตัวนาย”
“ทำไม??เล่าให้ฟังแค่นี้ก็ไม่ได้หรอ???-^-” ร่างเล็กทำปากยู่
“ไม่ได้…นอนไปเลย” ผมเอนหลังให้นอนลงข้างๆอีกคน
“ไม่อยากนอนแล้ว”
“นอนๆไปเถอะ..เดี๋ยวก็หลับ..” ผมหลับตาลงโดยไม่สนใจว่าอีกคนจะพูดว่าอะไร..
“ทำไมไม่เล่าให้ฉันฟังละ? ขอเหตุผลหน่อยสิ” ร่างเล็กผลิกตัวหันหน้ามาทางผมก่อนจะถาม
“…..” ผมลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะพบว่าหน้าผมกับวีห่างกันไม่ถึงคืบ..
ตึก.. ตึก..
อีกแล้ว…ใจผมเต้นรัวอีกแล้ว…
“……”
“นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก…เรื่องแบบนี้มันไม่สมควรจะมาอยู่ในหัวสมองของนายหรอกนะ”
“…….”
“นอนได้แล้วน่า..”
“นอนไม่หลับอะ…ให้ยาวิเศษหน่อย”
“หืมม..ฉันไม่ใช้เทวดานะ…ไม่มียาวิเศษหรอก..มีแต่ยานอนหลับนะ เอามั้ย? ฮ่าๆ”
“ไม่เอา…จะเอายาวิเศษ” ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาก่อนจะทำปากยู่… น่ารักจัง
“รู้แล้วๆ…” ผมว่า ก่อนจะจูบที่หน้าผากมนๆของอีกคนอย่างแผ่วเบา…
“…….” ร่างเล็กก้มหน้างุดซบลงที่แผงอกของผม.. ทำแบบนี้ผมก็ต้องกอดเขานะสิครับ…ผมเอามือไปโอบที่เอวเล็กๆนั่น กอดไว้หลวมๆ…
วีเขาจะได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นรึเปล่านะ? J
[ SUGA PART ]
“จิน!”
ปัง!!
“ไป..กลับไปได้แล้ว..เขาปิดประตูไล่แล้วJ” ผมพูดเมื่อเสียงประตูปิดลง…
“เสือก”
“หึ!‘เสือก’งั้นหรอ..เดี๋ยวนี้ถ่อยขึ้นเยอะเลยนะJ”
“…..”
“…กลับไปได้ละ บ้านนี้เค้าไม่ต้องการนายแล้ว!”
“หึ!!คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”
“แล้วนายคิดว่านายเป็นใครกัน? เป็นแค่คนเก่าอย่ามาทำเป็นกร่าง!”
“เหอะ!นายก็แค่เพื่อนของเจ้าของบ้านเถอะ..ไม่มีสิทธิ์ในตัวของฉันเลยสักนิด…เพราะฉะนั้น อย่ามาสั่ง!!!” สายของร่างบางตรงหน้าดูเกรี้ยวกาจมาก คงจะเป็นคนไม่ยอมคนพอตัว..
“อย่ามาทำอวดเก่งนะจองกุก! ถ้าให้จินเลือกระหว่างฉันที่เป็นเพื่อน กับ นายที่เป็นแค่คนเก่า นายคิดว่าเขาจะเรื่องใครกัน???” ผมยิ้มเยาะเย้ย
“จะเลือกใครมันไม่สำคัญ!! แต่ที่แน่ๆ..”
“…..”
“ฉันกำลังจะเป็นปัจจุบันของเขา!!” จองกุกยิ้มเหมือนว่าเขาถือไพ่เหนือกว่า
“เหอะๆ….” ผมหัวเราะในลำคอ
“……”
“เหอะๆ…คิดว่าเขาจะเอานายรึไง??”
“ไม่แน่J”
“จากนี้ไป..ต่อให้ทั้งโลกมีแค่นายกับจิน..จินเขาก็ไม่เอานายแล้วละJ”
“นายคิดว่าจินเขามีความอดทนสูงแค่ไหนกันเชียว?”
“…เหอะ!!มากพอที่เขาจะไม่มีเซ็กส์กับคนที่เขาไม่ให้ทั้งๆที่ตัวเองตบะแตกไปแล้วJ” จริงไหมละครับ..ทุกคนก็รู้ว่าจินอยากจะได้ตัววีมาครอบครองแค่ไหน…แต่เมื่อเขาขอแล้ววีไม่ให้ เขาก็ไม่ทำ…แมนๆจริงเลยครับเพื่อนผม… ทั้งๆที่มันไม่ใช่คนแบบนั้นด้วยซ้ำ ถ้ามันรู้แค่ว่ามันอยากได้มันก็จะทำโดยไม่ฟังเสียงห้ามหรืออะไร…
“หืมมม..ไม่น่าเชื่อนะว่าเดี๋ยวนี้เขาเป็นคนมีความอดทนสูงขนาด สุภาพบุรุษดีจัง”
“แน่นอน….”
“……”
“แต่จำไว้เลยนะจองกุก!!...จินเขากำลังมีคนที่สามารถดูแลเขาไปตลอดทั้งชีวิตได้ดีกว่านายJ”
“กำลังจะบอกฉันว่าจินเขามีคนรักใหม่งั้นสิ???”
“เด็ดมาก..ขนาดฉันยังติดใจเลยJ” ผมพูดก่อนจะยิ้มเยาะ…ทะเลาะกับจองกุกแล้วเหมือนตัวเองเป็นคนพูดมากเลยละ
“ต่อจะให้เด็ดหรือเร้าใจยังไงก็ช่าง!ใครจะไปรู้กันละ…ถ่านไฟเก่ามันอาจจะคุก็ได้J” ร่างบางตรงหน้าแสยะยิ้มอย่างไม่หวั่น… นี่นะหรอ?จอนจองกุกที่เคยรู้จัก…ไม่ใช่แบบนี้
“เดี๋ยวรู้กัน..” ผมว่าก่อนจะมองตามแผ่นหลังบางๆกับผมแดงเพลิงนั่นเดินออกไปจากบ้านหลังนี้อย่างไม่กังวลหรืออะไร….
สรุปแล้ว….นายกลับมาแย่งจินไปจากวีสินะ…..จองกุก
ติดแท็ก #ฟิคดมฟ
OPV FIC - CLICK
วันนี้วันเกิดมินชูก้าา พระเอกของเรื่อง?เดอะเมนส์เฟริสแหละตัว อย่าลืมติดแท็กวันเกิดพี่ก้าในทวิตเตอร์ด้วยน้า#MinSWAGday เด้ออออออ
-ตอนนี้น้องกุกกับพี่ก้าทะเลาะกันมันส์มือคนพิมพ์มากเลยอะจริง ฮ่าาาาาๆๆ
-จินวีนี่คือไรท์พิมพ์ไปแล้วยิ้มเขินไปด้วยเลยอร๊ายยยน่ารักเกินไปแล้วน้ะ>/<
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ก้ากะกุก>>>ดุเดือดมากกกกค่า
อย่างนี้ต้องให้พี่ก้าสั่งสอนนะเด็กดื้อ!
จะไฝว้กันมั๊ยกุก
ขอร้องอย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานเลย
พี่ก้าพูดได้เด็ดมากแต่กุกมาเหมือนจะเหนือกว่า
น้องกุกร้ายขนาดนั้นเลยหรออออ - -
กุกกี้ ทำไมหนูร้ายแบบนี้ล่ะลูกกกกกกก