ตอนที่ 14 : ตอนที่ 13 :: โฮสคลับ
13
โฮสคลับ
“วี!วันนี้จะไปคลับมั้ย??” (คลับ=ชมรม) เสียงเล็กเอ่ยถาม…แต่มันก็ไม่สามารถดึงดูดวีให้มาสนใจเธอได้เลย….
“วี…..ฟังอยู่รึเปล่า????”
“……”
“อิ่วี!!!!!!!!”
“หะ???มีอะไร?”
“สนใจฉันได้สักทีนะ-^-นี่เหม่ออะไรอยู่หะ?ฉันเรียกหลายรอบแล้วนะ..”
“เปล่า…คิดไปเรื่อยเปื่อยนะ” ผมตอบยัยอาร์มี่
“จริงหรอ?ไม่ใช่ว่ากำลังคิดถึงใครบางคนอยู่นะ><”
“จะจริงดิ่-_- ว่าแต่มีไรอ่ะ??”
“ฉันกำลังชวนแกไปคลับ!ไปมั้ยวันนี้??” ยัยอาร์มี่ถามพร้อมจิ้มหน้าจอโทรศัพท์..
“ทำไมถึงชวนละ?”
“ก็ฉันเห็นว่าแกว่างไง…เลยชวนไปหาเงินอะ!ใช่เวลาว่างให้เป็นประโยชน์สิ>O<”
“อืม…ไปดิ่” ผมตอบ..
“อีกอย่างนะ…ก็จะได้ไปหาจีมินด้วย”
“จีมินทำงานอยู่ที่นั่นหรอ???O.O”
“ใช่แล้ว..จีมินรับจ๊อบชั่วคราวนะ..ช่วงนี้จำเป็นต้องใช้เงินนิดหน่อย!^^”
“ก็ดี..ฉันไปดูสักหน่อยว่าลูกค้าจะติดมันแค่ไหนกันเชียว!!จะสู้ฉันได้รึเปล่านะ>O<”
“สู้ได้หรือไม่ได้ไม่รู้!แต่ที่แน่ๆแกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วๆเลย-0-”
“รู้แล้วน่า!” ผมพูดพร้อมเดินเข้าห้องนอนไปเปลี่ยนชุด… คลับที่อาร์มี่ว่านั้นคือโฮสคลับ..ที่นั่นมีแต่เด็กผู้ชายหน้าตาดีที่ใส่ชุดนักเรียน ชุดสูท หรือชุดตามเทศกาลต่างๆ คอยยืนเสริฟ์อาหาร ขนม กระจุกกระจิกต่างๆให้กับเด็กนักเรียนหรือหญิงสาวต่างๆที่เค้ามาใช้บริการ..ไม่ได้มีแต่โฮสอย่างเดียวนะ แต่ที่นั่นยังมีเมดอีกด้วย..เมดที่ว่าคือผู้หญิงน่าตาน่ารักที่ทำหน้าที่เหมือนโฮสนั่นแหละ…ผมก็เคยมารับจ๊อบที่ร้านนี้ด้วยเหมือนกัน…ที่นั่นมีวัยรุ่นทั้งหญิงและชายเข้ามาใช้บริการมากมาย..เลยทำให้รายได้นั้นดีมาก..ตอนที่ผมไปทำนั้นผมได้ค่าจ้างเป็นรายวันวันละ5000บาทถึงหมื่นบาทเลยทีเดียว..มันอาจจะดูเว่อร์ไปแต่มันคือความจริงครับพี่น้อง>< ผมทำงานที่นั่นจนมีเงินซื้อห้องๆนี้มาได้…แต่การเป็นโฮสกับเมดที่ร้านนั้นไม่ใช่การขายตัวนะครับ!!เป็นแค่การทำให้ลูกค้าที่หลงใหลในหน้าตาของโฮสและเมดนั้นมีความสุขกับความสวยหล่อของโฮสและเมดก็เท่านั้นเอง~ อีกอย่างที่จะบอกคือ.ลูกค้าติดผมเยอะๆมากๆแหละอร๊ายย>O<
@HB CLUB
“สวัสดีครับคุณหนู ^^”
“คุณนงคุณหนูอะไรย้ะ…ไอ้ซิกแพ็ก!!=[]=”
“อะไรกันเล่า…แหย่เล่นนิดเดียวเองT^T” จีมินพูด
“ทำไมช้าจัง!ฉันนั่งรอตั้งนานแล้วนะ-3-”
“ก็ฉันยังดูแลลูกค้าโต๊ะนั้นไม่เสร็จอะ=0=แล้ววีไม่มาด้วยหรอ??”
“มา…แต่สงสัยไปหาผู้จัดการร้านสุดที่รักมั้ง=__=”
“พี่ชอนจีครับ><”
“อ้าว!!วี…มาไงเนี่ยXD” พี่ชอนจีวิ่งเข้ามากอดผม
“ฮ่าๆ มากับอาร์มี่นะ…” ผมยิ้ม
“อ๋อ..นี่เป็นไงบ้าง!สบายดีมั้ย?? รู้รึเปล่าเนี่ยว่ามีแต่ลูกค้าเค้าถามหา ฮ่าๆ”
“หูยย!จริงดิ่ >O< อิอิดีใจอ่ะมีคนถามหา ฮ่าๆ” ผมหัวเราะ
“ฮ่าๆ >< ไม่ได้เจอกันนานเลยน้าา..หล่อขึ้นเป็นกองเลย>O<” พี่ชอนจีพูด
“>///<”
“กองขี้นะ ฮ่าๆๆ XD”
“=[]= แหม่!!พี่นี่ก็ขี้เล่นไม่เปลี่ยนเลย..ฮ่าๆ…พี่ก็หล่อขึ้นนะ^^”
“เขินเลย555555>O<”
“หล่อกว่าตี_นิดนึง กร๊ากกกกกกกกกก>O<”
“หล่อแบบนี้อย่าหล่อเลย5555555” ผมกับพี่ชอนจีหัวเราะ…พี่ชอนจีคือรุ่นพี่ผมที่ตอนนี้เรียนจบไปแล้ว..แล้วพี่เขาก็เป็นผู้จัดการร้านนี้ด้วย…แล้วคนที่เป็นเจ้าของร้านร้านนี้ก็คือพี่แอลโจ แฟนพี่ชอนจีนั่นเอง…>O<
“พี่ผมขอชุดเปลี่ยนหน่อยดิ่!!ผมว่าจะมารับจ๊อบวันนึง”
“ดีจังงง>O<วันนี้ลูกค้าเยอะสะด้วย..ถ้ามีนายด้วยละก็ลูกค้าต้องเข้าเยอะกว่าเดิมแน่ๆ” พี่ชอนจีพูดพร้อมดันหลังผมเข้าห้องแต่งตัว “เสื้อผ้าอยู่ในลอกเกอร์นะ..หยิบเลย”
“ไปไหนมาเนี่ย…วะว้าวววววว*0*” ยัยอาร์มี่กับจีมินหันมามองผมตาเป็นประกาย
“ไปเปลี่ยนชุดมาแล้วก็คุยกับพี่ชอนจีนิดหน่อย….” ผมพูดพร้อมนั่งลงข้างๆจีมิน
“นี่นายหรอเนี่ยวี…” จีมินพูด
“หล่อละสิ>O< นายหลงฉันเลยใช่มั้ยล้าาาา?” วีหันไปพูดกับจีมิน
“โปรดรับรักฉันด้วยนะคะรุ่นพี่วี *O*” ยัยอาร์มีพูดขึ้นพร้อมกำมือมาทำไว้บนอกเหมือนกำลังขอความรัก 55
“ฮี่ๆอย่ามัวแต่มาหลงความหล่อฉันสิ>< นี่เธอก็ควรจะไปเปลี่ยนชุดด้วยนะ”
“ไมอะ??0.0”
“ก็นั่นไง!ผู้ชายหน้าตาดีกลุ่มนั้นกำลังเดินเข้ามาในร้านเรานะ!ไม่สนใจหรอ?ได้ทั้งตังได้ทั้งชมความหล่อ ฮ่าๆ” ผมพูด
“งั้นลุยยยย!! >O<”
“วี!ลูกค้าโต๊ะ45เรียกนะ..” พี่ชอนจีบอก..
“โอเคครับ^^” ผมตอบพร้อมเดินไปที่โต๊ะที่มีกลุ่มหญิงสาวประมาณ3-4คนนั่งอยู่..
“สวัสดีครับ^^”
“พะ…พี่วีนี่นา>///<”
“กรี๊ดดดพี่วี!!เห็นใกล้ๆแล้วน่ารักจัง”
“พี่วีที่เขาลือกันให้แซ่ดทั้งโรงเรียนว่าเป็นแฟนกับพี่จินนะหรอ??ตัวจริงน่ารักจัง>O<อิจฉาพี่จินสุดๆอะ”
“เอ่อ…..พี่ไม่ได้เป็นแฟนกับพี่จินนะครับ..” ผมตอบ…
“อย่าโกหกเลยค่ะพี่วี!!เขาลือกันให้ทั่ว..ว่าคู่นี้น่ารักกันจะตาย…”
พูดถึงเขาทำไมกัน……
คนอุส่าห์ลืมไปแล้ว…..
ไม่นึกถึงแล้ว………
ผมนั่งดูแลลูกค้าโต๊ะนี้ได้สักพักก็ปาไปเป็นเวลา1ทุ่มแล้ว…ผมจึงขอตัวลากลับก่อนเพราะร้านเขาปิดสองทุ่มนะครับ….
“วีจะกลับแล้วหรอ??” พี่ชอนจีถาม
“ครับ^^”
“นึกว่าจะอยู่รอไปรับแอลโจที่สนามบินสะอีกสะอีก..เห็นรักกันจะตาย ฮ่าๆ”
“พี่แอลกลับมาถึงเกาหลีคืนนี้หรอครับO.O”
“ช่ายยย!เดี๋ยวประมาณสามทุ่มพี่ก็จะไปรับเขาที่แอร์พอร์ทแล้วละ”
“โฮ่!ผมอยากเจอพี่เขาจังเลยอ่า…แต่คงไม่ได้แล้วละพอดีจีมินกับอาร์มี่รีบกลับอะครับ..ผมเลยต้องขอตัวก่อน..ถ้าพี่แอลโจกลับมาถึงฝากบอกพี่เขาด้วยว่าผมคิดถึงมากก>O<”
“โอเค..เดี๋ยวพี่จะบอกให้นะ..เดินทางกลับบ้านดีๆละน้องชายย^^”
“แล้วเจอกันครับ^[+]^” พี่แอลโจเขาไปเรียนปริญญาต่อที่เมืองนอกตั้งแต่ปีที่แล้ว..สงสัยคงเรียนจบแล้วละ…หรือไม่ก็คิดถึงพี่ชอนจีเลยบินกลับมาหา >O<
“วี….วันนี้ฉันได้ยินรุ่นน้องที่โรงเรียนเขาพูดถึงคุณจินด้วยแหละ..” อาร์มี่พูดขึ้น
“….หรอ”
“เขาบอกว่าคุณจินไม่สบายมากเลย….”
“……อืม”
“แล้วฉันก็ได้ยินมาว่า..ที่เขาไม่สบายหนักขึ้นเรื่อยๆเพราะว่าไม่มีนาย….ฉันว่านายน่ากลับไปหาเขานะ…”
“เหอะ…เขาจะมาป่วยหนักขึ้นเพราะฉันได้ไง!!!ฉันไม่ได้มีผมต่อจิตใจสภาพร่างกายของเขาสักหน่อย….” ผมตอบเสียงแผ่ว….
“เอ่อ…ช่างมันเถอะ…นายคงอยากลืมเขา….” อาร์มี่พูดพร้อมบีบไหล่ของผมเบาๆ
“อือ…”
“กลับบ้านกันเถอะ…ข้างนอกหนาวมากเลยย!! ” จีมินที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น….
ไม่สบายหนักขึ้น………… เพราะผม …………….จริงๆนะหรอ?
ติดแท็ก #ฟิคดมฟ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
#ปรี้วีเป็นโฮส ฮุฮุ>
ป่วยตายไปเลยนะจ้ะพี่จิน
จินจะคิดได้ยังนะ
แล้วจินจะหายไหมเนี่ย รู้ใจตัวเองได้แล้ววว
มีเรืองมาเข้าหูอีก
จินไม่สบายหนักขึ้นจิงอ่ะ ยังไงเนี่ย ชิ