Everlasting ; end.
ผมเป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดา ที่ออกมาใช้ชีวิตอย่างที่ตัวเองอยากเป็น... ส่วนเขาเป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดาที่ไม่เคยได้ใช้ชีวิต อย่างที่เขาควรรู้สึกว่า 'นี่คือชีวิต'
ผู้เข้าชมรวม
21,678
ผู้เข้าชมเดือนนี้
12
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
E V E R L A S T I N G
Since, July 14th,2014 / till, July 29th,2015
Thank you for your loves and supports
ผลงานอื่นๆ ของ MS.ALIEN ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MS.ALIEN
"คนคนนึงจะเปลี่ยนไปเพื่ออีกคนคนนึงได้ขนาดไหน??"
(แจ้งลบ)สวัสดีไรท์เตอร์...เราพึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้โดยบังเอิญ และเราอยากบอกว่านิยายเรื่องนี้ทำให้เราหลงรักขึ้นเรื่อยๆ จากที่คิดว่าคงเป็นเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยมีอะไรแต่กับมีแรงดึงดูดแปลกๆที่ทำให้เราละมันออกไปไม่ได้ อ่านตอนแรกก็ต้องอยากอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ เหมือนมันมีเสน่ห์บนความเรียบง่ายของเนื้อเรื่องและตัวนิยาย เราหลงรักตัวละคร หลงรักอารมณ์สื่อผ่านตัวอัก ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีไรท์เตอร์...เราพึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้โดยบังเอิญ และเราอยากบอกว่านิยายเรื่องนี้ทำให้เราหลงรักขึ้นเรื่อยๆ จากที่คิดว่าคงเป็นเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยมีอะไรแต่กับมีแรงดึงดูดแปลกๆที่ทำให้เราละมันออกไปไม่ได้ อ่านตอนแรกก็ต้องอยากอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ เหมือนมันมีเสน่ห์บนความเรียบง่ายของเนื้อเรื่องและตัวนิยาย เราหลงรักตัวละคร หลงรักอารมณ์สื่อผ่านตัวอักษรของไรท์เตอร์ในเรื่องนี้ ด้วยอารมณ์ของจงอินและคยองซู องค์ประกอบต่างๆที่เกิดขึ้น ถึงเรียบง่ายแต่กับมีบางอย่างซ่อนอยู่ ชอบที่จะอ่าน ชอบที่จะเก็บกักความรู้สึกที่ผ่านตัวอักษรทุกตัว ยิ้มบ้าง หน่วงบ้าง รู้สึกวูบโหวงบ้าง อีกทั้งเห็นใจอุปสรรคของคนสองคนที่ต้องรวมกันฝ่าฟัน อ่านไปก็รู้สึกตั้งคำถามว่าเด็กที่ไม่เคยสนใจอะไรจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เพื่อคนคนนึงได้มากมายอย่างที่จงแดหรือเจสคิดหรอ?? แต่คิม จงอินคือขอยกเว้นและทำลายคำถามเหล่านั้น น้องยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก ไม่มีความหมดหวังไม่ว่าคนที่ตัวรักจะถอดใจไปก็ตาม หลายๆความรู้สึกเราชอบความสัมพันธ์ของจงอินและคยองซู ไม่รีบร้อน ดูไม่เป็นความรักที่จาบจ้วงจนเกินงาม มันออกจะเป็นความรักที่ค่อยเรียนรู้และแทรกซึมความคิดถึงซึ่งกันและกัน จนวันนึงกลายเป็นว่าต่างคนต่างขาดกันไม่ได้..จงอินเป็นคนชัดเจน ยอมทุกอย่าง ต่อให้มันจะต้องเสียสักดิ์ศรีสักแค่ไหน ก็ยอมเพื่อคนคนนึงได้ รักเลย..บอกตรงๆว่าหลงรักคาแร็กเตอร์ของจงอินมากๆ ในตอนแรกน้องอาจจะดูเป็นเด็กที่เอาแต่ตัวเอง ชอบแกล้ง ชอบโมโหใส่..แต่ตอนหลังเป็นไงคือยอม ยอมทำ ยอมลดทุกอย่างที่ตัวเองชอบ ยอมสละได้แม้กระทั้งความสุขของตัวเอง เพื่อปกป้องและรักษาคนคนสำคัญเอาไว้ ยอมใจ...ยอมใจน้องจงอินเรื่องนี้จริงๆ ถึงมีบางช่วงบางตอนที่อาจจะสร้างความเจ็บปวดให้คนพี่ไปบ้างก็ตาม แต่ก็เข้าใจ..เมื่อคนเราเจอเรื่องที่หงุดหงิดมากๆจากคนที่รัก ก็พลั้งเผลอ..แต่สุดท้ายก็รู้ตัวและยอมขอโทษ ไม่เป็นไรเรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นได้ แค่ขอให้น้องรู้ว่าตัวเองทำผิดและรู้จักรับผิดชอบการกระทำของตัวเองก็พอ ส่วนคยองซู...รู้ว่าต้องเหนื่อย ต้องผ่านและอยากสร้างกำแพง เพื่อให้ใครต้องมาเสียเวลาตัวเองจากไป แต่อยากให้สู้ อย่างน้อยก็ยังมีคนรักแกอยู่นะ เดซี่ไง...น้องสาวของแก สู้..มันอาจจะยากเย็นที่ต้องก้าวขาข้ามผ่านมันไป แต่แกก็ต้องสู้ ไม่อยากเห็นแกจากไปทั้งๆที่ยังไม่สู้ แต่ตอนนี้คงมีกำลังใจแล้วเนอะ อยากให้คยองซูรอน้อง..น้องอาจจะทำในสิ่งที่แกเจ็บปวด แต่เพราะน้องอยากรั้งแกไว้ น้องเลยจำเป็น..อยากให้แก่เข้าใจ แต่ก็ว่า..อย่าพึ่งคิดไปเอง จงอินรักแกมากๆนะคยอง.... นี่ก็อินจริงอินจังมากมาย..เป็นการเจอะเจอและอ่านฟิคเรื่องนี้โดยบังเอิญ ไม่คิดว่าจะได้เจอจะได้อ่านด้วยซ้ำ แต่ไม่แน่ใจเพราะอะไรถึงได้เจอ เราพยายามหาฟิคนิยายฟีทแนวนี้ อารมณ์แบบนี้อ่านมานานมากในส่วนของตัวละครที่เป็นไคซู แต่ไม่ค่อยได้เจอเลย..แล้วอยู่ๆก็เจอเข้ากับเรื่องนี้ ยอมรับตอนแรกยังไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ อารมณ์แบบไม่ค่อยน่าสนใจ..ไม่ค่อยทำให้เกิดอารมณ์อยากอ่าน แต่ก็ไม่รู้ทำไมเราถึงตัดสิ้นใจอ่านต่อตอนที่2 ปรากฏว่า..จากที่ดูเรียบๆไม่มีอะไร ทว่าดึงดูดให้เราอยากอ่านต่อ เป็นฟิคที่รู้สึกว่าเหมือนแรงดึงดูดให้ต้องติดตาม เนื้อเรื่องเริ่มเพิ่มความน่าสนใจมากขึ้น ไม่มีลดระดับความสนใจลง และยิ่งมีองค์ประกอบหลายๆอย่างในช่วงหลังๆมันยิ่งทำให้เวลาอ่านทั้งลุ้นและเอาใจช่วยตัวละครในเรื่อง เป็นอารมณ์ที่พออ่านถึงตอนล่าสุดจบ คือฉันชอบฟิคเรื่องนี้วะ..มันถูกจริตและโดนใจ..หามานาน หากลิ่นอ่านเนื้อเรื่องที่กำเนินเรื่องที่ต่างประเทศและฟีทอารมณ์หน่วงๆดราม่า ไม่หวานมากไป ไม่ดราม่าจนไร้เหตุผล คือลงตัว ชอบ ขอบคุณไรท์เตอร์ที่แต่งและจินตนาการเรื่องนี้ขึ้นมา เป็นกำลังใจให้สำหรับผลงานเรื่องนี้..อย่าพึ่งท้อเลยนะคะ นิยายของคุณมีเสน่ห์ในตัวของมัน เราเป็นคนนึงที่คิดว่ามันลงตัว.. สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้และรออ่านต่อ.... อ่านน้อยลง
tsuki_Kim 88 | 17 พ.ค. 58
6
0
"คนคนนึงจะเปลี่ยนไปเพื่ออีกคนคนนึงได้ขนาดไหน??"
(แจ้งลบ)สวัสดีไรท์เตอร์...เราพึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้โดยบังเอิญ และเราอยากบอกว่านิยายเรื่องนี้ทำให้เราหลงรักขึ้นเรื่อยๆ จากที่คิดว่าคงเป็นเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยมีอะไรแต่กับมีแรงดึงดูดแปลกๆที่ทำให้เราละมันออกไปไม่ได้ อ่านตอนแรกก็ต้องอยากอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ เหมือนมันมีเสน่ห์บนความเรียบง่ายของเนื้อเรื่องและตัวนิยาย เราหลงรักตัวละคร หลงรักอารมณ์สื่อผ่านตัวอัก ... อ่านเพิ่มเติม
สวัสดีไรท์เตอร์...เราพึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้โดยบังเอิญ และเราอยากบอกว่านิยายเรื่องนี้ทำให้เราหลงรักขึ้นเรื่อยๆ จากที่คิดว่าคงเป็นเนื้อเรื่องที่ไม่ค่อยมีอะไรแต่กับมีแรงดึงดูดแปลกๆที่ทำให้เราละมันออกไปไม่ได้ อ่านตอนแรกก็ต้องอยากอ่านตอนต่อไปเรื่อยๆ เหมือนมันมีเสน่ห์บนความเรียบง่ายของเนื้อเรื่องและตัวนิยาย เราหลงรักตัวละคร หลงรักอารมณ์สื่อผ่านตัวอักษรของไรท์เตอร์ในเรื่องนี้ ด้วยอารมณ์ของจงอินและคยองซู องค์ประกอบต่างๆที่เกิดขึ้น ถึงเรียบง่ายแต่กับมีบางอย่างซ่อนอยู่ ชอบที่จะอ่าน ชอบที่จะเก็บกักความรู้สึกที่ผ่านตัวอักษรทุกตัว ยิ้มบ้าง หน่วงบ้าง รู้สึกวูบโหวงบ้าง อีกทั้งเห็นใจอุปสรรคของคนสองคนที่ต้องรวมกันฝ่าฟัน อ่านไปก็รู้สึกตั้งคำถามว่าเด็กที่ไม่เคยสนใจอะไรจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เพื่อคนคนนึงได้มากมายอย่างที่จงแดหรือเจสคิดหรอ?? แต่คิม จงอินคือขอยกเว้นและทำลายคำถามเหล่านั้น น้องยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก ไม่มีความหมดหวังไม่ว่าคนที่ตัวรักจะถอดใจไปก็ตาม หลายๆความรู้สึกเราชอบความสัมพันธ์ของจงอินและคยองซู ไม่รีบร้อน ดูไม่เป็นความรักที่จาบจ้วงจนเกินงาม มันออกจะเป็นความรักที่ค่อยเรียนรู้และแทรกซึมความคิดถึงซึ่งกันและกัน จนวันนึงกลายเป็นว่าต่างคนต่างขาดกันไม่ได้..จงอินเป็นคนชัดเจน ยอมทุกอย่าง ต่อให้มันจะต้องเสียสักดิ์ศรีสักแค่ไหน ก็ยอมเพื่อคนคนนึงได้ รักเลย..บอกตรงๆว่าหลงรักคาแร็กเตอร์ของจงอินมากๆ ในตอนแรกน้องอาจจะดูเป็นเด็กที่เอาแต่ตัวเอง ชอบแกล้ง ชอบโมโหใส่..แต่ตอนหลังเป็นไงคือยอม ยอมทำ ยอมลดทุกอย่างที่ตัวเองชอบ ยอมสละได้แม้กระทั้งความสุขของตัวเอง เพื่อปกป้องและรักษาคนคนสำคัญเอาไว้ ยอมใจ...ยอมใจน้องจงอินเรื่องนี้จริงๆ ถึงมีบางช่วงบางตอนที่อาจจะสร้างความเจ็บปวดให้คนพี่ไปบ้างก็ตาม แต่ก็เข้าใจ..เมื่อคนเราเจอเรื่องที่หงุดหงิดมากๆจากคนที่รัก ก็พลั้งเผลอ..แต่สุดท้ายก็รู้ตัวและยอมขอโทษ ไม่เป็นไรเรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นได้ แค่ขอให้น้องรู้ว่าตัวเองทำผิดและรู้จักรับผิดชอบการกระทำของตัวเองก็พอ ส่วนคยองซู...รู้ว่าต้องเหนื่อย ต้องผ่านและอยากสร้างกำแพง เพื่อให้ใครต้องมาเสียเวลาตัวเองจากไป แต่อยากให้สู้ อย่างน้อยก็ยังมีคนรักแกอยู่นะ เดซี่ไง...น้องสาวของแก สู้..มันอาจจะยากเย็นที่ต้องก้าวขาข้ามผ่านมันไป แต่แกก็ต้องสู้ ไม่อยากเห็นแกจากไปทั้งๆที่ยังไม่สู้ แต่ตอนนี้คงมีกำลังใจแล้วเนอะ อยากให้คยองซูรอน้อง..น้องอาจจะทำในสิ่งที่แกเจ็บปวด แต่เพราะน้องอยากรั้งแกไว้ น้องเลยจำเป็น..อยากให้แก่เข้าใจ แต่ก็ว่า..อย่าพึ่งคิดไปเอง จงอินรักแกมากๆนะคยอง.... นี่ก็อินจริงอินจังมากมาย..เป็นการเจอะเจอและอ่านฟิคเรื่องนี้โดยบังเอิญ ไม่คิดว่าจะได้เจอจะได้อ่านด้วยซ้ำ แต่ไม่แน่ใจเพราะอะไรถึงได้เจอ เราพยายามหาฟิคนิยายฟีทแนวนี้ อารมณ์แบบนี้อ่านมานานมากในส่วนของตัวละครที่เป็นไคซู แต่ไม่ค่อยได้เจอเลย..แล้วอยู่ๆก็เจอเข้ากับเรื่องนี้ ยอมรับตอนแรกยังไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ อารมณ์แบบไม่ค่อยน่าสนใจ..ไม่ค่อยทำให้เกิดอารมณ์อยากอ่าน แต่ก็ไม่รู้ทำไมเราถึงตัดสิ้นใจอ่านต่อตอนที่2 ปรากฏว่า..จากที่ดูเรียบๆไม่มีอะไร ทว่าดึงดูดให้เราอยากอ่านต่อ เป็นฟิคที่รู้สึกว่าเหมือนแรงดึงดูดให้ต้องติดตาม เนื้อเรื่องเริ่มเพิ่มความน่าสนใจมากขึ้น ไม่มีลดระดับความสนใจลง และยิ่งมีองค์ประกอบหลายๆอย่างในช่วงหลังๆมันยิ่งทำให้เวลาอ่านทั้งลุ้นและเอาใจช่วยตัวละครในเรื่อง เป็นอารมณ์ที่พออ่านถึงตอนล่าสุดจบ คือฉันชอบฟิคเรื่องนี้วะ..มันถูกจริตและโดนใจ..หามานาน หากลิ่นอ่านเนื้อเรื่องที่กำเนินเรื่องที่ต่างประเทศและฟีทอารมณ์หน่วงๆดราม่า ไม่หวานมากไป ไม่ดราม่าจนไร้เหตุผล คือลงตัว ชอบ ขอบคุณไรท์เตอร์ที่แต่งและจินตนาการเรื่องนี้ขึ้นมา เป็นกำลังใจให้สำหรับผลงานเรื่องนี้..อย่าพึ่งท้อเลยนะคะ นิยายของคุณมีเสน่ห์ในตัวของมัน เราเป็นคนนึงที่คิดว่ามันลงตัว.. สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้และรออ่านต่อ.... อ่านน้อยลง
tsuki_Kim 88 | 17 พ.ค. 58
6
0
ความคิดเห็น