วุ่นรักร้าย พี่ชายที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ประตูไม้บานใหญ่ซึ่งเป็นปราการชั้นแรกของบ้านถูกผลักออกอย่างแรงพร้อมกับที่ร่างสูงใหญ่ได้สัดส่วนของใครบางคนก้าวเดินเร็วเข้ามาภายในบ้าน เขาผลักประตูให้ปิดกลับไปดังเดิมอย่างไม่ค่อยใส่ใจก่อนจะสาวเท้าไปยังโซฟารับแขกและทิ้งตัวลงนั่ง ไม่สนใจแม่บ้านที่นำน้ำเย็นๆมาให้เขาดังเช่นทุกครั้งที่เขากลับจากการทำงานเพราะเวลานี้ซองเอกสารสีน้ำตาลในมือได้ดึงความสนใจของเขาไปจากทุกสิ่งจนหมดแล้ว

ฝ่ามือใหญ่รีบแกะผนึกที่ปิดซองอยู่พร้อมทั้งดึงเอกสารที่อยู่ภายในออกมาอ่านอย่างรวดเร็ว แม่บ้านวัยกลางคนยืนมองการกระทำของเขาอยู่ห่างๆอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้ปริปากถามอะไรเพราะคงไม่ใช่เรื่องดีนักที่จะวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเจ้านายมากเกินไป

“พิชามญชุ์ ดรัณย์รัตน์” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นหลังจากกวาดสายตาลงไปบนกระดาษตรงหน้า

และเมื่อพลิกเปิดข้อมูลในหน้าถัดมา คิ้วหนาได้รูปก็ต้องขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นภาพถ่ายแทนตัวของเจ้าของชื่อที่เขาเพิ่งเอ่ยถึงเมื่อครู่

“นี่หรือน้องสาวฉัน ทำไมแต่งตัวแบบนี้เนี่ย หรือจะเป็นทอม?” เขาบ่นออกมาก่อนจะพลิกอ่านข้อมูลคร่าวๆอีกเล็กน้อยจากนั้นจึงเก็บเอกสารทั้งหมดใส่ซองดังเดิม

แผ่นหลังกว้างเอนลงพิงกับโซฟาก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ ริมฝีปากรูปกระจับยกยิ้มขึ้นเมื่อนึกถึงคนในรูปและสิ่งที่เพียรพยายามทำตลอดหลายปีที่ผ่านมา

‘ตามหาน้องสาวที่พลัดพราก’

ฟังดูน้ำเน่าเหมือนละครหลังข่าว หากแต่ใครจะรู้ว่ามันคือชีวิตจริงของ อธิษฐ์ ศิระศานต์ พระเอกชื่อดังของวงการ ถ้าจะเล่าที่มาของเรื่องนี้จริงๆคงจะยาว แถมตอนนั้นเขาเองก็ยังเล็กมาก ที่รู้คร่าวๆก็คือตอนนั้นแม่ทะเลาะกับพ่อ เป็นการทะเลาะกันครั้งที่หนักที่สุดจนแม่โกรธหนีพ่อไปโดยไม่รู้ว่ากำลังมีน้อง แม่ของเขาหนีไปนานเกือบปีจนไปคลอดน้องที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด โดยช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่พ่อตามหาแม่เจอพอดีแม่เลยทำท่าว่าจะหอบน้องที่เพิ่งเกิดได้แค่สองวันหนีไปอีก

แต่สุดท้ายพ่อก็พาเขาตามไปดักแม่ไว้ได้ทันก่อนจะเอ่ยขอโทษและง้อแม่กลับมาสำเร็จ หลังปรับความเข้าใจกันได้พ่อเลยพาแม่กลับกรุงเทพโดยที่แม่ไม่รู้ตัวเลยว่าได้สลับตัวลูกสาวกับคนลูกของคนอื่นมา กว่าที่ทั้งครอบครัวจะรู้ตัวก็ตอนที่พบว่าน้องยีนน้องสาวของเขาเป็นลูคีเมียต้องได้รับการปลูกถ่ายไขกระดูกจึงจะมีชีวิตรอด ทั้งครอบครัวพยายามเสนอตัวให้ไขกระดูกแต่ไม่มีใครที่มีไขกระดูกเข้ากับน้องได้เลยเพราะไม่ได้มีความผูกพันกันทางสายเลือดจึงเป็นไปได้ยากที่ไขกระดูกจะเข้ากันได้ ทำให้ทุกคนเริ่มสงสัยและการตรวจสอบข้อเท็จจริงก็เริ่มต้นขึ้นจนความจริงปรากฏว่าแม่สลับตัวลูกสาวกับลูกของคนอื่นมา แต่ถึงกระนั้นทุกคนก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับน้องยีนเพราะไม่ต้องการให้เธอเสียใจจวบจนวาระสุดท้ายของชีวิตเธอ

หลังจากที่น้องยีนเสียครอบครัวของเขาก็เริ่มออกตามหาน้องสาวที่แท้จริงจากข้อมูลที่ให้นักสืบตามสืบมา หลายๆคนที่เกิดสถานที่เดียวและเวลาเดียวกันทำให้พ่อแม่ของเขามีความหวัง แต่สุดท้ายก็พบว่าทุกคนก็ยังไม่ใช่น้องสาวตัวจริงของเขา จนกระทั่งเมื่อสองปีก่อนทั้งพ่อและแม่ของเขาก็มาเสียชีวิตไปในเวลาไล่เลี่ยกันโดยทิ้งคำสั่งเสียสุดท้ายไว้ให้เขาคือภารกิจในการตามหาน้องสาวให้เจอและให้ดูแลเธอเป็นอย่างดีแทนส่วนของพ่อและแม่ ไม่ว่าตอนที่เขาพบน้อง น้องจะเป็นอย่างไรก็ตาม

นึกแล้วอธิษฐ์ก็อดที่จะยิ้มขึ้นมาอีกไม่ได้เมื่อนึกถึงใบหน้าหวานๆในรูปถ่าย คนอะไรหน้าตาก็พอจะดูดีอยู่หรอก แต่ดูจากการแต่งตัวและลักษณะท่าทางแล้วออกแนวห้าวๆขัดกับหน้าตาอย่างสิ้นเชิง แต่ถึงอย่างไร หากผู้หญิงคนนี้คือน้องสาวของเขาจริงๆแล้ว ไม่ว่าเธอจะมีสภาพเป็นอย่างไร เป็นคนแบบไหนเขาก็ต้องดูแลเธอให้ดีที่สุดตามคำสั่งเสียของพ่อแม่อยู่ดี

“คุณท็อปคะ คุณท็อปจะทานอาหารเย็นเลยมั้ยคะ” เสียงเรียกของแม่บ้านดังขึ้นปลุกให้อธิษฐ์ต้องหลุดจากห้วงความคิดของตนเองหันมาให้ความสนใจกับคนเรียกแทน

“สักครู่ดีกว่า เดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงมาทาน ถ่ายละครมาทั้งวันเหนียวตัวจะแย่แล้ว” ว่าพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเตรียมจะขึ้นไปข้างบน

“เอ่อ คุณท็อปคะ พี่มีเรื่องจะบอกน่ะค่ะ”

อธิษฐ์ชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดทันที ก่อนจะหันมามองอย่างประหลาดใจ เพราะร้อยวันพันปีแม่บ้านคนนี้ไม่ค่อยจะมีเรื่องคุยเป็นการส่วนตัวกับเขาสักเท่าไหร่ จะคุยกันก็เฉพาะเรื่องงานดูแลบ้านเท่านั้น

“ครับ?”

“สิ้นเดือนนี้พี่ว่าจะออกค่ะ”

“พี่ดวงหมายถึงลาออกงั้นเหรอครับ?” ใบหน้าขาวใสฉายแววฉงนเล็กน้อยเมื่อถามคำถามนั้น

“ใช่ค่ะ คือว่าแม่พี่ที่บ้านนอกเกิดป่วยหนัก ไม่มีใครดูแล พี่ต้องขอโทษด้วยที่บอกคุณท็อปกะทันหันแบบนี้ พี่เองก็เพิ่งรู้ข่าวเมื่อเช้านี้เอง” สีหน้าของลูกจ้างวัยกลางคนสลดลงอย่างรู้สึกผิดจากใจจริง

“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ดวง พี่ทำถูกแล้วล่ะ ความกตัญญูก็ต้องมาก่อน ผมเข้าใจ” อธิษฐ์บอกสบายๆ แต่ถึงกระนั้นอีกฝ่ายก็ยังคงรู้สึกผิดอยู่ดี

“เดี๋ยวพี่จะรีบหาคนมาแทนให้ก่อนที่พี่จะไปนะคะ คุณท็อปจะได้ไม่วุ่นวาย”

“ไม่ต้องหรอกครับพี่ดวง ที่จริงบ้านหลังนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร ผมจะจ้างคนมาคอยทำความสะอาดเป็นครั้งๆไปแทน พี่ดวงเองไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก ทำใจให้สบายเถอะนะ” อธิษฐ์บอกด้วยรอยยิ้ม แค่เรื่องหาคนไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเขา แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือเขาไม่ได้ต้องการแม่บ้านคนใหม่เพราะสำหรับเขางานบ้านไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร

“ขอบคุณมากค่ะคุณท็อปที่เข้าใจพี่ คุณท็อปขึ้นไปอาบน้ำให้สบายตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่จะเตรียมอาหารเย็นไว้ให้”เมื่อทำความเข้าใจกันได้แล้ว ทั้งคู่จึงแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวของตัวเอง