ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The fallen dream and the tale of another world ความฝันที่พังทลายกับเรื่องราวของต่างโลก

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : The game has only just negun

    • อัปเดตล่าสุด 8 มิ.ย. 62


         'ที่นี่...ที่ไหนกัน'


         ภาพที่เห็นในตอนนี้คือห้องสีขาวขนาดใหญ่ทีมีโต๊ะและเก้าอิ้มากมายตั้งอยู่ตรงกลางห้อง


         'ห้องประชุม??'


         ห้องที่ว่างเปล่าไร้การตกแต่งใดๆแต่กลับมีแสงเทียนคอยให้แสงสว่างกับห้องที่มีเพียงโต๊ะและเก้าอี้เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้น


         "เอาล่ะ ตัวละครหลักมากันครบแล้วเริ่มการประชุมกันได้เลย"เสียงของไครบางคนดังขึ้นมาจากเก้าอี้ที่ว่างเปล่า


         เงาที่ค่อยๆปรากฎออกมาทีละตนๆจนครบตามเก้าที่ว่างอยู่

         'นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย'ผมได้แต่คิดอยูในหัวของตัวเองเพราะยังไม่ค่อยเข้าใจในสถานการณ์ในตอนนี้

         "นี่มันยังไงกันแน่ไอ้แก่"เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลังของผม


         เมื่อผมหันกลับไปก็พบกับเงาเช่นเดียวกันกับสิ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้แต่แตกต่างกันตรงที่ว่ามีหางด้วย??


         "ก็อย่างที่รู้ๆกัน พวกข้าต้องการให้พวกเจ้าแข่งกันในนามของพวกข้า"เงาที่ถูกเรียกว่าไอ้แก่ได้ตอบกลับมาพร้อมกับหยิบแก้วน้ำชา??ที่วางอยู่บนโต๊ะ

    ผมที่ไม่รู้จะพูดอะไรขัดออกไปก็ได้แต่ยืนฟังพวกเขาเถียงกันไปมาอยู่อย่างนั้นจนกระทั่ง


         "พอได้แล้ว พวกข้าต้องการให้พวกเจ้าแข่งกันในการทำภารกิจที่พวกข้าให้ไปและจะสุ่มความยากง่ายให้กับพวกเจ้าทุกตน"เงาที่อยู่หัวโต๊ะพูดขึ้นมาพร้อมกับส่งสายตามองไปยังทุกคนที่อยู่ในห้อง

    สิ่งที่ผมได้ยินนั่นทำให้ผมเริ่มสงสัยทำไมถึงเรียกว่าตนล่ะแถมคำพูดพวกนั้นอีก เหมือนกับว่าเรามาอยู่ในโลกแฟนตาซีอย่างนั้นแหละ


         "อย่างที่พวกเจ้าได้ยินกันมา ระยะเวลาไม่จำกัดแต่ถ้าหากว่าตาย พวกเจ้าก็จะถูกส่งกลับมายังที่นี่ ไม่ว่ายังไงพวกเจ้าก็จะไม่มีสิทธิที่จะตายในนามของพวกข้า"อย่างนี้ก็มีด้วยหรอ จะตายแต่ไม่ให้ตายเนี่ยนะ


         "อีกเรื่องหนึ่งคือ พวกเจ้าจะมีสิ่งที่พวกข้าให้ไปคนละหนึ่งอย่างแล้วแต่ว่าพวกเจ้าอยากได้อะไร"

    ขอของได้ด้วยหรอ ขอพรก็คงจะได้สินะแต่ว่าถ้าขอไปแล้วจะไม่มีผลเสียหรือไงไม่ค่อยมั่นใจเลย


         "แล้วก็ เจ้า มนุษย์ เจ้าเป็นตนเพียงงตนเดียวที่สามารขอได้2ข้อจากผู้ดูแลของเจ้า"เงาที่เป็นผู้อธิบายได้หันมาหาผมและได้ลุกขึ้นมาหาผม


         "และข้าก็เป็นผู้ดูแลของเจ้าด้วยเช่นกัน"เมื่อพูดจบเงานั้นก็ได้เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมและยื่นมือมาหา


         "ต่อจากนี้ข้าขอฝากตัวด้วย"


         'เดี๋ยวก่อนสิ อย่างนี้มันถูกแล้วหรอ เราอยากจะหายๆไปแต่ทำไมถึงต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ'เมือคิดได้ดังนั้นจึงเอ่ยปากถามออกไป


         "ทำไมถึงต้องเลือกผม ทั้งๆที่ผมอยากจะหายไปจากโลกนี้ซะ"เมื่อผมพูดออกไปเงานั้นก็ยิ้มออกมา

    "เจ้าน่าจะรู้คำตอบของสิ่งที่เจ้าถามข้านะ เพราะว่าเจ้าเองก็เป็นตนที่ฉลาดนี่ รวมถึงสิ่งที่เจ้ากำลังคิดอยู่ด้วยเช่นกัน"


         'สิ่งที่เรากำลังคิดงั้นหรอ อย่างกับว่าอย่าใจได้อย่างนั้นล่ะ แต่เดี๋ยวนะ สิ่งที่เรากำลังคิดงั้นหรอ'


         "ใช่ ข้าอ่านใจเจ้าได้เด็กน้อย ข้ามีความสามารถที่จะอ่านใจเจ้าได้ และแน่นอน อดีตของเจ้าข้าก็สามารถดูมันได้เช่นกัน"เงานั้นได้จับมือของผมและเดินกลับไปยังที่นั่งของตัวเองพร้อมกับพูดต่อ


         "สำหรับข้าแล้วพวกเจ้าทั้งหมดจะได้รับหน้าต่างสถานะของพวกเจ้าไป มันจะแตกต่างกันไปตามที่พวกเจ้าต้องการจะได้เป็น แต่ว่าพวกเจ้าสามารถปรับแต่งได้ภายในห้องนี้เท่านั้น"เมื่อเขาพูดจบก็ต่างสถานะขึ้นมาตรงหน้าของทุกคนที่ยืนอยู่


    ค่าสถานะ


    ชื่อ:-

    เผ่า:มนุยษ์

    เลเวล1

    อาชีพ-(เลเวล)

    อาชีพรอง-(เลเวล)

    HP:500/500

    MP:250/250

    Status

    ความแข็งแกร่ง(STR)15

    ความฉลาด(INT):35

    โชค(Luck):??

    Skill:

    ภาษา!@#$?

    ตรวจสอบ


         "คงจะเห็นกันแล้วสินะ สำหรับพวกเจ้านั้นจะมีการปรับแต่งยังไงก็เรื่องของพวกเจ้าแต่ค่าทุกอย่างจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงได้ๆทั้งสิ้น"เมื่อเห็นดังนั้นผมก็ปิดลงไปโดยที่ไม่ได้ปรับแต่งไดๆทั้งสิ้น


         "ต่อจากหน้าต่างนั้นก็เป็นหน้าต่างอื่นๆเช่นทาสหรือตระกูลรวมไปถึงสมาคม(กิลล์)เรื่องพวกนี้เจ้าต้องเปิดมันเอง"หลังจากนั้นเขาก็หยุดพูดไปสักพักก่อนที่พูดต่อ


         "และสิ่งสุดท้าย สิ่งที่เจ้าจะขอ อยากได้ขอสิ่งที่มากเกินไปเพราะพวกเจ้าจะรับพลังไม่ไหวจนร่างกายแตกสลายและพรหรือของสิ่งนั้นจะหายไป สุดท้ายคือบทลงโทษเมื่อเจ้าตาย"เมื่อหยุดพูดไปทุกคนก็มองไปยังเงานั้นพร้อมกัน


         "เมื่อเจ้าตายไม่ว่าเจ้าจะตายด้วยอะไรก็ตาม บทลงโทษคือการเริ่มต้นใหม่ ไม่ว่าจะภารกิจที่สำเร็จไปแล้วหรือแม้แต่เลเวลของพวกเจ้า"เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนก็เงียบหมดไม่ได้ยนแม้แต่เสียงลมหายใจเลยแม้แต่น้อย


         "ถึงเวลาแล้ว พวกข้าจะส่งพวกเจ้าไปยังจุดเริ่มต้นของพวกเจ้าตนและอย่างสุดท้าย ทุกสิ่งคือเรื่องจริงความตายด้วยก็เช่นกัน"เมื่อเงานั้นพูดจบก็ได้มีแสงหลากสีสว่างขึ้นมาจากพื้นที่พวกเรายืนอยู่


         "ได้เวลาแล้ว ในที่นี้ขาขอเปิดงาน The game has been start"


         เมื่อเสียงสุดท้ายได้จบลงทุกอย่างก็ถูกแสงล้อมรอบไปหมดจบไม่สามารถเห็นอะไรได้อีกและทุกอย่างก็ได้เริ่มต้นขึ้น


    The game has only just begun

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×