คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue : The fallen
ซ่า! ซ่า!
เสียงฝนที่ตกลงมาในท้องฟ้าสีดำกลางเมืองทีเตมไปด้วยแสงไปของถนนและรถมากมาย
ท่ามกลางทุกสิ่งทุหอย่างมีเด็กหนุ่มอายุประมาณ16ปี กำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าของโรงแรมแห่งหนึ่งและกำังมองไปยังเบื้องล่างด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
'บางทีการที่เราทิ้งตัวลงนอนมันก็ดีไปอีกแบบนะ ใช่ หายๆไปซะ ไปจากโลกนี้ จบไปแบบที่ไม่มีไครต้องการนี่แหละ'
คำพูดที่วนไปวนมาของเด็กตนนั้นกำลังดังขึ้นเรื่อยๆในหัวของเขา จนทำให้มองสิ่งรอบข้างไม่เห็น มันมืดมนไปหมด เสียงของลมที่พัดกระแทกหน้า ความเย็นของเม็ดฝนที่ผ่านร่างกาย ภาพรอบด้านผ่านไปเร็วขึ้นเรื่อยๆจนมองไม่ทัน
ตุ้บ!! กรี๊ด!!
เสียงของบางอย่างกระทบกันและเสียงกรีดร้องของหลายๆตนดังขึ้น ภาพที่เห็น สีแดงฉาน และความรู้สึกที่ค่อยๆหายไปทีละน้อยๆ ทุกอย่างหายไปในเวลาไม่ช้า แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยหายไป ความเจ็บปวดที่ได้รับมาพร้อมกับความเคียดแค้น และความปล่าวเปลี่ยวในหัวใจ
'มันจบแล้วสินะ'
'ใช่ มันจบแล้ว'
‘จบแบบนี้จะดีหรอ’
‘ใช่ จะดีหรอ’
'ไม่รู้เหมือนกัน’
‘แล้วเอาไงดีล่ะ’
‘จะให้ปล่อยไปไหม’
‘จบแบบนี้มันน่าเบื่อนะ’
‘งั้นก็ให้มันจบไปเลยแล้วกัน’
‘จะดีหรอ’
‘หรืออยากได้แบบอื่น’
‘ถ้างั้นก็ไปต่อให้สุดสิ’
เสียงหลายเสียงทั้งชายหญิงแม้แต่เด็ก ถกเถียงกันไปมาจนน่ารำคาญ
‘นี่ขนาดจะตายแล้วยังมีเรื่องน่ารำคาญอีกหรอ ปล่อยให้ตายดีๆไม่ได้หรือไงกัน’เสียงของเด็กตนนั้นบ่นออกมาเล็กน้อยก่อนที่สติของเขาจะดับไปจนหมด
‘ถ้างั้นก็อย่าตายสิ จงมีเรื่องน่ารคาญต่อไปในชีวิต จงใช้ชีวิตต่อไป เจ้ายังเด็กมากหนุ่มน้อย เจ้าจะต้องเฉิดฉายในอนาคต ในเมื่อครั้งนี้เจ้าผิดพลาด ข้าจะให้เจ้าเลือกเดินอีกครั้ง ครั้งนี้เจ้าจะเดินทางในรูปแบบไดกันนะ'
หนึ่งในเสียงทั้งหมดดังขึ้นมาพร้อมกับแสงประกายระยิบระยับเต็มท้องฟ้าพร้อมกับเม็ดฝนที่กระหน่ำลงมาไม่มีหยุดหย่อนและเสียงของรถพยาบาลดังมาจากถนน
‘ในเมื่อโลกนี้ไม่ยอมรับเจ้า ข้าจะพาไปเอง โลกใหม่น่ะ’สิ้นเสียงแสงทั้งหมดก็กลายไปดาวตกราวกับกำลังบอกลาเด็กหนุ่ม ฝนที่ตกลงมากลับมีพายุกลายเป็นพายุฝนที่โหมกระหน่ำพร้อมกับฟ้าที่ผ่าลงมาราวกับกำลังร้องไห้อย่างหนักหน่วง
อีกด้านหนึ่ง
ภาพของเด็กผู้หญิงที่กำลังนั่งเล่นคอมพิวเตอร์ของตนเองอย่างสนุกสนานพร้อมกับเพื่อนๆของเธอได้ทำให้ไครบางตนในต้อนนี้รู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่เธอทำลงไปในอดีต และไม่สนใจมันอีกต่อไป
‘จะอยู่ไปได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว นังเด็กจอมหลอกลวง’เสียงของผู้หญิงที่เป็นหนึ่งในเสียงทั้งหมดดังขึ้นมาโดยที่ไม่มีไครได้ยิน แต่กลับมีเสียงหนึ่งตอบกลับมา
‘เธอก็อย่าไปว่าเด็กมัน เธอก็รู้นี่ว่าพวกเราไม่สมควรที่พวกเราจะเลือกข้างน่ะ’หลังจากที่เสียงนั้นพูดจบก็ปรากฏเงาของหญิงสาวตนหนึ่งอายุประมาณ20ปี
‘ถ้าอย่างนั้นข้าไปล่ะ’ร่างเงานั้นลอยออกไปบนท้องฟ้า
‘จะไปไหน’ก่อนที่ร่างเงาจะไปจนลับสายตาเสียงที่คุยโต้ตอบกับเธออยู่นั้นก็กลายเป็นร่างของชายหนุ่มที่กำลังยืนกอดอกอยู่
‘ไปหาด็กตนนั้น’เงาของหญิงสาวลอยออกไปทันทีที่ตอบและหายไปจากสายตาของชายตนนั้น
‘เธอเองก็รู้ดีที่สุดนี่นา ว่าถ้าหากอยู่กับเด็กตนนั้นจะเป็นยังไง แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยัง...’ราวกับสายลมที่พัดผ่านไปเสียงที่พูดออกมานั้นแผ่วเบาลงและหยุดพูดในที่สุดพร้อมกับการหายไปของเงานั้น
ความคิดเห็น