[iKON] The Ship That I'm Sailing [SF,Drabble]

ลำดับตอนที่ #53 : [Drabble] Oppa Car [Bobby X Jinhwan]

Title: Oppa Car

Pairing: Bobby X Jinhwan

       พื้นรองเท้าของรองเท้ากีฬายี่ห้อดังแตะลงพื้นปูน เตะขาตั้งบิ๊กไบต์สีแดงคันสวยใหม่เอี่ยมลงทั้งที่สองขาคงคร่อมอยู่บนนั้น ดึงหมวกเสื้อฮูทแขนยาวสีขาวตัวใหญ่โคร่งลงก่อนถอดหมวกสแนปแบ๊กสีน้ำเงินของตน ใช้มือสางผมพร้อมสะบัดหัวให้ผมเข้าทรงเล็กน้อยก่อนสวมหมวกทับโดนหันปีกหมวกไปด้านหลัง

จะว่าไปจะจัดทรงผมให้เข้าทรงไปทำไมถ้าจะเอาหมวกทับ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันทำจนเป็นนิสัยไปล่ะ เพราะรู้ว่าทำแบบนี้พอสาวๆมาเห็นแล้วมันหล่อมาก

            หยิบมือถือเครื่องสวยและแพงมาก เปิดกล้องหน้าส่องดูความหล่อของตัวเองโดยไม่ลืมยกยิ้มกว้าง ตรวจดูว่าซอกฟันของตัวเองไม่มีเศษผักของคิมบับซึ่งกินเป็นอาหารกลางวันติดอยู่ นั้นไงเศษแครอทชิ้นใหญ่ติดฟันหน้าเลยเกือบไปแล้ว และก็ขอแชะสักรูปแบบต้องให้เห็นบิ๊กไบต์ด้วยนะโพสลงโซเชียลซะหน่อยให้พี่น้องทั้งหลายได้รับรู้

            ...ว่าวันนี้ คิมบ๊อบบี้ ยังหล่อและบ้านรวยมากเช่นเคย...

            โพสเสร็จก็กดต่อสายถึงเหตุที่ทำให้เขาต้องมาอยู่หน้าบ้านหลังเดี่ยวหลังน้อยกำแพงอิฐสีน้ำตาลเข้มหลังนี้ เขารู้จักกับครอบครัวแสนอบอุ่นซึ่งอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างดี โดยเฉพาะลูกชายคนเล็กของบ้านที่รู้จักดีเป็นพิเศษ คิดถึงได้ไม่นานปลายสายก็รับสายพอดี

            “คิมจินฮวาน ฉันรออยู่หน้าบ้านแล้ว ออกมาเลย”

            กดวางสายโดยไม่รอฟังอะไรทั้งสิ้นจากอีกฝ่าย ปากเคี้ยวหมากฝรั่งหยับๆก่อนมองเห็นรอยเปื้อนตรงไฟหน้ารถ เอื้อมตัวหายใจออกเป็นไอโดยไม่แคร์กลิ่นปากใช้แขนเสื้อขัดลงไปจนสะอาดเอี่ยม มองดูรถบิ๊กไบต์คันสวยของตนด้วยความภาคภูมิใจแม้ไม่ใช่เงินของตัวเองสักนิด แต่แบบว่ามันเป็นของเขาแล้วก็ไม่เห็นต้องแคร์อะไร

            “อุ๊ย บ๊อบบี้มารับจินฮวานไปเรียนพิเศษหรอจ๊ะวันนี้”

            คุณแม่คนสวยของจินฮวานเปิดประตูหน้าบ้านออกมาพร้อมถุงขยะ ส่งยิ้มหวานให้เขาซึ่งเขาเองก็ยกยิ้มกว้างจนรอยย่นตรงหางขึ้นเป็นเส้นเกินกว่าตีนกาสองตัวซะอีก ใครหลายคนว่าเวลาเขายิ้มแล้วหน้ายับบ้างดูแก่เกินกว่าอายุบ้าง แต่เขารู้ตัวว่าเขาเวลาเขายิ้มหล่อมาก เพราะฉะนั้นเขาก็จะยิ้มต่อไป

            “ครับ นั่นไงมาพอดีเลย”

            ร่างเล็กกระทัดรัดของชายหนุ่มหน้าหวาน คิมจินฮวาน มาปรากฏอยู่ตรงหน้าประตูขณะเคาะส้นรองเท้าผ้าใบกับพื้น ดวงตาเรียวเล็กพร้อมกับไฝใต้ตารูปหัวใจ ผมสีน้ำตาลอ่อนฟูฟ่องราวกับหมาพุดดิ้ล ยกยิ้มกว้างให้เขาทำให้ยกยิ้มตอบกลับไปในทันที

“มาแล้วหรอ ไปกัน”

วิ่งดุ๊กดิ๊กเหมือนกับหมาขาสั้นโดยไม่ลืมจุ๊บแก้มคุณแม่ก่อนออกมาและทิ้งท้ายว่าวันนี้คงไม่กินข้าวเย็นเพราะไปกับเขา ขาวาดกระโดดขึ้นบนเบาะหลังด้วยความชำนาญ มือสองข้างโอบเอวแกร่งหน้าท้องมีแต่ซิกแพกไว้ก่อนพูดขึ้นด้วยเสียงหวาน

“โอป้า ไปกันเลย”

เสียงหวานและคำเรียกบ๊อบบี้ที่ทำให้คุณแม่หัวเราะและส่ายหัวเบาๆกับความน่ารักของลูกชายตัวเอง ซึ่งมันหวานมากจนคิมบ๊อบบี้แอบขนลุก สตาร์รถอย่างไม่รอช้ารีบขับออกจากบริเวณหน้าบ้านของคนซ้อนท้ายอย่างรวดเร็วแบบไม่กลัวโดนเรียกถ้าเจอด่านตรวจ

...ต้องเร็วสิ ในเมื่อไอ้มือเล็กสองข้างที่มันจิกลงมาตรงหน้าท้องไร้ไขมันของเขาแรงขึ้นทุกที....

“จอดรถเลยไอ้เหยิน พ้นเขตบ้านกูแล้ว”

จอดรถตามเสียงเล็กแบบไม่ต้องรอบให้บอกซ้ำสอง เพราะรอบสองอาจจะมีฝ่ามือหรืออย่างอื่นตบลงมากลางหัวน้อยๆของคิมบ๊อบบี้ให้สมองกระทบกระเทือนเล่น แค่นี้ก็สอบตกเป็นประจำ ถ้าโดนเข้าไปอีกไม่รู้ว่าจะจำชื่อตัวเองได้หรือเปล่าล่ะคราวนี้

ร่างเล็กกระทัดรัดกระโดดลงจากรถก่อนเดินวนรอบรถบิ๊กไบต์ของเขาด้วยดวงตาเป็นประกายและสายตาชื่นชมอย่างออกนอกหน้า ออกนอกหน้าจัดจนเขาต้องกลืนน้ำลายและหวังว่าจะไม่ได้เป็นแบบที่เขากำลังคิดไว้อยู่

“รถใหม่ สวยงามและแรงน่าดู สนามแข่งเย็นนี้ท่าจะมันส์ ลงมาเลยบ๊อบบี้ฉันจะขับ”

“โหยยยย โอป้าพึ่งซื้อรถใหม่มา ขอขับให้หน่ำใจก่อนสิ นี่ได้มาก็ขับมาบ้านนายตามนายขอเลยนะ”

สองแขนโอบตัวถังรถอย่างคร่ำครวญ ร้องไห้ได้คงร้องไปแล้วแต่ถึงร้องไปมนุษย์อย่างคิมจินฮวานคงไม่มีทางสนใจ ตั้งแต่รู้จักกันเขาก็หลงใหลในความน่ารักของจินฮวานอย่างโงหัวไม่ขึ้น แต่ใครจะคิดว่าความน่ารักต่อมนุษย์โลกอื่นและเป็นลูกชายแสนน่ารักของคุณแม่คนสวยจะมาปลดปล่อยความเถื่อน ถ่อย กรังกับเขาแบบนี้ ถ้าไม่ติดว่าเขายังหวังแอบเต๊าะจินฮวานอยู่ คงไม่ยอมให้กดขี่กันอยู่แบบนี้หรอก

ซึ่งมันก็ดีนะ การที่จินฮวานเป็นแบบนี้กับเขาแค่คนเดียวหมายถึงว่าเขาเป็นคนพิเศษน่ะสิ ฮิงค์

“โอป้าผีอะไรไอ้เหยิน ลงมานะบัดนาว อย่าให้นับถึงสาม.....”

“สาม!”

เรียนก็เก่งทำไมถึงนับเลขไม่ถูกล่ะครับ แต่อาจจะเพราะกับคิมบ๊อบบี้ การนับเลขของจินฮวานมีแค่สาม ไม่มีหนึ่งสอง นั้นไงพิเศษแบบที่คนอื่นไม่มีอีกแล้ว

ก้าวขาลงจากรถของตัวเองด้วยความเสียดายเล็กน้อย ยืนข้างรถด้วยสายตาละห้อยมองดูจินฮวานกระโดดขึ้นรถด้วยความกระดี๊กระด้าอย่างรุนแรง สตาร์รถด้วยความชำนาญแบบไม่รู้ว่าไปเรียนมาจากที่ไหนก่อนเขาจะขึ้นซ้อนหลังอีกฝ่าย

มอไซต์แค่นี้ไม่คณามือคิมจินฮวานหรอก ว่าแต่ทำไมไม่ออกรถสักทีล่ะ?

“คิมจีวอน....”

เสียงหวานเรียกชื่อด้วยโทนเสียงเรียบ ใบหน้าหวานหันหลังมาด้วยสีหน้านิ่งติดหงุดหงิดนิดๆ สงสัยจะเปลี่ยนใจอยากเป็นคนซ้อนท้ายแทนแล้วล่ะมั้ง ส่งรอยยิ้มกว้างโชว์ฟันกระต่ายสุดแสนภาคภูมิใจให้เป็นคำตอบ

“เตะขาตั้งขึ้นที เท้ากูเตะไม่ถึง”

สุดท้ายตลอดทั้งวันก็ต้องเป็นทั้งคนซ้อนท้าย คนเหยียบขาตั้ง คนเตะขาตั้ง คนคร่อมประคองรถรอจังหวะไฟแดงแทนขายาวน้อยของจินฮวาน ซ้อนกันไปแม้กระทั่งอีกฝ่ายแข่งรถ มันช่างเป็นหน้าที่ที่พิเศษและเหมาะกับคนอย่างบ๊อบบี้คิมคนหล่อคนนี้จริงๆ เอาเถอะจินฮวานจะให้เขาทำอะไรก็ทำให้หมดอยู่แล้ว

....และก็ขอโทษแทนรถโอป้าคันนี้ที่สูงไปหน่อย ไว้ถอยคันใหม่จะระวังให้มากว่านี้นะ…

Talk: ความจริงก็จิ้นคู่นี้มานานแล้วค่ะ แล้วช่วงหลังๆรู้สึกโมเม้นมาจะเกรียนกันได้ใจมากเลยขอสักหน่อย พี่จินเป็นคนน่ารักค่ะ แต่สุดท้ายก็ชอบรู้สึกว่าพี่แกนั้นซ่อนความกรังไว้ลึกๆแบบจริงจัง ฮ่าๆๆๆ ชอบเลยค่ะ ไว้เจอกันเรื่องหน้านะคะ

#ฟิคต่อเรือ 

｡SYDNEY♔