คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [A] YUNJUN : Love Action
24/09/2015
---------------------------------------------
ซงยุนฮยองมักแสดงอารมณ์อย่างตรงไปตรงมา
เวลาสนุกก็จะหัวเราะและสนุกกับมันอย่างเต็มที่ เวลาเศร้าเองเสียใจจนบางทีร้องไห้ออกมาเหมือนกัน
ยิ่งเวลาโกรธไม่ต้องพูดถึงยิ่งกว่าระเบิดปรมณูลงแต่เขาไม่ค่อยโกรธเท่าไรอาจจะคงเพราะเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว
เพราะฉะนั้นเวลาแสดงความรักเองก็มักแสดงออกมาตรงๆ
...ทั้งคำบอกรัก...
"พี่รักนายนะจุนฮเว"
หัวคิ้วสองข้างของกูจุนฮเวกำลังขมวดเป็นปมขณะเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวตรงหน้าซึ่งมือขวาของเขายังคงยกช้อนที่เต็มข้าวค้างไว้กลางอากาศ
ดวงตาคมมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาที่ตอนนี้กำลังเคี้ยวข้าวจนแก้มตุ่ยหลังจากพึ่งพูดประโยคเมื่อสักครู่กลางโต๊ะอาหารมื้อเช้าก่อนไปทำงานของทั้งคู่
"พี่ผสมอะไรแปลกๆลงไปในข้าวผัดหรือไง อย่างนี้ของผมก็ต้องมีอะไรด้วยดิ
พี่ผัดกระทะเดียวกันนิหว่า"
วางช้อนของตัวเองลงพลางเขี่ยข้าวในจานราวกับหาส่วนผสมแปลกประหลาดภายนั้นแต่ก็ไม่เจออะไรนอกจากข้าว
แฮม กิมจิและไข่ดาวโปะอยู่ด้านบนก่อนช้อนซึ่งพูนไปด้วยข้าวผัดและมีชิ้นไข่วางไว้ด้วยบนถูกส่งมาตรงหน้าเขาจากฝั่งตรงข้าม
จ่อปากเขาแถมผลักชนปากเขาสองสามทีจนเขารำคาญและงับมันเข้าปาก เคี้ยวละเลียดรสชาติอันคุ้นเคย
รี่ตามองอีกฝ่ายอย่างจับผิดก่อนกลืนมันลงไป
“เห็นไหมไม่มีอะไรสักหน่อย
รีบกินเร็วเช้านี้มีงานด่วนไม่ใช่หรือไง”
...หรือจะเป็นกอด...
"จุนฮเว ขอกอดทีสิ"
"แล้วที่ทำอยู่ไม่ใช่กอดหรือไง? ได้แล้วก็พอแล้ว
จะดูหนัง"
พยายามขยับตัวหนีแต่เนื่องด้วยก่อนหน้านี้จุนฮเวนอนหงายแผ่อยู่โซฟากำลังดูแอนนิเมชั่นในหน้าจอโทรทัศน์คืนวันพุธอย่างสนุกสนาน
พอยุนฮยองเปิดประตูเข้าห้องมา ถอดรองเท้าแล้วพุ่งตรงมาที่โซฟา สองมือกอดเอวเขาและทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัวทำให้เขาแทบขยับตัวหนีไปไม่ได้
สุดท้ายทั้งผลักทั้งดันกันไปยกหนึ่งจุนฮเวถึงหนีลงมานั่งบนพื้นหัวพิงพนักโซฟาด้วยความเหนื่อย
มองดูในหน้าจอ ถอนหายใจยาวเมื่อตอนนี้เรื่องราวไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้ก่อนไหล่ของเขาถูกสะกิด
“ขออีกนิดสิ วันนี้ปิดเล่มสิ้นเดือนเหนื่อยมากเลย”
สภาพของยุนฮยองตอนนี้ตัวนอนคว่ำราบไปกับโซฟาแต่ตะแคงหน้ามาทางเขาและสองแขนยื่นมาด้านหน้าเหมือนกับเด็กร้องของอ้อมกอดจากคุณแม่
ซึ่งจุดนี้จุนฮเวไม่ใช่คุณแม่ของซงยุนฮยองจึงตอบกลับไปด้วยเสียงเรียบ
“เหนื่อยก็ของ----“
ท้ายประโยคเงียบหายไปเมื่อริมฝีปากอิ่มประทับกับริมฝีปากของตัวเองจังหวะเดียวกับที่มือของอีกฝ่ายจับหัวให้หัวของเขาหันมารับจูบ
แค่สัมผัสกันอยู่แบบนั้นสักครู่ก่อนยุนฮยองเป็นฝ่ายละออกและยกยิ้มกว้าง
“แบบนี้หายเหนื่อยกว่าเยอะ
ไปอาบน้ำก่อนล่ะ”
...ส่วนเวลาจูบก็อย่างที่เห็นส่วนใหญ่จะเนียนๆไปตามสถานการณ์ซะมากกว่า...
แต่สำหรับกูจุนฮเวไม่ค่อยแสดงความรักออกมาตรงๆสักเท่าไร
กับครอบครัวเองยังมีบ้างแต่พออายุปูนนี่ให้จูบปากคุณแม่ของเขาบางทีก็เขินๆอยู่เหมือนกัน
ยิ่งกับซงยุนฮยองแฟนของเขาไม่ต้องพูดถึง
ให้เขาหาอีกฝ่ายก่อนคงไม่มีวันและเขาเองก็ไม่รู้สึกขาดแคลนสัมผัสหรือคำบอกรักในเมื่อมีให้เยอะจนบางทีลดๆลงบ้างก็ดี
...แต่จะมีแค่เวลาเดียวที่จะทำให้จุนฮเวเข้าหายุนฮยองก่อน...
“อีกนิดเดียว.....”
“หยุดเลย หยุด.....”
ลิ้นของยุนฮยองเลียริมฝีปากของตัวเองอย่างลืมตัว
ดวงตาจ้องกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่วางตา และนิ้วมือขยับไม่หยุดโดยเฉพาะนิ้วโป้งทั้งสองข้างไม่สนใจเสียงห้ามของจุนฮเวที่สายตาเองไม่ละไปจากสิ่งตรงหน้าตักของตัวเองเช่นกัน
ใบหน้าจุนฮเวเริ่มเครียดแต่ไม่หยุดขยับนิ้วของตัวเอง จนกระทั่ง....
“เยส! สาม ต่อ หนึ่ง ไหนว่าไปซุ่มฝึกมาแล้วไงกูจุนฮเว ไม่ได้เก่งขึ้นจากครั้งที่แล้วเลย”
“โถ่โว้ย อะไรวะอีกนิดเดียวเอง”
ซงยุนฮยองหัวเราะร่าและนอนแผ่ลงบนเตียงห้าฟุตอย่างสบายใจ
ผิดกับอีกคนที่นั่งขัดสมาธิโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ข้างตัวเขา จุนฮเวมองดูคำว่า You Lose ในมือถือของตัวเองอีกรอบ ถ้าแพ้แบบขาดลอยคงจะรู้สึกดีกว่านี้ แต่นี่แพ้แบบเลือดเหลือเพียงนิดเดียวทั้งคู่ถึงได้บ่นอุบอิบเสียดายไม่หยุด
“สามครั้งแล้วที่นายมาท้าแข่งเกมนี้กับพี่และเป็นสามครั้งที่นายแพ้
ที่ว่าชนะดงฮยองเนี่ยเพราะดงฮยอกไม่เคยเล่นเกมนี้มากกว่ามั้ง ไปฝึกมาใหม่ดีกว่านะ
แต่พี่ว่านายก็แพ้พี่อีกอยู่ดี”
“พอเลย หยุดพูดเลย”
“อีกสักรอบไหมล่ะ ทายผลล่วงหน้าเลยก็ได้ว่ายังไงนาย---“
ปากที่กำลังพูดล้อของเขาถูกปิดลงด้วยมือกร้านของจุนฮเว
เจ้าตัวนอนตะแคงลงด้านข้างเขาและพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“บอกให้หยุดพูดไง พอเลยเลิก ไม่เล่นเกมนี้กับพี่แล้ว”
ยกยิ้มอยู่ภายใต้มือของจุนฮเวก่อนจะยกมือของตัวเองขึ้นจับมือของอีกฝ่ายไว้
กดจูบลงบนฝ่ามือกร้านและลดมือของทั้งคู่ลงพร้อมหันหน้าไปถามด้วยน้ำเสียงยั่วยวนนิดๆโดยที่ริมฝีปากของทั้งสองห่างกันเพียงลมหายใจรด
“ถ้าไม่เล่นเกมนี้ งั้นเล่นอย่างอื่นไหม?”
รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มตรงริมฝีปากของเขาทั้งที่ยังไม่ได้เลื่อนหน้าเข้าหาก่อน
ครั้งที่หนึ่ง ครั้งสองและครั้งที่สามซึ่งครั้งที่สามไม่ใช่แค่เพียงแค่ริมฝีปาก
สัมผัสลึก นุ่มนวลและเนิ่นนาน มือของเขายกขึ้นประคองใบหน้าของอีกฝ่ายไว้และมือของจุนฮเวเองสอดเข้ามาในลุ่มผมของเขาเช่นกัน
ดวงตาคู่โตสบกับดวงตาคมที่ตอนนี้ปรือตาเล็กน้อยและริมฝีปากอิ่มตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงท้าทาย
“จะเล่นก็เล่นเลย รออะไรอยู่ล่ะ แต่ผมคราวนี้ชนะแน่นอน”
ถึงจุนฮเวจะเข้าหายุนฮยองเวลารำคาญหรือโดนยั่วโมโหแต่อย่างไรก็ตามจุนฮเวไม่เคยเกลียดหรือรังเกียจทุกสิ่งที่อีกฝ่ายมอบให้เขาหรอกนะและบางทีเองก็ให้คืนอย่างไม่รู้ตัวเช่นกัน
Talk: เติมความหวานบ้างอะไรบ้าง หลังจากที่ฟิคต่อเรือมีแต่มิตรภาพ อกหัก ฆ่ากันตาย ฮ่าๆๆๆ ห่างหายไปจากหน้าฟิคเรื่องนี้ไปนาน สารภาพเลยว่ามีพล็อตไว้เยอะมากและแต่งไม่จบ เอิ๊กกกกกกกก กำลังขุดออกมาเรื่อยๆนะคะ และก็มาแล้วแต่อารมณ์จริงๆ ฮ่าๆๆ ไว้เจอกันเรื่องหน้าค่ะ
#ฟิคเปื่อย
ความคิดเห็น