คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : --- ย้ายไป Lazy Story จ้า ---
Title: Yunhyeong : Love Me Like You Do
Status: Drabble
Pairing: Yunhyeong X Junhoe
...ซงยุนฮยองกำลังหงุดหงิด...
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกกูจุนฮเวทำตัวให้ติดต่อไม่ได้ เจ้าเด็กนั่นมีโทรศัพท์มือถือไว้แค่รับสายและเล่นเกมตอนรอเวลา ไม่นับข้อความที่ส่งไปแล้วขึ้นว่าอ่านแต่ไม่มีการตอบกลับ เวลาอยู่กับผู้อื่นอุปกรณ์ชิ้นนี้เหมือนกับหายสาปสูญไม่มีคิดหยิบขึ้นมาดูยกเว้นมีคนโทรมา ยิ่งตอนสอนหรืออัดเสียงโทรศัพท์ถูกปิดเสียงโดยที่เจ้าตัวไม่คิดเปิดกลับ
อย่ามีเลยเหอะโทรศัพท์มือถือ ซื้อเครื่องติดตามตัวให้ยังจะดีเสียกว่า...
รถยนต์สีดำของยุนฮยองจอดอยู่หน้าหอพักขนาดเล็กที่จุนฮเวอาศัยอยู่ เครื่องปรับอากาศบนรถยังคงทำงานดีแต่ไม่อาจจะช่วยลดอารมณ์อันคุกกรุ่นของยุนฮยองได้แม้แต่นิดเดียว กดโทรออกหาเบอร์ที่จำขึ้นใจเป็นรอบที่ยี่สิบของวันแต่ยังคงไม่มีวีแววว่าอีกฝ่ายจะรับสาย สบทอย่างหัวเสียเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ของคืนนี้ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู อีกห้านาทีจะเที่ยงคืน
มันคงไม่อะไรมากถ้าเมื่อเย็นเขาเริ่มติดต่อกับจุนฮเวไม่ได้ ตอนเที่ยงเขาโทรมาบอกจุนฮเวว่าวันนี้จะมารับซึ่งอีกฝ่ายตอบตกลง เขาขับรถมาที่โรงเรียนสอนร้องเพลงและการเต้นที่จุนฮเวทำงานอยู่ เข้าไปในรอข้างในโรงเรียนอย่างเคยชิน สตาฟที่นี่รู้จักเขาทุกคน เขาเป็นเพื่อนกับคิมฮันบินซึ่งตอนนี้เป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนี้ รับหน้าที่ต่อมาจากคุณลุงของฮันบินและตอนจีบจุนฮเวเขามาที่นี่ทุกวัน เป็นคนดังที่ทั้งสตาฟและเด็กนักเรียนในโรงเรียนพูดถึงในฐานะ
‘คนที่กล้าจีบคุณครูสอนร้องเพลงอัธยาศัยติดลบสุดโหดของโรงเรียน’
ยุนฮยองนั่งรออยู่เก้าอี้รองรับด้านหน้า ยังพยายามต่อสายถึงจุนฮเวอีกครั้งเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ที่โรงเรียน จนดงฮยอกเพื่อนสนิทของจุนฮเว ครูสอนเต้นประจำโรงเรียนพ่วงด้วยตำแหน่งแฟนของจินฮวานเพื่อนสนิทเขาบอกว่าจุนฮเวสอนเสร็จคาบบ่ายแล้วมีอัดเสียงที่สตูดิโอต่อแต่ไม่แน่ใจว่าที่ไหน ยุนฮยองขอบคุณดงฮยอก มองนาฬิกาตอนนี้เกือบสามทุ่มเขาเลยขับรถมารอหน้าหอของจุนฮเว
เป็นแฟนกันมาเกือบครึ่งปี แต่จุนฮเวยังคงยืนกรานว่าจะอยู่หอเดิมเพราะหออยู่ใกล้โรงเรียนเดินแค่ห้านาทีก็ถึง ถ้ามีสอนคาบเช้าหรือมีงานต่อตอนดึกจะได้ไม่ลำบากยุนฮยองไปรับส่ง จริงๆยุนฮยองเต็มใจไปรับไปส่ง แต่ถ้าเจ้าตัวยังพูดแบบนี้เขาเองก็คงขัดไม่ได้ เขาค่อนข้างตามใจเด็กคนนี้อย่างมากเลยล่ะ
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือเขาดังขึ้น รีบหยิบขึ้นมาดูจนเกือบจะทำมันหลุดมือ เบอร์ที่เขาพยายามติดต่อมาตลอดเย็นปรากฏบนหน้าจอ ยุนฮยองกดรับอย่างร้อนร้น
"กูจุนฮเวนายอยู่ไหน?" กรอกเสียงลงโทรศัพท์อย่างไม่รอช้า ข่มอารมณ์พยายามพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็นที่สุด
"อีกห้านาทีผมจะถึงหอ" อีกฝ่ายตอบมาเสียงเรียบ
"โอเค พี่จอดรถอยู่หน้าหอนาย เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
เสียงเปิดประตูรถพร้อมกับบุคคลที่มาใหม่นั่งลงข้างเก้าอี้คนขับ ยุนฮยองหันไปมองหน้าจุนฮเวก่อนหันกลับมาที่เดิมถอนหายใจออกหนึ่งที ความเงียบเข้าครอบงำในรถ จนเด็กที่ไม่ชอบนั่งรออย่างไร้จุดหมายเปิดปากขึ้นมาก่อน
"ถ้าพี่ไม่คุย งั้นผมขอตัวกลับขึ้นไปนอนที่หอ"
รถถูกเคลื่อนทันที่หลังจากจุนฮเวพูดจบประโยค เสียงเรียบจากอีกฝ่ายตอบกลับมา
"ไปคุยที่ห้องพี่"
เสื้อตัวนอกถูกวางลงตรงพนักโซฟา ยุนฮยองทิ้งตัวลงบนโซฟา ถอนหายใจอย่างกับสิ่งที่กองอยู่บนอกถูกยกลงแต่น่าจะยังไม่หมดเพราะคิ้วของเขายังขมวดติดกันอยู่ ยกมือขึ้นมาลูบหน้าหลับตาสักครู่ก่อนรู้สึกถึงความยวบลงของโซฟาจากด้านข้างตน
"ทำไมไม่รับสายพี่?" ถามออกไปโดยไม่หันไปมองคนข้างตัว
"ผมมีอัดเสียงเพิ่ม มีโปรเจคด่วนเข้ามาตอนเย็น" เสียงเรียบตอบกลับมาเหมือนทุกครั้ง
"แล้วทำไมไม่โทรบอกพี่หรือส่งข้อความมาก็ได้"
"ผมรีบออกไป ลืมมือถือไว้ที่ห้องสอนร้องเพลงของโรงเรียน พึ่งไปเอาตอนอัดเสร็จ"
"แล้วไปอัดเสียงที่ไหนและใครมาส่ง"
"พี่จะจ้องจับผิดผมหรือไง?" น้ำเสียงไม่พอใจตอบกลับมายุนฮยองลืมตาขึ้นหันไปมองเด็กข้างตัวที่กำลังนั่งกอดอกทำสีหน้านิ่ง เขาถอนหายใจอีกครั้ง
"พี่แค่เป็นห่วงรู้ไหมแถมนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้"
"งั้นพี่ควรชิน"
“วันหลังทำตัวให้ติดต่อได้ง่ายหน่อยเถอะ”
“ผมไม่รับปาก”
"พี่กลัวว่าจะนายเป็นอะไร"
"ผมดูแลตัวเองได้"
"แต่พี่อยากดูแลนาย ทำตัวให้พี่ดูแลหน่อยเหอะ" ยุนฮยองพูดแกมบังคับทำเสียงฮึดฮัดเหมือนเด็ก
"ก็ทำอยู่นี่ไง" อีกฝ่ายยกยิ้มขึ้นมาทำลอยหน้าลอยตาจนยุนฮยองหมั่นไส้ ไอ้เด็กชอบเถียงนี่มันกวนจริงๆ มือขวาโอบตัวจุนฮเวเข้าตัว กดหัวลงเข้ากับช่วงไหล่ของเขา
"พี่ยังไม่หายโกรธนะ" มือของยุนฮยองเข็กลงไปที่หัวของจุนฮเวหนึ่งที
"งั้นก็เรื่องของพี่" หันหน้ามายกคิ้วขึ้นทำสีหน้ากวนประสาทให้เขา จุนฮเวทำให้เขาปวดประสาทเสมอ เขาเคยโกรธและหงุดหงิดกับสิ่งที่จุนฮเวทำไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่สุดท้ายความโกรธละลายหายไปหมดเมื่อเด็กคนนี้นั่งอยู่ข้างเขา
"ไอ้เด็กบ้า ยังดีที่ไม่เป็นอะไร"
ยุนฮยองรู้ว่าเด็กตรงหน้าเขาตัวดูแลตัวเองได้ ยังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กๆน่าทะนุถนอมนี่มันผู้ชายหน้าโหดแถมสูงกว่าเขาด้วยซ้ำ แต่เขาอยากดูแล อยากให้ยิ้มให้เขา อยากให้มีความสุข เวลาจุนฮเวกินอิ่มนอนหลับทำให้เขากินอิ่มนอนหลับเช่นกัน เวลาจุนฮเวเหนื่อยจากงานเขาเองก็พร้อมทำทุกทางให้เด็กตรงหน้าอารมณ์ดี ถึงเขาเองมีเหนื่อยและปวดหัวจากงานบ้างแต่เขาจะส่งรอยยิ้มให้บอกว่าไม่เป็นไรก่อนขอเข้าไปกอดสักที
จุนฮเวไม่ใช่คนขี้อ้อน โอเค อ้อนให้ซื้อของกินนี่ปกติ แต่ไม่เคยขอให้เขากอดหรือสัมผัสก่อน เจ้าเด็กนี้ปากแข็งและไม่ยอมคนอย่างกับอะไร แต่ไม่เป็นไรเขายอมเข้าหาเด็กคนนี้ก่อน การไม่ปฏิเสธสิ่งที่เขาให้และยิ้มกลับมาเป็นการแสดงความรักในแบบของจุนฮเวและเขารักที่จุนฮเวเป็นแบบนั้น
ปัดผมปัดเป๋สุดรักขอคนข้างตัว จูบลงไปตรงหน้าผากเนียน ตรงสองตาที่หลับลงอย่างรู้งาน ไล่มายังจมูกเสียงหัวเราะดังขึ้นเล็กน้อยด้วยความจั๊กจี้ สัมผัสอ่อนโยนตรงริมฝีปาก เนินนานและแนบแน่น ก่อนร้อนขึ้นและร้อนขึ้นจนรู้สึกถึงเสียงหายใจหอบ
ผิวขาวเนียนอย่างกับคนไม่เคยออกแดด แม้ไม่ได้มีกล้ามเนื้อมากแต่น่าสัมผัส ทั้งมือ ต้นแขน แผ่นอกกว้าง ไล่มาถึงหน้าท้องที่แอบมีไขมันเล็กน้อยให้หยิกเล่น ต้นขา เท้า ไล่กลับมาที่คออีกครั้งประทับรอยจูบลงไป แก้มขาวสองทั้งข้างถูกสัมผัสอย่างไม่เคยพอ รวมถึงริมฝีปากสีแดงระเรือ
น้ำเสียงนิ่งเวลาสอนพวกเด็กนักเรียน เสียงเพราะยามร้องเพลง น้ำเสียงปนเสียงหอบหายใจ เสียงครางที่เรียกชื่อของเขาไพเราะกว่าเสียงใดๆ
...อยากได้ยินอีก...
...เรียกเขาอีกสิ...
มือปัดปายไปตามร่างกายของเขา เรียกหาสัมผัสแบบเดิม ดวงตาคมปรือขึ้นพยายามมองมาที่เขา ดึงดูดให้เขาเข้าไป ลึกลงไป
เสพย์ติดสัมผัสเหล่านี้ เท่าไรก็ไม่เคยพอ
สำหรับซงยุนฮยอง
กูจุนฮเวเป็นสิ่งที่ไม่เคยพอสำหรับเขาสักที
“พรุ่งนี้พี่จะไปทำเรื่องย้ายนายออกจากหอ ไม่มีข้อแม้” มือปัดผมตรงหน้าผากคนที่นอนอยู่ข้างตัว แม้หลับตาพริ้มแต่เขารู้ว่าเด็กตรงหน้ายังไม่หลับ
“ไม่ต้องมาบ่นเรื่องไปรับไปส่งด้วย พี่เต็มใจ เพราะฉะนั้นทำตัวให้ติดต่อได้ด้วย”
“หรือจะซื้อมือถืออีกเครื่องไว้เฉพาะพี่โทรหา”
“งั้นพรุ่งนี้ไปย้ายของกันแต่เช้า และก็.....” เสียงของยุนฮยองถูกทำให้เงียบลงด้วยสัมผัสตรงริมฝีปากจากเด็กด้านข้าง
“เงียบเถอะ ผมจะนอน” หันหลังหนีไปดื้อๆ ยุนฮยองยิ้มก่อนจูบไปตรงลุ่มผม กระชับตัวคนข้างตัวเข้ามาในอ้อมกอด
“ฝันดีจุนฮเว”
...ไม่ต้องหวาน ไม่ต้องตามใจ ไม่ต้องยอมเขาก็ได้ เขายอมให้ทั้งหมด...
...แค่รักเขาอย่างที่ตัวเองรักก็พอ...
Talk: กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ทำไปจนได้ ช่วงนี้ชอบเพลง Love Me Like You Do มากค่ะ วันก่อนโดนน้องยุ+มาเจอเพลงเวอร์ชั่นนี้ภาพพี่ยุนคนหล่อลอยมาในหัว ระเบิดตัวเขินตู้มตามตอนแต่งมากเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ เรือลำนี้แข็งแกร่งมากค่ะ ฮือออออ มีเวอร์ชั่นของจุนฮเวด้วยค่ะ รอติดตามนะคะ วิ้ววววว
ปล.เพลงนี่แอบอัพใหม่มาตัดช่วง Talk ออก เวอร์ชั่นเต็มค่ะ
Love Me Like You Do - Ellie Goulding - MAX & Madilyn Bailey Cover
#ฟิคต่อเรือ
Thanks For Sweet Lovely Theme : S H A L U N L A T H E M E
ความคิดเห็น