[iKON] Lazy Story : ฟิคเรื่อยเปื่อย [Yunhyeong & Junhoe ft. DongJin]

ลำดับตอนที่ #2 : [A] YUNJUN : Before Sleeping

17/06/2015

 YUNJUN : Before Sleeping

---------------------------------------------

...พูดถึงเรื่องการพักผ่อนยามค่ำคืน ซงยุนฮยอง ไม่เคยมีปัญหาด้านนั้น...  

การดื่มกาแฟหลายแก้วต่อวันไม่มีผลอะไรกับการนอนของเขาทั้งสิ้น แทบจะดื่มแทนน้ำช่วงปั่นงานดึกดื่นจนหมดแรงทั้งกายและหัวคิด สุดท้ายแค่หัวถึงหมอนนุ่มๆไม่กี่อึดใจก็พาตัวเองเข้าสู่โลกแห่งความฝัน ความจริงช่วงวัยรุ่นค่อยเขาข้างใช้ชีวิตโลดโผน ไม่หรอกแค่ทำงานอยู่ยันเช้าบ่อยครั้งบางทีสองวันได้นอนแค่สองสามชั่วโมงก็ยังมี จบใหม่ไฟแรงรับงานนอกมาทำทั้งที่มีงานประจำอยู่แล้ว เนื่องด้วยพลังกายยังดีอยู่แต่ตอนนี้อีกไม่กี่ปีก็จะขึ้นเลขสามและการงานเริ่มเข้าที่เลยพลางๆลงไปบ้างแต่ยังมีรับงานจากลูกค้าคนสนิทอยู่ ได้เงินเพิ่มมาเลี้ยงข้าวเลี้ยงขนมแฟนกินจุของตัวเอง 

ในทางกลับกัน กูจุนฮเว เป็นคนหลับยาก สมัยเป็นเด็กฝึกกับดงฮยอกตั้งใจฝึกทั้งร้องเพลงและเต้นจนดึกดื่นพอใช้ร่างกายหนักก็หลับได้สบายๆอยู่ แต่พอเข้าวัยทำงานและตัดสินใจมาอยู่เบื้องหลังแทนบางครั้งชอบคิดโน่นคิดนี่ก่อนนอน อาจจะนึกถึงเนื้อเพลงสำหรับงานอัดไกต์เสียงหรือสิ่งที่ตั้งใจจะสอนนักเรียนในวันต่อไปกว่าจะหลับไปก็โน่นอีกหนึ่งชั่วโมงสองชั่วโมง

อีกอย่างหนึ่งที่ทำให้จุนฮเวหลับยากคือคาเฟอีน ใช่ว่าเขาไม่ชอบนะ เขาเองต้องดื่มมันเพื่อกระตุ้นตัวเองในแต่ล่ะวันเช่นกัน แต่มันขึ้นอยู่กับช่วงเวลาในการดื่มด้วย เขาไม่สามารถดื่มกาแฟหลังสามโมงเย็น ไม่เช่นนั้นคืนนั้นได้นอนตาค้างไปอีกหลายชั่วโมงจากที่หลับยากแล้วยิ่งยากใหญ่

....และนั่นคือสิ่งที่จุนฮเวกำลังประสบปัญหาอยู่ในคืนนี้....

ตัวเลขสีแดงบนนาฬิกาดิจิตอลบอกเวลาเลขตัวแรกเปลี่ยนเป็นเลขสาม ทั้งที่เข้านอนตั้งแต่เที่ยงคืน นอนพลิกไปพลิกมาคิดโน่นคิดนี่ กล่อมตัวเองให้หลับๆไปซะ สุดท้ายลุกขึ้นนั่ง ขยี้หัวตัวเองไปมาอย่างเซ็งชีวิต ไม่น่าดื่มกาแฟไปตอนสองโมงกว่า เพราะว่าคืนก่อนกลับดึกและวันนี้มีสอนเช้ากับเย็นถึงค่ำๆ ตอนบ่ายแทบจะหลับเต็มทีเลยชงกาแฟซองแก้วเล็กดื่ม ใครจะรู้ว่าฤทธิ์มันจะแรงขนาดนี้ อาจจะเพราะไม่ใช่ของประจำที่ตัวเองดื่มด้วยล่ะ ยังโชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์และสัปดาห์นี้ไม่มีงานไม่งั้นคงได้หงุดหงิดมากกว่านี้

พอนอนไม่หลับอารมณ์เองก็เริ่มขุ่นมัวเป็นธรรมดาและพาลไปถึงคนไม่รู้อิโน่อิเน่ซึ่งนอนหลับอยู่ข้างตัว ซงยุนฮยองเข้านอนตั้งแต่ห้าทุ่มเพราะคืนก่อนแก้งานนอกยันเช้า ยามร่างกายเหนื่อยล้ารายนี้มักจะนอนกรนและเสียงดังซะด้วย นั่นล่ะ ทำให้กูจุนฮเวเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อยกับเสียงกรนแสนดังข้างตัวรวมถึงเสียงกัดฟันบางที

เปิดไฟโคมไฟข้างหัวเตียงมองคนข้างกายที่ยังคงส่งเสียงอย่างต่อเนื่อง ท่าทางหลับสบายจนแอบรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ ความจริงก็รู้ล่ะว่าอีกฝ่ายต้องเหนื่อยสุดๆถึงจะกรนออกมา หลายครั้งยามเขาหลับอีกคนยังคงตื่นเสมอ โดยเฉพาะวันศุกร์เสาร์อาทิตย์เพราะไม่อยากให้งานนอกที่รับมากระทบกับงานประจำ แต่ถ้าเป็นช่วงก่อนส่งไฟนอลงานมักจะมีช่วงแทรกเข้ามาในวันธรรมดาเพื่อแก้ไขงานเป็นครั้งสุดท้าย

เคยสงสัยอยู่ว่ายุนฮยองจะรับงานนอกไปทำไมทั้งที่ทุกวันนี้เงินตัวเองทำงานมาก็พอใช้อยู่ทั้งผ่อนค่าคอนโด ค่ากินค่าอยู่อาจจะเยอะขึ้นกว่าเมื่อก่อนเพราะเขากินเยอะ ส่วนค่าไฟค่าน้ำเขาอาสาเป็นคนจ่ายตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน แต่เท่าที่ดูก็ยังมีเก็บเงินไว้อีกก้อนเพราะไม่ต้องส่งเงินให้ทางบ้านซึ่งทำร้านเนื้อย่างมีรายได้เยอะกว่าเงินเดือนเจ้าตัวด้วยซ้ำ ประเดนที่อีกฝ่ายยอมรับงานคงเพราะเป็นคนขี้เกรงใจนั่นล่ะพอใครขอร้องให้ช่วยทำงานก็ไม่ปฏิเสธอีก

...เออ น่าจะโดนงานทับจนเหนื่อยตายไปซะ...

....ได้แต่คิดนะ แต่ไม่เคยพูด พี่แกอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ อย่างกับเขาห้ามได้ล่ะ...

สายตาเหลือบเห็นปากกาเมจิกสีแดงบนกระดาษเนื้อเพลงของตัวเองบนโต๊ะข้างเตียง ความคิดแผลงๆแก้เบื่อยามดึกและหาความบันเทิงแก้ความหมั่นไส้คนข้างตัวลอยขึ้นมา เวลาตื่นนี่อย่าได้พูดถึง ซงยุนฮยองภายใต้ใบหน้าแสนใจดีดูเป็นมิตร เป็นคนขี้แกล้งขนาดไหน และอย่าถามว่าเหยื่อของเจ้าตัวคือใคร มันก็คนที่อาศัยอยู่ด้วยกันนั่นล่ะ...

แต่ถึงจะแกล้งเขามากแค่ไหน ยามใจดีและห่วงใยมันก็มากกว่าอยู่ดี ชิ อย่าให้รายนั้นได้ยินเชียวนะ ไม่งั้นเหลิงแน่ๆ....

ละเลงสีแดงบนผ้าใบสีแทนด้วยความเมามันส์ ยกยิ้มอย่างพอใจในผลงาน รู้สึกเหมือนได้ปลดปล่อยความต้องการลึกๆอยู่ใจ ตั้งนาฬิกาปลุกในมือถือ พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นและหนีไปเที่ยวก่อน โดนจับได้อาจจะศพไม่สวย พอรู้สึกสบายใจ ปิดไฟล้มตัวลงนอน พลิกตัวไปมาสักครู่

....กูจุนฮเวก็เข้าสู่โลกแห่งความฝันไม่รู้ตัว....

บางทีเจ้าตัวอาจจะลืมนิสัยตัวเองบางอย่างไป ไอ้นิสัยไม่สามารถตื่นได้ด้วยนาฬิกาปลุกเพียงรอบเดียว เนื่องด้วยตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ยุนฮยองจะเป็นคนปลุกเสมอ เพราะฉะนั้นเมื่อนาฬิกาปลุกดังขึ้นคนที่ตื่นขึ้นมาปิดเสียงคงเป็นใครไม่ได้นอนจากคนซึ่งหลับเต็มอิ่มเมื่อคืน

ซงยุนฮยองเอื้อมตัวข้ามร่างกำลังหลับเป็นตายข้างตัว หยิบมือถือขึ้นปิดนาฬิกาปลุกก่อนทิ้งน้ำหนักตัวทับเจ้าเด็กด้านล่างหวังแกล้งให้ตื่นขึ้น แต่ไม่มีแม้การเคลื่อนไหวหรือเสียงรำคาญ ดูท่าทางจะหลับสนิทจริงๆ

....แสดงว่าเมื่อคืนนอนหลับช้าอีกแล้วสินะ...

พลิกตัวกลับมานอนด้านข้างอีกครั้ง มือปัดผมหน้าม้าของคนหลับอย่างเอ็นดู จูบลงไปตรงหน้าผากเนียนและใช้นิ้วโป้งลูบอย่างแผ่วเบา ปล่อยให้หลับต่อสักหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวค่อยมาปลุก ตั้งนาฬิกาไว้ไม่รู้ว่ามีงานด่วนอะไรหรือเปล่า แต่เท่าที่คุยกันเมื่อวานเห็นบอกว่าวันนี้ว่างนิน่า

ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ เดินตรงไปยังห้องน้ำพลางคิดว่าถ้าวันนี้ว่างพร้อมกันทั้งคู่จะออกไปไหนดี พาไปหาอาหารอร่อยๆกิน หรือว่าจะพาไปกินเนื้อย่างที่บ้านดีนะ ไม่ได้กลับบ้านนานแล้วเหมือนกัน คิดเพลินๆปิดประตูห้องน้ำ เดินผ่านหน้ากระจกก่อนเห็นใบหน้าแสนคุ้นเคยที่เห็นมาตลอดชีวิต

...แต่วันนี้มันแปลกๆนะ มันช่าง....

“กูจุนฮเว....วันนี้เราไม่ต้องไปไหนกันแล้วล่ะ นายโดนพี่แน่”

Talk: เรื่องแรกของฟิคเปื่อยความจริงไม่ใช่เรื่องแรกหรอกค่ะ เรื่องที่ตั้งใจไว้ว่าจะลงเป็นเรื่องแรกแต่งยังไม่เสร็จเลย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ เดี๋ยวจะค่อยๆทะยอยเอาจากห้องโน่นมาลงที่นี่นะคะ สงสัยต้องรีไรต์ใหม่ด้วย ฮึกกกก ส่วนพี่ยุนจะแก้แค้นยังไงกับน้องเน่ก็ไปคิดกันเองนะคะ งุ้งงิ้ง

#ฟิคเปื่อย

B E R L I N ❀