[iKON] The Ship That I'm Sailing [SF,Drabble]

ลำดับตอนที่ #2 : [SF] YJ Story : It’s Not Funny [Yunhyeon X Junhoe]

CR.SHL

Title : YJ Story : It’s Not Funny

Status: SF

Pairing: Yunhyeong X Junhoe

 

 

 

 


 

 

 

 

ว่ากันว่าซงยุนฮยองเป็นคนขี้เล่นและเป็นคนอัธยาสัยดี ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มตลอดเวลา บวกด้วยความคิดแผลงๆเวลาเล่นเกมกับสมาชิกทำให้สมาชิกในวงหัวเราะได้ตลอด แต่บางครั้งความขี้เล่นนั้นทำให้หัวเราะไม่ออกเหมือนกัน

วันนี้ยังคงต้องถ่ายรายการ Mix&Match   แต่วันนี้พิเศษเล็กน้อยเมื่อสมาชิกทั้งเก้าคนนั่งรวมกันอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นที่หอพัก พี่สตาฟบอกว่าวันนี้เราจะมาเล่นเกมกัน

'เกมล่าสมบัติ'

กติกาง่ายๆ แค่แต่ล่ะคนนำของรักของตัวเองมาชิ้นหนึ่ง จากนั้นทุกคนใส่ผ้าปิดตา สมาชิกคนอื่นจะเอาของรักไปซ่อนในหอพักเพื่อให้เจ้าของตามหา หาไม่เจอในเวลาก็โดนทำโทษไป

สวัสดีครับผมกูจุนฮเวคนหล่อสุดมั่นเองครับ ตอนนี้ผมกำลังสติแตกหลังจากพี่สตาฟบอกว่าเหลื อเวลาอีกหนึ่งนาที ผมพยายามคิดถึงสถานที่ซ่อนซีดีของศิลปินสุดโปรดซึ่งเป็นต้นแบบของผม หลังจากหาไปแทบทั่วทุกห้องนอนของพวกเรา มันคงจะไม่อะไรมากถ้าไม่ติดว่าคนอื่นๆรู้กันหมดว่าซีดีของผมซ่อนอยู่ที่ไหน

 

 

แล้วก็หมดเวลา สุดท้ายผมก็หาไม่เจอ ผมเดินอย่างปลงๆมาที่ห้องนั่งเล่นที่ทุกคนนั่งรวมกันอยู่พี่ยุนฮยองลงจากโซฟามาจูงมือผมไปยังห้องนอน คุยกันเล็กน้อยเรื่องของที่พี่ยุนฮยองหาไม่เจอเหมือนกัน ก่อนจูงมือผมกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง 

 

 

"จุนฮเว ลองมองขึ้นไปดิ" จินยองเรียกผม นิ้วชี้ไปบนเพดาน ผมมองตามมือจินยอง ก่อน.....

 

 

"โหย....นี่มัน..." เงิบครับเงิบ ซีดีของผมถูกติดไว้กับหลอดไฟด้วยเทปสีดำ สมาชิกในวงรวมถึงพี่สตาฟในห้องระเบิดหัวเราะกันใหญ่โดยเฉพาะคนที่เอาซีดีผมไปซ่อนปล่อยมือผม ตบมือกับตัวเองหัวเราะอย่างพออกพอใจกับความคิดของตัวเอง

ปากผมเค้นยิ้มออกมา แต่ในใจเนี่ยหัวเราะไม่ออกเลยแฮะ.....

ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น พี่ฮงซอกหันหน้าเข้าผนังห้องหลับเป็นตายอยู่บนเตียงสองชั้นชั้นล่าง ในมือของมีกล่องซีดีของผมเมื่อตอนกลางวัน ผมฉีดน้ำยาทำความสะอาดจอลงผ้าก่อนเช็ดลงไปที่กล่องซีดี จริงๆไปเช็ดบนเตียงนอนของผมก็ได้นะ แต่ที่นั่งอยู่นี่มีจุดประสงค์

"อ้าว ยังไม่นอนอีกหรอ"

 

 

พี่ยุนฮยองเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เดินไปตากผ้าเช็ดตัวตรงราวตากผ้ามุมห้องก่อนเดินตรงมานั่งข้างผม ผมไม่สนใจการมาของคนข้างตัว ยังนั่งเช็ดกล่องซีดีไปเรื่อยๆ

 

 

"นายรังเกียจรอยนิ้วมือของพี่ขนาดนั้นเลยหรอ" พี่ยุนฮยองถามขึ้นมาหลังจากปล่อยให้ผมเช็ดกล่องซีดีไปนานสองนาน

 

 

"เปล่า...ใครไม่รู้เอาไปติดกับเทปดำ รอยกาวเลยติดกับกล่อง" ผมเช็ดกล่องต่อไป ทั้งๆที่ไอ้รอยกาวเนี่ยมันหายตั้งแต่เช็ดครั้งแรกแล้ว 

 

 

"นายงอนพี่เรื่องนี้จริงหรอ?" ซงยุนฮยองก็ยังเป็นซงยุนฮยองรู้ดีเกี่ยวกับตัวผมเสมอ และรู้ด้วยว่าผมไม่ได้งอนเรื่องนี้ 

 

 

"โอเค พี่ก็รู้นิว่าผมไม่ชอบให้ใครมาทำเหมือนผมเป็นตัวตลก" ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

 

"นายก็รู้นิว่าเราถ่ายรายการอยู่ การสร้างความสนุกเป็นสิ่งที่ให้รายการน่าสนใจ" น้ำเสียงของพี่ยุนฮยองติดไม่พอใจอยู่เหมือนเป็นการเตือนผมที่คิดเล็กคิดน้อยแบบนี้

 

 

"แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ" ผมเถียงกลับไป พี่ยุนฮยองกำลังเปิดปากเพื่อพูดขึ้น แต่ก็ต้องสะดุดเมื่อพี่ฮงซอกหันมาพร้อมผ้าปิดตาแล้วก็นิ่งไป เราสองคนหันไปมองพี่ฮงซอกไม่มีเสียงออกจากปากของเราทั้งคู่ พี่ยุนฮยองหันมามองหน้าผม ผมได้แต่หลบตาทำท่าจะเช็ดกล่องซีดีต่อ

 

 

"แต่ว่าไปยังดีนะที่เกมคือซ่อนของรัก ถ้าเป็นซ่อน 'คนรัก' คงจะติดไว้กับหลอดไฟไม่ได้..." พี่ยุนฮยองพูดขึ้นน้ำเสียงใจเย็นลงกว่าเดิม ก่อนเงียบไปสักครู่

 

 

"เพราะมันหนักน่ะ ติดไม่อยู่หรอก"   

 

 

"พี่ว่าผมอ้วนหรอ?" ไม่ต้องรอประโยคนี้ผมพูดออกมาไวกว่าความคิด    

 

 

"นายลองคิดภาพตัวเองถูกติดไว้กับหลอดไฟสิ" สีหน้าจริงจังของพี่ยุนฮยองบอกผมว่าเขาไม่ได้พูดเล่น              

"คนบ้าอะไรติดอยู่กับหลอดไฟ" ผมเถียงกลับไปทันที

"หรือจะเอานายไปใส่ตู้เย็นอย่างที่ชานอูเอาลิปปามของพี่ไปซ่อนก็เข้าไปไม่ได้อยู่ดีล่ะ ใช่ม่ะ" พี่ยุนฮยองลูบคางทำท่าคิดไปด้วย   

 

 

"พี่นี่จะตลกให้ได้ตลอดเวลาเลยใช่ไหม" ตาผมนี่แทบกลอกขึ้นมองเพดาน

 

 

"ถ้าตลกก็ยิ้มสิ" สองมือของพี่ยุนฮยองจับแก้มผมให้หันมามองหน้าเขา

 

 

"ยิ้มให้พี่สิ...นะ...เด็กดี" รอยยิ้มกว้างส่งมาให้ผมพร้อมกับพาตัวผมโยกไปมาซ้ายทีขวาทีโดยไม่มีท่าทางว่าจะหยุด

‘พี่คิดว่าผมอายุสามขวบหรือไง?’  อยากตอบกลับไปด้วยประโยคนี้เหลือเกิน แต่รอยยิ้มกว้าง มืออุ่นๆของพี่ยุนฮยอง มันทำให้ผมนิ่งเงียบปล่อยให้เขาโยกตัวผมไป แล้วไอ้ปากของผมนี่ก็จะยิ้มทำไมเนี่ย

"ยิ้มแล้วสินะ"  นิ้วโป้งทั้งสองข้างของพี่ยุนฮยองลูบตรงมุมปากผมที่ยิ้มขึ้นมา

 

 

"แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ" ผมพูดแกล้งทำหน้านิ่ง พี่ยุนฮยองเลยแกล้งขมวดคิ้วใส่ เราสองคนจ้องตากัน ก่อนจะหลุดยิ้มกว้างออกมาทั้งคู่

 

 

"ไปนอนได้แล้ว ฝากปิดไฟด้วย" พี่ยุนฮยองลูบหัวผมเบาๆ ก่อนเดินขึ้นไปชั้นสองของเตียงที่เขาแชร์กับพี่ฮงซอก ผมหยิบของทุกอย่างและเดินไปปิดไฟตามที่พี่เขาขอไว้ เตรียมเดินกลับห้องของผมที่แชร์กับพี่บ๊อบบี้และพี่ฮันบิน

 

 

"ฝันดีนะจุนฮเว เจอกันในฝันล่ะ" เสียงพี่ยุนฮยองพูดขึ้นมาพอให้ผมได้ยิน

 

 

"หาผมให้เจอแล้วกัน" ผมตอบกลับไป

 

 

"หาไม่เจอค่อยไปหาที่เตียงก็ได้" ผมไม่ตอบอะไรกลับไป ได้แต่ยกยิ้มบางๆซึ่งอีกคนคงไม่รู้เพราะทั้งห้องนั้นมืดสนิท

 

 

อืมม สงสัยคืนนี้หลับแล้วต้องซ่อนตัวดีๆแล้วล่ะ

 

 

ซงยุนฮยองเป็นคนขี้เล่นและเป็นคนอัธยาสัยดี ความคิดแผลงๆเวลาเล่นเกมกับสมาชิกทำให้สมาชิกในวงหัวเราะได้ตลอด แม้บางครั้งความขี้เล่นนั้นก็ทำให้จุนฮเวหัวเราะไม่ออก แต่สุดท้ายเขาก็ทำให้จุนฮเวยิ้มได้อยู่ดี

*แถมนิดนึง*

ผมตื่นขึ้นบนเตียงชั้นสองพร้อมกับรู้สึกถึงความหนักจากแขนที่พาดกลางลำตัวผม ไออุ่นจากใครบางคนจากด้านข้างทำให้ผมอยากหลับต่ออีกครั้ง

"เมื่อคืนพี่หานายไม่เจอ" คนข้างกายพูดขึ้นมาพลางใช้มือจัดผมหน้าของผมให้เข้าทรงอย่างเบามือ

"มองดูบนเพดานหรือยัง?" ผมตอบกลับไปโดยไม่คิดลืมตาขึ้น

"ดูแล้ว" เขาหัวเราะเบาๆ

"แล้วในตู้เย็นล่ะ?"

"ในตู้เย็นก็ไม่เจอ เลยมาหาเนี่ยล่ะ" ผมลืมตาขึ้นมาเจอกับคนข้างกายกำลังยิ้มให้ผม ผมเองยิ้มกลับไปให้เขา

"อรุณสวัสดิ์นะ จุนฮเว"

Talk: นี่คือวูบสอง คิดไว้พร้อมวูบแรก เอาจริงๆคิดตั้งแต่ครั้งแรกที่ดูคลิปนี้ตอนพี่ยุนจูงมือจุนฮเวได้มุ้งมิ้งมากกกกก แต่มาขำตอนหน้าจุนฮเวเห็นซีดีเกินจนลืมความมุ้งมิ้งไปเลย ฮ่าๆๆๆ พี่ยุนภาพลักษณ์ปรินส์บางครั้งก็รู้สึกว่าเป็นคนฮาเกินไปค่ะ ลองไปดูคลิปทีมบีเต้นคอมมิกแดนซ์หรือที่เล่นดอจบอลกระดาษในห้องซ้อมนี่แบบ ใคร ซงยุนฮยองใช่หรอ ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณที่หลงเข้ามาในอู่เรือแห่งนี้นะคะ เรือที่อู่นี้ต่อมีหลายลำเลย กำลังต่ออยู่ไว้ค่อยแล่นออกไปด้วยกันนะคะ เจอกันคราวหน้าค่า

#ฟิคต่อเรือ

Thanks For Sweet Lovely Theme : S H A L U N L A   T H E M E

 CR.SHL