Naruto - Ever After

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

“รักสิ รักเสมอ และจะรักตลอดไป” คำรักแสนหวานจากบุรุษแสนเย็นชาตรงหน้า ทำเอาจังหวะการเต้นหัวใจคนฟังสะดุดกึก ในอกเบาโหวง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวใจเต้นโครมครามราวกับกลองศึกตีรัวอย่างที่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำรักหรืออ้อมกอดของคนตรงหน้ากันแน่ ดวงหน้างดงามขึ้นสีเรื่อชวนมอง ก่อนที่นัยน์ตาสีมรกตจะเบิกกว้างกับสัมผัสอบอุ่นนุ่มนวลที่ริมฝีปากที่จู่โจมมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

                ราวกับพื้นที่ตนเคยใช้หยัดยืนหายวับไปกับตา ร่างทั้งร่างแทบอ่อนแรง หัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ

                จุมพิตแสนหวานเสมือนประทับตราสัญญาใจ

                ร่างสูงของชายหนุ่มปล่อยร่างบางในอ้อมกอดให้เป็นอิสระหลังจากที่ตนฉวยโอกาสจนพอใจ ให้คนถูกฉวยโอกาสต้องก้มหน้างุด ใบหน้านวลขึ้นสีเรื่อด้วยความเขินอายพร้อมกับริมฝีปากบางที่กำลังขมุบขมิบเจริญพรนักฉวยโอกาสตัวยง อากัปกิริยาน่ารักชวนให้คนมองอดไม่ได้ที่จะก้มลงลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากบางนั่นอีกครั้งและอีกครั้ง

                คนถูกกระทำแทบจะสติแตกเมื่อถูกลวนลามเป็นครั้งที่สองและคงจะมีครั้งที่สามและครั้งต่อๆไปตามมาถ้าเธอไม่บอกให้เขาหยุดเสียก่อน

                “พอ พอแล้ว” เธอร้องห้าม ดันใบหน้ารูปสลักคมคายออกห่างทันควัน แต่ทว่านัยน์ตาสีรัตติกาลคู่คมบัดนี้กลับเลือนหายถูกแทนที่ด้วยนัยน์ตาสีแดงฉานสีของโลหิตแทน นัยน์ตาที่แสนคุ้นเคยในหัวใจคนมอง

                ก่อนที่จะต้องสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อความอุ่นวาบจากริมฝีปากไล่ไปตามลำคอ มันร้อนลุ่มราวกับจะแผดเผาร่างทั้งร่างของเธอให้มอดไหม้ และมันกำลังทำให้เธอแทบขาดใจตายในอ้อมกอดของเขาจนมือบางต้องเผลอกำเสื้อร่างสูงไว้แน่น ก่อนจะต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบของคมเขี้ยวที่ฝังลงบนลำคอ!

                เฮือก!

                ร่างเล็กบอบบางในชุดนอนบางเบาสีขาวสะอาดตาสะดุ้งสุดตัว ก่อนจะกระเด้งตัวออกจากกองผ้าห่มบนเตียงสี่เสาขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมกว้าง นัยน์ตาสีมรกตเบิกโพลง เหงื่อซึมชื้นไปตามใบหน้าและลำคอ ก่อนจะรู้สึกตัวเผลอเอามือไปลูบลำคอเผลอตัว

                ความฝัน?

                ความคิดแรกที่แล่นผ่าน

                ก่อนที่ใบหน้านวลจะขึ้นสีเรื่อเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในฝัน และบุรุษใบหน้ารูปสลักราวกับใครบางคนบรรจงสรรสร้างผู้อยู่ในความฝัน

                ใครกัน?

                ใบหน้ารูปสลักของบุรุษผู้อยู่ในความฝันปรากฏขึ้นในห้วงความคิด บุรุษผู้ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง ก่อนจะตามมาด้วยความรู้สึกแสบร้อนราวกับถูกเปลวไฟแผดเผาไปทั่วทั้งร่าง ความเจ็บปวดแล่นผ่านเข้าขั้วหัวใจราวกับมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบรัด จนเจ้าของร่างต้องเผลอยกมือขึ้นกำหน้าอกข้างซ้ายเพราะความเจ็บโดยไม่รู้ตัว นัยน์ตามรกตคู่สวยเบิกกว้าง ใบหน้าซีดเผือด หยาดน้ำตาไหลรินเป็นสายอย่างที่เจ้าตัวไม่ทราบสาเหตุ ก่อนที่เสียงตะโกนที่เจือไปด้วยความเจ็บปวดจนแทบจะขาดใจของใครบางคนที่ดังก้องอยู่ในหัว

                ‘อย่า!’