คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 - ผู้จัดการคนใหม่ -
หมดกัน 8(>_< )8 ก็ดันตกหลุมรักเธอ..!!!
ตอนที่ 2
ผู้จัดการคนใหม่
“สวัสดีค่ะ ฉันนางสาวชลันธร วีรภัทรา จะเข้ามาสมัครงานในตำแหน่งผู้จัด....”
“อืม...โอเค ตกลงผมรับคุณเข้าทำงานในตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวของ GP นะ พรุ่งนี้คุณเริ่มงานได้เลย” ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำ กล่าวขึ้น ขณะที่ในมือยังคงถือจดหมายสมัครงานของอีกฝ่ายหนึ่งอยู่
“OoO!!??”
“คุณคงแปลกใจที่ทำไมผมไม่ได้สัมภาษณ์คุณสักแอะ อืม.......แต่ช่างมันเถอะนะ ถ้าไง เดี๋ยวผมไปลองพิจารณาคนอื่นแทนก็ได้” ชายคนเดิมเอี้ยวตัวไปทางโต๊ะวางโทรศัพท์ กำลังจะยกหู แต่โดนอีกฝ่ายหนึ่งห้ามไว้ก่อน
“เอ่อ...ไม่ต้องค่ะ........ ตกลงค่ะ ฉันจะมาทำงานพรุ่งนี้ ^_____^” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับฉีกยิ้ม
“อืม..ดีมาก ถ้างั้นคุณกลับไปเตรียมตัวได้เลยนะ อ่อ..ส่วนตารางงานของ GP อยู่ที่เลขาหน้าห้องผม คุณไปขอจากเธอแล้วกัน” ชายวัยกลางคนพูดแต่สายตาของเขากลับจับจ้องอยู่กับงานบนโต๊ะ
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
********************************
“เฮ้อ.........”
“เป็นอะไรน่ะ ลัน~ นี่เราถอนหายใจเป็นครั้งที่สี่สิบแปดแล้วนะ” ชายหนุ่มผิวขาว เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลทองภายใต้หมวกสีเดียวกันกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“เฮ้อ...................................................-_-;;”
“อ้าว........ไม่ตอบไม่ว่า แต่กล้าถอนหายใจเพิ่มอีกรอบเหรอ อย่างงี้ต้องโดน~~” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทำท่าจะดึงแก้มของอีกฝ่าย หากแต่ถูกพูดตัดบทเสียก่อน
“ถ้าพี่ภูดึงแก้มลันละก็ ลันจะตะโกนให้คนในห้างรู้ว่าพี่ภูเป็นใคร” คำพูดของหญิงสาวทำให้อีกฝ่ายชะงักแล้วลงไปนั่งที่เดิมแต่โดยดี
“จ้า~ ^o^ งั้นก็บอกพี่มาสิว่าเราน่ะเป็นอะไร” ชายหนุ่มถามพร้อมกับอมยิ้ม
“ก็~ ลันไม่อยากให้พี่ภูเป็นนักร้องเลย” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
“อืม....พี่เข้าใจนะลัน แต่ว่า มันเป็นสิ่งที่พี่รักนะ แล้วอีกอย่างมันก็เป็นความต้องการของพ่อพี่ด้วย” ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ค่า~~ พ่อนักร้องหนุ่ม ภูวิช ฮ่าๆๆ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“ครับ แต่ยังไงภูวิชก็รักชลันธรคนเดียวนะคร้าบบบบบบบ ^^” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกับคู่สนทนา
“เอ้า งั้นมาดื่มฉลองให้กับผู้จัดการคนใหม่หน่อยเร้ว ^^” ภูวิชกล่าวพร้อมกับยกแก้วขึ้นมาเป็นการเชิญชวน
//รับโทรศัพท์ด้วยคร้าบบบบบบบบบบบบบบ~~~//
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จึงทำให้ภูวิชและชลันธรเบนความสนใจไปที่ต้นเสียง
“อ้าว....กันโทรมา” ภูวิชกล่าวก่อนที่จะกดรับ
“ฮัลโหล ว่าไงน้องชาย...........................อ่อ อืมๆ ช่าย เราได้ผู้จัดการคนใหม่แล้ว ……อืม…………..บลาๆๆ………..”
ชลันธรมองไปที่ภูวิชอย่างไม่ละสายตาพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
‘เกือบสองปีแล้วสินะ’ หญิงสาวคิดในใจ และย้อนนึกไปถึงภาพในอดีต
+สองปีที่แล้ว ณ เมืองลอนดอน+
“ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นคนไทยรึปล่าว” หญิงสาวตากลมโตเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางสงสัย
“อ่อ....ใช่ครับ” ชายหนุ่มผู้ถูกถามตอบด้วยท่าทีลังเล
“ดีใจจังเลยที่เจอคนไทยที่นี่ ฉันมาอยู่นี่เกือบเดือน ยังไม่เจอคนไทยเลยซักคน ว่าแต่ คุณเพิ่งมาเหรอคะ”
“(- -)( _ )(- -)( _ )”
“แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย ฉันมาอยู่ที่นี่ก่อนคุณ น่าจะพอช่วยคุณได้”
“(- -)( _ )(- -)( _ )”
“อืม....ค่ะ แต่ว่าตอนนี้ฉันหิวแล้ว ฉันว่า เราไปหาอะไรกินกันก่อนดีกว่า ไปค่ะ ตรงโน้นมีร้านอร่อยอยู่นะคะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับจูงมือของชายหนุ่มเพื่อให้วิ่งไปทางเดียวกับเธอ
“เอ่อ......ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า คุณชื่ออะไร” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นในขณะที่ถูกลากไปยังจุดหมาย ซึ่งการพูดของเขา ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งหยุดชะงัก
“แหะๆ ^^ ขอโทษทีนะคะ พอดีฉันดีใจไปหน่อย ก็เลยลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ ชลันธรค่ะ หรือเรียกว่าลันเฉยๆก็ได้ แล้วคุณ.......”
“ผมภูวิชครับ เรียกว่าภูเฉยๆก็ได้”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณภูวิช” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับยื่นมือมาเพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งจับ
“เอ่อ....ครับ” ภูวิชกำลังจะเอื้อมมือไปทักทายกลับ แต่ชลันธรชักมือกลับเสียก่อน
“คุณตอบรับช้าเกินกว่าห้าวิ เพราะฉะนั้นคุณต้องเลี้ยงข้าวฉันเป็นการไถ่โทษนะคะ ฉันขอเป็นร้านนั้นแล้วกัน” หญิงสาวกล่าวพร้อมกับชี้ไปยังร้านที่กล่าวถึง แล้วจึงวิ่งนำหน้าไป
“ฮ่าๆ” ชายหนุ่มหัวเราะพร้อมกับส่ายหัวก่อนจะเดินตามหญิงสาวไป
“เป็นอะไรน่ะลัน นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว” ภูวิชกล่าวขึ้นพร้อมกับสะกิดที่แขนของชลันธร
“อ่อ...ปล่าวหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆ ม่ะ........มาชนแก้วให้ผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่แต่เป็นผู้จัดการหัวใจคนเก่ากันดีกว่า ^^ เอ้า~ชน” ชลันธรกล่าวพร้อมกับยกแก้วขึ้นเป็นการเชิญชวนให้อีกฝ่ายมาชน
“.............................”
“หนึ่ง”
“............................”
“สอง”
“.............................”
“ส...”
//แกร๊ง//
เสียงชนแก้วดังขึ้น ก่อนที่หญิงสาวจะพูดคำสุดท้ายจบ
“ดีมากค่ะ คุณภูวิช” สาวตาโตกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจ
“แน่นอนสิครับ ถ้าคุณพี่ภูวิชไม่ชนแก้วก่อนที่คุณน้องชลันธรจะนับสามเนี่ย พี่ก็ต้องเลี้ยงข้าวคุณน้องตามระเบียบน่ะสิ” ภูวิชพูดอย่างรู้ทัน
“^__________^”
“ยิ้มตลอดเลยนะเราน่ะ”
“-*-”
“ล้อเล่นน่า...............ตอนยิ้มนี่แหละ แฟนของพี่น่ารักที่สุดเลย ^^”
“^______________________^”
“หึๆ” ภูวิชหัวเราะในลำคอ พร้อมมองไปที่ชลันธรอย่างเอ็นดู
**********************************
“จริงเหรอ OoO?!?” เด็กหนุ่มหน้าหวานตะโกนขึ้นกลางโต๊ะกินข้าว
“อืม.......แล้วทำไมแกจะต้องตะโกนด้วยเนี่ย -_-;;” หญิงสาวตากลมโตพูดด้วยท่าทีเบื่อหน่าย แล้วจึงก้มลงไปจัดการกับอาหารตรงหน้าอย่างไม่แยแสคู่สนทนา
“ก็แหม.......ดีใจน่ะสิที่พี่สาวสุดสวยจะได้ไปเป็นผู้จัดการส่วนตัวของ GP นักร้องดูโอชื่อดัง” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับผายมือออก และทำสายตาปลาบปลื้มในตัวพี่สาว
“แหวะ ทำมาเป็นพูดดี แกจะอาศัยชื่อฉันในการจีบสาวอ่ะดิ” สาวตาโตเอ่ยอย่างรู้ทัน ทำให้คู่สนทนาชักมือกลับมาเกาหัว พร้อมกับหัวเราะเสียงแหบแห้ง
“แหะๆ ^^ เอาน่า............แต่ยังไง ผมก็ดีใจกับพี่จริงๆนะ” เด็กหนุ่มกล่าวก่อนที่จะหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
“คุณชายสพลวลีคะ โทรศัพท์จากน้องส้มโอค่ะ” เสียงหญิงวัยกลางคนดังขึ้นจากทางด้านหลัง จึงทำให้สองหนุ่มสาวหันไปทางต้นเสียง
“ครับแม่.........นี่ขนาดปิดมือถือแล้ว ยังจะโทรเข้าบ้านอีกเหรอเนี่ย -*-” เด็กหนุ่มบ่นก่อนจะเดินไปรับโทรศัพท์
“ว่าไงคะคุณหญิงชลันธร สมัครงานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆลูกสาว
“รู้มั้ยคะ คุณแม่หทัยที่รัก ว่าลูกสาวของแม่คนนี้น่ะได้งานทำแล้วนะ” หญิงสาวกล่าวด้วยท่าทางดีใจ
“เหรอ.........ว่าแต่ทำไมได้งานเร็วจังล่ะ ก็เมื่อเช้า ลูกยังบอกแม่อยู่เลยว่าจะไปสมัครงานน่ะ”
“ก็แหม....ผู้จัดการส่วนตัวของ GP คนเก่าเพิ่งลาออกไปทำงานให้ค่ายเพลงคู่แข่ง เขาก็เลยอยากได้คนใหม่มาสมานแผลเร็วๆไงคะ”
“อืม..........เอ๊ะ!!~ ว่าแต่ลูกรู้ข่าวนี้ได้ไง ก็ลูกเพิ่งจะกลับมาไทยเมื่อสองวันก่อนเองนะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่ผู้ถูกซักจะทำท่าบ่ายเบี่ยงพร้อมเปลี่ยนเรื่องคุย
“โอ๊ะ!!!~ พูดถึงเรื่องกลับไทย หนูลืมไปเลยนะคะเนี่ยว่ายังไม่ได้โทรบอกเพื่อนๆเลยว่ากลับมาแล้ว งั้นเดี๋ยวหนูขอตัวไปโทรหาเพื่อนก่อนนะ” พอพูดจบ หญิงสาวจึงรีบลุกขึ้นและเดินจากไปทันที ทิ้งผู้เป็นแม่ให้มองตามอย่างแปลกใจ
‘ขอโทษจริงๆนะคะแม่ แต่หนูจำเป็นต้องปกปิด หนูให้ใครรู้เรื่องพี่ภูไม่ได้จริงๆ’ หญิงสาวกล่าวขอโทษแม่ในใจขณะที่เดินไปยังห้องนอนของตน
“เฮ้!!!!! เดี๋ยวๆ พี่ลัน ส้มโอบอกว่า ตอนนี้ช่องเจ็ดมีข่าวเรื่องผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ของ GP น่ะ ลองเปิดดูสิ” สพลวลีตะโกนบอกพี่สาวที่กำลังเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง
“ไม่อ่ะ.....ขี้เกียจ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยอ่านหนังสือพิมพ์แล้วกัน” ผู้เป็นพี่ตะโกนตอบ
“แต่เห็นเค้าบอกว่า จะให้ผู้จัดการคนใหม่พร้อมกับวง GP ไปแถลงข่าวเรื่องการลาออกของผู้จัดการคนเก่าพรุ่งนี้นะ” น้องชายยังคงกล่าวต่อไป แต่ครั้งนี้ ทำให้ชลันธรหยุดชะงัก พร้อมเปลี่ยนทิศทางจากชั้นสอง มาเป็นโทรทัศน์หน้าโต๊ะกินข้าวแทน
“ไหนๆๆๆ ช่องเจ็ดใช่มั้ย” หญิงสาวคว้ารีโมตพร้อมกดเปิดทีวี
//เราต้องขอจบการรายงานข่าวเพียงเท่านี้ สวัสดีค่ะ//
“อ้าว!!!!!!!!! อะไรเนี่ย จบแล้วเหรอ ToT” ชลันธรกล่าวด้วยน้ำเสียงผิดหวัง ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนห้อง โดยทิ้งให้หทัยและสพลวลีมองตามอย่างแปลกใจ
**********************************
//ช้าน....ไม่มีวันได้เธอคืนมา ฉันขอเวลาแค่บอ~//
“ฮัลโหล....แฮ่กๆ พี่ภูเหรอ ลันกะว่าจะโทรหาพี่พอดีเลย แฮ่กๆ” ชลันธรกล่าวหลังจากรับโทรศัพท์ด้วยอาการเหนื่อยหอบ
“อืม.....แล้วเราเป็นอะไรน่ะ ทำไมถึงหอบอย่างนั้น”
“ก็...แฮ่กๆ ลันเพิ่งวิ่งขึ้นมาถึงห้อง กะว่าจะโทรหาพี่ภูพอดีเลย เรื่องงานแถลงข่าวนั่นน่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมกับเดินไปนั่งบนเตียง
“พี่ก็กะจะโทรมาบอกลันเรื่องนี้เหมือนกัน คืออย่างนี้นะ พรุ่งนี้ พี่ กัน แล้วก็ลัน จะต้องให้สัมภาษณ์รายการสดเกี่ยวกับเรื่องการลาออกของผู้จัดการคนเก่าน่ะ”
“OoO!!! อะไรนะ แล้วยังไงอ่ะพี่ภู มันไม่เห็นเกี่ยวกับลันเลยนะ แล้วลันจะตอบอะไรได้ล่ะ ลันเพิ่งมาถึงไทยเองนะ โอ๊ย!!!~”
“ใจเย็นๆก่อนลัน ยังไงพี่กับกันก็อยู่กับลันด้วยนะ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะคอยช่วยลันเอง”
“แต่ว่า......”
“เอาน่า ไม่ต้องคิดมากนะ รีบเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้มาทำงานด้วยความสดชื่นไง”
“ค่า ToT”
“งั้นแค่นี้ก่อนนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ ชลันธรสุดที่รักของพี่”
“ค่ะ”
“พี่รักลันนะ”
“ค่ะ ลันก็รักพี่ภูนะคะ”
//ติ๊ด//
“เฮ้อ..............................” หญิงสาวถอนหายใจอย่างแรงก่อนที่จะล้มตัวลงนอน แล้วครุ่นคิดถึงการให้สัมภาษณ์ในวันพรุ่งนี้
**********************************
จบไปแล้วค่า ^^
เหอๆ แบบว่า ไม่รู้จะแต่งต่อไง ก็เลยจบก่อนดีกว่า อิอิ
เป็นยังไงกันบ้างคะ กับเรื่องนี้
คิดยังไง ชอบไม่ชอบ ก็เขียนติชมไว้ในคอมเม้นนะคะ
ทุกคอมเม้นและคะแนนโหวตของท่านคือกำลังใจของเราค่ะ ^^
รักนะ จุ๊ฟๆ
เจ๊แนน ^_______^
ความคิดเห็น