มาแล้วๆๆ รอนานหรือเปล่าเนี่ย 55

อ่านแล้วค่ะ! ชอบอิมเมจนางเอกนะ ลีจีอา ก็เท่ดี แต่จากรูปที่เอามาลงรู้สึกว่ายังไม่เข้ากับคาแร็กเตอร์ที่บรรยายเอาไว้เท่าไหร่ น่าจะทอมกว่านี้หน่อย อ่า (มาถึงก็ว่าเลยแฮะเรา = =;; ชมก่อนดีกว่าเนอะ) เรื่องนี้ก็มีบทบรรยายเยอะดีค่ะ สามารถอ่านไปแล้วจินตนาการภาพตามไปได้ พล็อตเรื่องก็โอเคนะ แต่เราว่ามันก็ยังตลาดอยู่นิดหน่อย แบบว่าพระเอกนางเอกกัดกัน แต่เรื่องนี้แหวกแนวตรงที่น้องพระเอกท้อง แล้วนางเอกก็เป็นบอยๆ นิดๆ ทำให้เนื้อเรื่องดูน่าสนใจขึ้นมาค่ะ

แต่เราคิดว่าบางตอนมันเวอร์ไปนิดนะ เช่น นางเอกหล่อถึงขนาดป้าแก่ๆ แกล้งเป็นลม -*- หรือว่าแม้กระทั่งเรื่องน้องสาวพระเอกเป็นลม นิดเดียวพี่แกถึงขั้นพาส่งโรงพยาบาล แล้วมันก็ไม่เนียนตรงที่ว่าได้รู้ความจริงว่าคุณเธอท้องอีก! ราวกับฟ้าจงใจมีคนเขียนให้เรื่องมันดำเนินไปแบบนั้นเพื่อที่พี่ชายจะได้รู้ความจริง แถมยังได้บาดหมางกันนางเอก คือทุกอย่างมันดูเหมาะเจาะกันเกินไปค่ะ เหมือนเขียนเป็นนิยาย (ใช่ เรื่องนี้ก็เป็นนิยาย แต่ต้องทำให้มันดูเนียนสิจริงไหม :)))

อ่า ถึงเราจะบอกว่ามีบทบรรยายเยอะก็จริงแต่ว่าเวลามีฉากสำคัญๆ มันกลับไม่มีที่มาที่ไปเลยค่ะ ยกตัวอย่างเช่นฉากแรก นางเอกสะดุดล้มทับพระเอก เรื่องมันตัดไปตรงนางเอกออกตามหาเพื่อนเสร็จปุ๊บก็ขึ้นอัญประกาศว่า โอ๊ย! เลย มันน่าจะมีที่มาที่ไปนิดนะ อย่างเช่นว่า เธอเดินตามหาเพื่อนอย่างรีบร้อนไปได้สักพักท่ามกลางผู้คนที่เดินไปมา บลาๆๆ แต่แล้วก็ต้องร้องออกมาเสียงดังเมื่อพบว่ามีอะไรบางอย่างมาเหยียบชายกระโปรงจนเจ้าตัวเสียการทรงตัว บลาๆๆๆๆ ต่อไปอีก - - (อย่าหาว่าเราแต่งห่วยเลยนะ T^T นี่เป็นเพียงคำแนะนำ)

ต่อ พูดถึงเรื่องอัญประกาศ อยากให้แก้นิดหนึ่งตรงที่คนๆ เดิมพูดแต่ว่าขึ้นย่อหน้าใหม่เป็นอัญประกาศใหม่ทั้งๆ ที่มันน่าจะต่อกันได้เพราะแต่ละบรรทัดก็เนื้อหาที่พูดนิดเดียวน่ะค่ะ ตอนแรกเราอ่านไปแล้วเกิดอาการงงว่าทำให้ใช้คำพูดตอบกลับแปลกๆ อ่านอีกรอบสองรอบถึงจะมาเข้าใจว่า อ้อ! คนๆ เดิมพูด มันทำให้เข้าใจผิดได้นะคะ (งงกับเราไหม พยายามทำความเข้าใจหน่อยนะ)

คำผิด มีบ้างพอประมาณ แต่ไม่เยอะขนาดจะให้ติเป็นเรื่องเป็นราว แต่ที่อยากแนะนำคือเรื่องของท้ายเสียงค่ะ (เรียกถูกเปล่าหว่า) ตรง ค่ะ คะ อะไรอย่างนี้ คือใช้แล้วอ่านไม่ค่อยรื่นหูเท่าไหร่ อย่าง "พี่ภัคค่ะ...ภัทรล่ะค่ะ" งื้ออ เราว่าถ้าลองเปลี่ยนเป็น "พี่ภัคคะ...ภัทรล่ะคะ" อะไรอย่างนี้ก็ดูดีกว่าจ้า ไม่ผิดหลักภาษาด้วย แล้วก็ วะ ว่ะ ใกล้ๆ กันอีก เช่น "น้องสาวหรือแฟนกันแน่ว่ะ" ถ้าเปลี่ยนเป็น "หรือแฟนกันแน่วะ" มันก้จะดูสมจริงกว่า รื่นหูกว่า ภาษาดูสวยกว่าค่ะ

อ่าา เรื่องของ...การเอาภาษาพูดมาใช้กับภาษาเขียน เช่นคำว่า หนึ่ง - นึง ฉัน - ชั้น อะไรอย่างนี้ คือเข้าใจค่ะว่าต้องการใส่ให้เสียงมันดูสมจริงกับคำพูดตามธรรมชาติ แต่ว่านี่คือการเขียนนิยายซึ่งเป็นการถ่ายทอดเรื่องราวออกมาทางตัวอักษร เราเลยคิดว่าถ้าใช้ภาษาเขียนมันจะดูดีกว่า เวลาอ่านเดี๋ยวคนอ่านเขาก็ไปปรับเองค่ะ นอกจากนี้มันยังทำให้ภาษาดูสวยขึ้น น่าอ่านขึ้น แล้วมันก็ดูตรงตามหลักภาษาดีด้วย

สุดท้ายนี้ก็สู้ๆ นะ ที่เราวิจารณ์ไปนั้นเป็นเพียงความเห็นของเราเอง ถ้าชอบใจไม่ชอบยังไงก็ต้องขออภัย ไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ แล้วก็ขอบคุณมากๆ ที่ไว้ใจให้เรามาจิจารณ์ให้ ^ ^

เป็นเรื่องที่วิจารณ์ยากมากเพราะเกือบจะหาที่ติไม่ได้เลย 55 พล็อตเรื่องตามความคิดของเราก็ธรรมดาถึงโดดเด่นนิดหน่อย แต่เรื่องนี้ดีตรงที่การบรรยาย มีบทบรรยายเยอะ สามารถจินตนาการตามไปได้ ราบรื่น อ่านแล้วไม่ติดขัด แต่มีความรู้สึกเหมือนคนแต่งจะรีบพิมพ์ (ใช่ไหมคะ 55) เพราะว่ามีหลายประโยคเหมือนกันที่เหมือนกับว่าคำมันสลับที่กันอยู่ อย่างเช่น พี่คิดไม่ว่ามันแปลกหรือฮะ (จากตอนที่ 1 เลย) มันต้องเป็น พี่ไม่คิดว่ามันแปลกหรือฮะ อะไรทำนองนี้ เพราะฉะนั้นใจเย็นๆ แล้วก็... การผันวรรณยุกต์ ยังมีสับสนปนเปกันอยู่บ้าง ตรงไม้โทกับไม้ตรีอะ พวกจ้ะ จ๊ะ วะ อะไรงี้ไปดูดีๆ ส่วนคำผิดมีเยอะพอสมควร (ดูจากคอมเมนท์ โชคดีนะเนี่ยมีคนคอยหาให้ด้วย 55)

บางประโยคมีจุดที่ควรเว้นวรรคก็ไม่ได้เว้นนะ

ชื่อตัวละคร แปลกๆ ยาวๆ มันทำให้อ่านไปแล้วจำไม่ค่อยได้ สำหรับเรานะ แต่มันก็ดีตรงที่ว่าไม่ซ้ำกับใคร ไม่อ่านแล้วทำให้รู้สึกว่า เฮ้อ ชื่อนี้อีกแล้วเรอะ จะโหลไปไหน อะไรอย่างนี้

ขอบอกตรงๆ ไม่อ้อมค้อมแต่ประการใดว่าเราไม่ได้อ่านครบทุกตอน (ถ้าครบจริงๆ คงต้องใช้เวลาราวๆ สามปี...เวอร์!) จากที่อ่านมาก็ขอต่อเลยนะ ตัวละครดูเป็นธรรมชาติดี เหมือนกับว่ามันดำเนินไปตามชีวิตของมันไม่มีใครมากำหนดไว้ การดำเนินเรื่องก็ไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ดีค่ะ แต่สำหรับคนขี้เบื่ออย่างเรามันทำให้เกิดความรู้สึกขี้เกียจอ่านขึ้นมานิดๆ ล่ะ เหมือนกับว่าเมื่อไหร่มันจะถึงฉากตื่นเต้นฟะ (เรานิสัยเสีย อย่าถือสา 55)

เรื่้องนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง น่าอ่าน เราเองก็ยังวิจารณ์ไม่ค่อยเก่ง คงบอกได้แค่นี้ ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษไว้ ณ ที่นี้

จากบทความ - X รับวิจารณ์นิยายหลายรูปแบบ X - นะคะ

มาอ่านแล้วค่ะ บอกเลยแล้วกันว่า "ชอบ" แต่ไม่ถึงขนาดชอบมาก เราก็ขอวิจารณ์โดยรวมเลยแล้วกันนะ ตอนแรกที่เห็นเรื่องนี้คิดว่าคงเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ แต่งแบบโบราณๆ เนือยๆ อะไรทำนองนี้ แต่พออ่านจริงๆ แล้วมันไม่ใช่เลย สนุกดีค่ะ แถมยังมีสไตล์การแต่งแบบผสมผสาน คือนำทั้งความเก่าและใหม่มารวมกัน ประกอบกับพล็อตเรื่องแบบนี้แล้วทำให้เรื่องออกมาดูค่อนข้างเนียน อ้อ พูดถึงพล็อต พล็อตเรื่องบอกตรงๆ เลยว่าเป็นอะไรที่ไม่ค่อยน่าสนใจมากสำหรับเด็กรุ่นใหม่ แต่คุณแม่น้องเดียวทำให้มันน่าสนใจขึ้นมาได้จากการแต่งโดยใช้ภาษา สำนวน การพูดจาของตัวละคร ที่มีความน่ารัก ไม่เก่า ไม่หัวโบราณ อ่านได้เรื่อยๆ เพราะบรรยายแล้วอ่านได้รื่นหู ไม่ติดขัด เก่งค่ะ เราชอบเรื่องนี้ตรงที่ยังมีความเป็นเหตุเป็นผลกันอยู่ ไม่ใช่ว่านางเอกทะลุมิติมาทั้งร่างกายเลย แต่มีที่มาที่ไป ไม่เวอร์มาก แล้วก็ สามารถให้ความรู้ผ่านทางนิยายแก่ผู้อ่านได้อย่างค่อนข้างเนียน อ่านแล้วไม่งงค่ะ

มีบางจุดที่อยากให้แก้ไขหน่อยนะ ตรงไอเครื่องหมายปีกกาข้างหลังข้อความที่ต้องการขยายความหมาย (เราจำไม่ได้แล้วว่ามันเรียกว่าอะไร นุกรมๆ อะไรสักอย่าง) คือว่าแม่น้องเดียวนำลงไปขยายท้ายบทใช่ไหมคะ แล้วบางทีคำๆ นั้นมันอยู่ตรงต้นบทเลย กว่าจะอ่านไปถึงก็ลืม หรือไม่บางทีอยากรู้ก็ต้องเลื่อนขึ้นลง มันเสียเวลาแล้้วก็เสียอรรถรสด้วย เราเลยอยากให้ใส่เป็นวงเล็บไปข้างหลังมันเลย หรือบางทีอาจจะเป็นท้ายย่อหน้าก็ได้ค่ะ

ตัวอักษรตัวเล็กไปนิดนะ

ภาษาพูดที่เอามาใส่ในภาษาเขียนอะค่ะ อย่างคำว่า นึง แนะนำให้ใช้หนึ่งจะดีกว่า มันถูกตามหลักมากกว่าแล้วก็ทำให้ภาษาดูสวยกว่าด้วย โอกาส สะกด ส นะคะ แล้วก็คะ กับค่ะ อย่าง ปู่ฤษีคิดว่าพลอยตายรึยังค่ะ ถ้าเปลี่ยนเป็น ตายรึยังคะ มันจะดูสมจริงกว่า แถมไม่ผิดหลักภาษาด้วย

มีรูป ดีค่ะดี ทำให้มีอะไรมาเปลี่ยนบรรยากาศที่เห็นแต่ตัวอักษรอย่างเดียว

ยังมีบางจุดที่ขัดๆ กันเล็กมากๆ ตรงภาษาที่พลอยพูดกับพวกคนที่หิมพานต์อะค่ะ ตรงสรรพนาม เหมือนจะพูดกันคนละภาษาแต่ก็ยังตอบกันได้โดยไม่ระแคะระคาย บางทีเพื่อความแนบเนียนอาจทำให้ตัวละครงงนิดๆ ก่อนจะเข้าใจอะไรอย่างนี้จะดีกว่าค่ะ

อ่า สุดท้ายนี้สิ่งที่วิจารณ์ไปเป็นเพียงความคิดของเราเองนะคะ ชอบไม่ชอบถูกใจหรือไม่ยังไงก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย แล้วก็อยากเป็นกำลังใจให้ค่ะ เรื่องที่ก๊อบมาหรือไม่ก๊อบนั้นเราไม่สามารถทราบได้จริงๆ ว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร แต่ก็ขอให้อดทนแล้วก็สู้ต่อไปนะคะ มีอุปสรรคบ้างมันก็ทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้นเนอะ ^ ^ ท้อได้แต่อย่าถอย ขอให้นิยายเรื่องนี้รุ่งๆ ขึ้นนะคะ

มาวิจารณ์แล้วนะ เรื่องนี้ก็โอเคค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตาม แปลกดี อันที่จริงถ้าใส่ชื่อบทเข้าไปได้จะทำให้คนสนใจมากขึ้นนะ แล้วก็ เรื่องนี้มีปัญหานิดหน่อยตรงการผันวรรณยุกต์ เช่น คะกับค่ะ ยังใช้ไม่ค่อยถูก ลมอะไรพัดมาตอนเย็นเนี้ย ใช้เนี่ยดีกว่าไหม กระฟัดกระเฟี้ยด เฟียดค่ะเฟียด แล้วก็ หล่ะ ล่ะ ตัวเดียวก็พอ ไม่ต้องมี ห ค่ะ แหล่ะ อันนี้ก็ไม่ต้องมีไม้เอกอีกเหมือนกัน เป็นต้น ถ้าแก้ไขตรงนี้ได้การอ่านจะราบรื่นและได้อรรถรสกว่า ซัก เป็นภาษาพูดค่ะ เราแนะนำว่าใช้สักจะดีกว่า เพราะนิยายเป็นการแต่งโดยใช้ภาษาเขียน เดี๋ยวคนอ่านเขาปรับเองได้ค่ะ คำบางคำยังเลือกใช้ผิดอยู่นิดหน่อย เช่น เขวี้ยงของที่ซื้อมาใส่กบาลลูกชาย ชาวบ้านๆ นะว่ามะ เอาแค่หัวก็พอแล้วค่ะ โน้มมือเธอยื่นไปหาอีกฝ่ายอย่างช้าๆ ใช้คำว่าโน้มแล้วมันแปลกๆ อ่ะ เอาเป็นยื่นมือไปหาอีกฝ่ายเลย อะไรอย่างนี้ แล้วก็ การเรียงประโยคอีกนิดหน่อยที่พาให้คนอ่านงง เช่น เธอยังคิดอยู่ว่าเธอไม่ได้ร้องแต่ฝนกำลังจะตก แต่ดันตกลงมาบนแก้มของเธอ อันที่จริงมันไม่งงตรงความหมาย แต่มันคงตรงภาษาค่ะ ลองเปลี่ยนนะ เป็น เธอคิดว่าตัวเองไม่ได้ร้องไห้ แต่เป็นเพราะเม็ดฝนตกลงมาบนแก้มของเธอต่างหาก หรือเอาให้หรูหน่อย เพราะหยาดฝนร่วงลงกระทบใบหน้าของเธอ มันกระชับแต่ได้ใจความมากกว่า ประโยคเก่ามีจุดสะดุดตรงคำว่าแต่ ที่มันซ้ำ กับคำว่าตก ที่มันซ้ำอีกเหมือนกัน ทำให้อ่านแล้วกึกๆ ไม่ค่อยราบรื่น แบบภาษาไม่ค่อยสวยอ่ะ (แล้วแต่ว่าจะแก้หรือเปล่า เพราะมันก็เป็นแค่จุดเล็กๆ ของเรื่อง แต่อ่านไปก็เจอแบบแวบๆ เหมือนกัน คล้ายๆ กับรีบแต่ง เหมือนเรื่องมันไปแล้วในหัวแต่เราพิมพ์ไม่ทันอะไรอย่างนี้ ภาษาเลยออกมาค่อนข้างรวน) แต่ว่าอ่านไปเรื่อยๆ เออ บทหลังๆ การเรียงประโยค ภาษา อะไรอย่างนี้มันดีขึ้น! แสดงว่าไรเตอร์สามารถพัฒนาตัวเองได้ ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องดี พยายามต่อไป อ้อ อ่านเรื่องนี้แล้วคล้ายๆ อ่านบทละครเลย พวกช่องสามอะไรงี้อ่ะ แนวละครๆ แล้วก็ที่อยากชมคือผูกเรื่องค่อนข้างดีค่ะ ไอตรงศพที่มันไม่ใช่ศพนางเอกอะ แบบ โห ซับซ้อนๆ แล้วมีที่มาที่ไปชัดเจน อันนี้เยี่ยมเลย
อืม ที่อยากบอกก็มีแค่นี้แหละ เป็นกำลังใจให้ละกัน ขอบคุณนะคะที่ไว้ใจให้มาวิจารณ์

จากบทความ - X รับวิจารณ์นิยายหลายรูปแบบ X -

อืม ก็ต้องขอโทษละกันที่ให้รอนาน (เห็นว่าแต่งจบแล้ว เยี่ยม) อ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านนิยายของคนสมัยก่อน เพราะคำพูดคำจา บรรยายอะไรอย่างนี้ มันไม่ค่อยเหมือนนิยายวัยรุ่นสมัยนี้ที่มีแต่บทพูด ซึ่งก็แปลกดีอะนะ เรื่องมันก็ดี น่าสนใจดี ไม่ค่อยมีใครแต่งแนวแบบนี้ด้วยมั้ง แต่ชอบเอาความคิดไปรวมกับตัวบรรยายอ่ะ ตรงนี้ไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่เพราะมันดูแปลกๆ อันที่จริงดูเหมือนเรื่องนี้เหมือนกับมีคนเล่าอยู่คนหนึ่งอยู่เบื้องหลังแหละ เข้าใจป่ะ คือ คล้ายๆ ว่าตอนบรรยายจะมีส่วนขยายที่ไม่เป็นทางการแต่คล้ายๆ อธิบายด้วยภาษาพูดนิดหน่อยๆ เออ ช่างมันเหอะ (อยากบอกเฉยๆ) ภาษาที่ใช้ก็แรงดี แนวๆ อ่านแล้วสะใจ แต่คำหยาบบางคำใช้เต็มๆ ไปเลยดีกว่า ตายห่าไรงี้ ไม่ต้องห่ะอ่ะมันแปลกๆ แล้วก็ นิดนึงละกัน พวกซัก ที่ใช้แทนสักอ่ะ อันที่จริงมันเป็นภาษาพูด แต่เรื่องนี้ดีอยู่แล้วด้านภาษาเขียน ถ้าเปลี่ยนได้ก็จะดี (เปลี่ยนมาเป็นภาษาเขียน คือสัก แบบว่าเราแต่งนิยายให้คนอ่าน ไม่ได้ให้ฟังใช่มะล่ะ ใช้ให้ถูกจะดีกว่า) อะไรทำนองนี้ แล้วก็ดูเหมือนชอบแกล้งคนอ่านนิดๆ ด้วยนะ บางตอนที่มีพวก ซะเมื่อไหร่ -*- อืมม รู้เลยว่าพื้นฐานคนเขียนค่อนข้างกวนขนาดไหน แต่มันก็แปลกดี ดีแล้วแหละมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง คือบอกไปก็ไม่หวังให้แก้อะไร ยังไงก็แต่งจบแล้วนี่หว่า แต่จบเร็วนะ แค่ยี่สิบสามบทเอง มันก็ดีอีกอ่ะติดตามเรื่องอะไรนานๆ มันก็น่าเบื่อ

สรุป เรื่องนี้ ก็ดี แปลกดี

นี่เป็นแค่ความเห็นของเราคนเดียว ยังไงก็ขอให้นิยายรุ่งๆ ละกัน ขอบคุณที่ไว้ใจให้มาวิจารณ์ ส่วนจะชอบมั้ยยังไงก็...ไม่สนใจ เง้ออ 55

บอกตรงๆ ว่าชอบฉบับเก่ามากกว่า
อันที่จริงเราหงุดหงิดนิดๆ ที่ต้องมาอ่านเรื่องซ้ำสองรอบแม้เนื้อหาจะใกล้เคียงกันก็เถอะค่ะ แล้วดันชอบอันแรกมากกว่าซะด้วย เพราะว่าเนื้อหาไม่ยืดยาด ทำให้คนขี้เบื่ออ่านได้โดยไม่ขี้เกียจ แสดงเอกลักษณ์ของตัวละครแต่ละตัวได้ดี อิมเมจไม่โหล แอบเสียดายนิดๆ ที่เขียนฉบับใหม่ขึ้นมา เพราะตัวละครลดความน่ารักลงไปบ้างเล็กน้อย และบางประโยคก็ไม่เนียนเท่าไหร่ อย่างตอนที่นารินเซียพูดกับพี่ก่อนพ่อจะตาย (ฉบับใหม่นะคะ) ที่ว่า "แต่ ท่านพ่อกำลังจะจากไปแล้วไม่ใช่หรือ" คือถ้าพูดกันตามความเป็นจริงแล้วไม่มีลูกคนไหนเขาพูดกันอย่างนั้นต่อหน้าพ่้อที่กำลังจะตายจริงๆ หรอกค่ะ ยิ่งคนเรียบร้อยยิ่งไม่พูดใหญ่ เอ้อ ต่อไปนี้ก็จะเป็นการวิจารณ์โดยรวมนะ

คำผิด - ฉบับเก่ามีค่อนข้างเยอะ แต่ฉบับใหม่มีค่อนข้างน้อย ซึ่งถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดีในการแก้ไขเรื่องค่ะ

เมื่อจบบทจะค้างปมเล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้ผู้อ่านสงสัย ทำให้เรื่องน่าติดตามดีค่ัะ

ใช้ภาษาสวย อ่านแล้วรื่นหูไม่สะดุด (ก็แอบชอบสำนวนของอันเก่ามากกว่าฉบับใหม่อีกอ่ะ -*-)

บรรยายได้ดี เห็นภาพ ไม่งง ใช้ภาษาสมัยโบราณนิดๆ และต้องชื่นชมคนเขียนมากเลยเพราะภาษามันค่อนข้างโบราณจริงๆ ทำให้ต้องระมัดระวังในการแต่งพอสมควร แต่ก็แต่งออกมาได้ เยี่ยม ซึ่งมันก็มีจุดที่อยากติเหมือนกัน เช่น

คะกับค่ะ (ง่ะ จะหาว่าเราจู้จี้หรือเปล่าเนี่ย) อ่านแล้วยังขัดๆ หูอยู่ เช่นตรงที่ว่า ทำไมท่านถึง...เลือกข้าเป็น...ราชินีค่ะ... เปลี่ยนเป็นคะจะรื่นหูกว่านะ อ้อ แล้วอ่านๆ ไปใช้สรรพนามว่าข้ากับเจ้าใช่ไหม แต่มันมีคำว่าค่ะโผล่มาซะได้ เราคิดว่ายุคนั้นไม่น่าจะมีหางเสียงแบบนี้นะ มันขัดๆ กันนิดๆ

"น่าเสียดายที่ถูกแช่แข็งมาตลอด" บางคนอาจจะอ่านแล้วงงกับความหมาย น่าจะเพิ่มเป็น "น่าเสียดายที่ถูกแช่แข็งในตำแหน่งนั้นมาโดยตลอด" อืม เข้าใจง่ายกว่า

"แล้วจะเอายังไงกันเธอ ต้องคิดถึงตำแหน่งที่สามีเจ้าจะได้รับด้วยนะ" แง่มๆๆ คำว่าเธอโผล่มาจากไหนอ่ะ มันเป็นข้ากับเจ้ามิใช่รึ? เลยลามไปเรื่องราชาศัพท์ต่อได้เลย สามี เปลี่ยนเป็น พระสวามี อะไรทำนองนี้จะดีกว่า อยากให้ระวังเรื่องการใช้ราชาศัพท์ด้วยนะคะ มันเสี่ยงมากๆ เลยที่จะผิด

ดูเสหมือนนารินย่าภาคใหม่จะแดงอารมณ์ง่ายกว่าอันเก่านะ มันเลยทำให้ (อันนี้ความคิดของเราเอง โปรดอย่าใส่ใจ แค่อยากบ่น) น่าสนใจน้อยลงไปนิด เกิดอาการตลาดมากกว่าเดิม ทำให้ตัวเอกของเรื่องนี้เริ่มมีอาการคล้ายๆ นิยายเรื่องอื่นๆ จบ

สุดท้ายแล้ววว ยังไงก็สู้ต่อไป มีคำแนะนำอีกนิด ถ้าเปลี่ยนฟอนต์จากตัวหนาๆ ที่ใช้อยู่เป็นพวกคอร์เดียอะไรทำนองนี้จะทำให้น่าอ่านขึ้นค่ะ

ปล. วิจารณ์ตามความคิดของเราเอง ความรู้สึกของเราเอง ซึ่ง เราเองก็เป็นแค่คนๆ หนึ่งในร้อยในพันคนที่ได้อ่านเรื่องนี้ เพราะฉะนั้นอย่ายึดติดกับคำวิจารณ์นี้เกินไป ยังไงก็ขอบคุณมากๆ ค่ะ

อืม อ่านแล้ว ตอนแรกๆ เน่ากว่าตอนหลังๆ จริงๆ ด้วย แต่ก็เห็นได้ถึงพัฒนาการที่ดีขึ้น ซึ่งถือว่าไรเตอร์ดีที่สามารถพัฒนาการเขียนของตัวเองได้ เนื้อหา พล็อตเรื่องน่าสนใจดี การบรรยายก็โอเค แต่บทพูดมันดูไม่ค่อยแฟนตาซีเท่าไหร่เลย เราเลยคิดว่ายังใช้ภาษาในการแต่งบทพูด ความคิด (หรือบรรยายด้วยนิดๆ โดยเฉพาะบทแรกๆ) อะไรอย่างนี้ไม่ค่อยสวย ดูไม่คลาสสิค เข้าใจป่ะ โฮ! ฟินเปี๊ยนป๋ายยย ไรงี้ เห็นลากด้วอักษรเยอะแยะมากมาย แต่มันก็เป็นส่วนน้อยอะเนอะ ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ แต่พอเจอปุ๊บแล้วมันก็รู้สึกแหม่งๆ ทุกที (บ่นอะไรเนี่ยฉัน อันที่จริงบางคนอาจจะชอบก็ได้ อย่าคิดมาก) พอๆๆ จริงจังกันดีกว่า จุดที่จะติก็มี เช่น

1. ฉัน ชั้น เข้าใจค่ะว่าไรเตอร์ต้องการจะสื่อคำพูดออกมาเป็นตัวอักษร \

จากบทความ - X รับวิจารณ์นิยายหลายรูปแบบ X -
อันที่จริงถ้ารีไรท์บทนำใหม่ก็ควรลบอันเก่าไปเลยนะ อ่า เรื่องการใช้ศัพท์สมัยโบราณพวกการลงท้ายประโยคอะไรงี้ยังแปร่งๆ แปลกๆ อยู่น่ะค่ะ แต่โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าบทนำำเกรินเรื่องได้น่าสนใจมากเลย

คำผิด มีนิดหน่อย ไม่ว่ากัน เราชอบเรื่องนี้นะ แปลกดี แหวกแนวโดยที่เอาตัวเอกเป็นผู้ชาย เปลี่ยนบรรยากาศดี มีเอาแฟนตาซีนิดๆ มาปนด้วย ทำให้เรื่องไม่โหลเหมือนเรื่องอื่นๆ ค่ะ

แต่ว่าเรื่องนี้มีอะไรแปลกๆ หลายจุดเหมือนกัน อ่า เช่น หน้าห้องไอซียู ศัพท์ที่ผู้หญิงพูดมาก็โบราณซะ แต่พอพระเอกเราพูดตอบมันกลับโบราณไม่แพ้กัน -*- อันที่จริงมันต้องเป็นศัพท์วัยรุ่นสิ อย่าลืมนะมันเกิดใหม่แล้ว แล้วก็รู้สึกเหมือนพระเอก ง่าย ไปหน่อย ตอนเจอบาร์เลย์ครั้งแรกอ่ะ คนที่เกลียดผู้หญิงอย่างน้อยก็น่าจะมีฟอร์มอะไรบ้าง แต่นี่ทำท่าเหมือนจะจีบซะเต็มที่ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นยังไปร้องไห้หน้าหลุมศพแฟนเก่าอยู่เลย พร่ำพรรณนาซะ ดูเหมือนฮีแกจะเปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก ร้องไห้เสร็จปุ๊บกลายเป็นกรุ้มกริ่มได้อย่างรวดเร็ว -*- ไม่ค่อยธรรมชาติเท่าไหร่นะคะตรงนี้ เอ่อ เราว่าพระเอกติ๋มๆ ด้วยอ่ะเวลาบรรยายเกี่ยวกับตอนที่มันอยู่กับผิง ร้องไห้ง่ายมาก ศัพท์เวลาพูดก็ดูเน่าๆ ยังไงไม่รู้ อ้อ ไอตรงประเพณีหอพัก...รักเธออ่ะ เราว่ามันดูนิยายม้ากมาก (แต่ก็ดึงดูดคนอ่านได้ม้ากมากเช่นกัน 55 ) แต่เราคิดว่ามันเว่อร์ไป (อันนี้ความเห็นส่วนตัว) จะมีมหาลัยไหนในโลกที่มีแนวคิดแปลกๆแบบนี้มั่งอ่ะ -*- ไม่เน้นความจริงอย่างแรง (แต่ถ้ามองในแบบฉบับพวกบ้านิยายแล้วมันเป็นอะไรที่โคตะระโรแมนติก) ถ้าให้แนะนำนะเราว่าอาจจะใส่เหตุผลไปว่าเพื่ออะไรสักอย่าง อาจจะเป็น เพื่อความเข้าใจกันมากขึ้นระหว่างหญิงและชาย บรื๋อออ หยองๆ นะ หรือไม่ก็เป็นกิจกรรมที่รุ่นพี่คิดขึ้นมาเพราะแฟนงอนหรืออะไรสักอย่าง (ช่างมันเหอะตรงนี้ อย่าไปใส่ใจเลย) เอ้อ อ่านๆๆ ไป พบว่า เรื่องชักหนุก! มีปมเพิ่มขึ้นมาว่าใครเป็นนางเอก ทำไมมันถึงจับได้สองคน!? คือ เป็นอะไรที่ดึงดูดคนอ่านมากเลยค่ะ นับเป็นกลยุทธิ์ที่ดี เพราะคนจะอยากรู้และอ่านต่อ 55 (ส่วนตัวแล้วอยากให้เป็นบาร์เลย์นะ ไม่ชอบพวกร้องไห้ง่ายๆ อย่างเจ๊หมี่อะ ถ้ามีฉากมันทั้งเรื่องได้หมั่นไส้ตาย รำคาญ)

สรุป เรื่องนี้เป็นเรื่องที่วิจารณ์ได้รั่วมาก -*- ส่วนตัวก็คิดว่ามันดีอยู่แล้วในทางของมัน แต่ดูเว่อๆ ในความคิดของเรา ชอบภาษาที่ใช้บรรยายนะ อ่านง่ายดี รู้เรื่อง รื่นหูด้วย แต่ก็ยังมีจุดผิดพลาดเล็กๆ เรื่องศัพท์อ่ะ พิมพ์ผิดบ้าง ไรบ้าง แต่โดยรวมแล้วถือว่าโอเค อ่ะ ก่อนจาก นี่เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวนะจ๊ะ ไม่ชอบหรือไม่อย่างไรก็น้อมรับไว้ ณ ที่นี้เลย ก็ขอเป็นกำลังใจให้ละกัน งืมๆๆ

จากบทความ - X รับวิจารณ์นิยายหลายรูปแบบ X - ค่ะ

แต่ตัวอักษรตัวเล็กไปหน่อยนะคะ

ตอนแรกที่เรียกพวกอมนุษย์อะค่ะ เราว่าไม่สมควรจะใช้แทนว่ากิ้งก่า เพราะพวกมันไม่ใช่กิ้งก่าสักหน่อย ชูปาคาบรา ถ้ายาวไปที่จะพิมพ์ก็เปลี่ยนได้ก็ดีนะคะ เพราะจำยากอยู่เหมือนกัน เอ่อ...การใช้คำซ้ำ บางทีเราอ่านๆ ไปก็คิดว่าประโยคมันแปลกๆ นิดๆ เพราะมีคำซ้ำเยอะอยู่ค่ะ เช่น ข้าไม่มีวันแพ้แกเด็ดขาด และถึงข้าจะแพ้ ยังไงซะสิ่งที่พวกแกต้องการก็ไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด ถ้าลองเปลี่ยนเป็น ไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ภาษามันจะสวยขึ้นนะเราว่า อีกอันละกัน --แตะไหล่ชายหนุ่มได้ สายตาที่แฝงไปด้วยความเห็นใจส่งต่อไปยังชายหนุ่ม ถ้าเปลี่ยนเป็นส่งต่อไปยังอีกฝ่าย มันจะดูดีขึ้นค่ะ แล้วก็ เขา อะไรอย่างนี้อะ เช่น แต่เขาก็ไม่ตอบอะไร เขาก็ยังงงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่แพ้กัน เขาจ้องมองไปยังภาพไฟไหม้เบื้องหน้า มีแต่เขาเนอะ อันที่จริงรู้ชื่อมันแล้วนี่ว่าชื่อไลก้า เราก็จะเปลี่ยนให้มันดูดีขึ้นเป็น แต่เขาก็ไม่ตอบอะไร ไลก้าเองก็ยังงงกับเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่แพ้กัน ชายหนุ่มจ้องมองไปยังภาพไฟไหมเบื้องหน้าอย่างครุ่นคิด บลาๆ อะไรอย่างนี้

ตอนไฟตัสพูด : เชอะ มันแปลกๆ มะ เหมือนคนงอนกันไงไม่รู้ ใช้เป็น เฮอะ จะดีกว่านะ แล้วก็บทที่ต้องตะโกน แบบว่าใช้พลังเช่นตอนเรียกฟีนิกซ์อะไรงี้ เติมอัศเจรีย์เข้าไปข้างหลังมันจะช่วยบิวท์อารมณ์ขึ้นได้นะคะ ตรงที่อาเธอรันตะโกนออกมา จากที่ใช้ ไม่ม่ม่ม่!!! เราว่าเอาเป็น ม่ายยยย!! อย่างนี้จะโอกว่านะ แบบว่ามันจะอ่านง่ายกว่า เราเองชื่นชมคนเขียนนะคะว่าบรรยายได้ดี ใช่ภาษาได้สวยเลยทีเดียว แต่บางจุดมันก็มากเกินไป เช่น อาเธอรันสาธยายความในใจ มันไม่ค่อยเข้านะว่าไหมเพราะอารมณ์เฮียแกตอนนั้นไม่มีอารมณ์มาสาธยายอะไรหรอกค่ะ เอาเป็น ระบายความในใจ ดีกว่ามะ

อ่านจบบทแรก จบได้โอเคแต่ไม่ค่อยโดนใจ มันทำให้เราเดาเรื่องออกว่าเดี๋ยวไอคนที่มันพูดถึงต้องกลับมาชัวร์ๆ ไม่งั้นเรื่องมันจะจบตั้งแต่บทแรก 55 แล้วก็ต้องมีคนมาจัดการมันต่อด้วย คือ จบแบบคนอ่านเดาทางได้อ่ะค่ะ ถ้าให้แนะนำนะเราว่าไม่ต้องให้ไออาเธอฯมันบอกหรอกว่าถ้าไอตัวอะไรฟื้นขึ้นมาอีก ตัดออกไปเล้ย เพราะคนอ่านจะรู้ว่า อ้อ บทต่อไปเดี๋ยวมันจะฟื้นขึ้นมาอีก งืมๆๆ รู้และ

เรื่องของคำลงท้ายนิดหนึ่ง เห็นว่าใช้ข้ากับเจ้า แล้วคำลงท้ายคะ ค่ะ มันมาจากไหนง่ะ รู้สึกเหมือนยุคนั้นมันยังไม่มีนะ เอ่อ แล้วก็อาหารด้วย ไก่งวงกับพายไม่เท่าไหร่ แต่ล็อบสเตอร์นึ่งซอสหอยนางรม ในยุคนั้นมันมีซอสหอยนางรมแล้วเรอะ! สปาเกตตี้ราดซอสมะเขื่อเทศด้วย อ่านเจอไปงี้ อึ้ง (ก็มันเป็นนิยายอ่านะ จะเสกสรรค์อะไรก็ได้ใช่ป่ะล่ะ แต่เราว่าเอาให้เนียนหน่อยท่าจะดี)

โดยรวม เรื่องนี้แต่งได้ดีทีเดียวนะ ไรเตอร์เก่งมากเลย โดยเฉพาะการเลือกใช้คำ การบรรยาย สำนวนต่างๆ (แต่ถ้าไปแก้ตรงที่เราติไปได้จะดีมาก) แต่โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าเรื่องนี้อ่านแล้วเกิดอาการเครียดนิดๆ อ่ะ แบบว่าสงคราม ฆ่ากันตายไรงี้ แล้วรู้สึกมันจะเป็นแบบนั้นตลอดเรื่องด้วย (ดูจากชื่อเรื่องก็น่าจะรู้) ถ้าเป็นไปได้อาจใส่ตัวละครฮาๆ หรือไม่ก็แทรกมุขตลกเข้าไปบ้างก็ดี คนอ่านจะได้รีแลกซ์บ้าง

คำผิด ไม่ค่อยมีนะ แก้ให้นิดหนึ่ง กะโหลก (ไม่มี ร) แหละ (ตัดไม้เอกออกดีกว่า ไม่ค่อยมีใครใช่กัน แล้วคำนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีไม้เอกด้วย พอๆ กับคำว่า อ่ะ (มันไม่มีไม้เอกแต่ก็ใช้กันจนชิน = = เราด้วย))

สุดท้ายนี้ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะ บทที่วิจารณ์ไปเป็นเพียงความเห็นส่วนบุคคล ชอบไม่ชอบยังไงก็น้อมรับยไว้ ณ ท ี่นี้ค่ะ ขอบคุณมากที่ไว้ใจให้มาวิจารณ์ ^ ^~