ลำดับตอนที่ #195
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #195 : Song :: Shoujo Byou - Inishie no Zangai
古の残骸
Inishie no Zangai
เศษซากของประวัติศาสตร์อันเก่าแก่
Listen Here >>> http://www.xiami.com/play?ids=/song/playlist/id/1769318878/object_name/collect/object_id/24104616#open
『淡い雾が立ち込める、小さな湖の畔。
无数の墓标が伫む、朽ちた村。死者に会えるとまことしやかに嗫かれる场所。
死は语る。几つもの物语を。魂は谣う。辿ってきた生涯を。
私はここで确かめよう。死の、先にあるモノを――――』
"ม่านหมอกอันเบาบางได้ห่อหุ้มริมขอบของทะเลสาบเล็กๆ
หลุมฝังศพนับไม่ถ้วนที่เรียงราย หมู่บ้านที่เสื่อมสลาย นี่คือสถานที่ที่จะได้พานพบกับผู้วายชนม์ และผู้ที่สามารถรับฟังเสียงกระซิบของพวกเขาได้
ถูกเรียกว่าผู้เล่าความตาย... นี่คือเรื่องราวของช่วงเวลาอันแสนห่างไกล โดยมีดวงวิญญาณเป็นผู้ขับขาน นำพาจิตวิญญาณ
ณ ที่แห่งนี้ข้าจักยืนยัน ถึงความตายนับตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงจุดจบ..."
冻える色彩に 思考揺らして
时间に置き去りにされる 不安が消えない
ยืนอยู่เบื้องหน้าสีสันอันเยือกแข็ง ความคิดก็พลันรวนเร
สิ่งที่หลงเหลือจากกาลเวลาอันยาวนานน่าลืมเลือน ข้าไม่อาจลบเลือนความกังวลใจที่เพิ่มพูนนี้ได้เลย
生きてる意味が见えなくて 痛みばかりが
飞び込んでくる息苦しくて ただ日々は空虚に――――
ข้าไม่อาจเห็นซึ่งความหมายของชีวิตนี้ นอกจากเป็นที่กักเก็บความเจ็บปวด
รองรับซึ่งทุกสิ่งจนทำให้หายใจไม่ออก วันเวลานั้นผ่านเลยไปอย่างไร้ค่า...
古の残骸 冻りついた物语を
终わりまで ah… 纺いでゆく
溶けることないのを知っても
เศษซากของประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ เรื่องราวที่ถูกแช่แข็งอยู่ในกาลเวลา
จนกว่าจะถึงจุดจบ อา... หมุนวนไปเรื่อยๆ
ข้าปรารถนาที่จะรู้ถึงสิ่งที่ไม่มีวันละลายหายไป
最期の瞬间は 孤独でもいい
淋しい时ほど一人で いたいと愿った
ณ วาระสุดท้ายของข้า ข้าจักยอมรับความโดดเดี่ยว
ช่วงเวลาอันแสนเดียวดายที่มีข้าอยู่เพียงผู้เดียว คือความปรารถนาของตัวข้าเอง
失うことが怖いほど 大切だった
関系こそを自らの手で 壊したくなるんだ――――
สิ่งที่อยู่เพื่อสูญเสีย สิ่งที่หวาดกลัวที่จะแยกจาก สิ่งที่สำคัญสำหรับข้า
แม้กระทั่งความสัมพันธ์นั่น ข้าก็ปรารถนาจะตัดมันให้ขาดสะบั้น ด้วยน้ำมือของข้าเอง...
古の残骸 途方もない数の旋律
どこまででも 诗は続き
雾よりも色浓くなって……
เศษซากของประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ ท่วงทำนองมากมายล่องลอยอย่างไร้จุดหมาย
ไม่ว่าจะไปยังที่แห่งใดบทกวีก็จะถูกขับขาน จนม่านหมอกพอกพูนรอบกาย
杀したはずだった感伤の揺れを
ah… この场所にきて感じてる
อารมณ์ความรู้สึกของข้าที่ควรจะถูกทำลายไปแล้วนั้น
อา... ณ ที่แห่งนี้ มันก็ได้หวนกลับคืนมาอีกครั้ง
この弱さも何もかもすべて受け入れて
差し出される手を探してたんだ
その先に死があっても
ความอ่อนแอที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวข้าและทุกสิ่งทุกอย่าง
ในที่สุดก็รับรู้แล้วว่าทั้งหมดที่ตัวตนนี้กำลังตามหาคือมือที่ยื่นออกมาอย่างอ่อนโยน
หากแต่ท้ายที่สุดแล้ว ก็มีเพียงความตายที่รอคอยอยู่เบื้องหน้าเท่านั้น
古の残骸 冻りついた物语を
终わりまで ah… 纺いでゆく
溶けることないのを知っても
เศษซากของประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ เรื่องราวที่ถูกแช่แข็งอยู่ในกาลเวลา
จนกว่าจะถึงจุดจบ อา... หมุนวนไปเรื่อยๆ
ข้าปรารถนาที่จะรู้ถึงสิ่งที่ไม่มีวันละลายหายไป
『私は此処に住まう、唯一の生者。
见つけたいのは、答えか。戒めの锁か。
死者达は远い歌を奏でるだろう。それは、黎明の旋律――――』
"ข้าได้อาศัยอยู่ ณ ที่แห่งนี้ เป็นสิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่งเดียว
อธิษฐานว่าจะได้ค้นพบกับคำตอบ โซ่แห่งโทษทัณฑ์ที่ล่ามตัวฉันไว้
หาใช่เสียงขับขานของคนตายไม่ หากแต่เป็นบทเพลงของรุ่งอรุณ..."
「残酷で优しい――――死の残骸」
"ความเจ็บปวดอันแสนอ่อนโยน...ความเจ็บปวดของความตาย"
「この痛みがやわらげばいい。その手段が、生と死のどちらになっても……」
"ถ้าหากว่ามันสามารถปลดเปลื้องความเจ็บปวดนี้ได้ข้าก็ยินดี แม้ว่านั่นจะหมายถึง ต่อให้ข้าจะตายหรือฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ข้าก็ยินดี..."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น