นางในฝัน (เกศจันวาด)

"เพียงสบตาพาใจสุดไหวหวั่น

เฝ้ารำพันปองหามิรู้หน่าย 

ยังคงรอดังชายเท่าเมามาย 

เพราะข้าหมายตัวเจ้ามาครอบครอง"

          การะเกดท่องบทกลอนพร้อมชะเง้อมองออกนอกหน้าต่าง คืนเดือนเพ็ญสว่างกับหมู่ดาวที่ทอแสงแข่งกันทำให้นึกถึงใครบางคนที่ไม่ได้แวะมาเยี่ยมเยียนนานแล้ว ลมหนาวที่พัดมาปะทะผิวกายทำให้มิวายเป็นห่วง กลัวบางคนจะหนาว จะห่มผ้าห่มหรือไม่ หากหายตัวได้คงอยากไปนอนข้างกายกอดให้อุ่นไปด้วยกัน