Fic วงออกัส-รักแห่งสยาม ( YAOI )

ลำดับตอนที่ #4 : Thx 4

ปาร์ตี้ริมชายหาดได้ถูกจัดขึ้นโดยการเสนอของทีมงานและสมาชิกในวง    ทุกคนดูเฮฮาและสนุกสนาน  แต่กลับมีอยู่บุคคลหนึ่งที่ไม่ค่อยสนุกกับงานปาร์ตี้ที่ว่านี้เท่าไรนั้นก็คือ พิช   จะให้เขาสนุกได้ไงละ  พอเขาได้ฟังแผนคราวๆของไอ้นนท์เสร็จเขาก็รู้สึกแล้วว่ามันต้องเป็นแผนที่ไม่เข้าท่าแน่ๆ  ไอ้นี้มันคงว่างมากจนคิดบ้าไรก็ไม่รู้  แผนการที่มันบอกยั่วยวนบ้าบอไรของมัน

 
“ทำตัวตามปกติละ  มานี้ๆมาอยู่กับกูนิ  วันนี้ไปไหนมาไหนให้ไปกับกูตลอดเข้าใจไหม”  นนท์สั่งการก่อนแผนจะเสีย เดี๋ยวเขาจะหมดสนุกซะก่อน

 
“เออ  สั่งจริงนะมึง”   ไอ้นนท์นี้ได้ทีสั่งการใหญ่เลยนะมึง  เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย   

 
นนท์หันไปเห็นเป้าหมายสองคนเพิ่งลงมาในงาน  รอยยิ้มเจ้าเลห์เริ่มผุดขึ้นมาบนใบหน้าอีกครั้ง  พิชไม่ต้องหันไปดูก็พอรู้ว่าใคร  แค่เห็นรอยยิ้มมันเขาก็รู้แล้วละ  ( เริ่มแผนเลยดีไหมเนี่ย หึหึ ) นนท์คิดในใจ

 

โอ้ซึ่งพอลงมาถึงงานก็เริ่มสอดสายตาหาพิชทันทีเขาเองต้องเสียเวลาไปกับการเรื่องมากของไอ้นายน์ที่มัวแต่เลือกเสื้อที่จะใส่อยู่นั้น  เป็นไงละพอใส่ลงมาก็เหมือนเดิมไม่เห็นมันจะดูดีขึ้นตรงไหนคิดแล้วก็เซง  ความจริงเขาก็พอดูออกนะว่านายน์คิดยังไงกับพิช  ........โอ้รู้สึกเซงว่าทำไมต้องมีคู่แข่งด้วยนะ........

 

นายน์ซึ่งพอหาเสื้อถูกใจเสร็จก็รีบลงมางานปาร์ตี้ทันที  แต่พอลงมาถึงก็มองหาไม่เจอพิช  นายน์เลยเริ่มเดินออกหาในงานแล้วอีกอย่างเขาก็รำคานไอ้โอ้ด้วยละ  เร่งเขาจังไม่รู้มันจะรีบไปไหนของมัน  เซงชิบเลย   ให้ได้อย่างนี้สิเฮ้อ.........

 

นนท์ซึ่งสังเกตการณ์อยู่ตลอดตั้งแต่สองคนนั้นมาถึงงาน  จนเริ่มมองและออกตามหาพิช  เขาเลยคิดว่าได้โอกาสเหมาะที่จะทำเรื่องสนุกๆแล้วสิ  นนท์เดินไปทางพิชซึ่งกำลังตักหาไรกินอยู่คนเดียวอย่างตั้งใจ  นนท์เริ่มเห็นโอ้กับนายน์เดินเข้ามาใกล้พิชมากขึ้น  จึงเริ่มแผนการทันที

 

“พิชจ้าทำไรอยู่หรอ” นนท์เดินเข้าไปโอบเอวพิชทางด้านหลังแบบกอดหลวมๆแล้วเอาคางไปวางเกยไว้บนบ่าของพิช   

 
“กินบาบีคิวอยู่เอาป่ะ ได้ตักเพื่อให้”  พิชที่ตอนแรกก็แอบตกใจอยู่เหมือนกัน   แต่พอหันไปเห็นโอ้กับนายน์ก็เลยรู้ว่านี้คือการทำเรื่องสนุกของนนท์   เลยไม่ได้พูดอะไร


“อยากกินอ่ะ  แต่มือไม่ว่างเลยอ่ะ ป้อนเขาหน่อยสิ นะนะ”  นนท์แกล้งอ้อนพิชให้ป้อนบาบีคิว  จนพิชแอบทำหน้าประมาณว่ามึงบ้าไปแล้วหรอ  พิชก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ และกำลังเตรียมจะป้อนตามคำขอของนนท์ 

 
“อ่ะกูให้ กินเยอะๆนะมึง” นายน์เอาบาบีคิวยัดใส่ปากนนท์  นนท์สำลักบาบีคิวเพราะไม่ทันตั้งตัว  พิชหัวเราะชอบใจที่นนท์โดนแกล้ง  ( สมน้ำหน้าเล่นไรไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆ )
 

“ขอบคุณว่ะนายน์  แต่วันหลังไม่ต้องกูเกรงใจมึงจริงๆว่ะ”  นนท์แกล้งแซวนายน์แต่มือก็ยังคงโอบเอวพิชไว้อยู่  โอ้ซึ่งยืนดูเหตุการณ์อยู่ก็ได้แต่แอบเคืองแบบเงียบๆเพราะไม่อยากโวยวายเดี๋ยวพิชจะโกรธอีก   ก็ได้แต่มองดูอยู่ห่างๆแบบเคืองๆ 
 

“พิช นนท์ว่าเราไปหาที่นั่งเงียบๆ คุยกันดีกว่า”  นนท์ไม่รอช้ารีบจูงมือพิชแล้วเดินลากพิชไปที่ชายหาดที่เงียบสงบ

 
“กูไปด้วยว่ะนนท์  กูไม่มีเพื่อน”  นายน์เห็นท่าไม่ดีรีบตะโกนบอกก่อนที่นนท์จะไปไกลเดี๋ยวเขาจะหาไม่เจอ  ปล่อยไปสองคนแบบนี้ไม่ได้หรอกอันตราย 

 
“ไม่มีเพื่อนห่าไรคนเยอะแยะ  โกหกไม่เนียนเลยนะมึง”  นนท์หันมาแซวแล้วเดินจูงมือพิชให้เดินไปต่อโดยไม่สนใจนายน์  นายน์ที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ 

 
“กูจะไปด้วย”  นายน์ไม่รอถามไอ้นนท์ก่อนละไอ้นี้กวนตีน  เดินตามไปเลยดีกว่าง่ายดี

 
“วันหลังไม่ต้องถามกูหรอกนะ”  นนท์แกล้งประชดนายน์ที่เดินมาอยู่ข้างตัวเองแล้ว  นายน์ซึ่งทำทองไม่รู้ร้อนเดินตามไป  แต่อารมณ์ที่เสียก็แสดงออกทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดจน นนท์กับพิชอดแอบขำไม่ได้  ส่วนโอ้เดินตามไปเงียบๆเขาก็ไม่ยอมให้พวกนั้นไปอยู่กันเองแน่นอนถึงแม้ว่าจะมีนายน์ก็เหอะ  ยังไงมันก็ชอบพิชไว้ใจไม่ได้ 

 
พิชซึ่งสังเกตอยู่ตลอดก็ไม่อยากจะพูดไรมาก  ปล่อยเลยตามเลยก็   จะไปห้ามไอ้นนท์ให้เลิกแกล้งก็เสียดาย  เพราะตัวเองก็อยากรู้ว่าแต่คนละคิดยังไงและรู้สึกยังไงมากแค่ไหน

 


*
*
*
*
*

 


บริเวณริมชายหาดที่เงียบสงบ ตอนนี้ทั้งสี่คนได้ยืนอยู่ริมชายหาด  ที่มองออกไปก็เป็นพื้นน้ำสีดำที่สะท้อนภาพต่างๆที่ปรากฏอยู่บนท้องฟ้า  ( น่าเอากล้องมาถ่ายรูปไว้จัง ) พิชแอบเสียดายที่ไม่ได้หยิบกล้องมาด้วย


“อ้าวโอ้  มาด้วยหรอ มานั่งด้วยกันสิ”  พิชตะโกนเรียกให้โอ้มานั่งตรงที่ตัวเอง  นนท์  และนายน์นั่งอยู่   ทั้งที่พิชก็รู้อยู่แล้วว่าโอ้เดินตามมาตลอด

 
“อืม”  โอ้เดินไปนั่งตามคำชวนของพิช  ถึงแม้ว่าพิชไม่ชวนเขาก็คงจะเดินไปนั่งเอง  โอ้ไม่เคยนึกมาก่อนว่าตัวเองจะหน้าด้านได้ขนาดนี้  เฮ้อ....เขาเป็นเอามากนะเนี่ย 

 
“จะว่าไปวันนี้ท้องฟ้าสวยนะ  ทุกคนว่าไง”  เมื่อนายน์พูดจบ  ทุกคนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกัน  ท้องฟ้าคืนนี้ชั่งปลอดโปร่งดีจัง  ทำให้ดวงดาวที่เราเห็นส่องแสงกันอยู่ทุกวันแต่ค่ำคืนนี้กับส่องแสงเด่นชัดกว่าเดิม  ทำให้พื้นน้ำสีดำที่กว้างใหญ่เต็มไปด้วยภาพสะท้อนของดวงดาวบนท้องฟ้ามากมาย 

 
“อืม....สวยจังเลย”  พิชรู้สึกสบายใจที่ได้มานั่งดูดาว  แถมตอนนี้บรรยากาศก็ไม่ได้ซีเรียสอย่างที่เขาคาดคิด  ทุกคนดูมีความสุขกับสิ่งที่เห็น  บรรยากาศเริ่มจะไปด้วยดีถ้าไม่มีไอ้นนท์!!!

 
“เฮ้อ.......เมื่อยจังเลยอ่ะ”  นนท์เขยิบไปนั่งข้างๆพิชแล้วค่อยๆเอนศีรษะไปซบที่ไหล่ของพิช  พิชซึ่งขี้เกียจจะพูดไรแล้วเลยปล่อยให้นนท์มันทำไป  ( อยากทำไรก็ทำ กูละเซงกับมึงจริงๆเลยไอ้นนท์ )  พิชนึกอยากด่านนท์ในใจ

 
“เฮ้ย!!!!!”  นายน์กำลังจะห้ามแต่ไม่ทันเพราะนนท์ซบไปแล้วเรียบร้อย  นายน์เอามือดึงตัวมันออกมาแต่เอาไม่ออก  โอ้ยมึงทากาวติดไปแล้วไงว่ะเนี่ย  นายน์แอบเซง

 
โอ้กำมือแน่นเพราะเขาเองก็ทำอะไรมากไม่ได้  (  โอ้ย  ทำไงดีว่ะดูเหมือนไอ้นนท์กำลังคิดแผนอะไรสักอย่างอยู่นะ )  โอ้ครุ่นคิดในใจ

 
“มึงนะมึง”  นายน์ยังคงบ่นอยู่ข้างๆนนท์  นนท์ก็ได้แต่นั่งซบไหล่พิชแล้วยิ้มอย่างสบายใจ ที่ได้เห็นเพื่อนตัวเองอีกสองคนกระสับกระส่าย  ( เฮ้อ ... สนุกจังเลย )  นนท์คิดอย่างมีความสุข

 
“เป็นไรหรอ  นายน์”  พิชซึ่งแกล้งถามไปงั้นแหละ  เพราะตัวเองก็พอรู้สาเหตุอยู่แล้ว

 
“เปล่าๆไม่มีไรหรอก”  นายน์ไม่รู้จะพูดยังไงดีเพราะเหมือนพิชจะไม่ได้คิดอะไร  แต่เขาก็อดโมโหไอ้นนท์ไม่ได้  มันก็รู้อยู่แล้วว่าเขาชอบพิช  แต่ดูที่มันทำสิ เหมือนแกล้งกันชัดๆ

 
“พิชก็นึกว่านายน์เป็นไรซะอีก  เห็นทำหน้าเหมือนคนอารมณ์เสีย”

 
“ไม่มีไรหรอก  ฮ่าๆ  พอดีนายน์มึนๆ นิดหน่อยอ่ะนะ”  นายน์รีบแก้ต่างให้ตัวเอง  จะให้พิชรู้ได้ไงว่าเราหึงไอ้นนท์เสียฟอร์มแย่เลย

 
“ขอตัวก่อนนะ”  โอ้รีบเดินออกมาจากตรงนั้น  เพราะไม่อยากเห็นภาพพวกนั้นอีก  ไม่อย่างนั้นเขาอาจทำเรื่องไม่ดีออกไปอีกก็ได้ ( นนท์คิดจะทำอะไรกันแน่ แกล้งยั่วงั้นหรอ  เฮ้อ.....เล่นไรของมันวะ )  โอ้รู้สึกแค้นนนท์ในใจที่แกล้งเขาให้โมโหและมันก็แกล้งได้ถูกจุดจริงๆ

 
“งั้นเราขอตัวก่อนนะ  ไม่อยากกวน!!!”  นายน์แน่นเสียงก่อนลุกขึ้นเดินไปโรงแรม

 
“ไอ้นนท์ดูดิ  ไอ้นายน์โกรธแล้วเนี่ย”  พิชเอามือผลักหัวไอ้นนท์ออก

 
“ก็ไปง้อมันดิ  กูนอนดูดาวที่นี้ต่อดีกว่า”  นนท์ทิ้งตัวลงนอนเอามือมาหนุนหัวตัวเอง

 
“ชั่งหัวมึง”  พิชอยากกระโดดถีบไอ้นี้จริงๆ  แต่มันดูเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย 

 
พิชรีบเดินตามนายน์เข้าไปในโรงแรม  สายตาก็มองหาว่านายน์ขึ้นห้องไปหรือยัง  เมื่อมองหาไม่เจอก็เลยวิ่งไปที่ลิฟต์  เจอนายน์กำลังยืนรอลิฟต์อยู่พอดี

 
“ไปคุยกันหน่อยสิ”  สีหน้าของนายน์ไม่ค่อยดี  พิชรู้ว่านายน์คงไม่พอใจ 

 

ประตูลิฟต์เปิดออก  พิชเดินตามนายน์เข้าลิฟต์ไปโดยไม่พูดอะไร  นายน์กดลิฟต์ไปที่ชั้น 30 ซึ่งเป็นชั้นที่เอาไว้ชมวิว  ลิฟต์เคลื่อนตัวไปช้าๆ  พิชซึ่งตอนนี้ไม่อาจยืนเงียบๆอยู่ได้เลยเอ่ยปากพูดก่อน

 
“เป็นไรหรือเปล่านายน์ สีหน้าไม่ดีเลย”  นายน์ไม่ตอบสายตาจับจ้องไปที่ช่องบอกตัวเลขชั้น  เมื่อนายน์ไม่พูดอะไรพิชก็เลยได้แต่เงียบไปจนถึงชั้นที่ 30........

 

*
*
*
*
*

 

ทั้งชั้นที่ 30  เป็นที่โล่ง มีกระจกกั๊นรอบๆและมีโครงเหล็กกั้นอีกทอดหนึ่งกันคนเดินไปใกล้ๆกระจก  ตอนนี้ชั้นที่ 30  ไม่มีคนอยู่เลยมีเพียงเขากับนายน์สองคน  พิชเดินไปจับโครงเหล็กแล้วชะโงกหน้าไปดูข้างล่างซึ่งก็สูงจนตัวเขาเองก็กลัวตกลงไปขนาดมีเหล็กกั๊นยังหน้ากลัวเลย  พิชหันไปมองหน้านายน์ซึ่งยังคงได้แต่เงียบ


“นายน์คือว่า.......”

 
“พิชชอบนนท์หรอ”  พิชซึ่งกำลังจะพูดอะไรออกไปกลับโดนนายน์พูดถามแทรกกลับมาก่อน  พิชรู้สึกตกใจในคำถามของนายน์

 
“ห่ะ  บ้าหรอนายน์  พูดเรื่องไรเนี่ย”  พิชยิ้มและแอบขำที่นายน์ถามคำถามที่ไม่น่าจะถามออกมา

 
“ไม่ตลกนะพิช  นายน์ถามว่าพิชชอบนนท์หรือเปล่า”  นายน์หันหน้ามามองพิช  หน้าของนายน์ตอนนี้เต็มไปด้วยอารมณ์หลายอารมณ์ทั้งโกรธ  โมโห  เคือง  จนพิชไม่อาจคาดเดาได้

 
“ทำไมถึงถามแบบนั้นละ  นนท์เพื่อนพิชนะ”  พิชไม่เข้าใจทำไมนายน์ต้องถามแบบนั้น  ก็รู้ๆอยู่แล้วเขากับนนท์ก็เพื่อนกันมาแต่ไหนแต่ไร

 
“หรอ  เพื่อนหรอ เพื่อนประสาอะไร  จู้จี้กันขนาดนั้น  เพื่อนเขาทำกันแบบนั้นหรอไง”  นายน์กระแทกเสียงใส่

 
“ทำไมต้องทำเสียงยังไงด้วยห่ะ  เรื่องใหญ่มากหรือไงแค่เพื่อนเล่นกัน  แล้วอีกอย่างนายน์ก็ไม่มีสิทธิ์มากระแทกเสียงใส่เรา”  พิชเริ่มโมโหที่ทำไมนายน์ถึงพูดดีดีไม่ได้ต้องมากระแทกเสียงใส่เขาด้วย

 
“อ๋อ  นายน์ทำอะไรก็ผิดไปหมดแหละ ใครมันจะไปดีเท่าไอ้นนท์ละ”  นายน์เริ่มโยนเรื่องไปหานนท์  ตอนนี้นายน์หึงจนไม่รู้แล้วว่าตัวเองพูดไรออกไป

 
“เหอๆ  เออแน่นอนอยู่แล้ว  นนท์มันทำไรก็ไม่ผิดอยู่แล้ว  แล้วอีกอย่างนนท์มันก็ยังไม่เคยกระแทกเสียงใส่เรา”  พิชพูดประชดเสร็จก็เดินไปกดลิฟต์  เขารู้สึกว่าถึงพูดไปก็ไม่มีไรดีขึ้น  ปล่อยนายน์ไปสงบสติอารมณ์จะดีกว่า   

 
กริ๊ง .....  ประตูลิฟต์เปิดออกพิชก้าวเข้าไปในลิฟต์แล้วกดชั้น 8 ที่เป็นชั้นของห้องตัวเอง  ลิฟต์กำลังจะปิด นายน์เอามือแทรกประตูไว้แล้วเดินก้าวเข้ามา 

 
“จะรีบกลับไปหาไอ้นนท์หรอไง  คิดถึงมันมากใช่มั้ย”  พิชไม่อยากจะพูดไรมากแล้วตอนนี้เขาก็รู้สึกโมโหไม่น้อยไปกว่านายน์เลย  พิชกดประตูลิฟต์ให้ปิดจะได้รีบๆไปซะที

 
“พอเหอะ เลิก........” 

 

เสียงพิชได้ขาดหายไป................เพราะตอนนี้นายน์ได้จับหน้าพิชแล้วประกบปากตัวเองลงบนปากแดงของพิชทันที  แรงบดขยี้เริ่มรุนแรงมากขึ้นเพราะความโมโหที่นายน์มี   พิชพยายามหันหน้าออกเพราะเริ่มรู้สึกเจ็บแต่ก็ทำไม่สำเร็จเพราะนายน์ได้ล๊อคหน้าตัวเขาไว้   ส่วนตัวพิชก็โดนตัวนายน์เบียดติดลิฟต์จนแทบขยับไปไหนไม่ได้   นายน์ยังคงบดขยี้ริมฝีปากแรงขึ้นจนพิชเริ่มหายใจไม่ออก   พิชเผลอเปิดปากตัวเองเพื่อหายใจ แต่กลับเป็นผลทำให้นายน์เอาลิ้นลุกล้ำเข้ามา  นายน์พยายามสอดลิ้นเข้าหาลิ้นของพิชทันที  พิชเริ่มสำลักกับการที่นายน์พยายามเอาลิ้นสอดเข้ามา  นายน์เห็นดังนั้นจึงถอนปากออก  ปากของทั้งสองตอนนี้เป็นสีแดงสดเพราะเพิ่งผ่านการบดขยี้มา


“ทำไมถึง....” 

 
“นายน์รักพิชนะ”  พิชที่กำลังจะพูดตัดพ้ออีกฝ่ายก็ถูกนายน์จูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นจูบที่นุ่มนวลที่เกิดจากความรักที่นายน์มีให้กับพิช   พิชเผลอใจอ่อนไปกับคำบอกรักและรสจูบนั้น  ลิ้นของทั้งสองเข้าหากันโดยไม่มีการขัดขืน  ต่างฝ่ายต่างมอบสัมผัสให้กันอย่างไม่รู้จบ  นายน์ค่อยๆถอนลิ้นออก  มาจูบที่ริมฝีปากแดงอีกครั้ง  นายน์เลื่อนหน้าลงไปตามลำคอเนียนสีน้ำผึ้งของร่างบางตรงหน้าแล้วใช้ริมฝีปากและลมหายใจร้อนๆไซร้ไปตามลำคอของร่างบาง  จนพิชขนลุกเพราะความสยิวกับสัมผัสที่นายน์มอบให้   นายน์เริ่มเอามือตัวเองสอดเข้าไปในเสื้อของร่างบางตรงหน้าช้าๆ  มือที่ตอนนี้เริ่มร้อนมากขึ้นค่อยๆสัมผัสไปที่หน้าท้องของร่างบาง  พิชเกร็งหน้าท้องทันทีที่ถูกสัมผัสนั้น  นายน์ค่อยๆเลื่อนมือขึ้นไปเพื่อที่จะไปสัมผัสกับยอดอกที่เขาปราถนาที่จะสัมผัส  พิชพยายามเอามือขืนมือนายไว้   นายน์เลยเอาลิ้นสัมผัสที่คอเนียนของอีกฝ่ายเพื่อให้เผลอใจยอมปล่อยมือที่ขืนไว้ออก  พิชเผลอใจไปกับสัมผัสที่ได้รับเลยปล่อยมือออก  เมื่อไม่มีมือของร่างบางมาขวางแล้ว  นายน์ก็ค่อยๆเอามือของตัวลุกล้ำต่อขึ้นไปเรื่อยๆจน ..........

 
กริ๊ง ..................  เสียงลิฟต์เปิดออก

 
โอ้ยืนอยู่หน้าลิฟต์ เพราะตัวเองกำลังจะลงไปดูเหตุการณ์ต่อเพราะทนไม่ไหวที่ตัวเองต้องมานั่งเพ้อเจ้อเองว่าจะเกิดอะไรขึ้น  ยังไงๆก็สู้ไปนั่งทนดูดีกว่าจะได้ไม่ต้องมานั่งกระสับกระส่าย

 
แต่ภาพที่โอ้เห็นตอนนี้ทำให้ตะลึ่งจนพูดอะไรไม่ออก  ภาพที่เห็นค่อยๆชัดขึ้นจนโอ้ไม่อยากให้มันเป็นความจริง พิชซึ่งตอนนี้ตัวติดกับกำแพงลิฟต์และมีนายน์ที่ยืนประชิดและไซร์ที่ซอกคอพิชและยังมีมือที่ล้วงเข้าไปในเสื้อ 

 
“ตึก!!!”  โอ้เอากำมือกระแทกลิฟต์จนเกิดเสียงดัง

 
พิชเริ่มรู้สึกตัวหันไปมองตามเสียง  ภาพที่เห็นทำให้พิชเข่าอ่อน  โอ้ยืนมองเขาด้วยสายตาที่เรียกได้ว่าเป็นสายตาที่ผิดหวัง  ดวงตาของโอ้ตอนนี้คลอไปด้วยน้ำตา  พิชไม่เคยเห็นโอ้ในสภาพนี้มาก่อน   


โอ้ไม่สามารถทนดูเหตุการณ์ต่อไปได้จึงหันหลังวิ่งกลับเข้าห้องทันที  เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะยืนไม่ไหวและไม่สามารถบังคับน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลต่อหน้าพิชได้   

 
“โอ้เดี๋ยวก่อน!!!!!”  ..................