ชีวิตที่ต่างโลกก็เรื่อยๆนะคะ

หญิงสาวตื่นขึ้นมาในสถานณ์ที่แปลกตาและไม่คุ้นเคย ที่นี่ขาวโพลนไปหมดมองไม่เห็นอะไรเลย 

‘ที่ไหนกันเนี่ย’เอวาคิดในใจ แต่อยู่ๆก็ มีเสียงแหบพร่าของชายชราดังขึ้นมาข้างหลัง ฟังจากเสียงดูอารมณ์ดีไม่น้อย เขาเเต่งกายด้วยชุดนอนสีขาวลายเป็ดน่ารัก?

  “ไง ยัยหนู ≈”
        “สวัสดีค่ะ"ด้วยความที่เราเป็นเด็กดีมีมารยาทจึงทักทายกลับไป

  “ข้าคือพระเจ้าน่ะ”

  "ออ…..ค่ะ”ห๊ะ…..อะไรของตาแก่ชุดนอนลายเป็ดนี่กัน เดี๋ยวก่อนเขาอาจจะพูดจริงก็ได้! ขอทบทวนความทรงจำแปป จำได้ว่าเมื่อคืนเราออกจากคอนโดเพื่อเดินไปซื้อปลาร้ามาทำส้มตำระหว่างเดินไปบนทางเท้าข้างถนน จู่ๆใต้เท้าของเราก็ปรากฏหลุมดำขนาดความกว้างประมาน60ซม.ที่สาวน้อยร่างเล็กส่วนสูงไม่เกิน160ซม.ล่วงลงไปได้ง่ายๆ จำได้ว่าล่วงอยู่เเบบนั้นนานนับชั่วโมงได้

“ฉันคงทะลุโลกผ่านหลุมดำสู่อวกาศ จนขาดอากาศหายใจตายสินะ”เสียดายจังในอวกาศสวยมาก ฉันยังมองความสวยงามนั้นได้ไม่ถึง5นาทีเลย

“ฮ่าๆถูกต้องแล้วยัยหนูแต่ไม่ต้องเสียดายไปหรอกข้ามีโลกใหม่ที่มีสถานที่สวยงามเและเรื่องราวสุดพิสดารเอ้ยอัศจรรย์เต็มไปหมด โลกใบนั้นชื่อว่าไกอา"

“น่าตื้นเต้นจังเลยค่ะ”อ่านใจได้ด้วยแหะ แต่ฉันได้ยินนะไอคำว่าพิศดารนั่นน่ะ

“แค่อ่านใจยังเล็กน้อยหน่ายัยหนูพลังของฉันมากมายจนเธอจินตนาการไม่ถึงเลยหล่ะ"พอพูดจบคุณพระเจ้าก็กอดอกด้วยความมั่นใจ

“-_–”…..….ค่ะ 

"เอาหล่ะๆ ฉันจะตอบคำถามทุกอย่างที่เธอคงจะสงสัย 1 ฉันเป็นคนสร้างหลุมดำนั่นเองเเหละ

“ข้อนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ค่ะ”

“2 เหตุผลที่ข้าจะส่งเจ้าไปต่างโลกก็คือ! คือ! คือ! เพราะข้าเบื่อน่ะ ก็เลยจะส่งเจ้าไปทำภารกิจ ภารกิจนั้นก็คือ! คือ! คือ! การตามหา….”

‘ดูทรงละน่าจะเบื่อจริงๆแหละค่ะ' พระเจ้านี่ก็มีโกาสเป็นบ้าได้สินะ 

"ตามหาอะไรหรอคะ"

จู่ๆพระเจ้าในชุดนอสีขาวนลายเป็ดก็ได้แสดงสีหน้าจริงจัง เเววตาของเขายามนี้ดูเศร้าสร้อย คงจะเป็นสิ่งที่สำคัญมากสินะ

“ไม่ต้องเสร้าไปค่ะ เพื่อตอบแทนคุณพระเจ้าที่ดึงหนูออกมาจากโลกเส็งเคร็งนั่น สิ่งนั้นคงสำคัญมากสินะคะ ไม่ว่าลำบากเเค่ไหนหนูจะไปตามหามาให้ได้ค่ะ!”

“กางเกงในน่ะ”

“……..”อ้อ คงจะเป็นชื่อของสัตว์เลี้ยงที่ซนมากๆจนลงไปเที่ยวที่โลกไกอามื่อกี้ได้ยินไม่ค่อยชัด ชื่อคาเกไนท์ ใช่ไหมนะ

“กาง-เกง-ใน คาเกไนท์อะไรของเจ้า เจ้าต้องไปตามหากาง-เกง-ในที่ข้าทำหล่นลงไปน่ะ เป็นกาง-เกง-ในตัวโปรดที่ข้ารักมากที่สุด ตอนที่ข้าใส่เเล้วข้ารู้สึกสบายมาก ไม่ว่าข้าจะนั่งที่ไหน ท่าอะไรก็ไม่ปวดตูดเลยซักนิด มันมีชื่อด้วยนะชื่อว่าดรักกี้ เจ้าดรักกี้อยู่กับข้ามาตั้งเเต่ช่วงที่ข้าพึ่งเริ่มสร้างเอกภพ เจ้ารู้ไหมว่าวัสดุที่นำมาสร้างเจ้าดรักกี้ เป็นของคุณภาพดีที่สุดในเอกภพ……. บลาๆๆๆ”

‘นี่ฉันต้องมานั่งฟังพระเจ้าสาธยายเกี่ยวกับกางเกงในหรอ’

“เเล้วหนูจะรู้ได้ไงว่ากางเกงในตัวไหนคือดริกกี้”

“ดรักกี้ต่างหาก! เฮออ ถ้าเจอเดี๋ยวเจ้าก็รู้เองเเหละ”

“เอาหล่ะ ใกล้ได้เวลาเเล้ว ข้าจะให้พรวิเศษแก่เจ้า3ข้อ บอกมาว่าต้องการอะไร”

พรวิเศษงั้นหรอ เราไม่ใช่พวกโลภมากด้วยสิ ไม่รู้จะขออะไรเลยแหะ

“งั้นขอเป็นพรที่สามารถทำให้หนูมีชีวิตรอดปลอดภัย ไม่ตายง่ายๆก็พอ ออเเล้วก็พลังในการตามหากางเกงที่ชื่อว่าดรักกี้ด้วยค่ะ”

“เจ้านี่หวังน้อยจริงๆเฮออ เอาหล่ะได้เวาส่งเจ้าไปทำภารกิจที่แสนยิ่งใหญแล้ว”

จู่วิสัยทัศน์รอบข้างก็มีประตูปรากฏขึ้นมากมายนับล้านๆบาน บานไกลๆนั้นคล้ายๆประตูของโดราเอม่อนเลยเเหะ คุณพระเจ้าเดินไปเปิดประตูบานหนึ่งรูปร่างแฟนตาซีสุดๆ เป็นประตูบานใหญ่ยักษ์ที่แกะสลักประณีตสวยงาม

“เดินมาที่หน้าประตูสิ”

เอวาเดินไปยังจุดหมายที่เขาบอก ภายในประตูเธอไม่เห็นอะไรเลยนอกจากสีดำ พระเจ้าเดินไปข้างล่างของหญิงสาวจากนั้นก็…..

//ผลั๊ก//

ฝ่าเท้าของท่านเทพสูงสุดได้ประทับไปที่หลังของเอวาจนเกิดเสียงดัง ร่างของเธอถูกถีบเข้าไปในความมืด และทันใดนั้นก็ร่วง ใช่ ร่วงอีกเเล้ว

“เวลาในการภารกิจคือไม่จำกัดนะยัยหนู หวังว่าจะสนุกกับโลกใบนี้นะวะฮ่าๆๆ”

ความคิดสุดท้ายของเอวาก่อนที่สติจะดับวูบไป  

‘เป็นเกลียดจริงๆเลยค่ะที่ถูกพระเจ้าถี…..ไม่สิประทับตราที่หลัง อูยเจ็บชะมัด'

“อืม….."หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย ฮาวว เธอลุกขึ้น นั่งพร้อมกับสำรวจทิวทัศน์รอบกาย ภาพตรงหน้าทำให้เธอต้องอ้าปากค้าง ต้นไม้ ดอกไม้หลากหลายสีสัน ทุ้งหญ้ากว้างใหญ่มีสีเขียวขจี สัตว์ป่าน้อยใหญ่ที่ไม่เคยเห็นวิ่งเล่นกันให้ควัก บ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ ไหนจะดวงจันทร์ดวงโคตรใหญ่บนหัวเธออีก ตอนนี้เอวากำลังอยู่บนเนินเขาซักที่ทำให้เธอเห็นวิวได้อย่างชัดเจน 

“ฮ่าๆๆ ในที่สุดเอวาผู้นี้ก็มาเยือนเเล้ว เอาล่ะเจ้าดรักกี้ไม่ว่าแกจะซ่อนอยู่ที่ไหนฉันจะหาให้เจอเอง!”ร่างบางกล่าวพร้อมกับยกกำปั้นขึ้นฟ้า