ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : อะโดนิส
วันรุ่งขึ้น บรรยากาศในโรงเรียนค่อนข้างจะอึมครึม เพราะว่าฝนตกเกือบทั้งวัน และทำให้ผู้ที่เกลียดความเปียกเฉอะแฉะ ความหนาวและโคลนอย่างอัลเซก้า อารมณ์หงุดหงิดพอๆกับเมื่อวาน บวกกับเจออาจารย์ฮิลลารี่ผู้เข้มงวดสอนวิชาเศษฐศาสตร์ที่เกลียดเข้ากระดูกดำ 3 ชั่วโมงติดต่อกัน ยิ่งทำให้พลุ่งพล่านมากขึ้น
จนแล้วจนรอดมิเชลก็ยังไม่ได้รับคำอธิบายใดๆทั้งสิ้นเกี่ยวกับพลังลึกลับที่เธอเจอเมื่อคืน
จนเวลาผ่านไป 1 วัน
เทเรซาสะกิดอัลเซก้าแล้วกระซิบ \"อัล เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า\"
เธอหันมามองด้วยความงงงวย\"ฉันลืมอะไรเหรอ\" แต่เมื่อเทเรซาพยักพเยิดมาที่มิเชลเธอก็เข้าใจ
\"ฉันขอโทษนะมิเชล ที่ลืมเธอไปเลย เธอคงจะสงสัยล่ะสิว่าทำไมไอ้ถั่วเน่านั่นลอยออกจากห้องไปได้ เธอไม่ต้องตกใจหรอก ก็ตอนเด็กๆฉันเคยฝึกวิชาพลังจิตมานิดหน่อยน่ะ\" เธอยิ้มให้
และนั่นคือจุดเริ่มต้นแห่งความประหลาดปนพิลึกของโรงเรียนฟิลคอร์
*****************************************************************************************
ที่โรงเรียนนี้มีอาจารย์อยู่มากมายหลายคน มีทั้งสอนน่าเบื่อและสนุกแตกต่างกันไป แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง ก็ไม่เลวร้ายเท่า อะโดนิส
เขาเป็นครูสอนวิชาการป้องกันตัวที่มีชั่วโมงเรียนมากที่สุดใน 1 สัปดาห์ เขาไม่ใช่ให้เตะต่อยธรรมดาแต่ถึงกับใช้ดาบฟันกัน แต่ยังดีที่เวลาฝึกให้ใช้ดาบปลอม ไม่อย่างนั้นมีสิทธิถึงตายได้
อัลเซก้าบอกว่าโรงเรียนให้ฝึกอย่างนี้มาตั้งแต่ปี 1 แล้ว และบอกอีกด้วยว่า ดอริกได้คะแนนสูงสุดในชั้น!
แต่พอได้เห็นฝีมือของเขาก็หายสงสัย เขาดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ที่ชำนาญการใช้ดาบ เพราะว่าลีลาพริ้วชนิดที่พระเอกหนัง ฮอลีวูด ไม่มีทางสู้ได้เลย
ส่วนความเลวของอาจารย์ก็...เข้าขั้นยอดเยี่ยมไม่เป็น 2 รองใคร ในตอนแรกเธอก็ทำใจว่าเธอเพิ่งจะเข้า ย่อมทำไม่ได้เป็นธรรมดา ว่านิดว่าหน่อยเอาไปปรับปรุงได้ แต่หลังๆเข้าขั้นรุนแรง
\"ยกแขนขึ้นอีก เธอจะฟันคอเขาหรือจะจิ้มสะดือกันแน่\"
\"ฟันน่ะให้มีแรงหน่อย เธอกินอะไรเป็นอาหาร เศษขยะหรือไง ถึงมีแรงแค่เนี้ย\"
\"สมองน่ะมีหรือเปล่า คิดหน่อยสิว่าถ้าศัตรูมาแบบนี้ เธอจะยืนอยู่เฉยๆหรือว่าจะขยับ\"
\"ทำไมขาซ้ายไม่ทำงานล่ะ เป็นง่อยหรือไง\"
และอีกมากมายนับร้อยนับพัน
\"ม้นจะจองล้างจองผลาญไปถึงไหนกัน ฉันไม่เห็นว่ามันทำไปแล้วอะไรจะดีขึ้น\" มิเชลบ่นหลังจากโดนด่าหูชามานั่งกินข้าว
อัลเซก้าถอนหายใจ\"เขาว่ากันว่า อะโดนิสเป็นโรคเกลียดเด็กใหม่\"
\"เกลียดเด็กใหม่เนี่ยนะ คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง มันท่าจะเป็นโรคประสาท\"
\"ไม่ว่าจะเป็นหรือไม่เป็น ฉันรู้แต่ว่าถ้าเธอไปทำอะไรไม่พอใจเขา อาจจะมีผลต่อคะแนนเธอก็ได้\"
\"จะมีหรือไม่มีฉันก็ไม่สนทั้งนั้น ถ้ามันอยากลองดีกับฉัน ฉันก็จะเล่นดูสักตั้ง\" สิ้นเสียงมิเชลก็ออกจะห้องไปโดยที่เพื่อนๆไม่รู้อีกเลยว่าเธอไปทำอะไร
จนแล้วจนรอดมิเชลก็ยังไม่ได้รับคำอธิบายใดๆทั้งสิ้นเกี่ยวกับพลังลึกลับที่เธอเจอเมื่อคืน
จนเวลาผ่านไป 1 วัน
เทเรซาสะกิดอัลเซก้าแล้วกระซิบ \"อัล เธอลืมอะไรไปหรือเปล่า\"
เธอหันมามองด้วยความงงงวย\"ฉันลืมอะไรเหรอ\" แต่เมื่อเทเรซาพยักพเยิดมาที่มิเชลเธอก็เข้าใจ
\"ฉันขอโทษนะมิเชล ที่ลืมเธอไปเลย เธอคงจะสงสัยล่ะสิว่าทำไมไอ้ถั่วเน่านั่นลอยออกจากห้องไปได้ เธอไม่ต้องตกใจหรอก ก็ตอนเด็กๆฉันเคยฝึกวิชาพลังจิตมานิดหน่อยน่ะ\" เธอยิ้มให้
และนั่นคือจุดเริ่มต้นแห่งความประหลาดปนพิลึกของโรงเรียนฟิลคอร์
*****************************************************************************************
ที่โรงเรียนนี้มีอาจารย์อยู่มากมายหลายคน มีทั้งสอนน่าเบื่อและสนุกแตกต่างกันไป แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไง ก็ไม่เลวร้ายเท่า อะโดนิส
เขาเป็นครูสอนวิชาการป้องกันตัวที่มีชั่วโมงเรียนมากที่สุดใน 1 สัปดาห์ เขาไม่ใช่ให้เตะต่อยธรรมดาแต่ถึงกับใช้ดาบฟันกัน แต่ยังดีที่เวลาฝึกให้ใช้ดาบปลอม ไม่อย่างนั้นมีสิทธิถึงตายได้
อัลเซก้าบอกว่าโรงเรียนให้ฝึกอย่างนี้มาตั้งแต่ปี 1 แล้ว และบอกอีกด้วยว่า ดอริกได้คะแนนสูงสุดในชั้น!
แต่พอได้เห็นฝีมือของเขาก็หายสงสัย เขาดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ที่ชำนาญการใช้ดาบ เพราะว่าลีลาพริ้วชนิดที่พระเอกหนัง ฮอลีวูด ไม่มีทางสู้ได้เลย
ส่วนความเลวของอาจารย์ก็...เข้าขั้นยอดเยี่ยมไม่เป็น 2 รองใคร ในตอนแรกเธอก็ทำใจว่าเธอเพิ่งจะเข้า ย่อมทำไม่ได้เป็นธรรมดา ว่านิดว่าหน่อยเอาไปปรับปรุงได้ แต่หลังๆเข้าขั้นรุนแรง
\"ยกแขนขึ้นอีก เธอจะฟันคอเขาหรือจะจิ้มสะดือกันแน่\"
\"ฟันน่ะให้มีแรงหน่อย เธอกินอะไรเป็นอาหาร เศษขยะหรือไง ถึงมีแรงแค่เนี้ย\"
\"สมองน่ะมีหรือเปล่า คิดหน่อยสิว่าถ้าศัตรูมาแบบนี้ เธอจะยืนอยู่เฉยๆหรือว่าจะขยับ\"
\"ทำไมขาซ้ายไม่ทำงานล่ะ เป็นง่อยหรือไง\"
และอีกมากมายนับร้อยนับพัน
\"ม้นจะจองล้างจองผลาญไปถึงไหนกัน ฉันไม่เห็นว่ามันทำไปแล้วอะไรจะดีขึ้น\" มิเชลบ่นหลังจากโดนด่าหูชามานั่งกินข้าว
อัลเซก้าถอนหายใจ\"เขาว่ากันว่า อะโดนิสเป็นโรคเกลียดเด็กใหม่\"
\"เกลียดเด็กใหม่เนี่ยนะ คิดอะไรไม่เข้าเรื่อง มันท่าจะเป็นโรคประสาท\"
\"ไม่ว่าจะเป็นหรือไม่เป็น ฉันรู้แต่ว่าถ้าเธอไปทำอะไรไม่พอใจเขา อาจจะมีผลต่อคะแนนเธอก็ได้\"
\"จะมีหรือไม่มีฉันก็ไม่สนทั้งนั้น ถ้ามันอยากลองดีกับฉัน ฉันก็จะเล่นดูสักตั้ง\" สิ้นเสียงมิเชลก็ออกจะห้องไปโดยที่เพื่อนๆไม่รู้อีกเลยว่าเธอไปทำอะไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น