Fillcor deadschool

ลำดับตอนที่ #4 : เพื่อน

มีผู้ชาย2และผู้หญิงอีก2คนกำลังง่วนอยู่กับการจัดเสื้อผ้าและคุยกันเสียงดังจนไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนเข้ามาในห้อง     มิเชลปิดประตูเบาๆและเดินไปที่เตียงที่เหลือเตียงสุดท้ายแล้วนั่งลง



ห้องนี้เป็นห้องที่ไม่ใหญ่นักแต่อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน     มีเตียงเดี่ยว 5 เตียง     และมีตู้เสื้อผ้า 5 ตู้มีห้องน้ำในตัว



ผู้ชายคนที่ตัวโตที่สุดหันมามองเธอ     เขาเป็นคนที่มีมัดกล้ามพอสมควร     นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมีแววร่าเริงอยู่เสมอ      ผมสีน้ำตาลตัดทรงที่ทำให้ดูเท่    ผิวขาวอมชมพู     คิ้วได้รูป   จมูกโด่ง  รวมๆแล้วเป็นคนที่มีเสน่ห์ทีเดียว     เขาสกิดผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆเขา     กระซิบอะไรบางอย่าง     เธอหันมามองมิเชลด้วย



เธอดูสวยน่ารักอย่างที่ผู้หญิงที่เพิ่งจะแตกเนื้อสาวเป็น     ตาสีฟ้าใสกลมโต    ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสลวย    รูปร่างสูงโปร่งบอบบาง     ผิวขาวใสผุดผ่อง      เธอกระซิบกับผู้ชายอีกคนที่กระพริบตาปริบๆแล้วหันมามองมิเชลอีกคน



เขาเป็นผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าคนแรกประมาณ 10 เซนติเมตร     ผมสีดำขลับหยักศก    ตาสีน้ำตาลเข้มดูขี้เล่นและฉลาด    เขาออกอาการมากกว่าคนอื่นเมื่อเห็นมิเชล



“อัลเซก้า”  เขาเรียกผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่ก้มหน้าเก็บของอยู่



“มีอะไรเหรอ”  เธอถามอย่างแปลกใจแล้วหันมาทางมิเชล     มิเชลจำเธอได้ทันที   เธอคือคนที่มีเรื่องที่ห้องเมื่อกี้



ผู้ที่เพื่อนเรียกว่าอัลเซก้ายิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร  “สวัสดีฉันชื่อ   อัลเซก้า   เดกาเตส”



“เทเรซา   ลอร์น” ผู้หญิงอีกคนพูด



“ดอริก   เซอร์ไค   เรย์”  ผู้ชายตัวใหญ่แนะนำ



“โทมัส    สคาล์เบอเนต”  ผู้ชายผมดำพูดเสียงดัง   “แล้วเธอล่ะชื่ออะไร”



“มิเชล   ดอร์น”  เธอพูดเบาๆพอได้ยิน    แล้วเริ่มจัดของเข้าที่บ้าง    โดยมีเพื่อนๆมองตามเงียบๆ     สักพักมีคนเปิดประตูเข้ามาเขาคือแขกที่ไม่มีใครเชิญและไม่คิดจะเชิญด้วย     ผู้ชายที่ทะเลาะกับอัลเซก้า



“นายมาทำไมที่นี่   รู้หรือเปล่าว่าไม่มีใครต้อนรับนาย”   อัลเซก้าเอ่ยขึ้นเรียบๆ    ทั้งๆที่ยังไม่ได้หันไปมอง     เขายิ้มกริ่ม





“นี่ขนาดไม่ได้มองเธอยังเดาถูก     หลงรักฉันหรือไง”   เขามองเธอด้วยสายตาชั่วร้าย



“สัตว์นรกยังไม่คิดจะชอบนายเลยอย่าหลงตัวเองให้มากนัก”  เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่ต่างจากเดิม      สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่กองเสื้อผ้าอย่างไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นมา  “ที่ฉันรู้ว่าเป็นนายมีเหตุผลอยู่2ประการคือ ไม่มีใครไม่มีมรรยาทมากพอที่จะเข้ามาโดยที่ไม่มีใครต้อนรับอย่างหน้าด้านๆเท่านาย   และทันทีที่นายเข้ามา   กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ก็เข้ามากับนายด้วย     ซึ่งก็มีอยู่คนเดียวเหมือนกันที่เรียกแมลงวันได้เยอะอย่างนี้      ลองคิดดูซะว่านายน่าขยะแขยงขนาดไหน     ฉันให้เวลานายคิดทั้งชาติ    และช่วยกรุณาออกไปคิดข้างนอกไกลๆด้วย     ฉันไม่อยากให้ห้องฉันมีมลพิษทางอากาศ”  พูดจบเขาก็ถูกแรงประหลาดดีดเขาออกไปจากห้องทันที



มิเชลหันไปมองสาวประหลาด     ด้วยความรู้สึกออกจะทึ่งๆ