Unknown In Magic World - ใครก็ไม่รู้ในโลกแห่งเวทมนต์ (REmastered)

 คอนเซ็ปต์ของเรื่องคือ นิยายแฟนตาซีแบบอินดี้ที่ชวนให้ปวดหัวกับความมึนของเรื่องที่มีการหักมุมแบบแปลกๆ รวมถึงการยัดข้อคิดที่แทบไม่จำเป็นเข้ามาในโลกที่ถูกสร้างขึ้นมาแบบมีหลักการที่คิดโดยไรต์เอง

เรื่องนี้จะไม่มีการออกทะเลใดๆทั้งสิ้น เพราะตอนนี้เราน่าจะอยู่แถบขอบๆทางช้างเผือกแล้ว

Vocabulary อ่านไม่อ่านก็ได้ เดียวก็มีอธิบายในเรื่องใหม่อยู่ดี

NOTE : ข้อมูลต่างๆเป็นข้อมูลเฉพาะของเรื่องนี้ หากคุณอ่านแล้วคิด "อุ้ย! มันเป็นหลักการจุงเบย" แล้วเอาไปปรับใช้กับนิยายคุณก็ไม่ว่า แต่ส่งลิงค์มาด้วย ตรูจะอ่าน และก็อย่าเอาไปแย้งกับนิยายชาวบ้านเขา หน้าจะแหกโดยไม่รู้ตัว เพราะผมถือว่านิยายของแต่ละคนคือโลกแต่ละใบที่ไม่เหมือนกัน

[ลมปราณ]

เป็นพลังที่เกิดขึ้นจากการมีชีวิต หรือก็คือเป็นพลังที่เกิดขึ้นจากพลังชีวิตซึ่งต่างจากเวทมนต์ที่มีต้นกำเนิดจากพลังวิญญาณ พลังลมปราณนั้น เป็นพลังที่ค่อยข้างมีวิธีการใช้สอยน้อยกว่าเวทมนต์พอสมควร เพราะว่ายึดหลัก เรียบง่ายแต่ทรงพลัง ตามประวัติศาสตร์ ปรากฎการใช้ลมปราณในการต่อสู้มากกว่าการใช้ในทางอื่นเป็นอย่างมาก เพราะลมปราณเป็นศาสตร์แห่งการฝืนธรรมชาติต่อต้านสวรรค์ ต่างจากเวทมนต์ที่เน้นการหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่งมากกว่า ลมปราณนั้นเกี่ยวข้องกับสภาพร่างกายอย่างยิ่งยวด ซึ่งขึ้นอยู่กับพลังลมปราณ เส้นชีพจรลมปราณ และความสมบูรณ์ของลมปราณ

พลังลมปราณนั้นจะบ่งบอกถึงระดับลมปราณของผู้นั้น

พลังลมปราณสามารถพัฒนาด้วย3วิธี 

1. การฝึกฝนและทำซ้ำ - เปรียบได้กับการที่น้ำไหลผ่านลำธาร ยิ่งไหลผ่านนานเท่าไหร่ แม่น้ำก็ยิ่งเปิดกว้างมากขึ้นเท่านั้น ซึ่งเป็นการ "กรุย" เส้นชีพจรลมปราณ เพื่อให้พลังลมปราณไหลเวียนได้สะดวกและรวดเร็วขึ้น

2. การเพิ่มพูนพลังชีวิต ตามที่กล่าวข้างต้น พลังลมปราณกำเนิดจากพลังชีวิต ดังนั้นการเพิ่มพลังชีวิตจะเป็นการส่งเสริมลมปราณไปในตัว

3. การเพิ่มพลังลมปราณโดยตรง แต่วิธีนี้อาจเป็นอันตรายได้หากพลังลมปราณที่เพิ่มขึ้นกับพลังชีวิตไม่สอดคล้องกัน

ทั้งนี้ พลังลมปราณตั้งอยู่ในหลักความสมดุลของพลังตามคำสอนของลัทธิเต๋า

[ลมปราณเทียม]

เนื่องจากเหล่าเทพไม่สามารถใช้ลมปราณ ซึ่งเป็นตัวแทนแห่งการขัดขืนฟ้าดินได้ จึงได้มีการคิดค้นลมปราณเทียมขึ้นมา

โดยใช้พลังเวทย์กลั่นออกมาเป็นลมปราณ ทั้งนี้ลมปราณที่ได้มาจะมีคุณภาพด้อยกว่าลมปราณแท้จริงและยังต้องใช้พลังเวทย์มากกว่าพลังลมปราณที่ได้พอสมควรด้วย

[พลังเวทมนต์]

แปป

[พลังจิต]

เป็นพลังที่เกิดจากเจตจำนงอันแน่วแน่ มีอำนาจควบคุมอนุภาคพลังธรรมชาติโดยรอบ พลังจิตนั้นเป็นพลังที่เกิดจากเจตจำนงของสิ่งมีชิวิตเท่านั้น

[Skill]

สกิล หรือทักษะ

ใช้เรียกชุดคำสั่งของการกระทำ อย่างเช่น สกิล[สายลมเทพสังหาร] ประกอบไปด้วย

การอวยพรของเทพสายลม(เวทย์) --> วายุคำราม(กระบวนท่าลมปราณ) --> เชือดเฉือนดั่งร้อยคมดาบ(กระบวนท่า)

โดยอาจมีการปรับเปลี่ยนไปตามบุคคล หากมีรูปแบบเฉพาะตัวก็จะถือได้ว่าเป็นปัจเจกวิชาของบุคคลนั้นๆ

และในการผสานเวทมนต์บางชนิดจะเกิดการสอดคล้องของพลังธรรมชาติกับพลังวิญญาณ ทำให้เกิดผลมากกว่าที่ควรเป็น ซึ่งเรียกว่า [คอมโบ(Combo)] ซึ่งสิ่งนี้ไม่ได้ปรากฏในลมปราณแต่อย่างใด

[การโจมตีระยะไกลของนักดาบ] - เจตจำนงแห่งดาบ

คิดค้นโดยปรมาจารย์ดาบท่านหนึ่ง

เป็นการรวมเจตจำนงที่จะฟาดฟันศัตรูให้รวมไว้ที่ใบดาบแล้วฟาดฟันออกมา ไม่จำเป็นต้องใช้พลังวิเศษเฉกเช่นกระบวนท่าลมปราณแต่อย่างใด ถึงกระนั้นก็สามารถสร้างผลลัพท์ที่น่าตื่นตระหนกออกมาได้

และท่านี้คาดว่าอาจมีตัวตนในประวัติศาสตร์โลกจริงๆก็เป็นได้ ถึงตอนนี้จะเป็นแค่ตำนานที่ยังพิสูจน์ไม่ได้ก็เถอะ

[ความหมายและความแตกต่างของมาร ปีศาจ และอสูรในแกรนด์]

มาร - One who stand against the god and belong to this world

 ผู้ที่นับได้ว่าเป็นมารคือผู้ที่ยืนหยัดต่อต้านพระเจ้าแท้จริง

ไม่เกี่ยวกับดีหรือชั่ว ไม่ว่าจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอ หากว่าไม่ได้ยืนอยู่บนฝั่งเดียวกับพระเจ้าแล้ว พวกเขาทุกคนล้วนเป็นมาร

 แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เป็นมารก็ไม่ได้หมายความว่าจะโดนรังเกียจ บลาๆๆ  พวกเขาก็ยังคงทำมาหากินเลี้ยงปากท้องในโลกแกรนด์ตามฉบับชาวบ้านชาวเมืองทั่วไป จนไม่รู้ว่าจะคิดค้นคำคำนี้มาเพื่อเปลืองสมองเล่นๆหรือยังไง?

ปีศาจ - The Wicked One

 คำว่าปีศาจนั้น มีไว้เพื่อเรียกเหล่าสิ่งมีชีวิตผู้ชั่วร้าย ซึ่งคนบนแกรนด์ไม่ได้เหมารวมว่าสิ่งที่แปลกประหลาดจากตนว่าปีศาจ แต่พวกเขาจะเรียกตามชื่อสายพันธ์ อย่างวัวรูปร่างมนุษย์มีเขาก็เรียกว่ามิโนทอร์ ปลาหมึกตัวใหญ่ๆก็เรียกคราเคน เป็นต้น ดังนั้นคุณๆทั้งหลายไม่ต้องมาดราม่าประมาณว่า "ปีศาจก็มีดีเลวไม่ต่างจากมนุษย์หรอก!" จ้าๆ เอาที่สบายใจเลย แต่ในแกรนด์ ถ้าไม่เลวจริงเขาไม่เรียกว่าปีศาจหรอก และนั่นก็หมายความว่า ถ้าเลวจริงๆ แม้แต่มนุษย์ก็ถูกเรียกว่าเป็นปีศาจได้

อสูร - The One who different and special

 เป็นปัจเจกชีวิต หรือก็คือสิ่งมีชีวิตที่มีเอกลักษณ์ของตัวเอง และมีเพียงตัวเดียว ซึ่งทำให้หลายๆคนขี้เกียจต้องมานั่งคิดชื่อเผ่าพันธ์ุ ถ้ามีลูกหลายมากกว่านี้ค่อยคิดละกัน ก่อนหน้านั้นก็ยัดมารวมๆไว้เผ่านี้ก่อน

[4ขอบเขตหลัก]

ตามที่ได้เคยกล่าวไว้ตั้งแต่แรก พลังธรรมชาติ คือพลังอันน่าอัศจรรย์ที่อยู่รอบๆตัวเรา พลังปราณ และพลังเวทมนต์นั้นก็ต่างเป็นพลังธรรมชาติ เพียงแต่พวกเราแบ่งแยกตามรูปแบบการใช้งานและการก่อกำเนิด

เวทมนต์นั้นเกิดจากการที่เราใช้พลังวิญญาณไปกระตุ้นอนุภาคเวทมนต์โดยรอบเพื่อก่อให้เกิดปฏิกิริยาต่างๆขึ้น

พลังปราณเกิดจากการแปรเปลี่ยนพลังชีวิตเป็นพลังวัตร หรือบำเพ็ญตบะอันแน่วแน่เพื่อก่อเกิดพลัง

ซึ่งทางเราได้จำกัดความของระดับการเข้าถึงพลังธรรมชาติไว้ 4 ขอบเขต

1. บัวใต้โคลนตม

 ไม่สามารถเข้าถึงพลังธรรมชาติได้ ไม่ว่าจะทำสิ่งใด พลังธรรมชาติล้วนไม่ตอบสนอง

เปรียบเสมือนบัวที่ไม่อาจสัมผัสแสงตะวันไปชั่วชีวิต

2. บัวใต้น้ำ

 พวกนี้จะสามารถใช้เวทมนต์ ปราณ และจิตได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำได้แค่ตามรูปแบบที่เคยกำหนดไว้ เพราะไม่สามารถสัมผัสพลังธรรมชาติที่แท้จริงได้

*เป็นส่วนที่มากที่สุด รวมทั้งสกายลิกส์ด้วย (เพราะมันไม่ได้ใช้การเชื่อมต่อพลังธรรมชาติโดยตรง เพียงแค่ใช้บทเวทย์ที่กำหนดไว้ในการร่าย)

เปรียบเสมือนบัวที่อยู่ใต้น้ำ แม้จะมองเห็นแสงสุริยัน แต่ก็ไม่อาจสัมผัส

3. บัวปริ่มน้ำ

 ผู้ที่อยู่ระดับนี้ได้นั้นต้องมีระดับจิตวิญญาณอันสูงส่ง ถึงอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องตัดรัก โลภ โกรธ หลงไปก็ได้ แต่จะต้องไม่ถูกอารมณ์แทรกแซงได้โดยง่าย โดยกลุ่มคนระดับนี้นั้น จะมีการรับรู้ถึงอนุภาคพลังโดยรอบ สามารถดึงพลังมาใช้ได้อย่างอิสระ การต่อสู้ของคนระดับนี้มักจะวัดที่ว่าใครควบคุมและเชื่อมต่อพลังได้ดีกว่า แต่ถึงจะใช้พลังได้อย่างอิสระและฟื้นพลังได้ไม่มีขีดจำกัด แต่ก็ยังคงมีความเหนื่อยล้าทางจิตใจอยู่ จึงไม่ถือกับไร้เทียมทานซะทีเดียว

(ในขณะนี้ผู้ที่เข้าถึงขอบเขตที่3นั้น สามารถนับได้ด้วยมือเดียว)

4. บัวเหนือน้ำ

 เชื่อมต่อกับพลังธรรมชาติโดยสมบูรณ์ เป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่ง

All is Edit by ไรต์ผู้หล่อเหลาหน้าตาดี

(ตามตรง ผมไม่มั่นใจว่าจะต้องเปลี่ยนนามแฝงหรืออะไรอีกรึเปล่า เลยได้แต่ใช้จุดเด่นของผมในการแทนตัวเอง หวังว่ารีดเดอร์จะเข้าใจในตัวผมนะ)