คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สมาชิกอีกสองคน
สมาิอีสอน
"ยินีเ่นัน" เอลเลนยื่นมือออไปับับลีแอน เธอเย่ามือเอลเลนเบา ๆ ่อนะ ี้ไปที่หนัสือ ศิลปะบรรสร้า
"ันทำเอ" เธอเอ่ยอย่าภูมิใ "ันอบศิลปะ และถ้าเาไม่ผิ เธอเอ็สนใใ่ไหม ?"
"ใ่ ันอบ และไม่ใ่แ่อบนะ ันรัมันเลยล่ะ !" เอลเลนระิบ้วยวามื่นเ้นราวับไ้เอาร์วินีอยู่รหน้า เธอืนหนัสือให้ลีแอน ่อนที่เสียออเ้าเรียนะัึ้น พวเธอมอหน้าัน และเอลเลน็หลุหัวเราะออมา เธอยัหาห้อเรียนไม่เอเลย
"เธออยู่ห้อไหนล่ะ - - อ้า เอทับหนึ่ ห้อเียวับันเลย ! แ่อันเอาอไปเ็บเี๋ยวเียวนะ ไม่นานหรอ" ลีแอนพูรัว ๆ ่อนะรีบ้ำไปยัทาเินและเลี้ยวหายไปที่มุมหนึ่ ไม่ี่อึใเธอ็ลับมาพร้อมับระเป๋าเป้เพียใบเียวและหนัสือ ศิลปะบรรสร้า เอลเลนเ้าใว่าเธอไม่้อาระอยู่ห่าามันสัวินาทีเียว หนัสือนั่นอาเป็นอรัอเธอเลย็ไ้
ทัู้่วิ่ห้อึ้นบันไไปั้นสอ ลีแอนนำเอลเลนไปหยุอยู่หน้าห้อเอทับหนึ่เมื่อพวเธอผลัประูเ้าไป ทั้ห้อทีู่เหมือนะเสียัอยู่่อนแล้ว็เียบลทันที
"สายห้านาที แ่นี่วันแร ไปหาที่นั่ะ" เอลเลนเห็นายวัยลานยืนมอมาที่พวเธอ เาเป็นนผอมและูแ่เรียน เอลเลนเห็นรั้แร็เาออว่าเา้อเป็นนเ้าระเบียบแน่ ๆ นาเส้นผมยัแนบิิับศีรษะทุเส้น ไม่มีเส้นไหน นออระออมาสันิ
เอลเลนและลีแอนเิน้มหน้าผ่าน่อว่าระหว่าโ๊ะเรียนไปนถึหลัห้อ มีอยู่สอโ๊ะที่ว่าิันพอี เอลเลนโล่ออยู่ในใ อย่าน้อยโ็ยัพอสสารเธอบ้า ที่ไม่แยเธอับเพื่อนใหม่ออาัน
"บอเป็นรั้ที่สอและะไม่บออี" ายนนั้นหันหลัไปทาระานำและหยิบอล์ึ้นมาหนึ่แท่ เาเียนไปที่ระาน้วยวามรวเร็วึ่โมโหว่า สวอริ โรเอมมิ่ รูประำั้น านั้น็หันมาหาเอลเลนและลีแอนที่นั่นิ่ ๆ ้วยสายาเยา ่อนที่เาะหยิบแปรลบระานึ้นมาและลบ้อวามนั้นทิ้ไป
สวอริ้าวมายืนหน้าห้อ เาประสานมือไว้้าหลั และวาสายาไปยัเ็นัเรียนทุน มีเพียศีรษะอเาเท่านั้นที่เลื่อนไหว เอลเลนิว่าเาำลัำรายละเอียอเ็แ่ละนไว้ และหามีใรทำอะไรผิพลา เา็ะเอ่ยื่อออมาไ้โยไม่้อถาม
"เอาล่ะ - -" สวอริเริ่มล่าว "เราะมาพูถึระเบียบอที่นี่่อ - -"
ลอั่วโมโฮมรูมอสวอรินั้น เอลเลนและเพื่อนร่วมั้นทุน ไม่มีใรยับไปไหนเลย สวอริพูถึระเบียบอโรเรียนเป็นเวลาหนึ่ั่วโมเ็มับอีนิหน่อย เอลเลนนับถือเาที่สามารถแแรายละเอียอที่มีเพียไม่ี่้อไ้รบั่วโมพอี เธอยืนึ้นยืเส้นสาย่อนะัวนลีแอนออไปาห้อ
"ไม่อยาเื่อเลยว่า สวอริะเ่มาในเรื่อสะิ ันเมื่อยั" ลีแอนปรารภึ้น เอลเลนหัวเราะให้ับำพูอเธอ ึ่มันเป็นวามิเห็นเียวัน
"บาที - - เาอาเป็นพ่อม" เอลเลนเสริม ่อนะรไปยัล๊อเอร์ เพื่อเ็บ้าวอที่ยัไม่ำเป็นลไปในนั้น ในระหว่าที่เธอับลีแอนยัหัวเราะเรื่อรูประำั้นอยู่ เาลีบ ๆ อใรบาน็ทาบมาทา้านหลั เอลเลนหันไปพบว่าสวอริำลั้อมอพวเธอ้วยสายาูหมิ่น เาเผยอริมฝีปาเล็น้อย
"บาที ถ้าพวเธอเลิระิบระาบันและหันมาสนใเรื่อเวลา - -" สวอริพูรัว ๆ เอลเลนับลีแอนแทบไม่หายใ "- - พวเธอ็อาะมาถึห้อเรียนทัน และไม่ทำให้เพื่อน ๆ ้อเสียเวลาไปถึสอนาที" พูบเา็เินอา ๆ เ้าไปยัห้อ ๆ หนึ่ เอลเลนับลีแอนถอนหายใพร้อมัน พวเธอรู้สึเหมือนลายามนร์สะไ้
"เฮ้ ! พวเธอสนใะเ้ามรมศิลปะไหม ?" นัเรียนายสอนวิ่ระหืระหอบรมายัเอลเลนและลีแอน นแรูะบึบึนและมีรูปร่าแบบนัีฬา ่าับอีนทีู่เรียบร้อยว่าอย่าเห็นไ้ั ภาพอาลีเมื่อสี่ปี่อน สะท้อนเ้ามาในหัวอเอลเลน เธอนึำัวเอในใ ่อนะนึึ้นไ้ว่า ทำไมนัเรียนายสอนนี้ถึรู้ว่าเธอ้อารเ้ามรมศิลปะ หรือว่านั่นะอาเป็นวามบัเอิอีรั้
"ันเห็นพู่ันในระเป๋าอเธอ" ายนแรพู เาอธิบายเมื่อเห็นเอลเลนับลีแอนมวิ้วและี้ไปยัพู่ัน้ามเล็ใน่อา่าย้านหน้าที่ิอยู่ับระเป๋าเป้อลีแอน เอลเลนเบิาโพล้วยวามื่นเ้น ให้ายสิ สวรร์ส่เธอมาให้ันแน่ ๆ ลีแอน เธอิ
"ันโนเอล วู้ นี่อ์" โนเอลแนะนำัวเอและเพื่อนให้เอลเลนับลีแอนฟั โนเอลนั้นมีนัยน์าสีน้ำาลเ้มับทรผมสีบลอน์ที่เอลเลนเรียว่าะลารอบ ูน่าันเสียยิ่ว่าเท่ แ่อ์นั้นมีผมำสนิททั้ศีรษะและนัยน์าสีเียวับลีแอน พวเาทั้สี่ทำวามรู้ัันอยู่รู่หนึ่ นเอลเลนเพิ่รู้ว่าโนเอลับอ์นั้นเรียนอยู่ห้อเียวับเธอ เพียแ่พวเานั่อยู่รลาห้อ และเธอ็ไม่ทันสัเเห็น เอลเลนโทษว่าเป็นวามผิอสวอริที่เาเหมือนมีพลับัับให้เ็ทุนมอมาที่เานเียว
"พี่ายอันเป็นหัวหน้ามรมเาอยู่ปีสุท้ายแล้วล่ะ เมื่อไปที่มรมแล้วันะแนะนำให้พวเธอรู้ั" อ์พูึ้น ในะที่พวเาทั้สี่เินลับห้อเรียน ลีแอนูเหมือนะสนใทุำพูอเา เธอแทบะหยิบสมุออมารายละเอียไว้เลยทีเียว
"ในมรมมีี่นล่ะ ?" เอลเลนถามึ้น
โนเอลามือออ เาไล่นิ้วนับไปทีละนิ้ว เอลเลนใเล็น้อยเมื่อเห็นว่าโนเอลนับไปนถึยี่สิบว่า ๆ แล้ว และมีทีท่าว่าะไม่หยุ
"- - สอนเท่านั้นล่ะ รวมพวเธอ้วย็เป็นสี่ ฮ่า ๆ !!" โนเอลหัวเราะลั่นให้ับมุลอัวเอ แ่ไม่มีใรร่วมวไปับเา ะมี็แ่ลีแอนที่หัวเราะเบา ๆ ในลำอ ัวเลนี้ทำให้เอลเลนใมาว่าเิม มันน้อยว่าที่เธอาาร์เอาไว้
"แ่อ์บอว่าพี่ายอเาเป็นหัวหน้ามรมไม่ใ่เหรอ ถ้าอย่านั้น็้อมีห้านน่ะสิ" ลีแอนทัท้วและเอลเลนพยัหน้าเห็น้วย เธอิว่าโนเอลอาลืมนับใรสันไป ทั้ที่็ไม่น่าะเป็นอย่านั้น
"ันอยู่มรมรับี้ - - วามริำลัะไปสมัร่าหา" โนเอลพูพลาหยิบพวุแรับี้ออมาาระเป๋าาเ เายื่นให้พวเอลเลนู เธอมอไปที่เาสลับับพวุแ เอลเลนพิาราโนเอลั้แ่หัวรเท้า ่อนะถามำถามโ่ ๆ ออไป
"เธอไม่ไ้อบฮิปฮอปใ่ไหม ?"
++++++++++++++++++++++++++++
อบุที่อ่านมาถึอนนี้ อบุริ ๆ
ความคิดเห็น