คลังเก็บของ AI____*

ลำดับตอนที่ #42 : Profile DONGHAE & MISO

LEE DONGHAE

ชื่อ-นามสกุล :: ลีดงแฮ

อายุ/วันเกิด :: 20 / 15 ตุลาคม

บุคคลิกรูปร่างท่าทาง :: สูง 175 หนัก 60 ชายหนุ่มผมสไลด์...สีดำที่ออกน้ำตาลอ่อน ที่ถูกตัดลงจนสั้น.. ดวงตาสีดำสนิทรูปร่างโครงหน้าเล็กเหมือนผู้หญิง ด้วยส่วนสูงที่ไม่มากนักจึงทำให้เขากลายเป็นคนที่ดูตัวเล็กในแก๊งค์ดาร์คซิครอส แต่ก็ยังไม่เล็กเท่าไรท่าเทียบกับยูบิน ดงแฮเป็นผู้ชายที่มีบุคคลิกที่เป็นสุภาพบุรุษที่ดูขี้เล่นมาก... เขาชอบยิ้ม นั้นเป็นส่วนสำคัญของ "Donghae's smile."

นิสัย :: ดงแฮเป็นเพื่อนคนสำคัญของยุนโฮ ที่ถูกพลัดพรากกันตั้งแต่เด็กๆ ดงแฮคือผู้ที่รู้เรื่องครอบครัวของยุนโฮทุกอย่าง... แต่ในเมื่อเขาเป็นเพื่อนสนิท ดงแฮจึงไม่เคยพูดออกไป นิสัยของดงแฮผู้ที่มีรอยยิ้มที่ดูสดใสนั้นไม่มีอะไรลึกลับมากมาย ดงแฮเป็นคนที่มีนิสัยจริงใจ เขาค่อนข้างขี้อายเวลาอยู่ในหมู่คนเยอะๆ และมักจะชอบแกล้งคนในแก๊งค์เป็นประจำกับจียงเสมอๆ แต่ทุกๆคนก็ไม่เคยโกรธเขาเพราะว่าดงแฮจะเป็นคนมอบรอยยิ้มและเป็นผู้ให้อยู่เสมอๆ ดงแฮผู้อ่อนโยนอยู่เสมอ ดงแฮผู้ที่ดูแล้วอาจจะอ่อนแอแต่เขานี้แหละคือคนที่เข้มแข็ง ไม่ได้ขาดอะไรในชีวิต เขารักคนที่ทำให้เขาสามารถยิ้มได้ ดงแฮที่ดูจริงจังแต่ก็เป็นดงแฮที่ดูน่ารัก

ปีที่เรียนและหอพัก :: เรียนปี6 หอพักชาย

สถานะ :: มนุษย์

อาวุธประจำตัว :: ดาบคู่

ชอบและเกลียด :: ดงแฮชอบเสียงเพลงเบาๆ เสียงเปียโนเบาๆ เกลียดเวลาที่เขาต้องทำให้คนอื่นเจ็บปวด เกลียดการเสแสร้ง

บทบาทในโรงเรียนโทซอง :: หนึ่งในแก๊งค์ดาร์คซิครอส (เพื่อนสนิทยุนโฮ) นักเรียนชั้นปี6 และหนึ่งในสมาชิกชมรมดนตรี

ประวัติตัวเอง ครอบครัว และความรัก:: ครอบครัวของดงแฮมีทั้งแม่และพี่ชาย ส่วนพ่อของเขาได้เสียชีวิตไปเพราะโรคมะเร็งเมื่อ2ปีก่อน ดงแฮเสียใจแต่เขาก็จะเข้มแข็ง... ถึงแม้จะไม่ได้พิเศษเหมือนใครคนอื่นในโรงเรียนแห่งนี้ เขาก็พยายามทำให้คนอื่นมีความสุขโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ความรักของดงแฮนั้น...ดงแฮอาจจะไม่เคยมีความรัก เพราะเขากลัวที่จะเสียใจ กลัวที่จะทำให้คนที่มารักเขาเจ็บปวด เขาจึงอ่อนโยนในเรื่องพวกนี้มากกว่าคนอื่น เขาชอบที่จะเป็นผู้ให้ มากกว่า ผู้รับ

ความสามารถพิเศษของดงแฮ :: เล่นเปียโน และรอยยิ้มที่ไม่มีใครสามารถลอกเลียนแบบได้

อื่นๆ :: -


ชื่อ-นามสกุล (ถ้ามีความหมายและมีภาษาอังกฤษและเกาหลีมาพร้อมด้วยจะดีมากๆ):: อึน มีโซ (แปลว่ารอยยิ้ม)

อายุ/วันเกิด  :: 18 ปี เกิดวันที่ 2 กุมภา ****

บุคคลิกรูปร่างท่าทาง :: บุคลิกเป็นคนที่เงียบๆ ไม่ค่อยจะพูดเท่าไหร่ ไม่ค่อยยิ้มด้วย จะประมาณว่าเย็นชา

นิสัย (ละเอียดเลยก็ดีนะ) :: เป็นคนที่เย็นชา เงียบๆ ไม่ค่อยยิ้มเหมือนชื่อของเธอ นับครั้งกว่าจะเห็นได้ ชื่อของเธอถูกแม่ของเธอที่ตอนนี้เสียไปแล้วตั้งขึ้นมา เพราะแม่ของเธอออยากให้เธอเป็นคนยิ้มเก่ง มีรอยยิ้มที่สวย ตอนเด็กๆเธอเองก็หวังอย่างนั้น แต่เมื่อพอแม่เธอเสียนี่แหละ เธอรู้สึกไม่อยากยิ้มเลย เธอเป็นที่น่ารังเกียจของผู้คน เพราะหลายคนหาว่าเธอหยิ่ง แต่เธอก็ไม่สนใจ เธอจึงไม่ค่อยจะมีเพื่อน แต่บางครั้ง เธอก็ดูอ่อนโยน จะยิ้มได้ในเมื่อเวลาอยู่คนชรา - - เธอเป็นคนนึงที่ชอบไปบ้านพักคนชรามากๆ ไปที่นั่น เธอจะรู้สึกว่าคนที่นั่นเหมือนแม่ของเธอ เธอเป็นคนที่จริงจังกับทุกเรื่อง แบบจริงจังมากเกินไป และซุ่มซ่ามมากๆด้วย เธอจึงถูกคนอื่นหัวเราะล้อเลียนบ่อยๆและเธอ ว่างๆก็จะยิงธนู และเป็นคนที่ยิงเก่งด้วย ยิงถูกประจำ และเป็นคนที่ยิงเก่งที่สุดในชมรม ก็รู้อยู่ ว่าเธอโดนคนอื่นเกลียดเข้าทั้งนั้น เมื่อเธอเก่งมากที่สุดเท่าไหร่ เธอจะโดนกลั่นแกล้ง รังแกมากเท่านั้น เหตุเพราะว่าเธอเป็นตัวที่ใครๆอิจฉา และเป็นคนที่มีความสามารถหลายเรื่อง ทำอาหาร การต่อสู้ และการเรียน ใครที่ไหนจะเทียบเธอไม่ได้เลย เธอจะเป็นคนดังแน่ ถ้าเธอไม่ถูกคนอื่นเกลียดเอา เป็นคนที่เฉียดคม รวดเร็ว ไว ไหวพริบ เป็นคนที่เข้มแข็งภายใน แต่ภายนอกดูอ่อนแอ เมื่อใครมาว่าเธอ เธอจะตอกกลับด้วยประโยคที่ทำให้คนอื่นเจ็บใจ อย่างเช่น เธอจะว่าว่า " ก่อนที่จะมาว่าใคร หัดดูตัวเองก่อนซะบ้างนะ ว่ามีสิทธิ์พอหรือเปล่า ที่จะมาว่าคนอื่น " เธอจตอกกลับประมาณนี้ ถึงจะเย็นชายังไง แต่ลึกๆเธอเป็นคนที่เข้มแข็งแบบหญิงสวยหวาน (เข้าใจม่ะ -*-) อยากมีเพื่อน อยากสนุกกับเพื่อนและทุกคน อยากเป็นมิตรกับทุกคน แต่ด้วยความเย็นชาในตัว เธอจึงคิดว่า คงเป็นไปไม่ได้ ที่ฉันจะมีเพื่อน ใครๆก็รังเกียจฉัน เธอโดดเดี่ยว เดียวดายมาตลอด ถึงจะอยู่กับคนข้างบ้าน แต่เธอก็ถูกสั่งเหมือนคนใช้ ! เหมือนทาสและเหมือนเด็กผู้หญิงโสโครกคนหนึ่ง ! ข้างบ้านนั้นพากันเกลียดเธอกันหมด และถ้าเธอโมโหหรือโกรธใครจริงๆ โดนแน่ๆ เธอจะใช้วิชาการต่อสู้ของเธอที่เป็นอยู่ เวลาเสียใจหรือหมดหวัง แบบหมดกำลังใจ เธอจะร้องไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่งคนเดียวในห้องมืดๆ แคบๆ และอีกอย่าง เธออยากได้รอยยิ้มที่ตั้งใจยิ้มมาเพื่อเธอ สิ่งนี้คือสิ่งเดียวที่ต้องการ ถึงจะเป็นคนเข้มแข็งภายใน แต่เธอก็อ่อนแอได้ในเวลาเดียวกัน เธอชอบคนอบอุ่นและคนที่มีรอยยิ้ม ใครที่มายิ้ม ทักเธอแบบเหมือนเพื่อนๆดีๆให้เธอ เธอจะนับว่าคนนั้นเป็นเพื่อนแท้ของเธอเลย และเพื่อนแท้คนนั้นเธอจะรักตลอดไป เพราะในใจลึกๆ เธออยากมีเพื่อนมากๆ 

ปีที่เรียนและหอพัก :: ปี 4 หอพักหญิง ถึงจะอยู่กับหญิงอื่น หญิงในนั้นก็เกลียดเธอหมด

สถานะ (มนุษย์ เอล์ฟ ทูต ฯลฯ ถ้าเป็นทูตใส่ธาตุมาด้วยนะค่ะ) :: มนุษย์

อาวุธประจำตัว :: ธนู

ชอบรักและเกลียด :: ชอบการยิงธนูและการต่อสู้ต่างๆ และชอบรอยยิ้มมากที่สุด รอยยิ้มที่ตั้งใจยิ้มมาเพื่อเธอ เป็นสิ่งที่เธอต้องการ เกลียดผู้ที่มาว่าเธอหรือคนในครอบครัวเธอ

ประวัติตัวละคร ครอบครัวและความรัก (ละเอียดเช่นกัน ไม่ต้องมากแต่พอให้รู้เรื่อง) :: ตอนนี้เธออาศัยอยู่กับคนใกล้บ้านที่สนิทกับแม่ของเธอมาก แม่ของเธอเสียชีวิตแล้ว เหตุเพราะผูกคอตาย ไม่มีใครรู้สาเหตุที่แม่ของเธอผูกคอตาย เธอจึงเสียใจมากๆ เธอคิดว่าแม่ของเธอคงไม่อยากอยู่กับเธอ จึงผูกคอตาย เธอจึงรู้สึกโกรธแม่ บวกกับความเสียใจที่แม่ทำแบบนี้ด้วย เธอจึงไม่คิดที่จะยิ้มตามที่แม่ของเธอหวังไว้ แต่ตอนนี้เธอก็กำลังมุ่งหาความจริง หาสาเหตุที่แม่ของเธอผูกคอตาย ส่วนพ่อของเธอเสียชีวิตตอนที่แม่ของเธอตั้งท้องพอดี เธอเป็นลูกคนเดียว เรื่องความรัก เธอไม่เคยคิดจะสนใจเรื่องนี้เลยสักนิด และเธอไม่ชอบผู้ชาย เพราะเธอคิดว่าผู้ชายไม่ซื่อสัตย์ ไม่จริงใจทุกคน 

บทบาทในโรงเรียนโทซอง (ใส่ชมรมด้วยน้า แต้ถ้าอยู่ปี1-2ก็ไม่ต้องใส่) :: นักเรียนชมรมยิงธนู

ความสามารถพิเศษ :: ยิงธนู , เทควันโด การต่อสู้ , การเรียนวิชาต่างๆ แต่ยิงธนูนี่ เธอเก่งสุดๆ

พล๊อตเรื่องสั้นๆที่อยากให้มีระหว่างคุณกับดงแฮ :: มีโซ เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยยิ้ม และในวันหนึ่ง เธอเจอดงแฮเข้า เธอก็คิดว่า ทุกๆคนเกลียดเธอหมด เธอจึงไม่สนใจดงแฮ แบบธรรมดา ปกติ แต่ทุกวันๆ ดงแฮยิ้มให้เธอมาตลอด เธอรู้สึกดีใจมากๆ ที่ได้รอยยิ้มที่ยิ้มมาให้เธอ แต่เธอก็ยังไม่แน่ใจว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ตั้งใจยิ้มมาเพื่อเธอหรือเปล่าและวันหนึ่ง เธอก็ถามดงแฮด้วยเสียงเย็นชาว่า " ที่ผ่านมา นายตั้งใจยิ้มให้ฉันหรือเปล่า... " เธอถามพร้อมก้มหน้า ตั้งใจรับฟังความจริง " แน่นอนสิ ทำไมการยิ้ม ต้องเสแสร้งด้วยล่ะ ยิ้มน่ะ เป็นสิ่งสำคัญมากๆ ลองคิดดูสิ ถ้าโลกนี้ไม่มีรอยยิ้ม โลกจะไม่มีชีวิตชีวา จะจืดชืด จะไม่สดใส และการยิ้มน่ะ เป็นสิ่งที่ดีนะ แล้วทำไมเธอถามอย่างนี้ล่ะ คิดว่าฉันเสแสร้งยิ้มให้เธองั้นหรอ แล้วทำไมต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย " ดงแฮตอบพร้อมถามเธอ " อืม...ก็ไม่มีอะไรหรอก " เธอตอบด้วยสีหน้าเย็นชา แต่หารู้หรือไม่ว่า ในใจเธอรู้สึกดีใจขนาดไหน เธออยากจะกระโดดดีใจ เพราะตอนนี้เธอได้รอยยิ้มที่จริงใจแล้ว และมันเป็นสิง่ที่ต้องการมานานด้วย และยังเป็นยิ้มที่น่ารักอีก เฮ่อ...ดงแฮคือคนที่สำคัญที่สุดเลย....( ไหวมั้ยอ่า อาย มินคิดไม่ออก ออกจะน้ำเน่าด้วย ว่าป่าว อายจะคิดเองก้อได้ >< )  

บทสำรอง :: ไม่อยากมีเลยอาย T^T อยากด๊องคนเดียวง่า =[]=;;; แต่ถ้าจำเป็นละก้อ นางเอกป๋าก้อได้ แต่ขอเปลี่ยนอิมเมจนะ แต่อยากได้ด๊องงง >[]<

ทำไมคุณถึงอยากคู่กับดงแฮ :: รัก หลง ปลื้มด๊องมากมาย ชอบที่เขาเป็นคนขี้เล่น ยิ้มสวยยย เฮ้ยๆ น่ารัก -*- และก้อหล่อด้วย >///< และชอบด๊อง เพราะรู้สึกว่าพอได้เห็นหน้าด๊อง รู้สึกอบอุ่นมากมาย ถึงจะไม่ใช่ด๊องตัวเป็นๆที่เห็น เราก้อรู้สึกว่าอบอุ่นมากๆ และด๊องเป็นคนเต้นเก่ง ด้วย ปลื้มด๊องมากมายเลยล่ะ !!!! >[]<''

บอกข้อดีและข้อเสียของดงแฮมากี่ข้อก็ได้ แต่ทำให้อายเห็นว่ารักดงแฮและเห็นด๊องจริง ::ข้อดีของด๊องคือ เป็นคนที่อบอุ่น ยิ้มแล้วดูสดใส เป็นยิ้มที่น่ารัก(มากๆๆๆๆๆๆๆ >///<)

รูปดงแฮ :: 







อิมเมจของคุณ (ให้เข้ากับนิสัย อย่าเอาอิมเมจจูนัลนะ) ::

 << รูปคู่ ก๊ากกกก 55+ >_,<





ยิ้มนิดๆ - -*






แถมรูปตอนเด็ก อิอิ ^^ วัยนี้แหระ ตอนที่แม่เสีย



และสำหรับนางเอกของดงแฮช่วยหารูปผีเสื้อสวยๆที่เข้ากับนิสัยและอิมเมจด้วยนะค่ะ ::

มินมั่นใจว่าเหมาะกับเธอมากๆๆๆ ><