ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ใบรายงานตัว
ใบรายงานตัว
ชื่อผู้สมัคร :: อายคะ ^ ^
ชื่อตัวละคร :: จางโซลเร~!!!
อิมเมจของคุณ :: ปาร์คโบรัมคะ
คำถาม (อีกแล้วคับท่าน)
1. อยากให้ตอบจบของคุณกับคู่คุณเป็นแบบไหน
:: เมื่อเจ้าตัวแสบยูชอนไม่ได้อยู่กับโซลเรแล้ว ห้องของเธอก็เรียบร้อยขึ้น เพราะมีเวลาได้จัดการกับของใช้ต่างๆ งานเธอก็สามารถทำได้มากขึ้น เงินก็มีเก็บมากขึ้น เพราะว่าเจ้ายูชอนไม่อยู่ เธอไม่จำเป็นต้องมานั่งๆนอนๆบ่นๆเถียงๆกับยูชอนแล้ว แต่มันไม่ใช่เรื่องดีเลยสำหรับโซลเร เพราะเสียงแสบๆมันหายไปแล้ว เธอเหงาอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังคงต้องทำงานต่อไป
แต่วันหนึ่ง ที่โซลเรไปทำงานที่ร้านกาแฟ... (แอบบอกว่า เป็นร้าน Starbuck) ซึ่งวันก็เป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง และอยู่ๆพนักงานในร้านกับลูกค้าต่างก็วิ่งเข้าไปกรูดูอะไรก็ไม่รู้อยู่ข้างนอกร้าน โซลเรก็เอะใจแต่ไม่ได้สงสัยอะไร และอยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งทั้งใส่หมวก ใส่แว่นกันแดดและผ้าพันคอเข้ามาในร้าน และเข้ามาสั่งเมนูที่โต๊ะ(ลองนึกภาพ โต๊ะที่อยู่ตรงที่สั่งอ่า)
".........."โซลเรวางเมนูไว้ข้างหน้าเขา ก่อนที่จะหลุดขำออกมานิดๆ เพราะว่าผ้าพันคอเขามันสีม่วง...ออกชมพูนิดๆ ทั้งๆที่เป็นผู้ชายแต่กลับใช้ผ้าพันคอสีม่วง??????
"ผมขอ....."
"คะ???"
"ผมขอการ์ตูนวาย คุ้กกี้ที่อยู่ในตู้เย็น น้ำอัดลมได้มั้ยครับ ^ ^"และทันใดนั้นโซลเรก็เอะใจขึ้นมาทันที ตานี่มาไม้ไหน - -* ในใจก็แอบคุ้นๆประโยคนี่
"เออคือว่า ร้านเรา"
"งั้นผมมาขอหัวใจคืนได้มั้ยครับ โซลเรนูน่า"และทันใดนั้นชายหนุ่มตรงหน้าก็ถอดแว่นถอดผ้าพันคอออก แววตาที่โซลเรคิดถึงมันปรากฏให้เห็น... นี่มันปาร์คยูชอน วงดงบังชินกิชัดๆ
"อ้าว คุณยูชอนดงบังชินกิ เป็นเกียรติมากเลยคะ >[]<!!! เดี๋ยวขอเวลาฉันไปเอากระดาษกับกล้องก่อนนะ"ด้วยความที่พยายามไม่รู้ไม่ชี้และงงงันในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอจึงพยายามหนีไปคิดและไหลลื่นไปเรื่อย
"นี่!! ยัยงกโซลเร จะให้เตือนความจำรึไงห๊ะ จำกันไม่ได้เลยรึไง"
[กึก......... ยัยงกโซลเร............. นี่มันที่จอมแสบยูชอนน้อยมันชอบพูดนี่หว่า - -*]
"ขอโทษนะคะ คุณคงจำผิดคนแล้วละ - -^^^"
"ยัยบ้าเอ้ย~!!! ใครกันที่สั่งฉันให้หยิบการ์ตูน ออกไปซื้อของ เช่าหนัง ล้างจาน กวาดบ้าน เก็บที่นอน ทำอาหาร ซักผ้า แล้วก็ใครกันที่ทำให้ฉันหลงรัก....ในตอนกลางคืนที่เขาอ่านหนังสือให้ฉันฟัง..........ใครกันที่ทำหน้าที่พี่สาวพาฉันไปสวนสนุกครั้งแรก........"คนตรงหน้าก้มหน้าลงเรื่อยๆ โซลเรก็เริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่คนตรงหน้าพูดขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ
"ฉันไม่รู้..."
"จำไม่ได้เลยรึไงกัน"แล้วเขาก็คว้าตัวยัยโซลเรเข้ามากอด แล้วก็มีเสียงสะอึกเล็กๆ
"โธ่เอ้ย!! ใครกันที่จะจำเด็กแสบจอมเผาที่ทำหนังสือการ์ตูนฉันหายไม่ได้น่ะ!!!!!"โซลเรตะโกนออกมา
"เธอ......แกล้งฉันนิ"
"เพิ่งรู้รึไง - -;"
"ยัยต๊องส์ ฉันต้องเครียดเพราะเธอนะ"
"จ๊าๆๆๆ เข้าใจแล้วเจ้าจอมเผา - -*"
"กรี้ด นั้นปาร์คยูชอนวงดงบังชินกิ!!!! กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
เมื่อคนคนเดียวหันมามองในร้าน และเจอกันยูชอนเข้า เธอคนนั้นก็กรี้ดและทุกคนก็รีบวิ่งกันเข้ามา โซลเรที่เห็นท่าไม่ดีก็เตรียมหยิบกระเป๋าของตัวเองไว้เรียบร้อย ยูชอนก็รีบเก็บของของตัวเอง แล้วก็พากันวิ่งออกไปทางหลังร้านอย่างรวดเร็ว
แต่นั้นไม่ทำให้สปิริตแฟนคลับหมด พวกเขายังวิ่งตามอยู่
"นี่ ฉันขออะไรเธออย่างสิโซลเร......."
"อะไรเล่า~!!! มาขออะไรตอนนี้ ฉันจะเอาตัวไม่รอดก็เพราะนาย"
"ขอฉันได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอนะ"
"ห๊ะ!! อะไรนะไม่ได้ยิน"
"ฟิ้ว~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~"
เพราะลมที่พัดแรงและกำลังที่เหนื่อยของโซลเรเธอจึงได้ยินไม่ค่อยชัด
"มานี่......."แล้วยูชอนก็ดึงเธอเข้าไปในตรอกหนึ่งอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่มีใครเห็น
"อะไรกันยูชอนปล่อยฉันนะ"
"งั้นก็ฟังฉันก่อนสิ"
"อ่า...ก็ได้ พูดมาสิ"
"ขอฉันได้ใช้ชีวิตไปพร้อมๆกับเธอได้มั้ย"
"นายไม่ได้จะขอฉันแต่งงานใช่มั้ยเนี่ย"
"ใช่ แต่ฉันแค่รักเธอ......"
"เออ ฉันก็รักนาย ถึงนายจะเป็นเด็กหรือเป็นผู้ใหญ่ หรือว่าฉันจะบ่นจะว่าจะดุจะด่านายไปหน่อย จะใช้นายมากเกินไป แต่เพราะ.......-/ / / / / / /- นายเป็นนาย...ฉันเลย....ฉัน............"
"พูดมากพี่สาวขี้งก!"
"เอ๊ะ!!! เลิกเรียกฉันแบบนั้นได......" ยูชอนจูบกับโซลเรอย่างไม่ลังเล... เธอคนนี้ดูแลเขา และทำให้เขาคิดอะไรหลายๆอย่างได้ เธอเติมสีสันและความสุขให้เขาทีละเล็กละน้อย ไม่เคยเสแสร้งไม่เคยโกหกและไม่เคยผิดสัญญา...
และนั้นทำให้ผมได้รักพี่สาว....รักเจ๊นะ โซลเร~~~!!!
....นั้นเป็น....ตอนจบแสนหวานปนฮา(เหรอ??) ของยัยโซลเรและเจ้าจอมเผายูชอน!!!~
2. สถานที่ที่จะเลือกให้จบ (พร้อมกับนำรูปสถานที่ที่อยากให้จบลงตรงนั้นมาด้วยนะ)
:: เป็นร้านกาแฟกับย่านเมียงดงที่มีตรอกเล็กๆ ตรอกนั้นหารูปยากมากมาย ดังนั้นต้องหาตรอกในย่านเอาเองนะคะ TT______________TT
3. อย่าลืมเม้นท์+โหวตด้วยนะค่ะ
:: ติดแล้ว อายจะทำตามที่บอกนะคะ สัญญาคือสัญญา ^ ^~!!!
ชื่อผู้สมัคร :: อายคะ ^ ^
ชื่อตัวละคร :: จางโซลเร~!!!
อิมเมจของคุณ :: ปาร์คโบรัมคะ
คำถาม (อีกแล้วคับท่าน)
1. อยากให้ตอบจบของคุณกับคู่คุณเป็นแบบไหน
:: เมื่อเจ้าตัวแสบยูชอนไม่ได้อยู่กับโซลเรแล้ว ห้องของเธอก็เรียบร้อยขึ้น เพราะมีเวลาได้จัดการกับของใช้ต่างๆ งานเธอก็สามารถทำได้มากขึ้น เงินก็มีเก็บมากขึ้น เพราะว่าเจ้ายูชอนไม่อยู่ เธอไม่จำเป็นต้องมานั่งๆนอนๆบ่นๆเถียงๆกับยูชอนแล้ว แต่มันไม่ใช่เรื่องดีเลยสำหรับโซลเร เพราะเสียงแสบๆมันหายไปแล้ว เธอเหงาอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยังคงต้องทำงานต่อไป
แต่วันหนึ่ง ที่โซลเรไปทำงานที่ร้านกาแฟ... (แอบบอกว่า เป็นร้าน Starbuck) ซึ่งวันก็เป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง และอยู่ๆพนักงานในร้านกับลูกค้าต่างก็วิ่งเข้าไปกรูดูอะไรก็ไม่รู้อยู่ข้างนอกร้าน โซลเรก็เอะใจแต่ไม่ได้สงสัยอะไร และอยู่ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งทั้งใส่หมวก ใส่แว่นกันแดดและผ้าพันคอเข้ามาในร้าน และเข้ามาสั่งเมนูที่โต๊ะ(ลองนึกภาพ โต๊ะที่อยู่ตรงที่สั่งอ่า)
".........."โซลเรวางเมนูไว้ข้างหน้าเขา ก่อนที่จะหลุดขำออกมานิดๆ เพราะว่าผ้าพันคอเขามันสีม่วง...ออกชมพูนิดๆ ทั้งๆที่เป็นผู้ชายแต่กลับใช้ผ้าพันคอสีม่วง??????
"ผมขอ....."
"คะ???"
"ผมขอการ์ตูนวาย คุ้กกี้ที่อยู่ในตู้เย็น น้ำอัดลมได้มั้ยครับ ^ ^"และทันใดนั้นโซลเรก็เอะใจขึ้นมาทันที ตานี่มาไม้ไหน - -* ในใจก็แอบคุ้นๆประโยคนี่
"เออคือว่า ร้านเรา"
"งั้นผมมาขอหัวใจคืนได้มั้ยครับ โซลเรนูน่า"และทันใดนั้นชายหนุ่มตรงหน้าก็ถอดแว่นถอดผ้าพันคอออก แววตาที่โซลเรคิดถึงมันปรากฏให้เห็น... นี่มันปาร์คยูชอน วงดงบังชินกิชัดๆ
"อ้าว คุณยูชอนดงบังชินกิ เป็นเกียรติมากเลยคะ >[]<!!! เดี๋ยวขอเวลาฉันไปเอากระดาษกับกล้องก่อนนะ"ด้วยความที่พยายามไม่รู้ไม่ชี้และงงงันในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอจึงพยายามหนีไปคิดและไหลลื่นไปเรื่อย
"นี่!! ยัยงกโซลเร จะให้เตือนความจำรึไงห๊ะ จำกันไม่ได้เลยรึไง"
[กึก......... ยัยงกโซลเร............. นี่มันที่จอมแสบยูชอนน้อยมันชอบพูดนี่หว่า - -*]
"ขอโทษนะคะ คุณคงจำผิดคนแล้วละ - -^^^"
"ยัยบ้าเอ้ย~!!! ใครกันที่สั่งฉันให้หยิบการ์ตูน ออกไปซื้อของ เช่าหนัง ล้างจาน กวาดบ้าน เก็บที่นอน ทำอาหาร ซักผ้า แล้วก็ใครกันที่ทำให้ฉันหลงรัก....ในตอนกลางคืนที่เขาอ่านหนังสือให้ฉันฟัง..........ใครกันที่ทำหน้าที่พี่สาวพาฉันไปสวนสนุกครั้งแรก........"คนตรงหน้าก้มหน้าลงเรื่อยๆ โซลเรก็เริ่มเข้าใจถึงสิ่งที่คนตรงหน้าพูดขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ
"ฉันไม่รู้..."
"จำไม่ได้เลยรึไงกัน"แล้วเขาก็คว้าตัวยัยโซลเรเข้ามากอด แล้วก็มีเสียงสะอึกเล็กๆ
"โธ่เอ้ย!! ใครกันที่จะจำเด็กแสบจอมเผาที่ทำหนังสือการ์ตูนฉันหายไม่ได้น่ะ!!!!!"โซลเรตะโกนออกมา
"เธอ......แกล้งฉันนิ"
"เพิ่งรู้รึไง - -;"
"ยัยต๊องส์ ฉันต้องเครียดเพราะเธอนะ"
"จ๊าๆๆๆ เข้าใจแล้วเจ้าจอมเผา - -*"
"กรี้ด นั้นปาร์คยูชอนวงดงบังชินกิ!!!! กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
เมื่อคนคนเดียวหันมามองในร้าน และเจอกันยูชอนเข้า เธอคนนั้นก็กรี้ดและทุกคนก็รีบวิ่งกันเข้ามา โซลเรที่เห็นท่าไม่ดีก็เตรียมหยิบกระเป๋าของตัวเองไว้เรียบร้อย ยูชอนก็รีบเก็บของของตัวเอง แล้วก็พากันวิ่งออกไปทางหลังร้านอย่างรวดเร็ว
แต่นั้นไม่ทำให้สปิริตแฟนคลับหมด พวกเขายังวิ่งตามอยู่
"นี่ ฉันขออะไรเธออย่างสิโซลเร......."
"อะไรเล่า~!!! มาขออะไรตอนนี้ ฉันจะเอาตัวไม่รอดก็เพราะนาย"
"ขอฉันได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอนะ"
"ห๊ะ!! อะไรนะไม่ได้ยิน"
"ฟิ้ว~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~"
เพราะลมที่พัดแรงและกำลังที่เหนื่อยของโซลเรเธอจึงได้ยินไม่ค่อยชัด
"มานี่......."แล้วยูชอนก็ดึงเธอเข้าไปในตรอกหนึ่งอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่มีใครเห็น
"อะไรกันยูชอนปล่อยฉันนะ"
"งั้นก็ฟังฉันก่อนสิ"
"อ่า...ก็ได้ พูดมาสิ"
"ขอฉันได้ใช้ชีวิตไปพร้อมๆกับเธอได้มั้ย"
"นายไม่ได้จะขอฉันแต่งงานใช่มั้ยเนี่ย"
"ใช่ แต่ฉันแค่รักเธอ......"
"เออ ฉันก็รักนาย ถึงนายจะเป็นเด็กหรือเป็นผู้ใหญ่ หรือว่าฉันจะบ่นจะว่าจะดุจะด่านายไปหน่อย จะใช้นายมากเกินไป แต่เพราะ.......-/ / / / / / /- นายเป็นนาย...ฉันเลย....ฉัน............"
"พูดมากพี่สาวขี้งก!"
"เอ๊ะ!!! เลิกเรียกฉันแบบนั้นได......" ยูชอนจูบกับโซลเรอย่างไม่ลังเล... เธอคนนี้ดูแลเขา และทำให้เขาคิดอะไรหลายๆอย่างได้ เธอเติมสีสันและความสุขให้เขาทีละเล็กละน้อย ไม่เคยเสแสร้งไม่เคยโกหกและไม่เคยผิดสัญญา...
และนั้นทำให้ผมได้รักพี่สาว....รักเจ๊นะ โซลเร~~~!!!
....นั้นเป็น....ตอนจบแสนหวานปนฮา(เหรอ??) ของยัยโซลเรและเจ้าจอมเผายูชอน!!!~
2. สถานที่ที่จะเลือกให้จบ (พร้อมกับนำรูปสถานที่ที่อยากให้จบลงตรงนั้นมาด้วยนะ)
:: เป็นร้านกาแฟกับย่านเมียงดงที่มีตรอกเล็กๆ ตรอกนั้นหารูปยากมากมาย ดังนั้นต้องหาตรอกในย่านเอาเองนะคะ TT______________TT
3. อย่าลืมเม้นท์+โหวตด้วยนะค่ะ
:: ติดแล้ว อายจะทำตามที่บอกนะคะ สัญญาคือสัญญา ^ ^~!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น