เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4

พีรญานอนร้องไห้อยู่บ้านเตียง ไม่แม้จะลงไปข้างล่าง ปล่อยให้พี่น้องเขาออกไปหาอะไรกินตามสบาย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องมาทนอะไรแบบนี้ด้วย หรือเพราะว่าเธอไปหลอกลวงเขาก่อน ถึงต้องโดนแบบนี้

พีรญาควานหาโทรศัพท์ ก่อนจะกดโทรออกไปหาเพื่อนสาวที่สนิทที่สุด ไม่รู้เป็นอะไรทุกครั้งที่มีปัญญาเธอจะนึกถึงเพื่อนคนนี้เสมอ

"ฮัลโหล ขวัญ อยู่ไหนเหรอ" พีรญาส่งเสียงทันทีที่มีการกดรับ
"อยู่ชะอำ มาสัมมนา แล้วแพรวล่ะอยู่ไหน" รับขวัญฟังน้ำเสียงเพื่อนกู้ทันทีว่าต้องมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นแน่

"อยู่ชะอำเหมือนกัน ขวัญอยู่โรงแรมอะไร แพรวอยากไปหา" พีรญาอยากออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเพราะไม่อยากเห็นคนใจร้ายอีก

"อยู่ที่โรงแรม--- แพรวมาถูกมั้ย หรือจะให้ขวัญไปรับ"

"ไปถูก เดี๋ยวเจอกันนะขวัญ" ตอนนั่งรถมาพีรญาเห็นว่าโรงแรมนี้ตั้งอยู่ไม่ใกล้จากบ้านพักของเขาสักเท่าไหร่

พีรญาตัดสินใจเก็บเสื้อผ้า แล้วออกไปโบกร้านไปที่โรงแรมนั้นทันที ไม่มีอะไรจะต้องห่วงอีกแล้ว ในเมื่อเขาใจร้ายกับเธอก่อน เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องทนอยู่ให้เขาแกล้งอีก

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พีรญาก็มาถึงโรงแรมที่รับขวัญพักอยู่ รับขวัญลงมารับพีรญา ทั้งสองกอดกันกลม ด้วยความคิดถึง

"เป็นไงบ้างแพรวเราสองคนไม่ได้เจอกันตั้งแต่วันงานแต่ง" รับขวัญถามสารทุกข์สุกดิบเพื่อนตามารยาท

"ขวัญพาแพรวขึ้นไปบนห้องเถอะแพรวมีอะไรจะเล่าให้ฟังตั้งหลายอย่าง " พีรญาพูดจบ รับขวัญก็รีบพาขึ้นไปที่ห้องทันที เพราะอยากรู้ว่าเพื่อนมีปัญหาอะไร ถึงต้องมาหาเธอถึงที่นี่

"มีอะไรก็เล่ามาเลย " เมื่อถึงห้องรับขวัญก็พูดขึ้นมาด้วยความอยากรู้

"คือคุณก้องเขารู้เรื่องทั้งหมดแล้วขวัญ เขารู้ว่าแพรวหลอกเอาเงินเขา" รับขวัญตกใจมากเพราะนี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย

"คุณก้องเขาแกล้งแพรว เขาไม่ได้รักแพรวเหมือนเมื่อสามเดือนก่อนแล้วขวัญ" พีรญาเล่าความอึดอัดของตัวเองออกมาให้รับขวัญฟัง

"เขาแกล้งยังไง ขืนใจเหรอ" รับขวัญเห็นใจเพื่อนเพราะรู้ว่าพีรญาคงทุกข์ใจเป็นอย่างมาก

"เขาไม่ได้ขืนใจ แต่เขาแกล้ง ให้ ฉัน เอ่อ..... มีอารมณ์ แล้วก็เดินจากไป" พีรญาเล่าให้เพื่อนฟังอย่างกระดากปาก เพราะเรื่องแบบนี้ไม่มีใครเขากล้าพูดกัน แต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานทำให้เธอกล้าที่จะบอกเล่ามันออกไป


"แพรวเอ้ย ฉันสงสารแกจริงๆ ไม่ต้องมานั่งคิดมากหรอก คืนนี้เราไปคลายเครียดที่บราของล่างของโรงแรมดีกว่า" รับขวัญไม่ต้องการให้พีรญาคิดมาก เลยอยากจะให้ไปคลายเครียดก่อนจะกลับไปแก้ไขปัญหาที่ได้ก่อไว้

"มามะ แต่งตัว วันนี้เราสองคนจะสนุกสุดเหวี่ยงให้ลืมโลกกันไปเลย" รับขวัญจัดการเปิดตู้เสื้อผ้าออกมาแล้วเลือกชุดที่เตรียมมา




ก้องภพกลับมาที่บ้านก็แปลกใจที่ไม่เห็นพีรญา แถมเสื้อผ้าก็หายไปหมด เขากระวนกระวายเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าตัวเองแกล้งเธอแรงไปหรือป่าว ตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหน คำถามผุดขึ้นมาในหัวของก้องภพเต็มไปหมด


ก้องภพโทรเข้าเครื่องของพีรญาแต่ปรากฏว่าเธอปิดเครื่องยิ่งทำให้เขายิ่งหงุดหงิด โทรกลับไปที่บ้านก็ไม่มีใครรับ เขาโทรไปหาพี่สาวเธอ เธอก็ไม่อยู่ ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน

ถามคนแถวนี้เขาก็บอกแต่ว่าขึ้นรถออกไปได้พักใหญ่แล้ว
ก้องภพเครียดมาก เขารักเธอมาก ก็เลยเสียใจมากเป็นของธรรดา ยิ่งเธอมาหายไปอย่างนี้อีก ก็ยิ่งเสียใจไปกันใหญ่

"โว้ย! หายไปไหนของเขานะ" ก้องภพสบถออกมา ทอไหมที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว

"พี่ก้องใจเย็นๆ คุณแพรวเขาอาจจะไปพักรงแรมแถวนี้ก็ได้ จะมืดแล้ว คงไม่มีรถกลับกรุงเทพหรอก" ทอไหมเข้าไปปลอบใจพี่ชาย เธอไม่เคยเห็นก้องภพจะเป็นอย่างนี้มาก่อน เลยรู้ทันทีว่าพีรญาเป็นคนที่มีอิทธพลกับก้องภพเป็นอย่างมาก

ก้องภพกับทอไหมรีบขับรถไปโรงแรมใกล้ๆ แต่ปรากฏว่าไม่มีชื่อของพีรญาเช็กอินเลย เขาไม่รู้จะไปไหนดี เลยลงไปที่บราข้างล่างโดยมีทอไหมลงไปเป็นเพื่อนด้วย

วันนี้ที่บราคนเยอะเป็นพิเศษเพราะมีทัวร์มาลง ทำให้คนค่อนข้างเบียดกันพอสมควร ก้องภพและทอไหมจึงเลือกนั่งที่ห่างจากผู้คนหน่อย ก้องภพสั่งเครื่องดื่มนั่งกินเงียบๆ ทอไหมเองก็ชอบเที่ยวอยู่แล้ว ก็เลยลุกไปโต๊ะนู่นโต๊ะนี่ตามประสา

"ขวัญคนเยอะจัง แล้วดูชุดที่เราสองคนใส่มาดิ " พีรญาเดินเข้ามาก็เห็นผู้คนมากมายทำให้ไม่อยากจะอยู่แล้ว ที่สำคัญชุดที่รับขวัญหยิบให้ก็โป๊สะเหลือเกิน ชุดเดรสสั้นสีดำ ผ่าลึกลงมาเห็นล่องอก ผิวขาวๆยามเมื่อต้องแสงไฟยิ่งดูมีเสน่ห์มากเข้าไปอีก ทำให้พีรญาเป็นที่สนใจของคนนั้นร้านเป็นอย่างมาก

"แพรวฉันว่าเราไปนั่งตรงโน่นดีกว่า" รับขวัญเดินจูงมือพีรญาไปนั่งอยู่มุมหนึ่งของร้าน ซึ่งเป็นมุมเดียวกับที่ก้องภพนั่งอยู่


เมื่อทั้งสองหันมาเจอหน้าก็ต่างสบตากันนิ่ง ก้องภพมองชุดที่พีรญาใส่ก็อารมณ์เสียขึ้นมาทันที พีรญาก็ตกใจไม่คิดว่าจะมาเจอก้องภพที่นี้ รับขวัญเองก็รู้สึกว่าตัวเองทำพลาดไปแล้วที่พาพีรญามาตรงนี้

"ฉันขอโทษว่ะแพรว " รับขวัญขอโทษขอโพยทันที

"แพรว มาทำอะไรอยู่ที่ " เสียงของก้องภพดูขรึมน่ากลัวมาก

"เอ่อ คุณก้องมาเที่ยวหรอค่ะ " พีรญาถามไม่เต็มเสียงนัก

"มาตามแพรวนั้นแหละ มากับผมเลย เรามีเรื่องต้องคุยกัน ขอตัวนะครับคุณขวัญ" ก้องภพเดินมาจับมือพีรญาและจะพาไปข้างนอก

"คุณก้องค่ะ คุยกันที่ห้องขวัญก็ได้ นี่ค่ะ กุญแจ " รับขวัญยื่นกุญแจให้ ทั้งสองจะได้มีที่นั่งคุยกันเป็นส่วนตัว



ก้องภพกับพีรญาขึ้นมาบนห้องของรับขวัญ ตลอดทางที่เดินมาทั้งสองเอาแต่เงียบ ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ เมื่อก้องภพไขกุญแจเข้ามา พีรญาก็รีบไปหาเสื้อในตู้มาใส่ทับชุดที่ใส่อยู่

"จะใส่ทับทำไม ทีเมื่อกี้ยังกล้าโชว์คนอื่นเลย" ก้องภพเดินเข้ามาใกล้ๆพีรญา ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก

"ก็ เอ่อ แล้วคุณก้องจะทำไมล่ะ" พีรญาทำใจดีสู้เสือเถียงไป แต่ในใจจริงๆ กลัวมาก

"ก็ทำอย่างนี้ไง" "อุ๊บ" ก้องภพประกบริมฝีปากลงมาทันที โดยที่พีรญาไม่ทันตั้งตัว จูบอันร้อนแรงแทบจะเผาผลาญให้ละลาย เขาผลักเธอลงมาที่เตียง ก่อนทาบทับลงมา จิตใจของพีรญาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอีกแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมจูบของเขาต้องทำให้เธอหวั่นไหวทุกทีที่ได้รับ


แต่เธอพยายามตั้งสติ ก่อนที่จะคิดแก้แค้เขาคืนบ้าง เธออยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไงตอนที่มีอารมณ์แล้วก็โดนปฎิเสธ

เธอเป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นมาอยู่บนตัวเขา เขามองอย่างไม่เข้าใจว่าเธอกำลังทำอะไร เสื้อคลุมที่ใส่ทับอยู่เธอก็ค่อยๆถอดมัน เผยให้เห็นอกอวบที่โผล่พ้นออกมาจากเดรสที่เธอใส่

"คุณก้องค่ะ แพรวต้องการคุณจริงๆค่ะ" เธอก้มลงมาซุกหน้าลงไปที่ต้นคอของเขา มือก็ค่อยลูบไปมาที่เป้ากางเกง ก่อนที่จะพยายามรูดซิปกางเกงเขาออก
เขาเคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำของเธอ เขาดึงหน้าเธอลงมาประทับริมฝีปาก จูบอย่างดูดดื่ม เขาไม่ต้องการฝืนหัวใจตัวเองอีกต่อไปแล้ว มือของเขาลูบไปมาที่เรียวขาสวยๆของเธอ


ความเป็นชายของเขาแข็งขืนขื้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอรับรู้ได้เมื่อมันดันขึ้นมาบริเวณท้องน้อยของเธอ เธอจูบเขาอย่างร้อนแรงอีกครั้ง ก่อนจะสอดลิ้นเขาไปทักทายเขาอย่างยอกล้อ


ก่อนจะลุกขึ้นมาซะเฉยๆแล้วเดินจากไป เขาถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ในเมื่อเขาพร้อมเต็มทีแล้วแต่อยู่ๆเธอก็เดินจากไป ทำให้เขารับรู้ทันทีว่า ตอนที่เขาแกล้งเธอมันเป็นยังไง

พีรญาเดินเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะยิ้มอย่างสะใจ

"เป็นไงล่ะ โดนแบบนี้รู้สึกยังไง รู้รึยังว่าตอนฉันโดนมันเป็นยังไง!!!!! "








+++++++
คอมเมนท์ให้กำลังใจด้วยนะค่ะ