เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่3

            "โอ้ย!! พี่ก้อง ไหมทนไม่ไหวแล้วนะ เบื่อจะแย่ ขนมก็ไม่มีให้กิน ผ้าก็รีดไม่เรียบ ไม่รู้พี่ก้องคว้าคุณแพรวพราวมาทำเมียได้ยังไง"             ทอไหมว่ากระทบพีรญาที่กำลังถูบ้านอยู่ ก้องภพไม่รู้ว่าจะทำยังไงจะยุติเรื่องนี้ดี เพราะทอไหมเองก็เอาแต่จะกระแหนะกระแหนพีรญาตลอด ตามประสาคนอคติ

            "ถ้างั้นพรุ่งนี้เราไปบ้านพักที่ต่างจังหวัดกันดีกว่า จะได้ไม่มีใครเสียเปรียบใคร อีกอย่างวันลาหยุดของพี่ก็เหลืออีกสามวัน ถ้าไงก็ไปแถวชะอำก็แล้วกัน"          แล้วก้องภพก็หาบทสรุปของเรื่องนี้ได้สักที

             "คุณก้องคะ ถ้ายังไงคืนนี้แพรวไปนอนกับพี่พิมได้มั้ยคะ แพรวเป็นห่วงกำลังท้องอยู่ด้วย"           พีรญาพูดขึ้นเมื่อเข้ามาเก็บเสื้อผ้าให้เขาในห้อง ถึงเธอจะนอนที่ไหนก็ค่าเท่ากันเพราะยังไงเขาก็ไม่เข้ามานอนด้วยอยู่แล้ว จนทุกวันนี้เธอยังไม่เข้าใจเลยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร

            "ไม่ได้!!ผมไม่ให้ไป"       ก้องภพตวาดกลับเสียงดัง

            "ทำไมล่ะคะ ถึงแพรวจะนอนที่ไหนก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณก้องอยู่แล้ว แพรวอยากรู้จริงๆว่าคุณก้องเป็นอะไรไป ตั้งแต่แต่งงานกันมาคุณแทบไม่มองหน้าแพรวเลย นอนก็ไปนอนห้องอื่น จะให้แพรวอยู่ในฐานะอะไรกันแน่"
 ความอดทนของเธอได้หมดลงแล้ว เธอเลยได้ทีพูดความในใจออกมา เมื่อก้องภพได้ฟังก็มีน้ำโหขึ้นมาทันที

            "แล้วรู้มั้ยว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ แพรวรู้อะไรมั้ยว่าผมเสียใจแค่ไหนที่ได้ยินแพรวพูดกับพี่สาว รู้บ้างมั้ย"          ก้องภพเขย่าตัวพีรญาไปมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อนึกไปถึงคำพูดที่เธอพูดเมื่อคืนวันแต่งงาน

   

            พีรญานึกถึงคำพูดนั้นก็ตกใจไม่คิดว่าก้องภพจะมาได้ยิน

         "แพรวผู้ชายคนนี้เหรอที่แกเอาเงินเขามาให้ฉัน"       พิมตาลากพีรญาไปถามในห้องแต่งตัว ผู้ชายคนนี้ร่ำรวยถึงขนาดนี้เชียวเหรอ ใจนึงของพิมตาก็นึกดีใจที่น้องสาวได้คนรวยชีวิตจะได้ไม่ลำบาก แต่อีกใจลึกๆก็นึกสงสารเพราะถ้าพีรญาไม่ได้รักผู้ชายคนนี้ก็คงไม่มีความสุข

          "ใช่คะพี่พิม คนนี้แหละที่แพรวหลอกเอาเงินเขา รถเขา ว่าง่ายๆของทุกอย่างที่พี่พิมมีนั่นแหละ แพรวขอนะคะต่อไปนี้ดูแลลูกให้ดี ต่อไปแพรวจะเลี้ยงพี่พิมเอง"

         พีรญาพูดกับพิมตาอย่างขอร้องในเมื่อเธอทำทุกอย่างแล้วหวังว่าพิมตาคงคิดได้ จะหันมาดูแลตัวเองและลูกบ้าง

        "อืม พี่สัญญา พี่ขอโทษที่ทำให้แกต้องเป็นแบบนี้"          พิมตาโผเข้ากอดพีรญาเพราะรู้สึกผิด

        "แพรว แกรักเขามั้ยคุณ ก้องภพหน่ะ" คำถามที่เธอไม่อยากได้ยินและอยากจะตอบก็ดังออกมาจากปากของพิมตา

       "ตอนนี้แพรวไม่รู้ รู้แต่ว่าแพรวรักเงินของเขา เพราะเงินทำให้พี่พิมมีความสุขส่วนแพรวก็จะสบาย อยู่ด้วยกันแบบนี้อีกหน่อยแพรวก็รักเขาเองแหละคะ พี่พิมไม่ต้องเป็นห่วง คุณก้องเขาดีกับแพรวจะตาย"

บทสนทนาของทั้งคู่มีอีกบุคคลหนึ่งยืนรับฟังอยู่เงียบๆ

        "คุณใจร้ายมากแพรว"      บุคคลในชุดเจ้าบ่าวเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาไม่เดินมาตามพีรญาคงไม่ได้ยินอะไรดีๆแบบนี้แน่

           "คุณได้ยินที่แพรวคุยกับพี่พิมเหรอคะ"          พีรญาตกใจมากเมื่อรู้ว่าก้องภพได้ยินที่เธอคุยกับพี่สาว

           "ใช่ ได้ยินทุกคำ ทำไมรักเงินผมมากหรือไง ถึงขนาดยอมแต่งงานกับผม"      ก้องภพบีบที่ต้นแขนของพีรญาอย่างแรงทำให้เธอเจ็บจนแทบจะร้องไห้ แต่ก็กลั้นเองไว้

              "ปล่อยแพรวนะ แพรวเจ็บ"           พีรญาพยายามบิดตัวให้พ้นกับน้ำมือของเขา เหมือนก้องภพจะรู้สึกตัวว่าทำรุนแรงไป จึงรีบปล่อยมือทันที

            "ถ้าเกลียดกันมากถ้างั้นเราหย่ากันเถอะคะ คุณก้องจะได้ไม่ต้องทนอยู่กับคนหลอกลวงอย่างแพรว"                 พีรญายื่นข้อเสนอเรื่องหย่า ทำให้ก้องภพยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่

            "หย่างั้นเหรอ พูดออกมาได้ยังไงแพรว เราแต่งงานกันยังไม่อาทิตย์ก็จะหย่า งานแต่งของเรามันไม่มีคุณค่าเลยใช่มั้ย"         ก้องภพเสียใจที่ได้ยินคำนี้ออกจากปากของพีรญาคนที่เขามอบหัวใจให้จนหมด

             "แล้วคุณจะทนอยู่กับผู้หญิงหลอกลวงอย่างแพรวทำไม" พีรญาจ้องหน้าเขาอย่างท้าทาย

             "เพราะผมรักคุณไง ไม่งั้นผมไม่แต่งงานกับคุณหรอก"      คำพูดที่ออกมาจากใจของเขาทำให้เธอรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น ที่จริงจะว่าไปแล้วเธอก็หวั่นไหวกับความดีอยู่เหมือนกัน แต่มันยังไม่แน่ใจเท่านั้นเองว่ามันคือความรักหรือเปล่า

             สามเดือนที่ผ่านมาเขาเอาใจใส่เธอมาโดยตลอด เธอต้องการเงินเขาก็หามาให้ มันยิ่งเป็นปมให้เธอนึกละอายใจทุกครั้งที่หลอกลวงเขา

             "แพรวขอโทษ ขอโทษนะคะ คุณก้อง"   น้ำตาที่ไหลออกมาอย่างคนสำนึกผิดทำให้เธอโผเข้าไปกอดเขา และร้องไห้อย่างสุดกลั้น ขอแค่เพียงอย่างเดียว ขอให้เขายกโทษเรื่องที่เธอทำไว้ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว เธอไม่ได้หวังจะไปขอความรักจากเขามาอีกแล้ว

             "ผมไม่ให้อภัย ผมเจ็บมากจริงๆๆ ต่อไปผมจะตอบแทนการหลอกลวงของคุณอย่างสาสม!!!!!!"                          เสียงเข้มดังน่ากลัวของก้องภพทำให้เธอนึกกลัวอยู่เหมือนกัน ก้องภพมอบหัวใจให้เธอไปแล้ว เพียงแค่สามดือนมันทำให้เขาต้องขอเธอแต่งงาน อยากอยู่กับเธอตลอดเวลา แต่เมื่อรู้ว่าเธอรักเงินของเขาไม่ใช่เขา มันเจ็บจริงๆ เจ็บมากมายกับคนที่ไขว่ขว้าหาความรักมาตลอด เมื่อได้มอบหัวใจให้เธอไปเขาก็ไม่คิดจะขอคืน แต่ความเจ็บครั้งนี้คงต้องขอคืนความเจ็บปวดไปให้คนกระทำได้รับรู้บ้าง………..

               "เก็บของซะ แล้วก็เอาลงไปเลยนะ เราจะไปกันวันนี้เลย ส่วนพี่สาวแพรว ผมจะหาเด็กไปช่วยดูแลก็แล้วกัน"           พูดจบก้องภพก็ดันพีรญาออกจากอ้อมกอดแล้วก็เดินจากไป

               "ต่อจากนี้ไปมันคือสิ่งตอบแทนที่คุณหลอกลวงผม จำไว้ !!!!!!!!!"        ก้องภพพูดออกมาอย่างน่ากลัวก่อนจะจ้องมองผ่านประตูที่กั้นระหว่างเขาและเธอไว้

บ้านพักริมทะเลสวยๆแถวชะอำ

                  บ้านหลังเล็กๆน่ารักตั้งอยู่ไม่ไกลจากทะเลนัก เมื่อเปิดหน้าต่างก็จะได้กลิ่นไอของทะเลที่โชยมา พร้อมกับเสียงคลื่นที่ซัดเข้าฝั่ง ทำให้จิตใจของใครบางคนหายกังวลเลยทันที

                "คุณแพรวพราวค่ะ ไหมหิวแล้ว ขึ้นไปบอกพี่ก้องให้หน่อยสิค่ะ"     ทอไหมลงทุนมาขอร้องพีรญาเพราะความหิวเป็นเหตุ และที่สำคัญเธอรู้ดีว่าถ้าก้องภพขับรถมาถึงเมื่อไหร่ ก็จะขึ้นไปงีบหลับทันที ที่สำคัญถ้าใครไปปลุกจะโดนอาละวาดทุกคน นี่เป็นเหตุให้ทอไหมขอร้องให้พีรญาขึ้นไปตามนั่นเอง

               "ได้ค่ะ     เดี๋ยวแพรวขึ้นไปบอกให้"     พีรญาเดินขึ้นไปตามก้องภพอย่างที่ทอไหมบอก โดยไม่เอะใจเลยว่า ถ้าเธอปลุกจะเกิดอะไรบ้าง

               "ก๊อกๆ คุณก้องค่ะ คุณก้อง"     เงียบไม่มีเสียงตอบกลับมา พีรญาเลยถือโอกาสเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นก้องภพ นั่งงัวเงียอยู่บนเตียง เพราะกำลังจะลุกไปเปิดประตู

                "ขอโทษค่ะแพรวไม่คิดว่าคุณนอนอยู่"    พีรญารู้สึกว่าเธอทำพลาดไปอีกแล้ว

                 "มานี่!!!!!"            เสียงทรงพลังของก้องภพดังขึ้นจนพีรญาสะดุ้งเลยทีเดียว กอ่นที่จะเดินไปหาเขาที่เตียงตามคำสั่ง

                "รู้มั้ยว่าไม่มีใครกล้าปลุกผมสักคน ยกเว้นคุณ มีอะไรกันนักกันหนา ถึงต้องมาเคาะประตูเรียก"                ก้องภพพาลใส่พีรญาเต็มที่ พีรญาเองก็ตกใจเพราะไม่เคยเห็นก้องภพเป็นแบบนี้เลย ก่อนแต่งงานเขาสุภาพอ่อนโยนกว่านี้เยอะ

                "เอ่อ เอ่อ คุณไหมหิวค่ะ เลยให้แพรวขึ้นมาตามคุณก้องลงไป"       พีรญาตอบอย่างกล้าๆกลัว

               "ดีปลุกกันดีนัก     ถ้างั้นผมจะปลุกแพรวบ้าง"              จบคำเขาก็ดึงเธอให้มานั่งที่ตัก แล้วก็บรรเลงมอบจูบอันร้อนแรงให้เธอ ลิ้นเริ่มชอนไชเขาไปข้างในปากของเธออย่างเร่าร้อน ตวัดไปมาสร้างความเสียวสะท้านให้เธอเป็นอย่างมาก เสียงครางเบาๆทำให้เข้าพอใจ "อือ อืม"

                 มือไม้ของเขาเริ่มสอดเข้าไปใต้กระโปรงของเธอ มันทำให้คนที่อยู่บนตักอันแข็งแรง ต้องบิดหนี รสจูบกับมือที่ซุกซนเข้าไปข้างใน
เมื่อการบิดตัวเล็กน้อยทำให้ปากเธอเป็นอิสระ เสียงห้ามที่ดูเหมือนเสียงลมก็ดังขึ้นให้เขาได้ยิน

                "คุณก้อง ค่ะ พอ พอ เถอะค่ะ" เสียงนี้เบาหวิว จนเขาแทบไม่ได้ยิน

                 "ก็ดันมาปลุกเองทำไม ก็ต้องโดนแบบนี้"     เขาไซร้ไปที่ซอกคอขาวๆของเธอสัมผัสที่วาบหวามทำให้ใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

                  เธอเริ่มหลงใหลในการสัมผัสของเขา ไม่รู้ทำไม ไม่ว่าเขาจะสัมผัสตรงไหนก็เร่าร้อนเหมือนเปลวไฟ ที่พร้อมจะเผาผลาญให้เธอละลายในพริบตา

มือของเขาเริ่มวนเวียนไม่ห่างบราตัวน้อยที่อยู่ในกระโปรง เขาล้วงเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว มือนั้นได้สัมผัสจุดซ่อนเร้นแล้ว

                  "อะ คุณก้อง"        เสียงทักท้วงเบาของเธอไม่ได้ทำให้เขาหยุดการกระทำลงเลย แถมยังได้ใจสอดใส่นิ้วอันแข็งแรงเข้าไปในจุดนั้น พร้อมขยับไปมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอครวญครางเพราะเสียวสะท้าน

                   "อ่า อะ คุณก้อง อืม"      เสียงนี้ที่เปล่งออกมาทำให้เขาพอใจ พร้อมกับเพิ่มความเร็วยิ่งขึ้น

                  "อ่าาา อะ อะ"      เสียงครางเล็กๆดังเบาๆ ทำให้รอยยิ้มอันชั่วร้ายผุดขึ้นมาจากหน้าเขา

                  อยู่ๆเขาก็ชักนิ้วออกมาจากตรงนั้น แล้วเดินจากไป พร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังออกมาอย่างสะใจ

                     "ฮ่าๆๆ รู้หรือยังเวลาคนโดนปลุกมันเป็นยังไง"    เสียงเยาะเย้ยของเขาดังอยู่ในโสตประสาทของเธอ

                    อีกแล้วเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นกับเธออีกแล้ว สมเพชตัวเองจริงๆ อายไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหน ให้เขาแกล้งได้ทั้งสองครั้งสองครา พีรญานอนเจ็บใจตัวเองอยู่บนที่นอน พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด……….






+++++++++++++
คอมเมนท์เป็นกำลังใจกันหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ