เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 แก้ไข

      
          "ฉันทำอะไรผิด คุณช่วยบอกฉันหน่อยได้มั้ยค่ะ"  เธอร้องไห้อย่างเจ็บปวด  เขามองด้วยความสะใจ   หมดแล้วความรักที่เคยมีมา วันนี้มันโดนความแค้นครอบงำไปหมดแล้ว

           "เธอไม่จำเป็นต้องรู้ ตอนนี้ที่เธอสมควรจะรู้ก็คือ....นับจากนี้ เธอจะทุกข์ทรมาน ทั้งกายและใจ"      สิ้นเสียงทรงพลัง ริมฝีปากหนาก็บดขยี้อย่างรุนแรงที่เรียวปากบางๆของเธอ  ไม่มีความอ่อนหวานอยู่ในสัมผัสนั้นเลย  มันมีแต่ความแค้น ที่เขามอบให้เธอเท่านั้น........

ชุดแต่งงานสีงานช้างถูกมือหนารูดลงหวังจะให้มันหลุดไปกองที่พื้น แต่ที่ไหนได้ เธอกับร่วงตามชุดไปซะนี่

          "แพรว แพรว เป็นอะไรไป แพรว"        มือหนาตบหน้าของเธอเบาเพื่อให้เธอรู้สึกตัว แต่ว่าเธอไม่มีทีถ้าว่าจะรู้สึกตัวเลย เขาเลยรีบอุ้มเธอไปนอนบนเตียง ก่อนที่จะวิ่งไปตามลุงหมอซึ่งเป็นลุงแท้ๆของเขา ที่นอนอยู่อีกห้องหลังจากที่มาค้างที่บ้านเพราะมางานแต่งงานของเขา

          "ลุงวี ลุงวี เร็วๆไปดูแพรวหน่อย อยู่ๆก็เป็นลมไป ไม่รู้ว่าเป็นอะไร"         น้ำเสียงร้อนรนของก้องภพทำเอาผู้เป็นลุงถึงกับแอบขำที่เป็นห่วงเมียจนนอกหน้า

         "ใจเย็นๆก้อง หนูแพรวเขาคงเหนื่อยที่ต้องคอยรับแขกทั้งวันล่ะมั้ง อีกอย่างหนูแพรวคงไม่ค่อยได้กินอะไรเลยไม่มีแรง แกไม่ต้องห่วงหรอกก้อง เดี๋ยวแกถอดชุดแต่งงานออกแล้วหายชุดสบายๆให้หนูแพรวใส่เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง"            ลุงหมอตบบ่าหลานชายที่ทำหน้าเครียด ก่อนที่จะเดินออกไป 

            
              ชีวิตเขาไม่เหลือใครให้พึ่งพิง เห็นจะมีแต่ลุงวีคนเดียวเท่านั้น เพราะพ่อและแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปตอนเขาอายุได้สิบห้าปี นั่นจึงเป็นเหตุให้เขาไขว่คว้าหาความรักมาโดยตลอด พอมาเจอเธอที่แสนจะน่ารัก น่าทะนุถนอม ก็เลยทำให้เขามอบหัวใจให้เธอไปทั้งดวง แต่แล้วเธอกลับทำให้เขาผิดหวัง เมื่อเขาบังเอิญได้ยินเธอคุยกับพี่สาว มันยิ่งทำให้เขาหมดสิ้นทุกอย่างเมื่อรู้ว่าเธอ แต่งงานกับเขาเพื่อหวังเพียงเงินจากเขาเท่านั้น











            เปลือกตาบางๆของเธอเริ่มกระพริบ ก่อนที่จะลืมขึ้นมองเพดานสีขาวในห้องที่ไม่คุ้นเคย เธอมองไปทั่วห้อง ก็หันเห็นเขานอนอยู่เตียงเดียวกับเธอ เห็นอย่างนั้นก็ทำให้เธอรีบลุกขึ้นทันทีเป็นผลให้ผ้านวมหน้าร่วงลงที่เอว เผยให้เห็นอกอวบสวยที่ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อชั้นในสีหวาน

            "ตื่นแล้วเหรอแพรว" เสียงของเขาดังขึ้น ทำเอาเธอถึงกับสะดุ้งเลยทีเดียว ยิ่งเมื่อเขาเอามือลูบไล้ไปที่แผ่นหลังเนียนๆของเธอ เป็นผลให้เธอรีบเอาผ้านวมมาคลุมตัวไว้ด้วยความอาย

            "คะ คุณก้องไม่ไปทำงานเหรอคะ" พีรญาพูดโดยไม่มองหน้าเขา เป็นผลให้เขาต้องจับเธอหันมาสบตากับเขา

           "เราพึ่งแต่งงานกัน ใจคอแพรวจะให้ผมไปทำงานเลยหรือไง" ก้องภพดึงพีรญาให้ลงไปนอนในอ้อมกอดตัวเอง หัวใจของพีรญาเต้นแรงจนกลัวว่าก้องภพอาจจะได้ยิน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ใกล้ชิดเขาขนาดนี้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมหัวใจมันถึงเต้นแรงขนาดนี้ มันใช่ความรักหรือเปล่านะ?

           "แพรว คุณรักผมมั้ย" คำถามของเขาทำเอาเธอถึงกับสะดุ้ง รักมั้ย ในตอนนี้เธอตอบไม่ได้จริงๆเพราะไม่รู้จริงๆว่าเธอรักเขาหรือเงินของเขากันแน่

           "เอ่อ… รักสิคะ ถ้าไม่รักแพรวจะแต่งงานกับคุณก้องเหรอคะ" เธอตอบไม่ค่อยเต็มเสียงนะ รักน่ะ รักแน่ แต่ตอนนี้ไม่รู้รักที่ตัวเขาหรือเงินเขามากกว่ากัน

          "หึหึ" ก้องภพ หัวเราะอย่างสมเพชตัวเอง รักงั้นเหรอเธอรักฉันงั้นเหรอ เด็กสามขวบยังรู้เลยว่าเธอโกหก มีแต่ฉันละมั้งอายุปาเข้าไปยี่สิบเจ็ดแต่กลับไม่รู้อะไรเลย เขานึกด่าตัวเองในใจ

           "จูบผมหน่อยสิแพรว" คำพูดของก้องภพทำให้พีรญาตาโตเลยทีเดียว อยู่ๆเขาก็พูดออกมา ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก เพราะในชีวิตเคยจูบใครซะทีไหน นี่ถ้าไม่ได้แต่งงานกัน แถมใช้นามสกุลของเขา ไม่มีทางทีเขาจะได้มากอดเธอและพูดจาแบบนี้แน่นอน

              "เอ่อ…..แพรว แพรวยังไม่ได้แปรงฟัน ขอตัวไปแปรงฟันก่อนนะค่ะ" แล้วเธอก็เตรียมจะลุกหนี แต่ก็ไม่สามารถหลุดออกมาจากอ้อมกอดของเขาได้ เขากอดแน่จนเธอรู้สึกเจ็บเลยทีเดียว

             "จะหนีไปไหน เอาเงินผมไปตั้งเยอะ ก็ต้องตอบแทนผมบางสิ" มันกลับมาอีกแล้วคำพูดที่ฟังแล้วรับรู้ถึงความเปลี่ยนไปของเขา ขนาดเธอลืมคำพูดเมื่อคืนไปแล้วเชียวนะ แต่มันกลับมาอีกแล้ว หรือว่าเขาไปรู้อะไรมา

           "คุณก้อง พูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ" เธอหันไปถามคนที่ทำหน้าดูถูกเธออยู่

          "แพรวก็รู้อยู่แกใจ อย่าถามมากเลย แค่จูบก็จบแล้ว" ว่าแล้วเขาก็ดึงเธอเข้าจูบอย่างได้ใจ ริมฝีปากหนาประกบลงมาทำเอาเธอถึงกับวูบวาบหวั่นไหว
ลิ้นอุ่นๆเริ่มหาทางเข้าไปในปากเล็กๆของเธอ แต่ก็ไม่สามารถเข้าไปได้ มือของเขาเลยลูบไล้ไปตามเรียวขาที่ไม่มีอะไรปกปิด ทำให้เธอต้องเผยอปากจะต่อว่าเขา มันเลยทำให้ลิ้นอุ่นๆของเขาเข้าไปจนได้ ลิ้นของเขาตวัดไปมาอย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้เธอถึงกับเผลอครางออกมา 
     
             "อือ" เสียงนี้ทำให้เขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก มือที่แสนซุกซนนั้นลูบไปที่กางเกงชั้นในตัวจิ๋วที่เธอสวมใส่อยู่ เป็นเพราะเมื่อคืนเขาได้ถอดชุดแต่งงานที่แสนอึกอัดออกตามคำสั่งของลุงหมอ ทำให้เธอเหลือเพียงชั้นในที่ปกปิดร่างกายเท่านั้น

             มือหนาลูบวนเวียนอยู่แถวท้องน้อยของเธอ ทำเอาต้องรีบจับมือเขาเอาไว้ แต่มีเหรอที่คนอย่างเขาจะหยุด เขายิ่งลูบไปมาอย่างได้ใจ พร้อมกับจูบที่แสนเร่าร้อนที่มอบให้เธอ ทำให้เธออ่อนยวบยาบไม่มีแรงจะขัดขืน ตอนนี้ถ้าเขาจะทำอะไรไปมากกว่านี้เธอก็ยอมหมดสิ้นแล้ว เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเขา คงไม่เสียหายถ้าเธอจะยอมมอบตัวให้เขา

            เขาเห็นเธอไม่ขัดขืน เลยได้ใจ จัดการกางเกงชั้นในตัวจิ๋วนั้นให้หลุดติดมือเขามาจนได้ ก่อนที่จะลูบไล้ไปที่หน้าอกอวบขาวๆ ที่เขาเห็นแล้วถึงกับใจเต้นรัวเลยทีเดียว เขาใช้มือเกี่ยวเสื้อชั้นในให้หลุดออกอย่างชำนาญ ตอนนี้เนื้อตัวของเธอไม่มีอะไรปกปิดอยู่แล้ว ผิวขาวเนียนของเธอทำให้เขาใจอ่อนยวบยาบ อย่างจะครอบครองเธอไปทั้งตัว เขาเริ่มไซร้ลงมาที่ซอกคอขาวๆ ไม่รู้ทำไมกลิ่นตัวเธอถึงได้หอม ชวนให้น่าหลงใหลขนาดนี้ เธอก็เคลิ้มเคลมไปกับการสัมผัสของเขา
จนยินยอมพร้อมใจไม่ว่าเขาจะทำอะไรเธอก็จะไม่ขัดขืนอีกต่อไป 

            แต่แล้วจู่ๆเขาก็หยุดการกระทำทุกอย่าง ทำให้เธอถึงกับแปลกใจ มองหน้าเขาอย่างไม่เขาใจ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วเดินจากไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินไป
เขาได้ทิ้งคำพูดที่เจ็บจนทำให้เธอน้ำตาไหลเลยทีเดียว

           "ผมเอาไม่ลง" คำพูดนี้คำพูดเดียว ทำให้เธอน้ำตาไหลออกมา เธอร้องไห้อย่างสุดกั้น เจ็บเหลือเกินคำพูดที่ดูถูก มันทิ่มแทงให้ใจดวงน้อยๆ เกิดบาดแผล ใจร้ายเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ หรือว่าเขาไปได้ยินอะไรมา หรือว่าเขารู้ว่าเธอแต่งงานกับเขาเพื่อหวังอะไร เธอคิดฟุ้งซ่านไปหมด ก่อนที่จะปล่อยตัวเองให้นอนจมกองน้ำตาอยู่อย่างนั้น

            เขาเดินเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะเปิดฝักบัวให้น้ำมันช่วยดับความลุ่มร้อนในตัวให้หมด เธอสวยเหลือเกิน เห็นแล้วมันทำให้เขาจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่เขาต้องหยุดเอาไว้ เพราะอยากให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเหมือนอย่างที่เขากำลังเป็น การที่ถูกหลอกมันทำให้เขาแค้นเธอ จนลืมนึกไปว่าเมื่อก่อนเขารักเธอขนาดไหน







+++++++++++++++
ด้วยความโง่ของเรา  หุหุหุ  ไม่รู้ว่าไอ้ตอนที่1  มันลงไม่หมดนี่หว่า
เหอๆๆ   ขอโทษด้วยนะคะ
แต่เอามาลงให้ครบแล้วนะคะ(นังบ้า  นี่มันปาเข้าไปตอนที่9แล้วพึ่งคิดได้)