เล่ห์รัก...ลวงใจ

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่12(100%)

"แพรวเดี๋ยวคืนนี้ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ" ก้องภพเอ่ยขึ้น ตอนที่กำลังนั่งทานอาหารเช้ากับพีรญาโยมีทอไหมนั่งอยู่ด้วย

"คะ จะให้แพรวไปหา หรือว่าคุณก้องจะขับรถมารับคะ" พีรญาหันมาถามก้องภพ ที่จริงเดี๋ยวนี้เธอก็เริ่มชินแล้วกับการที่ต้องออกงานกับก้องภพ


"เดี๋ยวผมมารับ จะได้กลับมาเปลี่ยนชุดด้วย ถ้างั้นผมไปทำงานก่อนนะครับ" แล้วก้องภพก็ลุกขึ้นแล้วก็ทำท่าว่าจะหอมพีรญา แต่เสียงของทอไหม ดังขึ้นมาซะก่อน ทำเอาพีรญาหน้าแดงเลยทีเดียว

"อะแฮ่มๆ น้องนุ่งนั่งอยู่ ไม่เกรงใจกันมั่งเลย ถ้าไหมเสียเด็กนะจะโทษพี่ก้องกับพี่แพรว" ทอไหมทำหน้าทะเล้น จนก้องภพถึงกับเอามือมาขยี้หัวเล่น เพราะความเอนดู แล้วก้องภพก็เดินออกไป ทิ้งให้สองสาวนั่งหัวเราะการกระทำของก้องภพ



"คุณไหม เอ่อ วันนี้คุณไหมไม่มีเรียนใช่มั้ยคะ ช่วยไปเป็นเพื่อนพี่ซื้อชุดได้มั้ยคะ" พีรญาชวนทอไหมไปซื้อชุด เพราะเธอไม่ค่อยมีชุดราตรีเท่าไหร่ อย่างน้อยๆชวนทอไหมไปก็ดีกว่าไปคนเดียว

"ไปได้คะ แต่ต่อไปพี่แพรวไม่ต้องเรียกไหมว่าคุณนะคะ อีกอย่างถ้าไหมเคยทำตัวไม่น่ารัก ไหมขอโทษด้วยนะคะ" พีรญาไม่คิดว่าจะได้ยินทอไหมพูดแบบนี้ ดีใจเหลือเกินที่ทอไหมยอมรับเธอแล้ว







ที่ห้างสรรพสินค้า


พีรญาและทอไหมเดินเลือกชุดกันอย่างสนุกสนาน เดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ ไหนจะเข้าไปเลือกรองเท้าลองคู่โน่น คู่นี้ กันอย่างสบาย เพราะบัตรเครดิตที่ก้องภพให้พีรญาตั้งแต่แต่งงานกัน เธอไม่เคยใช้มันสักบาท


'ครืด ครืด' โทรศัพท์ให้กระเป๋า ของพีรญาสั่นขึ้น ทำให้พีรญาหยิบมันขึ้นมาดู ก็เห็นเป็นเบอร์ของพิมตา ก่อนจะกดรับ

"ฮัลโหล พี่พิม" พีรญาส่งเสียงไปตามสาย

"คุณแพรวคะ คุณพิมลื่นล้มคะ มีเลือดออกด้วยคะ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลคะ " เสียงเด็กที่บ้านของพิมตาพูดมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

"อะไรนะ เดี๋ยวฉันจะรีบไป' แล้วพีรญาก็วางสายไป แล้วก็รีบวิ่งไปที่ลานจอดรถ ทอไหมได้แต่วิ่งตามทั้งๆที่ไม่รู้เกิดเรื่องอะไรขึ้น




รถถูกเร่งความเร็ว ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ทอไหมที่นั่งมาด้วยถึงกับเกร็งเลยทีเดียว

"พี่แพรวใจเย็นๆคะ" ทอไหมพูดเตือนพีรญาเพราะว่าเธอขับรถเหมือนคนไม่มีสติเลย

"เย็นไม่ได้แล้วไหม พี่พิม ตกบันได ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล" พีรญาตอบทอไหมปากคอสั่น เพราะกลัวว่าพี่สาวกับหลานจะเป็นอะไรไป

 "พี่แพรวใจเย็นๆนะคะ เดี๋ยวไหมจะโทรบอกพี่ก้องให้เดี๋ยวนี้และคะ" ทอไหมจัดการโทรบอกก้องภพให้มาเจอกันที่โรงพยาบาล

ไม่นานนักพีรญาก็ขับรถมาถึงโรงพยาบาล เธอรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องฉุกเฉินทันที พอไปถึงก็เห็นเด็กทำงานบ้านนั่งร้องไห้อยู่ พีรญาจึงเดินเข้าไปหา พอพีรญาเดินเข้าไป เด็กทำงานบ้านก็เข้ามากอดพีรญาทันทีเพราะคิดว่าตัวเองดูแลพิมตาไม่ดี

"คุณแพรว หนูขอโทษนะคะ คุณแพรวจะไล่หนูออกก็ได้นะคะ หนูรับได้ หนูดูแลคุณพิมได้ไม่ดี"
 เด็กทำงานบ้านร้องไห้ใหญ่ พีรญาเองก็ได้แต่ปลอบ ว่าไม่เป็นไรเท่านั้น

"พี่แพรวคะ พี่ก้องมาคะ"                                  ทอไหมหันมาบอกพีรญาที่ใจจดจ่ออยู่หน้าห้อง พีรญากันไปมองก้องภพที่เดินเข้ามา ไม่รู้ทำไม ความอ่อนแอทั้งหมดที่อุตส่าห์เก็บไว้ถึงต้องมาแสดงเอาตอนนี้ หรือเพราะว่าเห็นเขา อยากเหลือเกินจะเข้าไปกอดขอกำลังใจ แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไมขามันถึงขยับไม่ได้ หรือเพราะว่าเหนื่อยเกินไป

แต่เขา เขากับเดินเข้ามาแล้วดึงเธอเข้าไปกอด เหมือนรู้ว่า ตอนนี้เธอกำลังต้องการกำลังใจแค่ไหน เธอได้แต่ซุกหน้ากับอกกว้างที่แสนอบอุ่นของเขา น้ำตาของความกังวลไหลออกมาอย่างไม่อายใคร

เขารู้ว่าเธอไม่ได้เข้มแข็งเลยซักนิด แค่นั่งแล้วไม่ร้องไห้ก็เก่งแค่ไหนแล้ว

"เข้มแข็งนะแพรว คุณพิมกับลูกไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อผม"                       คำพูดของก้องภพ ทำให้กำลังใจของเธอกลับมาอีกครั้ง ยิ่งเมื่อหมอเดินออกมาจากห้อง แล้วบอกว่า พิมตากับลูกในท้องยังปลอดภัย แต่ต้องดูอาการอย่างใกล้ชิด แค่นี้ก็ดีเกินพอแล้ว

"เราเข้าไปเยี่ยมพี่พิมกันนะคะ"                พีรญาหันไปพูดกับก้องภพ แล้วทั้งสองก็เดินเข้าไปเยี่ยมพิมตา

"พี่พิม เป็นยังไงบ้างคะ"                               คำพูดของพีรญาทำเอาพิมตาร้องไห้ในทันที เธอกลัวว่าเธอจะเสียลูกไป เป็นเพราะความไม่ระวังของเธอเอง ถึงได้ลื่นล้ม โชคดีที่ลูกยังอยู่กับเธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต เพราะเหมือนเธอเป็นคนฆ่าลูกตัวเอง

"ไม่เป็นอะไรแล้ว โชคดี ที่ลูกยังอยู่ ไม่อย่างนั้นพี่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกัน"           พิมตาพูดไปก็ร้องไห้ไป

"คุณก้องคะ พิม พิม ขอร้องนะคะ คุณก้องช่วยทำให้ยัยแพรวมีความสุขสักทีเถอะคะ"                       พิมตาพูดไปก็ร้องไห้ไป ซึ่งก้องภพเองก็รู้ว่าที่พิมตาพูดมันหมายถึงอะไร แต่เขาก็ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพื่อที่พิมตาจะได้ไม่ต้องคิดมากไปมากกว่านี้ เขาอยากให้เธอทำใจให้สบายเพราะมันจะมีผลไปถึงลูกเธอด้วย

"พี่พิม พักผ่อนเถอะคะ ไม่ต้องคิดอะไรมากนะคะ แพรวมีความสุขดีคะ คุณก้องเขาทำให้แพรวมีความสุขมากคะ"                      พีรญาพูดออกมาจากใจจริง ทุกวันนี้เธอมีความสุขมาก ก้องภพดีกับเธอมาก ถึงจะไม่รู้ว่าจะดีได้นานแค่ไหน แต่ตอนนี้ขอแค่เขาเป็นแบบนี้ก็ดีเกินพอสำหรับเธอแล้ว

"คุณพิมไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลแพรวให้ดีที่สุดครับ จะทำให้เธอมีความสุขที่สุด เท่าที่ผมจะทำได้เลยครับ"                         ก้องภพพูดออกไปอย่างหนักแน่น ถ้าเขาไม่เอาเรื่องความหลังเข้ามาเกี่ยวข้อง ทุกวันนี้มันก็ดีที่สุดแล้ว ที่เขามีเธออยู่ข้างๆ

ว่าแล้วพีรญาและก้องภพ พร้อมด้วยทอไหมก็รีบกลับบ้าน เพราะว่าต้องไปงานเลี้ยงต่อ พีรญารีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะรู้ว่าตัวเองช้ากว่าก้องภพแน่ๆ

พีรญารีบแต่งหน้าทำผม เอาแบบง่ายจะได้ไม่ต้องใช้เวลามาก ชุดเดรสสีชมพูอ่อนใส่แล้วขับผิวขาวๆของเธอให้ดูน่าทะนุถนอมยิ่งขึ้น ผมยาวๆถูกกล้าวขึ้นอย่างง่ายๆตามที่มีเวลา หน้าสวยๆก็แต่งด้วยเครื่องสำอางบางๆเท่านั้น

ก้องภพแต่งตัวเสร็จแล้ว จึงเดินมาตามพีรญา พอเปิดประตูเข้าไป เขาก็ถึงกับตะลึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเวลาที่พีรญาแต่งแบบนี้จะดูสวยเหลือเกิน

ก้องภพเดินเข้ามาใกล้ๆพีรญา แล้วก็ดึงเข้ามาหอมแก้มฟอดใหญ่ แล้วก็กอดเธอไว้ วันนี้เธอสวยเหลือเกิน เขาชักไม่อยากพาเธอไปซะแล้วสิ เพราะกลัวว่าจะมีหนุ่มๆจะเข้ามายุ่งกับเธอ

"ไปกันได้หรือยังค่ะ จะกอดกันอีกนานมั้ยเนี่ย"                    เสียงใสๆของทอไหมดังขึ้น ทำเอาก้องภพและพีรญารีบออกห่างกันเล็กน้อย

พีรญาแก้เขิน โดยการรีบเดินออกมาจากห้อง แต่โดนก้องภพเรียกไว้ซะก่อนทำเอาพีรญาและทอไหมงงไปตามๆกัน

"แพรว!!"           เสียงก้องภพดังขึ้น ด้วยน้ำเสียงเคร่งครึม

"มีอะไรคะคุณก้อง"                   ตอนนี้ก้องดูน่ากลัวเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิดอีก

"ไปเปลี่ยนชุด ถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องออกจากบ้าน"                              ก้องภพพึ่งจะเห็นชุดเต็มๆของพีรญาก็ตอนที่เธอหันหลังนั่นเอง ชุดของพีรญา เป็นชุดที่โชว์แผ่นหลังขาวเนียนของเธอ เมื่อก้องภพเห็นก็ออกอาการห่วงเป็นของธรรดา

แต่ว่าคำสั่งของก้องภพไม่เป็นผลสำเร็จ เพราะ ทอไหมจัดการจูงมือพีรญาแล้วรีบวิ่งไปที่รถ เพราะชุดที่พีรญาใส่ทอไหมเป็นคนเลือกให้ เธอเลยรีบพาพีรญาไปรอที่รถ เพราะถ้าไม่รีบไป มีหวังพีรญาได้แต่งชุดเชยๆไปงานเลี้ยงแน่นอน

ก้องภพต้องจำใจไปงานโดยที่พีรญาไม่ได้เปลี่ยนชุด ยิ่งเมื่อเข้าไปในงาน ทอไหมก็จัดการพาพีรญาไปรู้จักกันเพื่อนๆตัวเองซะเสร็จศัพท์ โดยทิ้งให้เข้าเดินไปหาเพื่อนตัวเองอย่างเซ็งๆ

ก้องภพเดินมาตักอาหารแบบเซ็งๆ พีรญาเห็นก็เลยเดินแยกกับทอไหมมาที่ซุ้มอาหาร

"วันนี้หล่อจังเลยคะ มาคนเดียวเหรอ"             พีรญาแกล้วแซวก้องภพ ทำเอาก้องภพหันมาตามเสียงทันที

"ใครสอนให้พูดแบบนี้"               ก้องภพกันมาทำหน้าบึ้งใส่พีรญา เพราะไม่คิดว่าภรรยายตัวเองจะมาเล่นอะไรแบบนี้

"ไม่มีใครสอนคะ ก็วันนี้คุณก้องหล่อเกินห้ามใจจริงๆหนิคะ"               พีรญาทำหน้ากรุ่มกริ่ม ทำเอาก้องแกล้งยื่นหน้ามาใกล้ๆ เหมือนจะหอม พีรญารับเบี่ยงตัวหลบแทบไม่ทัน

"คุณก้องคะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นไม่ดีนะคะ"            พีรญาได้ทีดุเขา ทำเอา ก้องภพยิ้มออกมาได้ ที่ได้แกล้งพีรญา แล้วก้องภพได้ทียื่นจานมาให้พีรญาตักอาหารให้

"อ้าว ก็ตักเองสิคะ"           พีรญาเป็นงงเลยทีเดียว ที่อยู่ๆเขาก็ยื่นจานมาให้เธอตักอาหารให้

"มือไม่วาง"                   ว่าแล้วก้องภพก็เอามือมาโอบพีรญาไว้ เพื่อว่ามันจะปกปิดแผ่นหลังของเธอได้บ้าง คนอื่นในงานจะได้ไม่มอง พีรญาเห็นการกระทำของก้องภพก็อดขำไม่ได้ ที่เขาทำตัวเหมือนเด็กๆ แต่ในใจก็ดีใจอยู่ลึกๆที่เขาก็หวงเธอเหมือนกัน

"รักกันจังนะคะพี่ก้อง พี่แพรว รักกันอย่างนี้ให้นานๆนะคะ พัดให้เวลาอีกไม่มากนะคะ"                พัดชายืนอีกมุมนึงของงาน มองมาที่ก้องภพและพีรญาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

++++++++++++

++++++++++
+++++

ขอโทษนะคะที่หายไปนานมากๆๆๆ    พอดีไม่ว่างจริงๆคะ
แต่ต่อไปจะหาเวลามาอัพให้ได้เลยคะ

อย่าพึ่งงอน หรือว่าโกรธเลยนะคะ   สงสารคนแต่งตัวดำๆเถอะคะ55555  (ตาดำๆๆต่างหาก)

ขอบคุณนะคะที่ยังติดตามขอบคุณคะ