ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter1 : Oh god!
-- #ฟิคลูกแกะวายร้าย --
พรึ่บบ!!!
เสียงผ้าห่มที่ถูกสะบัดออกจากร่างบาง พร้อมกับเจ้าของผ้าห่มนั้นลุกพรวดขึ้นมานั่ง ใบหน้าที่ขาวซีดกับเหงื่อเม็ดเล็กๆที่ฝุดขึ้นท่วมนั้น บ่งบอกได้ดี่ว่าเจ้าตัวต้องฝันร้ายแน่ๆ ใช่!เขาฝันร้าย ฝันที่ดูจะเหมือนจริงมากไปหน่อย
' มันเป็นเพียงแค่ความฝัน..ยังโยซอบ'
ปลอบใจตัวเองพร้อมใช้มือเล็กหยิกแก้มตัวเองเพื่อย้ำว่ายังมีชีวิตอยู่
วันนี้เป็นวันพุธแน่นอนว่าโยซอบต้องไปเรียน
และแล้วร่างเล็กก็ลากสังขารตัวเองมาเรียนด้วยสภาพที่เหมือนคนเมาที่เพิ่งจะหายแฮงค์จนได้
"ฮ..เฮ้ย ดงอุน หน้านายไปโดนอะไรหน่ะ หะ! "
แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเจอน้องรหัสของเขา 'ซนดงอุน' นั่งอยู่โต๊ะหินหน้าโรงอาหาร ด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยเขียวจนคล้ำทั่วทั้งใบหน้าที่หล่อปานเทพบุตรนั่น อ่า มันน่ากลัวสุดๆ
" ผมก็แค่...เผลอไปเหยียบหางหมาเข้านิดหน่อยอะครับ "
ดงอุนเพียงแค่ตอบแล้วหยักไหล่เหมือนเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
"หมา? เฮอะ! สภาพหน้านายเละขนาดนี้ท่าทางหมาตัวนี้คงเป็นแวร์วูฟอย่างเจคอฟแล้วแหละมั้ง "
"โด่ว ฮยองอะก็ไอ้รุ่นพี่ดูจุนอะดิ แม่งแค่เหยียบตีนนิดหน่อย ถึงกับต่อยผมเลย "
' ยุนดูจุน' แค่ได้ยินชื่อก็ขนแขนแสตนอัพแล้วหล่ะ ชื่อ'เสีย'หมอเนี้ย ดังข้ามคณะเลย เป็นเด็กวิศวะปี 3 ที่มีอิทธิพล เพราะมีบุญของพ่อค้ำคอ ถึงได้ชอบหาเรื่องคนอื่นโดยไม่กลัวผิด เรื่องเจ้าชู้มั่วหญิงไม่ต้องพูดถึง เป็นแบดบอยตัวท๊อปของมหาลัยเลยแหละ จะมีดีก็แค่..... ' หล่อ ' ละมั้ง
"เฮ้อ ดงอุนเอ้ยนายเจอหัวหน้าแวร์วูฟเลยแหละ อยากช่วยแก้แค้นนะ แต่งานนี้ฉันขอบายวะ โชคดีน้องรหัส หึหึ "
พูดกับน้องรหัสพร้อมยิ้มอ่อน ก่อนจะหัวเราะในลำคอแล้วตบบ่าพ่อหนุ่มเทพบุตรไปสองทีเป็นเชิงปลอบใจ (?)
คาบเช้าเป็นอะไรที่น่าเบื่อสุดๆ ต้องมานั่งฟังมนุษย์ป้าบ่นด้วยเสียงโทนเดียวกันยังกับสวดมนต์ยังงี้ โยซอบก็เลยหลับทั้งคาบสิครับ ยังดีที่มีเพื่อนรักอย่างกีกวังคอยจดเลคเชอร์ไว้ให้ลอกบ้าง เกิดมาเป็นยังโยซอบนี่ชีวิตดี๊ดี
" โยซอบ..โยซอบ..โยซ๊อป คย๊าาาาา "
" งืม..มมม อะไรกันกีกวังนายจะเสียงดังทำไมเนี้ย "
ใบหน้าเล็กง้ำงอทันทีที่ถูกรบกวน
"มันเลิกเรียนแล้วเว้ย แล้วชั้นก็จะกลับบ้านแล้วด้วย"
"อ่อ อืมๆไปสิ กลับบ้านกันๆ ~ "
เพื่อนรักไซน์มินิทั้งสองเก็บข้าวของแล้วเดินลงมาจากตึกเรียน แต่สายตาตี่ๆของกีกวังก็ดันเหลือบไปเห็นคู่กรณีของน้องรหัสโยซอบเข้า
" โยซอบๆ น..นั่นมันรุ่นพี่ดูจุนที่อยู่วิศวะนี่ มาทำอะไรที่คณะเรา นี่มันคณะสัตวแพทย์นะ "
ถามออกมาด้วยความใสซื่อ คำถามที่ไม่ได้ต้องการคำตอบหรอก ก็แค่สงสัยหน่ะ
"แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงละกีกวัง ให้เรียกมาแล้วถามว่า เฮ้ดูจุนนายมาคณะฉันทำไมวะ อย่างงี้หรอ? "
"ก็ป่าวสักหน่อย แต่ดูสิๆสาวๆคณะเราอะมองตาละห้อย ลิ้นนี่ย้อยเลย อย่างงี้เขาเรียกว่าอ่อยแรง จะว่าไปก็น่าอิจฉาดูจุนจริงๆ "
"ไม่เห็นมีอะไรให้น่าอิจฉาสักนิด"
ยุนดูจุนก็แค่รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าที่ประกอบไปด้วยจมูกที่คมเป็นสัน ฝีปากเป็นกระจั๊บได้รูปนั่นอีก ดวงตาคมภายใต้แว่นกันแดดสีชาที่น่าค้นหา กรอบใบหน้าที่ล้อมรอบด้วยผมสีน้ำตาลเข้ม ทั้งหมดนั่นรวมกันเรียกได้เลยว่า 'โคตรหล่อ' แล้วดูจุนก็แค่พ่อรวย แค่แบดบอยเป็นเสน่ห์ให้สาวๆรุมล้อม ไหน(?) มันน่าอิจฉาตรงไหน มีอะไรให้น่าอิจฉาวะ โด่ว สาบานว่ายังโยซอบคนนี้ไม่อิจฉาสักนิดเล้ย
"เฮ้ โยซอบนายจะจ้องพิจารณาเขาไปถึงไหน ไปๆกลับบ้าน "
อ่า...นี่เขาเผลอตัวมองนานขนาดนั้นเลยหรอ ภาวนาอย่าให้เจ้าตัวรู้เป็นพอ กลัวว่าถ้าโดนเล่นงานแล้วสภาพหน้าเป็นอย่างดงอุน ก็ไม่เอาด้วยหรอกนะ บรึ้ย~"อ...อ่อ อืมๆไปสิๆ "
-- #ฟิคลูกแกะวายร้าย --
ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว เวลานี้มีเพียงแค่ดวงจันทร์ที่ส่องแสงสว่างแทนที่ สายลมเอื่อยๆที่ผัดผ่านเข้ามาภายในห้องกระทบเข้ากับผ้าม่านจนพริ้วไหว ทำให้อากาศเริ่มเย็น
เสียงลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าร่างเล็กภายใต้ผ้าห่มผืนหนานั้นได้ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์สู่นิทราเรียบร้อยแล้ว
'ยังโยซอบ...ยังโยซอบ'
ร่างเล็กลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงหวานที่ไม่คุ้นหูเรียกชื่อเขา
'ฮ...เฮ้ยย!!! ค..คุณเป็นใครแล้วเข้ามาในห้องผมได้ไงเนี้ย'
ร่างเล็กสะดุ้งโหยงเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบกับเอ่อ...จะเรียกว่าตัวอะไรดีหละ มนุษย์บินได้(?) ตรงหน้าเขาเป็นร่างมนุษย์นี่ล่ะ แต่มีใบหน้าที่งดงามราวกับภาพวาดในนิยาย เรือนผมสีเหลืองทองยาวเงางามถึงกลางหลัง ดูตัดกับมงกุฏดอกไม้สีสดใสบนหัวนั่น ชุดกระโปรงยาวกร่อมตาตุ่มสีขาวที่มีสายลูกไม้สีทองพาดผ่านหัวไหล่ที่ร่างบางๆนั้นสวมใส่ดูเหมือนถูกดีไซน์มาให้คนตรงหน้าเขาใส่เท่านั้น ลองคิดว่าชุดนี้อยู่บนตัวของโยซอบสิคงพิลึกน่าดู ไหนจะปีกสีขาวขนนกดูน่าเอื่อมมือไปสัมผัสที่สยายอยู่กลางหลังนั่นอีก เมื่อเอาทุกอย่างมารวมกันแล้วมันงดงามสุดๆ
'อย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป ข้าคือฮยอนซึง บุตรของพระแม่เจ้า ข้าเป็นเทวทูต '
เสียงหวานที่เอื้อนเอ่ยอย่างไม่เร่งรีบนั้นชั่งนุ่มและน่าฟังยิ่งนัก
'ละ..แล้ว คุณมาทำไม '
ถึงจะรู้ว่าเป็นตัวอะไร ร่างเล็กก็ไม่หายกลัวหรอกนะ สังเกตได้จากน้ำเสียงที่สั่นๆ นั่นมันเทวทูตเลยนะเว้ย ว่าแต่...เทวทูตนี่คืออะไรไม่เห็นเคยรู้จัก (?)
'ยังโยซอบเจ้าได้หมดอายุไขไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน เจ้าโดนรถชนเสียชีวิตจำได้ใช่ไหม? อ่า..แต่ที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่เป็นความผิดของข้าเอง พระแม่อุตส่ามอบหมายหน้าที่ตรวจสอบรายชื่อผู้หมดอายุไขให้ข้าทำ แต่ดันตกหล่นชื่อของเจ้าไปซะงั้น '
'หะ!!!!!! ผมตายแล้ว!!!! ละ...แล้ว ผะ
..ผมต้องทำยังไง''
'ในเมื่อเจ้ามีชีวิตกลับมาอีกครั้งแล้วก็แก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้วนิ แต่เพื่อแลกกับที่เจ้าได้มีชีวิตอยู่เจ้าต้องช่วยพระแม่ของข้าทำหน้าที่ช่วยลูกแกะน้อยผู้หลงทาง เฮ้อ~ก็สังคมสมัยนี้มีแต่มนุษย์ผู้หลงผิดและโง่เขลาเพิ่มขึ้นทุกวัน พระแม่และตัวข้าเริ่มจะช่วยลูกแกะเหล่านั้นไม่ไหว สิ่งที่เจ้าต้องทำคือช่วยลูกแกะหลงทางหนึ่งตัวภายใน 1 เดือน'
'แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง? '
'ถึงเวลานั้นเจ้าจะรู้เอง อ้อ!ที่เจ้าต้องรู้คือ.. ลูกแกะของเจ้าชื่อ 'ยุนดูจุน' แค่นี้แหละที่ข้าจะมาบอก'
เทวทูตฮยอนซึงหายไปต่อหน้าต่อตาทันทีที่พูดจบ
คนเป็นผู้ฟังได้แต่นั่งอ้าปากหวอ ดวงตากลมโตยิ่งโตจนกลัวว่าจะหลุดออกมาจากเบ้าเข้าไปอีก
อึ้งสิครับอึ้ง อึ้งตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาแล้วเจอกับตัวอะไรสักอย่างที่เรียกตัวเองว่าเทวทูต
อึ้งกับการรู้ว่าตัวเองตายแล้ว
อึ้งกับการรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร
อึ้งกับชื่อลูกแกะของเขา... ถ้าจะทำขนาดนี้ให้เขาตายๆไปซะ แล้วๆไปนอนเล่นอาบไฟและน้ำมันในกะทะทองแดงกับพี่รักพี่ยมในนรกซะยังดีกว่า...
เฮ้อ~ ขอถอนคำพูดที่ว่าเกิดเป็นโยซอบแล้วชีวิตดี๊ดี ตอนนี้ทันไหม(?)
Talk: ผ่านไปอีก 1 แชปค่ะ เฮ้อ/ปาดเหงื่อ เพิ่งรู้ว่าเขียนนิยายนี่ใช้พลังเยอะมากจริงๆ สำหรับแชปนี้ก็ไขข้อข้องใจจากอินโทรว่าโยซอบตายไหม? ส่วนคนชนนั้นเป็นใครก็ไม่รู้นะคะ พอดียังไม่ได้นึกชื่อ 555555 แล้วโยซอบจะต้องทำยังไงบ้างน้าา เมื่อต้องลูกแกะหลงทางอย่างยุนดูจุน โปรดติดตามตอนต่อไป กิกิ ไปเม้าส์มอยกันได้ที่แท็ก #ฟิคลูกแกะวายร้าย ในทวิตเตอร์กันได้นะค่า อ่อก่อนจากฝากคอมเม้นให้สักนิดนะคะ แชปต่อไปจะได้มาไวๆเนอะ ไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะ เค้าเป็นนักเขียนหน้าใหม่อยากได้กำลังใจเป็นธรรมดา :') แต่ว่า..ทอร์กเยอะไปแล้วอิบ้า!!5555 เอนจอยรีดดิ้งคะ รักรีดทุกคนชุ้ปๆ <3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น