ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Downtown Girl

    ลำดับตอนที่ #1 : ริบบิ้น คือชื่อของฉัน!!

    • อัปเดตล่าสุด 23 เม.ย. 49


    หากคุณคือผู้ชายอะไรคือสิ่งที่คนกำลังค้นหาในตัวผู้หญิงคนหนึ่ง รูปร่าง หน้าตา การงาน ฐานะทางการเงิน ทุกอย่างมีรวมอยู่ในตัวฉัน ฉันไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ ใครๆเค้าก็บอกฉันอย่างนั้น ฉันชื่อริบบิ้นเป็นสไตลิสท์ให้กับแมกกาซีนแฟชั่นชื่อดังเล่มหนึ่ง ฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้า แต่งตัว บุคลิกท่าทาง หรือสารพัดเคล็ดลับที่จะเสริมให้ฉันดูดีฉันรู้หมดและยังสามารถบอกต่อให้คนอื่นได้ทราบอีกด้วย
      วันนี้ฉันมีงานที่บริษัทแต่เช้า ฉันขับรถออกจากคอนโดหรูกลางเมืองด้วยอาการอ่อนเพลียเนื่องจากเมื่อคืนฉันไปงานประกาศรางวัลที่เกี่ยวกับวงการบันเทิง ให้ตายสิเมื่อคืนฉันสนุกชะมัด ไม่ได้สนุกเพราะงานประกาศผลรางวัลหรอกนะเพราะปาร์ตี้เพื่อนางแบบของฉันที่ดาดฟ้าคอนโดของเธอต่างหากล่ะ ที่ทำให้ฉันมันอย่างสุดเหวี่ยง แน่นอนฉันเมาแต่ก็ยังพอรู้สติ ฉันรู้ว่านายแบบหนุ่มสุดหล่อมาส่งฉันที่ห้องแต่ก็แค่หน้าประตู แล้วเค้ายังแอบบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของเค้าในโทรศัพท์ฉัน แล้วยิ่งไปกว่านั้นเค้ายังพิมพ์ชื่อตัวเองว่า Ton Chauffeur มันแสดงว่าเค้าชอบฉัน เค้ารู้ภาษาฝรั่งเศส เค้าคิดว่าฉันรู้ภาษาฝรั่งเศส และเค้ารู้ว่าฉันจะโทรไปหาเค้า! ฉันกะว่าจะโทรหาเค้าตอนบ่ายๆ อ้อ ลืมบอกไปเค้าชื่อแดเนียล แต่ตอนนี้ฉันขอไปทำงานก่อนละกัน ฉันกำหนดคอนเซ็พท์ของแฟชั่นเซ็ทนี้ว่า โบโฮ ชิค ฉันชอบแฟชั่นสไตล์นี้จังมันทำให้ฉันหรือใครๆก็ตามดูเป็นผู้หญิงมากขึ้น ริ้วลายพื้นเมืองของชนเผ่าต่าง ผ้าที่แสนบางเบา ลายดอกไม้ สร้อยลูกปัดไม้สีสันสดใส กระเป๋าจักสาน สีสันสะอาดตาทำให้สาวๆเป็นทั้งไฮโซและฮิปปื้ในเวลาเดียวกัน นางแบบที่หามาวันนี้ค่อนข้างตรงสเป็คที่ตั้งไว้นะ ผิวสีน้ำผึ้งนิดๆ ผมหยักโศกพลิ้วสวย แต่น่าเสียดายที่เราไม่ได้ออกไปนอกสถานที่อันที่จริงฉันอยากไปถ่ายแถวๆรางรถไฟ เอาตอนห้าโมงเย็นฟ้ากำลังแดง มันต้องสวยแน่ๆแต่ทว่าอีตาอาร์ทไดเร็คเตอร์และช่างภาพกลับคัดค้านอย่างที่ว่าฉันไม่สามารถเถียงได้เอาเถอะดบดฮชิคของฉันก็เลยต้องถ่ายในสตูดิโอแทน
        "เชิดหน้าอีกสักนิดนะคะ เอามือจับหมวกค่ะค่ะ ค่ะ ดีค่ะ" ฉันแนะแม่นางแบบคนสวย งานชิ้นนี้กินเวลาหนึ่งวันเต็ม ฉันเหนื่อยจัง อยากกินกรีนทีเฟรปเป้ของสตาร์บัคจังว่าแล้วฉันก็เดินลงไปข้างล่างของออฟฟิศเพื่อหาเครื่องดื่มหวานๆอย่างที่จินตนาการไว้ ตายล่ะ!ฉันลืมแดเนียล แดเนียลสุดหล่อ ตายแล้วๆฉันรีบคว้าโทรศัพท์กดดูฉันก็ยังแอบปลื้มกับชื่อของเค้า
        รับแล้ว เสียงเค้ายังดูงัวเงียอยู่เลย เค้ายังเมาค้างฉันขอโทษขอโพยเกี่ยวกับเมื่อคืนใหญ่ เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรๆอย่างเดียวแล้วก็ ขอวางไปด้วยเสียงเบื่อๆ
    อไรกันฉันฉุนกึ๊ก ตกลงจะเอายังเนี่ย หรือเค้าจะจำฉันไม่ได้ ไม่น่าใช่ เค้าผิดหวังกับฉันมากหรอที่ไม่ยอมมีอะไรกับเค้าคืนนั้น เรื่องอะไรล่ะ ฉันยังห่างกับสาวๆพวกนั้นเยอะฉันน่ะมีความรู้ มีการศึกษา และฉันมีคลาส เรื่องพรรค์นั้นเอาไว้ให้ฉันได้รู้จักเค้ามากกว่านี้ละกัน เชอะ ฉันยังมีอีกหลายคนย่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×