คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Daelo : Lost for U ll
“ เ๊ ! ” นพึ่มาถึะโนลั่นห้อประุมทันทีที่เห็นร่าามๆนั่อยู่
“ ไม่เถียหรอนะ ไม่มีอารม์ ” หิสาวผะไปเล็น้อย
อะไรที่ทำให้ยัยทอมนี่มาวีนใส่เาัน…?
“ ูนี่สิ ” ฮโยอหมุนหน้าอไปทาเลโล่ที่ำลัวีนเหมือนเ็สาวมีประำเือนรั้แร
“ มันเพอร์เฟ็์มาเลยเนอะ ”
“ เพราะอย่านั้นันเลยะให้นายเป็นนถ่ายเล่มปิท้ายปีนี้ ”
“ เห้ย ! ” เลโล่อุทานสียัแล้วโวยวายโยไม่สนในฟัแ่อย่าใ
“ ไม่ ! ยัไผม็ไม่ทำ อพัผ่อนหน่อยิเ๊ ร่าผมะลายเป็นผุยผอยู่แล้วหลัาานทะ… ”
“ ! ” ร่าบาหุบปาับในทันที่อนะเบิาว้า ทำเป็นบหูสอ้าอย่าไม่เื่อสิ่ที่ไ้ยิน
“ เออ…แล้วทำไมแฮยอนยัไม่มาอี นานแล้วนะ ” ฮโยอย้อมือึ้นมาูนาฬิา
“ ไม่้อรอแล้ว เี๋ยวพี่ส่พวประวัิารถ่ายแบบับโปรไฟล์มาให้ผมทีหลัละัน ไปร้านยอแมันีว่า ” ฮโยอพยัหน้าเห็น
้วยแล้วเ็บอบนโ๊ะประุมลระเป๋าส่ให้เลโล่ที่้อเป็นทาสแบอ้วยเหุผลที่ว่าเป็นนวน
ฮโยอเินนำออมาาห้อ นิ้วเรียวถูสวม้วยแหวนเินเลี้ยปุ่ม ่อนะหันไปมอเลโล่ที่ทำหน้าแปลเินไปมาอยู่้าน
หลั นเธอเินเ้าไปในลิฟ์็ยัไม่รู้สึัว
หนูิั่นรึไัน . . ?
“ นี่ ะเินไปมาอีนานไหมห้ะ ” ฮโยอที่ทนมอไม่ไหวะโนท้วเสียั นนรอบหันมอ
“ ห้ะ . . อะ อ่าว . . หายไปไหน ? ” เลโล่ทำหน้าเหลอหลาพยายามสอส่อมอหาร่าที่ถูัวเอถีบไปเมื่อไม่นาน
“ มอหาอะไร เร็วๆ ไม่ั้น็ยืนเอ๋ออยู่นั่นละ ” นสวยยืนเท้าเอวเรียมปุ่มปิ แ่เลโล่แทรัวเ้ามาะ่อน
“ โอย . . แผลเ่ายัไม่หายเลย ” เลโล่พูบ่นแล้วเลิเสื้อลูบรอยที่ปนไปทั้รอยมือานอมลวนลามับลิฟ์
“ อ้าว ไปทำอะไรมา ” ฮโยอหันมามอ้วยวามเป็นห่วามประสาเพื่อน่าวัย “ แล้วรอยอะไร ”
“ ห้ะ . . ระ . . รอยอะไร ไม่มี ! ” ร่าบารีบปิในทันที แ่แน่นอนว่าปิไป็เท่านั้น
อนนี้ลิฟ์อยู่ที่ 18 มีเวลาไถ่วามริาทอมอมโหอีเยอะ
“ นายะบอันีๆไหม ! ” ฮโยอหรี่ามอ ้าวเ้าใล้ร่าบาที่เริ่มหวั่นๆับท่าทาเอาริ
“ ไม่ . . ” ใบหน้าหวานส่ายไปมาเบาๆเป็นารปิเสธ ทำเอานสวยฟิวส์า
“ ั้น็ไม่้อทำานนี้แล้ว ! อ L . A ันะให้ฮานะไปแทน ” ฮโยอูั๋วเรื่อบินไปมา เรียมโทรศัพท์หาเพื่อนสาว
“ ห้ะ เห้ย . . ไม่เอา บอแล้ว เ้าบอแล้ว ” ใระยอม . . ไ้ลับไปบ้านสัที ุนฮไม่ยอมหรอ
เลโล่ถอนหายใเฮือให่ ่อนะเปิปาเล่าเหุาร์ทุ็อั้แ่้าวมาในบริษัท
“ แล้วเป็นใร หน้าายัไ หล่อไหม แล้วนายเสียวไหม ” นสวยยิ่ำถามนนฟัอึ้
“ ไม่รู้ ใ //// ”
“ ำถามอันสุท้ายนายอบไ้แน่ เสียวป้ะน้อสาว ? ” ฮโยอทำหน้าเ้าเล่ห์มอหน้าหวานที่เริ่มแ
“ เสียว ” ำอบทีเผลอทำเอาฮโยอยิ้มเินอายแทน “ เห้ย ! ไม่ใ่ . . สัหน่อย ///// ”
“ ึ ”
ว่าวามรู้สึทั้หมะถูเปิเผยเปิประูลิฟ์็เปิออเผยให้เห็นำนวนนมุอะไรสัอย่าหน้า ล็อบบี้
“ มีอะไรัน ? ” เลโล่พยายามใ้ส่วนสูว่าฮโยอะเ้อมอแ่็ไร้วามหมาย นเยอะเินไป
Rrrrrrr ฮโยอมวิ้วยุ่มอหน้าอโทรศัพท์แล้วรับเมื่อเห็นื่อปราบาหน้าไม่ใ่ใรนอา
เพื่อนร่วมานนสนิท ‘ ิม ฮิมาน ’
“ ว่าไฮิมาน ” เสียหวานถามอย่าไม่่อยสบอารม์นัเพราะอนนี้นเริ่มมามุเยอะึ้นเรื่อยๆ นนที่ะมาิ่อานไม่สามารถ
เ้าไปในอาารไ้ นเป็นประธานเลยเผลอพาลใส่นอื่นแทน
“ ( อนนี้นสวยอยู่ไหนรับ ? ) ” สรรพนามที่ถูเรียประำโยฮิมาน้วยน้ำเสียที่ไม่ระล่อนเหมือนเยทำเอาฮโยอเล็น้อย
“ หน้าลิฟ์ นายอยู่ไหน ? ”
“ ( ผมอยู่ในวมุ มีนทีู่ท่าะเป็นนายแบบนอนสลบในลิฟ์ ผมเลยแบออมา แล้วน็มุ )”
“ ห้ะ ! แล้วใรที่สลบอยู่ในลิฟ์ ” เลโล่หันวับมามอฮโยอทันที
“ ( ไม่รู้ )”
“แล้วนายะไปไหนเลโล่ !? เลโล่ ! ” เสียหวานะโนเรียร่าบาที่แทรัวเ้าไปในวมุ
“ หลบ ! ” เลโล่ะโนลั่นนทุนๆหันมอ เมื่อเห็นว่าเป็นใรึหลบทาให้โยไม่มีปาเสีย
ผู้น่าแหวเป็นสอฝั่ใหุ้หนูผู้เป็นที่รู้ัีทั้ในื่ออาล้อฝีมือเยี่ยมและุหนูระูลเว
เผยให้เห็นฮิมานที่หอบหายใเ้าปอประอร่าุ้นาอยู่บนพื้น าเรียวไม่รอ้ารีบวิ่ไปยัร่าบนพื้นทันใ
“ ไอ้ . . ” โริ ำพูหลัเลโล่เลือะเ็บไว้เพราะรู้สึุ้นาใบหน้าหล่อเหมือนเยเอที่ไหนสัแห่
‘ ุนฮ . . ’ ภาพนนนึผ่านเ้ามาในวามิ ใร . . ? นายเป็นใรันแน่
“ เลโล่ ” เสียิแหบอฮิมานัึ้น
“ แฮยอน ! ” ฮโยอรีบวิ่เ้ามาูร่านายแบบที่อิมพอร์มาเพื่อานปิท้ายปีอเธอ้วยวามใ
แฮยอน . . ทำไมเาถึไุ้้นื่อนี้ ทำไม
“ แฮยอน . .? นที่เ๊ะให้ผมถ่ายเหรอ ” เลโล่หันไปถามนสวยที่ใ้มือเรียวพัให้แฮยอนท่ามลาสายาอิาอผู้ายรอบๆ
รวมถึฮิมานที่ยััใไม่ไ้เ่นัน
“ อือ อย่ามัวแ่ถามเลย่วยันพาไปโรพยาบาล่อน ” ฮโยอหันไปพูประโยสุท้ายับฮิมาน
ร่าสูพยัหน้าอย่าำนนแล้วลุึ้นไปเอารถที่ั้นใ้ินสำหรับนในบริษัท
ร่าบา่วยประอร่าึ่หมสิอแฮยอน วาลมยัมอาแผ่นหลัอแฮยอนนรถออัวไปโยมีฮโยอไป้วย
อ แฮยอน ทำไมันถึไุ้้นแบบนี้ . .
เลโล่ยุ้มผมิไปมา้วยวามัใ เพราะอุบัิเหุทารถยน์เมื่อ 2 ปีที่แล้ว หมอบอว่าวามทรำบาส่วนสูหายไป บาที
นนนี้อาะเป็นนที่อยู่ในวามทรำที่ไม่อาถูลืม็ไ้ . .
ุนฮเสียบาร์่อนะเปิประูเ้าไปทิ้ัวบนเียนอน
‘ ุนฮ .. ’ นายเป็นใร มือบาเสยผมสีวันบุหรี่่อนะยันัวให้ลุึ้นเินไปทาห้อเ็บอเมื่อนึบาอย่าึ้นไ้
มือบาปัอาาศอับๆาห้อเ็บอที่ไม่เปิมานานหลัาย้ายอมาา L.A เสร็ ใบหน้าหวานเบ้เล็น้อยแล้วเริ่มหาอใน
ล่อลัรหน้า วาลมสะุเ้าับรูปใบเล็รหน้าทีู่เหมือนะถูีรึ่้วยวามั้ใ รูปออเาในอนเ็ำลั
ับมือใรสัน้วยใบหน้ายิ้มแย้ม วาลมเป็นรึ่พระันทร์ ริมฝีปาบาียิ้มนเห็นฟันูน่ารัน่าฝัะนัวเอมอแล้ว
้อยิ้มให้ับอีอัวเอ
Rrrrrrrrrrr
ุนฮหยิบโทรศัพท์ึ้นมารับโยเร็วเมื่อเห็นว่าใรโทรมา
‘ ฮโยอ ’
“ ว่าไ ” เสียหวานพูในะที่ำลัมอรูปอย่าพิารา
“ ( แฮยอนฟื้นแล้วนะ ) ”
“ บอผมทำไมัน ? ” มันไมู่แปลไปหน่อยเหรอถ้าผมะอบรับในทันที ้อเล่นัวสันิ
แ่สุท้าย็อบรับไปอยู่ีุนฮสอรูปเ้าไปในระเป๋าแล้วหยิบุแรถออไปาห้อโยไม่ลืมหยิบีย์าร์มา้วย
ห้อ V.I.P 301
“ ๊อๆ ” ร่าบาัสินใเาะประูห้อพยาบาลหลัาเินวนไปมาหน้าห้อะนาน
“ นานนะ ” นสวยที่เินมาเปิประูให้บ่นระปอระแปามนิสัยส่วนัว
ุนฮแลบลิ้นให้่อนะเินเอา่ออไม้ไปวาบนั้นวาอเ้าเียนป่วยโยมีสายาอฮโยอและนบนเียมอาม้วย
สายา่าันรที่ฮโยอมอ้วยสายาับผิในะที่แฮยอนมออย่ารุ่มริ่มไม่่าาอนลิฟ์นุนฮนึถึภาพในลิฟ์
“ มออะไร ! แ่อามมารยาทย่ะ ” เสียหวานแว้ใส่แฮยอนที่ยมือปิปาลั้นหัวเราะ
“ อนนั้นันยัไม่ไ้ิบัีับนายเลยนะ ” าเรียวเินไปทิ้ัวบนโฟาสำหรับนเยี่ยมผู้ป่วย
“ อนไหนเหรอ ? J ” นหล่อหรี่ามอุนฮที่้อเหมือะ่าะแเสียให้ไ้้วยวามเ้าเล่ฟ์
“ ็อน … ! ”
“ ที่นายทำใหุ้นฮเสียวไ ” แ่อนที่พูลับไม่ใุ่นฮลับเป็นฮโยอที่ยืนมอสถานาร์น่ารัๆมาสัพัแทน
“ โอ้ะ ริเหรอเนี่ย มา่อไ้นะันไม่ว่าหรอ ถึะเ็บัวไปะหน่อย S ็ไม่บอ ” แฮยอนทำท่าะลมาาเีย
“ ใรบอมิทราบ ! นอนไปเลยนะ ” ุนฮแว้ใส่ัับหน้าแ
“ J ”
ไอ้หมอนี่มันะใ่ริๆเหรอวะ เสียทุ่มๆอนเรียเามันูีมาเลยนะ
“ ันลับละนะ อย่าทำให้เสียัมาละเี๋ยวนาพยาบาลมาบ่นใส่ัน ” ฮโยอโบมือลา ทิ้ให้นสอนอยู่้วยันามลำพั
“ นีุ่นฮ ”
“ อะไร ”
“ ปวี่อะ พาไปห้อน้ำหน่อยสิันลุไม่ไหว”
ไอ้ ….
ุนฮลุึ้น่อนะพยุแนแฮยอนลาเียไปทาห้อน้ำที่อยู่ไม่ไลาเียพยาบาลมานั ทันทีที่ถึประูห้อน้ำแฮยอน
ลับไม่เ้าไป ร่าสูที่ถูประอลับยืนรผลัร่าุนฮิำแพ
“ ! ”
แฮยอนยมือึ้นยันำแพไว้ไม่ใหุ้นฮหนี ใบหน้าหวานแ่านึ้นเมื่อนึไ้ว่าอะไระเิึ้นแ่็ลับไม่หนี ใบหน้าหล่อเลื่อน
เ้ามาใล้ มูสันโ่สูมลิ่นแป้แล้วูบลอย่าแผ่วเบาผิลับอนในลิฟ์ ลิ้นร้อน่อยๆสอเ้าไปในโพรปาเ็บเี่ยว
วามหวานอย่าไ้ใ วัเี่ยวพันลิ้นเล็อย่าเนิบนาบ มือให่เปลี่ยนมาโอบอเอวบาเอาไว้แทน
เนิ้นนานนเหมือนเวลาถูหยุเอาไว้ ูบรสหวานถูมอบให้นร่าบาเริ่มหายใไม่ออ
“ ึ ”
มือบายึ้นทาบหน้าอที่เ้นระส่ำ วามรู้สึหวาบหวามยัอยู่แม้แฮยอนะผละูบออมาแล้ว
เหมือนเินไป …. อแฮยอนเหมือนนๆนั้นมาเินไป
เลยว่าะไ้มาล็วันนี้ละ้า สอบ็บรรลัยมาีวี
=w=; สภาพนิยาย็สบัสบอม เน่าีริีวิ่อย
-----------------------------------------------------------------------------------
มาลสัที อนนี้ไรท์มีอะไรหลายๆอย่าให้ทำเลย ทั้ารบ้าน สอบ
มีฟิอานยอลับูโฮที่ไรท์พึ่ะลไป ับบัโล่ที่่อาเรื่อนี้
แถมารบ้านยัไม่เสร็ 55555 #มาแ่บ่น
หวัว่าะสนุนะฮะ ^----^
------------------------------------------------------------------------------------
มา่อแล้ว ! นนนั้นเป็นใรน้า 555555555555
อโทษนะที่มาลให้ไ้แ่นี้ สุท้ายนี้ัวเอะ
เม้นให้เา
ไหมอะเารัรีเอร์นะ
ความคิดเห็น