love finished the mind gives the Mr.Mafia

เฮ้อออออออ… (•-•)

                   ทำไมงานถึงได้หายากอย่างนี้นะ ให้ตายสิ! ประเทศจีนฉันรู้ว่าประชากรเยอะแต่ฉันแค่คนเดียวจะรับเข้าทำงานที่ไหนไม่ได้หรือไง บ้าชิบ! เงินที่จะกินในเดือนนี้ก็จะหมดแล้วด้วย ใช่สิ พระเจ้าคงลงโทษฉันไม่รู้ทำอะไรผิดนักหนา พ่อแม่ก็ไม่มี  งานก็ไม่มีทำ เงินก็ไม่มี ดีนะที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ได้ทุนเรียนจนจบ แล้วฉันจะทำยังไงดี…

ประกาศ

รับสมัครงาน งานสบาย เงินเดือนดี การันตีแน่นอน

คุณสมบัติ เพศ หญิง อายุประมาณ 22-24 ปี

ส่วนสูง – น้ำหนัก : หุ่นดี  วุฒิการศึกษา : ไม่จำกัด

(ถ้าพูดภาษาญี่ปุ่นได้จะพิจารณาเป็นพิเศษ)

……<ด่วนนนนน จำนวนจำกัด>……

สนใจติดต่อ xxxxxxxxxxxxxxxxx

                   พออ่านใบประกาศเสร็จฉันก็รีบโทรติดต่อทันที เพราะฉันเคยเป็นแม่บ้านให้ครอบครัวญี่ปุ่นที่มาพักร้อนที่จีนมาก่อนเลยสามารถพูดภาษาญี่ปุ่นได้ และคุณสมบัติทุกอย่างฉันก็ผ่าน ^[]^

“ฮัลโหล”

“สวัสดีค่ะ ฉัน หวง ฝู ซาน ค่ะ”

“อืม”

“พอดีเห็นติดประกาศว่ารับสมัครงานนะค่ะ”

“อ่อ…ใช่”

“คือ ฉันสนใจงานนี้นะค่ะ ไม่ทราบว่าจะไปสัมภาษณ์งานได้ที่ไหนค่ะ”

“อืม…เดี๋ยวฉันส่งข้อความบอกที่อยู่ให้”

“ขอบคุณมากค่ะ” เย่เย่ ~ พระเจ้ายังทรงเมตตาฉัน J

“ติ๊ด…ติ๊ดดด”เสียงข้อความเข้า

                            ฉันเปิดข้อความดูแผนที่ ที่จะไปสมัครงานฉันเดินตามถนนไปตามที่แผนที่บอกจนมาถึงร้านกาแฟเล็กๆที่หนึ่ง ฉันเดินเข้าไปในร้านก็พบผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่ในร้าน ฉันเลยเดินเข้าไปหาทันที

“สวัสดีค่ะ ฉัน หวง ฝูซาน”

“ฉัน โอ เซฮุน ”

                           เซฮุนเป็นชายหนุ่มที่หน้าตาดี หน้าเขาหวานเหมือนผู้หญิงและมีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก แถมยังเป็นคนเกาหลีที่ตอนนี้เป็นที่คลั่งไคล้ของสาวๆเอเชีย

“นายไม่ใช่คนจีนนิ”

“ฉันเป็นคนเกาหลี เข้าเรื่องดีกว่า”

“เชิญว่ามาเลยค่ะ”

“คืองานที่ฉันประกาศไปคืองานบริการ เงินเดือน  460,000 ดอลลาร์สหรัฐ แล้วเธอพูดภาษาญี่ปุ่นได้มั๊ย”

“พูดได้ค่ะ”(ภาษาญี่ปุ่น)

“ข้อตกลงของเรามีอยู่ 5 ข้อ”

“ค่ะ บอกมาเลยค่ะ”

“ข้อแรก เธอจะต้องเดินทางไปที่ญี่ปุ่น เดี๋ยวค่าเดินทางฉันออกให้

ข้อสอง เธอจะต้องไปที่คฤหาสน์ตระกูล อู๋ แล้วขอพบกับ อู๋ ยี่ฟาน

ข้อสาม ทำยังไงก็ได้ให้ไอ้ อู๋ ยี่ฟานหลงรักเธอ

ข้อสี่ ทำให้มันเชื่อใจ ไว้ใจ และทำให้มันซื่อสัตย์กับเธอ

ข้อสุดท้าย เธอก็ฆ่ามันซะ”

“ช็อค!!!”O[]O

“ตกลงมั๊ย”

“ไม่ค่ะ”

“ไม่ลองคิดดูหน่อยเหรอ เงินเดือนไม่ใช่น้อยๆนะ”

“ยังไงก็ไม่ค่ะ”

“งั้นเปลี่ยนจากฆ่า มาเป็นเธอหักหลังมัน”

“ไม่ค่ะ”

“ฉันเพิ่มเงินเดือนให้อีกเป็น  3 เท่า”

“ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณมีปัญหาอะไรกัน ฉันขอไม่ยุ่งดีกว่า”ฉันพูดแล้วลุกเดินหนี

“ถ้าเธอเดินออกไป ลูกน้องฉันพร้อมที่จะยิงเธอเสมอ”

“พวกนายมันบ้า!!”ฉันเริ่มกลัว

“ตกลงหรือไม่”

“ไม่”ฉันพูดแล้วเดินต่อ

“เธอไม่อยากเจอพ่อแม่เหรอ”ทันทีที่เขาพูดจบฉันก็หยุดเดิน

“นายว่าอะไรนะ”

“เธอไม่อยากรู้เหรอ ว่าพ่อแม่เธอเป็นใคร”

“แล้วนายมารู้เรื่องของฉันได้ยังไง”

“แค่เธอบอกชื่อ หวง ฝูซาน ของเธอ ข้อมูลทุกอย่างก็โผล่ในหัวสมองฉันแล้ว”

“นายต้องการอะไร”

“ฆ่า ยี่ฟาน ซะ มันเป็นคนฆ่าพ่อแม่เธอ”

“นายรู้ได้ไง แล้วฉันจะเชื่อนายได้แค่ไหน”

“เชื่อได้สิ เพราะแม่ฉันก็โดนมันฆ่า”

                                   ฉันสับสนอยู่นานว่าที่เขาเล่านั้นมันจริงหรือไม่ แต่ฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะแต่เพราะถ้าเดินออกไปจากร้านก็โดนยิงตาย ถ้าฉันไปเจอยี่ฟานฉันอาจจะรู้ความจริงเกี่ยวกับพ่อแม่ก็ได้ …

“ตกลง ฉันรับข้อเสนอนายทุกอย่าง”

“ดีมาก ฝูซาน ฉันคิดแล้วว่าเธอฉลาดพอ”

“เริ่มงานตอนไหน”

“คืนนี้!”

                                    ฉันได้เสื้อผ้าและของใช้ใหม่จากเซฮุน เขาซื้อตั๋วเครื่องบินทำพาร์สปอร์ตไปญี่ปุ่นให้เรียบร้อย และยังซื้อโทรศัพท์ให้ใหม่แถมยังติดเครื่องดักฟังและGPS เขาบอกว่าจะบินตามไปที่ญี่ปุ่นอีกหนึ่งอาทิตย์และได้ตกลงข้อสุดท้ายจากฆ่าเปลี่ยนมาหักหลังโดยการมาอยู่แก๊งของเซฮุน ฉันไม่อยากทำเลยถ้าเรื่องนี้ไม่มีพ่อแม่ฉัน!

ณ ประเทศญี่ปุ่น เมือง โยโกฮาม่า

                                    ฉันเดินไปโรงจอดรถมีรถยนต์คันหรูที่เซฮุนเตรียมไว้ให้ ฉันจะต้องขับไปยังคฤหาสน์ตระกูลอู๋และบอกว่ามาทำงานแทนเลขาคนเก่าที่ชื่อ ยูมิโกะ ที่ตอนนี้เธอถูกพวกของเซฮุนจับตัวไว้ และฉันก็จะต้องเปลี่ยนชื่อเป็นญี่ปุ่น          เพราะยี่ฟานจะไม่รับคนทำงานเป็นคนจีน ชื่ออะไรดีล่ะ?

“นี่…ซาโตมิลูก ระวังรถหน่อยสิ”เสียงแม่ที่วิ่งมาดึงลูกสาวไว้

“คิดออกแล้ว” ฉันขับรถไปถึงหน้าประตูคฤหาสน์อันสวยงาม ก็มียามเดินออกมา

“มาพบใครครับ”

“อู๋ ยี่ฟานค่ะ”

“นัดไว้ไหมครับ”

“นัดค่ะ”

“เชิญครับ”

                                      ประตูค่อยๆเปิดออกที่ละนิด ทำให้เห็นตัวคฤหาสน์ชัดๆข้างหลังคฤหาสน์เป็นวิวภูเขาสูงและยังมีถนนรันเวย์แสดงว่ามีเครื่องบินส่วนตัวด้วย  รวยจริงๆ ฉันเดินลงจากรถก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากคฤหาสน์

“เธอเป็นใคร”

“ฉันชื่อ ซาโตมิค่ะ เป็นเลขาคนใหม่ของ อู๋ ยี่ฟาน”

“ฉันชื่อ เทา เป็นน้องชายและเป็นทั้งมือขวาของ ยี่ฟาน”

“อ่อค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ”

“เธอดูสำเนียงญี่ปุ่นแปลกๆนะ”

“ฉันพึ่งกลับจากอเมริกานะค่ะ”

“ยี่ฟานรออยู่”เทาพูดแล้วเดินนำฉันเขาไปในคฤหาสน์

                                       เทาพาฉันเดินขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด ทั้งชั้นพื้นเป็นไม้ปาเก้ มีรูปมังกรแกะสลักขนาดใหญ่อยู่กลางชั้น มีห้องประมาณ 8 ห้อง ห้องสุดท้ายใหญ่ที่สุดน่าจะเป็นห้องของยี่ฟานแหงๆ

“ก๊อกๆ”เสียงเทาเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าไป

“พี่…ผมพาเลขาคนใหม่มาแนะนำ”เทาพูดเปิดประเด็น

“สวัสดีค่ะ ฉัน อาริกะ ซาโตมิ ค่ะ”ฉันพูดแล้วโค้งตัวให้

                                         เก้าอี้ที่มีคนนั่งหันหลังอยู่นั้นค่อยๆหันมาเผชิญหน้าฉัน ยี่ฟานที่ฉันเห็นไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลย เขาไม่ได้แก่ ไม่ได้หัวล้าน ไม่ได้อ้วน แต่เขาเป็นชายหนุ่มที่รูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาล หน้าเรียว ตาคม จมูกโด่ง ริมฝีปากสีชมพูบางๆ และผิวขาวเนียนจนผู้หญิงอย่างฉันยังอิจฉา เขาจ้องมาที่ฉันอย่างน่ากลัว

“เธอเป็นอะไรกับยูมิโกะ”คำถามแรกก็ไปไม่ถูก

“เป็นญาติค่ะ”

“ฉันไม่รู้ว่าเธอจริงใจกับฉันหรือป่าว? แต่ฉันเลือกเธอมาเป็นเลขาแล้วเธอก็ทำตามหน้าที่ของเธอ และที่สำคัญฉันไม่ชอบคนหักหลังและคนโกหก ฉันสอนให้พนักงานบริษัทของฉัน ลูกน้อง แม่บ้าน หรือแม้คนในครอบครัวของฉัน ทุกคนพูดความจริงต่อกัน ซื่อสัตย์”พูดจบเขาก็จ้องตาฉัน

“ค่ะ”

“ที่ฉันรับเธอเข้ามาทำงาน แสดงว่าฉันไว้ใจเธอไปแล้วครึ่งหนึ่งเหลืออีกครึ่งฉันก็จะดูการกระทำของเธอ และที่อยากจะฝากไว้มากที่สุด ‘ถ้าทำผิดอะไรที่ฉันรับไม่ได้ ฉันฆ่าเธอแน่!’”

“ค่ะ”

                                          ฉันเดินออกมาจากห้องรู้สึกโล่งใจนิดนึง ทำไมไอ้พวกนี่ถึงโหดกันนักนะฉันตายตอนนี้ทันมั๊ย? พระเจ้าฉันนึกว่าท่านทรงเมตตาแล้วแต่นี่ท่านกะเอาชีวิตฉันเลยเหรอ L

“เธอเข้าบริษัทพรุ่งนี้เช้านะ อย่ามาสายเพราะยี่ฟานตรงเวลามาก”เทาพูด

“พวกคุณมีคาสิโนนิ ตรงนั้นฉันต้องจัดการด้วยมั๊ย?”

“ทำไมเธอถึงรู้ ขนาดยูมิโกะยังไม่รู้เลยนะ”เทาเริ่มสงสัย

“กะ…ก็ฉันเห็นแฟ้มบนโต๊ะยี่ฟานมีแฟ้มรายรับของคาสิโนนะสิ”

“ตาดีนะ! ไม่ต้องยุ่งหรอกฉันดูแลเองได้”

“ฉันขอถามหน่อยสิ พวกคุณบริหารกันยังไงหมดอสังหาริมทรัพย์ตระกูล อู๋ ตั้งมากมาย ทั้งโรงแรม ห้างสรรพสินค้า โรงงานผลิตรถยนต์ สนามบิน ไหนจะบริษัทนี้อีก แถมไม่ได้มีแค่ในญี่ปุ่น  ต่างประเทศก็มี แล้วยังจะมีคาสิโนอีก”

“พวกฉันมี 6 คนพี่น้อง ซิ่วหมิน ดูแลโรงงานผลิตรถยนต์ ลู่หาน ห้างสรรพสินค้า อี้ชิง สนามบิน เฉิน โรงแรม ฉันก็คาสิโน ส่วนยี่ฟานเป็นศูนย์รวมทุกอย่างคือบริษัทไง”

“อย่างนี้นี่เอง”เทาเดินมาส่งจนถึงโรงรถ“ขอบคุณนะ”

“ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ย้ำแต่เช้านะ”

“ค่ะ ไปล่ะ”ฉันขึ้นรถแล้วขับรถออกไปที่คอนโดใกล้ๆคฤหาสน์

                             ทำไมเหนื่อยอย่างนี้นะ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเซฮุนให้ฉันบอกว่าใครดูแลอะไรนั้นมั๊ย พอกำลังจะกดโทรเซฮุนก็โทรเข้ามาก่อน -_-

“ฮัลโหล”

“ทำงานดีมาก เงินเดือนเพิ่มเป็น 3 เท่าตามที่ตกลง”

“เรื่องที่ใครดูแลอะไรบ้างล่ะ”

“เรื่องนั้นฉันได้ยินหมดแล้ว เพราะไม่สามารถปิดเครื่องดักฟังได้นอกจากจะพังมันทิ้งซะ”

“แล้วฉันจะมีความเป็นส่วนตัวมั๊ยเนี่ย เพราะนายติดเครื่องดักฟัง”