คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉันนี่แหละแจ่มใส
*****1*****
ฉันนี่แหละแจ่มใส
เมื่อเธอเป็นเหมือนดวงตะวัน...ที่ใครๆก็ใฝ่หา
แต่ฉันมันแค่ต้นหญ้า...ที่ไม่มีค่าคู่ควร
หากเธออ่อนล้าวันใด อยากให้รู้เอาไว้ ฉันยังคงรออยู่ตรงนี้ แม้จะเป็นเพียงคนสุดท้ายที่เธอคิดถึงกัน!!!
โอ๊ย!!!
“เป็นไรของแกว่ะ แจ่มใส อยู่ดีๆก็ร้องเป็นแย้ถูกน้ำร้อน”เสียงของยายไฮน์เพื่อนซี้คู่เมทของฉันพูดพร้อมกับชักสีหน้าใส่ฉัน
“จะอะไรล่ะก็...เพลงที่แกฟังอยู่นะสิ ครั้งที่ 108 แล้วมั้งฉันได้ยินจนแทบจะจำได้แล้ว”เสียงเพลงเดิมๆของพี่น้องฝาแฝดที่ตอนนี้ดูเหมือนคนจะชอบกันทั่วบ้านทั่วเมือง(โดยเฉพาะพวกผู้หญิง)ที่จริงเรื่องเสียงฉันว่าก็ไม่ได้จะดีเท่าไหรหรอกนะ เนื้อเพลงฉันฟังก็ว่างั้นๆอะไรๆของพี่น้องคู่นี้สำหรับฉันฉันว่าก็ไม่ได้โดดเด่นไปกว่านักร้องคนไหนๆแต่มีแค่สิ่งเดียวที่ฉันพอจะรู้สึกคล้อยตามไปบ้างก็คงจะมีแต่เรื่องหน้าตานี่แหละนอกจากทั้งสองจะหน้าเหมือนกันมากแล้ว แต่ก็เพราะความเหมือนอีกแหละที่ทำให้พี่น้องคู่นี้ดูมีแรงดึงดูดอย่างไม่น่าเชื่อเวลาอยู่บนเวทีคอนเสิร์ตจนฉันเองก็ไม่อาจจะละสายตาไปจากพวกเขาได้
“แหม...ยายแจ่มใส ถ้าแกจำเพลงพวกนี้ได้ก็ดีนะสิ แกจะได้เอาไปเป็นเค้าในการแต่งเพลงของแกไง”ไฮน์ที่อยู่หน้าคอมหันมาพูดปลอบ(มั้ง)พร้อมเดินมาโอบไหล่ของฉันที่ตอนนี้นั่งทำรายงายอย่างเบื่อรับประทาน
“ไม่ย่ะ ฉันไม่เห็นจะชอบเลย”ใครจะไปเอาเค้าเพลงของคนอื่น ยังไงเพลงของฉันก็ต้องเป็นสไตน์ของฉัน แม้ว่าฉันเองจะไม่เคยแต่งจบก็เหอะ
“จ้าแม่คุณ แต่ฉันก็ไม่เห็นแกจะแต่งจบสักเพลงเลยนะ ที่เห็นมาแต่ละเพลงนะครึ่งๆเสี้ยวๆทั้งนั้น”น่าน ไม่ทันไรยายไฮน์ก็สวนกลับมาในจุดอ่อนของฉันจนได้ ให้มันได้อย่างงี้สิ
-_-
“โธ่... ไฮน์แกก็รู้นี่นา ว่าฉันเล่นดนตรีไม่เป็น ถึงจะแต่งเพลงไปมากสักแค่ไหนฉันก็ยังคิดทำนองเพลงที่ทำให้คนฟังติดหูไม่ได้เลย”ทำน้ำเสียงเศร้าเล็กๆสุดริดด
“แล้วทำไมแกไม่ไปเรียน เดี๋ยวนี้ฉันเห็นเขาเปิดสอนกันทั่วบ้านทั่วเมือง”ขอเสนอของไฮน์ทำให้ฉันสามารถตอบได้ทันทีแทบจะไม่ต้องเสียเวลาคิด
“คำตอบง่ายๆ หนึ่ง...ฉันยังไม่อยากเอาเงินที่มีอันน้อยนิดไปเสียกับพวกนี้ สอง...แกก็รู้ว่าแค่เรียนทุกวันนี้นะหัวปั่นขนาดไหน ขืนเอาเวลาไปใช้กับพวกนี้อีกนะฉันได้โดนไทล์แน่”
“โดนไทล์!!! นี่แกยังคิดว่าแกจะโดนไทล์อีกหรอ เกรดก็ 3กว่าๆ”เสียงอันสูงของเพื่อนสาวทำเอาฉันตกใจไปชั่วขณะ
“ที่ผ่านมามันฟลุค ต่างหากย่ะ”ใช่ ฉันเชื่อว่าการเรียนที่ผ่านมาของฉันนะมันฟลุคต่างหาก แค่บังเอิญว่าฉันไปอ่านตรงกับที่เขาออกสอบอะไรประมาณเนี้ยะ แต่จะทำไงได้ล่ะก็ฉันดันเลือกที่จะเรียนสายวิทย์เอง พอเรียนจบมัธยมไอ้ตัวฉันเองก็ดันไม่มีหัวด้านสายอื่นทั้งคำนวณ ภาษาไทย สังคม โอ๊ย!!! ไม่เอาสักอย่าง>_< สุดท้ายฉันเลยต้องมาลงเอยที่มหาวิทยาลัยของแผนวิทย์นี่แหละ(เหมือนตายรังยังไงก็ไม่รู้)
“แจ่มใสวันนี้ว่างป่ะ”
“ไมอ่ะ”
“ฉันว่าเย็นนี้จะชวนแกไปซื้อของที่สยาม”
“เออ เอาดิกำลังเซง(กับรายงาน)พอดี”
เย็นวันนั้นฉันตกลงไปเดินสยามกับไฮน์โดยหารู้จุดประสงค์จริงของเพื่อนตัวดีไม่...
************
ก็เป็นตอนแรกที่เอามาลงนะค่ะ จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับแจ่มใส ลองไปอ่านตอนสองนะค่ะจะเป็นเรื่องของฟ้าใส ถ้าการเขียนมาอารายต้องปรับปรุบ ก้อช่วยเข้ามาแนะนำด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น