รักนี้...ที่บ้านไร่

ลำดับตอนที่ #2 : ลีลาวดี นุตาพงษ์

"เอ้าคัท วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ ขอบคุณมากครับทุกคน วันนี้ดีมากลี ขอบใจนะ" ตากล้องช่างภาพพูดกับนางแบบสาวด้วยอาการพอใจกับการทำงานที่รวดเร็ว  และราวกับเป็นมืออาชีพ  ทั้งที่เพิ่งจะเข้าวงการมาไม่ถึงปีด้วยซ้ำ

" ตกลงเสร็จแล้วนะค่ะ ไม่มีการถ่ายซ่อมอีกนะค่ะ  งั้นขอบคุณค่ะ "  หญิงสาวยกมือไหว้ขอบคุณตากล้องผู้มีชื่อเสียงชั้นแนวหน้าของเมืองไทย

"จ๊ะเรียบร้อยแล้วทุกอย่าง ภาพก็ออกมาสวยดี ขอบใจนะลี ทำงานกับลีเนี้ยง่ายกว่านางแบบอาชีพบางคนซะอีก  นี่ขนาดเพิ่งเข้าวงการนะ"  ช่างภาพเอ่ยปากชมหญิงสาว  แต่เพราะความเหนื่อยกับการทำงานทำให้เธอไม่พูดอะไรมากนอกจากรับคำว่าค่ะ แล้วก็เรียกผู้จัดการส่วยตัว

"พี่ปุ๊กค่ะ ลีเหนื่อยค่ะขอน้ำหน่อยค่ะ"    แต่เมื่อผู้จัดการส่วนตัวของเธอยกน้ำมาให้เธอก็ออกอาการวีนแตก

"พี่ปุ๊กค่ะ ลีบอกกี่ครั้งแล้วว่าลีไม่กินน้ำหวาน  แล้วน้ำส้มคั้นของลีไปไหนล่ะค่ะ  อะไรอ่ะพี่ปุ๊กไม่ได้ดังใจเลยเรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ได้  น่าเบื่อจัง" หญิงสาวออกอาการหงุดหงิด  หน้ำง้ำหน้างอ  จนผู้จัดการส่วนตัวต้องรีบไปหาน้ำสั้มคั้นมาให้เธออย่างกระวีกระวาด

"ขอโทษค่ะน้องลี  นี่ค่ะน้ำส้มของน้องลี  พอดีพี่เอาไปคั้นเพิ่มให้ค่ะแล้วลืมวางไว้ไม่ได้ยกมาให้  แล้วน้ำหวานเนี้ยก็ไม่รู้ของใครยกมาให้สงสัยหวังดีกลัวน้องลีหิวน้ำมั้งค่ะ"
หญิงสาวรับมาดื่ม  โดยพี่ปุ๊กพูดพลางพัดวีไปพลางเอาอกเอาใจเพื่อให้คุณเธอหายโกรธ  ก็ใครล่ะจะกล้าทำให้เธออารมณ์เสีย  เดี๋ยวก็จะแผลงฤทธิ์โดยการเบี้ยวงานมันซะดื้อ ๆ อีก

"ค่ะ  ขอบคุณนะค่ะพี่ปุ๊ก แล้วคิวงานต่อไปของลีคืออะไรค่ะ"

"อ๋อ หลังจากถ่ายหนังสือเล่มนี้แล้ว  ก็ยังมีหนังสือแพรวอีกเล่มค่ะ  นัดตอนสิบเอ็ดโมง  ตอนนี้สิบสี่สิบห้าแล้วค่ะ แล้วก็ต่อด้วยงานเดินแบบหนึ่งทุ่มที่โรงแรม.....  พี่ว่าเรารีบไปกันดีกว่าค่ะ  เพราะแพรวเค้านัดถ่ายที่สตูดิโอชั้นบนนี่เองเดี๋ยวจะไม่ทั้นงานกลางคืนนะค่ะ"  พี่ปุ๊กพูดพลางก็รีบเก็บข้าวของเพื่อขั้นไปถ่ายชั้นบน  ดีนะที่รับงานถ่ายแบบทั้งสองงานนี่ที่ตึกเดียวกันทำให้เวลาคาบเกี่ยวกันพอดี สงสารก็แต่คุณน้องลีของเธอนี่แหละ  เพราะวันนี้ตื่นตั้งแต่ตีสี่มาถ่ายแบบทีนี่ นับว่าความเป็นมืออาชีพของลีลาวดีแท้ ๆ ที่ทำให้งานเสร็จเร็วมาก  เพราะถ้าเป็นคนอื่นอย่างต่ำก็ครึ่งวัน  แต่นี่ลีรู้จักมุมกล้องเป็นอย่างดีว่ามุมใหนเธอถ่ายสวยไม่สวย  แสงตรงไหนสวย  ท่าทางแบบไหนดี  จึงทำให้งานเสร็จเร็วมาก  ทำให้พี่ปุ๊กกล้ารับงานติดกันแบบนี้  ถ้าเป็นคนอื่นคงทำไม่ได้เพราะมันเสี่ยงกับการไปไม่ทันงาน  แต่นี้เพราะเป็น"ลีลาวดี  นุตาพงษ์"  หญิงสาวลูกคุณหญิงท่านฑูตประจำที่อังกฤษื เพราะจากเมืองไทยไปตอนหกขวบจึงทำให้หญิงสาวอยากมาเที่ยวเมืองไทย  ตอนนี้เรียนจบแล้วจึงอยากกลับมาบ้านเกิดและเยี่ยมญาติคนอื่น ๆ ที่กรุงเทพฯ และเพื่อน ๆ  ข้างบ้านสมัยตอนเด็ก ๆ ทำให้เธอได้เจอกับพี่ปุ๊กผู้ซึ่งชักนำเธอเข้าวงการ  และด้วยความสวยของเธอ  และความที่โตมาจากเมืองนอก กล้าได้กล้าเสียพูดตรง  ทำให้เธอเป็นที่ต้องการของผู้จัดงานทุกคน คิวการทำงานเธอจึงไม่เคยว่างเว้นตอนแรก ๆ ก็สนุกกับการทำงานใหม่ ๆ จนพ่อแม่เธอโกรธที่ไม่ยอมกลับเมืองนอก  จึงระงับบัตรเครดิต  แต่ตอนนี้ 6 เดือนแล้วที่เธออยู่เมืองไทยและทำงานวงการบันเทิง  ทำให้เธอเหนื่อยแต่เพราะยังไม่อยากกลับอังกฤษจึงต้องทำงานหาเงินเพื่อให้พ่อแม่เธอเห็นว่า  เธอสามารถพึ่งตัวเองได้แล้ว

"แหมพี่ปุ๊กขานัดกันติด ๆ แบบนี้ใจคอกะจะฆ่าลีให้ตายเลยหรือไงค่ะ ไม่สงสารกันบ้างหรือไง  เล่นรับงานติดกันแบบนี้  ลีเหนื่อยนะค่ะ  คราวหน้าคราวหลังจะรับงานอะไรก็หัดถามกันบ้างนะค่ะ จะได้ปฏิเสธไปบ้าง"  หญิงสาวพูดด้วยอารมณ์เบื่อหน่ายกับการจัดคิวงานของเธอ  ครั้นพอโกรธ พี่ปุ๊กก็ทำหน้าจะร้องไห้ขอโทษขอโพยแล้วบอกว่าทางบ้านลำบากมีภาระเยอะแยะมากมายเล่นเอาเธอดุไม่ลง จนเลยตามเลย

"แหม คุณน้องลีขาช่วงนี้คุณน้องลีกำลังขาขึ้นนะค่ะ ใคร ๆ ก็อยากได้ร่วมงานทั้งนั้นล่ะค่ะ  ไอ้ครั้นพี่จะปฎิเสธบางทีพี่ก็เกรงใจ เห็นคนกันเองทั้งนั้น"  

"ค่ะ  ลีเห็นพี่ก็เป็นคนกันเองกับทุกคนที่ขอคิวลี เพราะว่า 30% จากค่าตัวลีเนี้ย ทำให้ทุกคนเป็นคนกันเองกับพี่ทุกคนเลยนะค่ะ  ในขณะที่ผู้จัดการคนอื่นแค่ 25 % เท่านั้นใช่ไหมค่ะ" ทำเอาพี่ปุ๊กรีบก้มหน้างุด ๆ กับคำพูดของหญิงสาวที่พูดด้วยสายตาเบื่อหน่ายกับคำพูดเดิม ๆ ของผู้จัดการส่วนตัว  แต่จะว่าไปแล้วเธอก็สนุกกับไปกับการทำงานที่ท้าทายและงานก็แตกต่างหลากหลายไม่จำเจ  จึงทำให้เธอไม่คิดจะกลับอังกฤษตอนนี้

 ในขณะที่เธอเดินผ่านไปเพื่อจะไปรอคอยขึ้นลิฟต์เพื่อจะขึ้นไปถ่ายแบบต่อที่สตูดิโอชั้นบน  ผู้คนต่งพากันมองเธอทำให้เธอเกิดความรู้สึกเบื่อขาดความเป็นส่วนตัว จึงเอ่ยขึ้นว่า
"เอาเถอะค่ะ รีบเดินเดินเถอะ  เลยเวลามาสิบนาทีแล้ว ลีว่านะค่ะพี่ปุ๊กเสร็จจากคิวงานช่วงนี้แล้วลีจะงดรับงานสักพักนะค่ะ  กะว่าจะไปเที่ยวพักสักหน่อยค่ะพี่ปุ๊กรีบเคลียร์คิวให้ลีด้วยนะค่ะ  เอาสัก 3 เดือนนะค่ะหรือมากกว่านั้นก็ได้" 

"อุ้ย! ไม่ได้นะค่ะน้องลี  คือว่าเมื่อกี่ตอนน้องลีถ่ายแบบพี่ได้รับโทรศัพท์จากพี่ปลา  ผู้กำกับละครไงค่ะ  เค้าคอนเฟิร์มวันเดินทางไปถ่ายละครที่น้องลีต้องเล่นเป็นสาวชาวไร่แล้วนะค่ะ อาทิตย์หน้าให้เจอกันที่เชียงรายได้เลยค่ะ ตอนนี้เค้ารอเราพร้อมแล้วอยู่ที่นั้นคะ"

"อะไรนะค่ะพี่ปุ๊กอาทิตย์หน้าก็ไหนเค้าบอกว่าอีกหลายเดือนไงค่ะ"

"เอ่อ! คือทางช่องเค้าเร่งมาค่ะว่าให้รีบถ่ายน้องลี  เค้ารัดคิวให้ละครเรื่องนี้ถ่ายออกอากาศได้เลยค่ะแล้วจะรีบนำลงช่องให้เร็วทีสุด"

"ค่ะพี่ปุ๊กรับปากเค้าแล้วนี่ค่ะ ลีจะทำอะไรได้ใหมค่ะ  สงสัยเสร็จคิวงานช่วงนี้ลีคงต้องรับคิวงานเองละมั้งค่ะ  ว่าไงค่ะพี่ปุ๊ก"  หญิงสาวหันมาพูดพร้อมด้วยยิ้มหวานทำเอาคนฟังหน้าจ๋อย  แหมก็ช่วงนี้คุณน้องลีของเธอกำลังขาขึ้นนี่  ถ้าไม่รับโกยช่วงนี้แล้วจะโกยช่วงไหนเดี๋ยวเผื่อคุณเธอเกิดเปลี่ยนใจอยากกลับอังกฤษขึ้นมา ก็คงหมดกันพอดี  ตั้งแต่รับดูแลนักแสดงมายังไม่เคยเจอใครจะทำให้เธอมีรายได้มากเท่านี้ เธอจึงหันมาดูแลนางแบบคนนี้คนเดียวก็อยู่ได้อย่างสบายมากกว่าดูแลดาราคนอื่นทั้งสังกัดซะอีก