[Tell Upons]-บอกความปรารถนาของเธอมาสิ

ความรักสำหรับคุณคืออะไร?...

การดูแลเอาใจใส่?

การเข้าใจซึ่งกันและกัน?

การแสดงออกว่ารักทั้งๆที่ไม่ได้บอก?

การมองแค่คุณเพียงคนเดียว?

การตายเพื่อกันได้?

หรือ...

การทำให้คุณมีความสุข

สำหรับฉันแล้ว..ความรักก็เปรียบเสมือนสายฝน ช่างหนาวเย็น แต่ร่างกายกลับอบอุ่น ช่างน่ากลัว แต่กลับไม่อยากให้หยุด ช่างเสี่ยง แต่กลับมีความสุขไปกับมัน

สายฝนนั้นคุณไม่รู้หรอกว่าแต่ละเม็ดผ่านอะไรมาบ้าง.. ผ่านความหนาวเย็นมามากน้อยแค่ไหน ถูกลมพัดผ่านเพียงใด แต่เชื่อเถอะว่า ฝนก็ยังทำให้เราชุ่มฉ่ำอยู่ดี...

ถึงฝนจะมีประโยชน์กับเรามากแค่ไหน..แต่ทำไมทุกคนถึงมองแค่ด้านร้ายๆของมันล่ะ?

มันทำให้น้ำท่วม...ใช่...แต่เพราะน้ำไม่ใช่หรอคุณถึงมีชีวิตรอด

มันทำให้คนตาย...ใช่...แต่ร่างกายคุณไม่ใช่หรอที่โหยหาน้ำพวกนี้

มันทำให้เรามองไม่เห็นความสวยงามบนฟากฟ้าเมื่อฝนตก...ใช่...แต่คุณไม่ใช่หรอที่ชื่นชมฟากฟ้าเมื่อฝนหยุด

มันทำให้เรามองข้ามสิ่งต่างๆ...ใช่...แต่คุณไม่ใช่หรอที่เลือกจะมองข้าม

มันทำให้คนเขารำคาญ...ใช่...แต่คุณไม่ใช่หรอที่เพลิดเพลินกับการดูสายฝนกระทบลงบนพื้น

มันน่ากลัว...ใช่...

...แต่คุณไม่ใช่หรอ...ที่ทำให้มันกลัว

แล้ว..ความหวาดกลัวของมนุษย์..คุณเปรียบเทียบมันได้มากน้อยแค่ไหน?

ผี?

ความรัก?

การเปลี่ยนแปลง?

การถูกมองข้าม?

การยอมรับ?

ชะตา?

หรือ... กลีบดอกกุหลาบ

เมื่อคุณพบกลีบดอกกุหลาบ คุณมักจะหยิบมันมาเชยชม มันช่างสวยงาม มีเสน่ห์ น่าหลงใหล บอบบาง และ บริสุทธิ์ แต่ด้วยฝีมือคุณทั้งนั้น คุณทำให้กลีบดอกกุหลาบดอกนั้นช้ำ เมื่อมันช้ำแล้วมันจะไม่กลับไปสวยดังเดิมอีก จากนั้นคุณยังจะเห็นคุณค่าของมันอยู่หรือเปล่าล่ะ?..กินก็ไม่ได้ สวยก็ไม่สวย ปลูกต่อก็ไม่ได้อีก...คุณคงจะโยนมันทิ้งลงกลับพื้นอย่างไม่ใยดี หรือบางครั้ง คุณอาจจะฉีกมันทิ้งเพราะเห็นมันไร้ค่าก็ได้...กลีบดอกกุหลาบไม่มีความรู้สึก..แต่ถ้ามันมีความรู้สึกคุณคิดว่าเขาจะพูดออกมาว่าอย่างไร? ‘เจ็บปวด’ ใช่..มันต้องพูดว่าอย่างนั้นแน่ๆ การเคยถูกเชยชมสักครั้ง แล้วถูกละทิ้งไป..คุณคงเข้าใจว่ามันจะเจ็บปวดแค่ไหน เคยประคบประหงมดูแลกลีบของมัน เฉพาะตอนที่กลีบยังสวย เคยรดน้ำพรวนดินมัน เฉพาะตอนที่คุณยังไม่ได้ได้ตัดมันออกจากกิ่ง เคยปกป้องมันจากภัยอันตราย เฉพาะตอนที่คุณเห็นเท่านั้น...แต่แล้วตอนที่คุณไม่เห็นล่ะ?..คุณก็คงไม่รู้หรอกว่ามันต้องเจอกับอะไรบ้าง?

ความหวาดกลัวทำให้กลีบดอกไม้ดอกนั้นเลือกคุณ มันเลือกที่จะอยู่ในความดูแลของคุณ มันเลือกที่จะยอมให้คุณได้เชยชม มันยอมที่จะเจ็บปวดเพื่อคุณ เมื่อคุณเด็ดกลีบดอกไม้นั้นออกมาแล้วทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี..แล้วทำไมกลีบดอกกุหลาบนั้นถึงยังมีความสุขล่ะ?..

ก็..ดูรอยยิ้มที่คุณกำลังโยนมันลงพื้นสิ...คุณดูมีความสุขมากๆเลยล่ะ

‘คุณดูนี่สิ...ทางเดินของเราเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบทั้งนั้นเลย...’

นั่นคือสิ่งที่คุณเห็น..แต่สิ่งที่คุณเห็นคุณรู้รึเปล่าว่าความจริงเป็นเช่นไร?

คุณยืนมองฉันอยู่ตรงนั้น มองด้วยสายตาอิจฉาเพ้อฝัน แล้วคิดว่าฉันได้รับทุกอย่างมาอย่างง่ายดาย แต่..คุณไม่ได้รับความรู้สึกนี้เหมือนฉันนี่..

คุณไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด..เพราะ ทางเดินกลีบกุหลาบที่คุณเห็นเป็นเพียงพื้นผิวเท่านั้น แต่ภายในกลับมีหนามชิ้นเล็กๆนับล้านทิ่มแทงฉันอยู่ แต่คุณไม่รู้หรอก เพราะ คุณเห็นแบบนั้นหนิ..

คุณไม่ได้รู้สึกถึงแรงกดดัน..เพราะ ทางเดินที่ฉันเดินอยู่มักถูกมองว่าสวยงามเสมอมา ฉันจึงจำต้องเดินไปตามทางที่พวกคุณบังคับ พอฉันจะออกนอกทางคุณก็มาขวางทางฉันเอาไว้ ฉันจึงต้องพยายามเดินฝ่าขวากหนามนี้เพื่อเป็นไปตามความต้องการของคุณทั้งสิ้น

คุณไม่ได้รู้สึกถึงความกลัว..เพราะ คุณยืนมองฉันอยู่ตรงนั้น คุณไม่รู้สึกอะไรเลยว่าถ้าฉันเดินต่อไปมันจะเจ็บมากไหม? หรือ เส้นทางพวกนี้มันจะยังมีต่อ...ฉันกลัวที่จะต้องเหยียบหนามเล็กๆนี่ต่อไปเรื่อยๆด้วยความเจ็บปวด ฉันกลัวว่าสักวันฉันจะต้องตายลงไปเพราะฝีมือของคุณ...

คุณไม่ได้รู้สึกถึงความรู้สึกของฉันสักนิด..คุณพูดเสมอว่าคุณเข้าใจแต่ไม่..

คุณมันคนโกหก...

คุณมันคนหลอกลวง...

ถ้าเลือกเกิดได้สักครั้งฉันอยากจะไปเป็นดาวบนฟากฟ้า...

ไม่ต้องกลัวว่าจะหลุดวงโคจร ไม่ต้องกลัวว่าทุกสิ่งจะเปลี่ยนไป ไม่ต้องกลัวว่าแสงสว่างจะไม่มากพอให้คนบนโลกเชยชม ไม่ต้องกลัวว่าจะโดดเดี่ยว ไม่ต้องกลัวว่าจะมีเรื่องมากมายประดังประเดเข้ามาในหัว...และไม่ต้องกลัว...ไม่ต้องกลัวความหวาดกลัวที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ..

สุดท้าย...กลีบดอกกุหลาบดอกนั้นมันก็ช้ำไปหมดแล้ว

คุณย้อนเวลากลับมารักษามันไม่ได้หรอกนะ..

####---------- I am your writer

สวัสดี กูเอง

เรียกกูว่าเนื้อ

กูจะหยาบไง ใครมีปัญหาป่าวววว

กูล้อเล่นนะ พวกมึงรับได้นะ? ที่กูหยาบ...

กูอยากเป็นตัวของตัวเองที่สุดตอนที่คุยกับพวกมึง...

ช่างเถอะ...มึงไปอ่านได้แล้วไป กูไล่ละ.. (  -_-)/

ปล.กูก็จะอัพช้าๆหน่อย อยากให้เร็วก็เม้นมาดิ...