ExoPink Boy Friend ฉันรักนายนะ' [Exo Apink] #End

ข้อมูลเบื้องต้น

ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ  แต่มันคือแสนไกล..

ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป... ว่ารักเธอ..

----------------------------------------------------------------------------



คำว่า'เพื่อน'คือเส้นกลางของมิตรภาพของทั้ง2 ที่ไม่ควรล้ำเส้น เมื่อ'อึนจี'ที่แอบรัก'ซูโฮ'เพื่อนสนิทของเธอเองมา 10ปีแต่ปิดปากเงียบไม่บอกและแสดงอาการ เพราะเธอกลัวว่าจะเสีย'เพื่อน'และทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม และยิ่งถึงวันที่จะจบการศึกษาก็ยิ่งทำให้เธอทุกข์ว่าจะควร'บอก'หรือ'ไม่บอก' กัน!


#เนื้อหานี้เป็นแค่การจัดแต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิง ไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ 
---------------------------------------------------------------------------- 

อันยองงง~ ตามสัญญาที่บอกว่าจะแต่งเรื่องของอึนจีเป็นของขวัญวันเกิดของอึนจี ทำตามคำขอแล้วนะคะ 



Happy Birthday Eunji ! อย่าลืมเทนรด์และมอบความรักให้อึนจีนะคะ ^^~

เนื้อเรื่อง

ณ โรงเรียนปาร์

Eunji Part

ฉันที่เดินเอามือล้วงเข้าในประเป๋าเสื้อโค้ทและเดินฮัมเพลงเข้าโรงเรียนที่ตอนนี้ไม่ค่อยมีคนเลย แหงล่ะ เพราะฉันมาเช้านี่ ฤดูหนาวนี่ต้องรีบตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นดิ แถมจะปิดเทอมแล้ว ปิดเทอมก็คือฉันนี่แหละจบการศึกษา.. ฉันเลยต้องเป็นเด็กดีหน่อยๆ 

''ย๊า! อึนจี ทำไมเธอไม่รอฉันเลย!!''

ฉันหยุดเดินและหันไปมองเสียงที่อยู่ข้างหลังก็เห็น'ซูโฮ' เพื่อนสนิทที่ฉันแอบรักมาตั้งแต่เด็ก เขากำลังวิ่งมาทางนี้ และนี่ก็เป็นอีกผลนึงที่ฉันรีบมาโรงเรียนเช้าเพราะไม่อยากเดินมาโรงเรียนกับเขา ไม่ใช่เพราะรังเกียจหรอกนะ แค่ไม่อยากรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้.. 

''โทษที พอดีฉันรีบ'' ฉันพูดในขณะที่ซูโฮวิ่งมาก้มจับเข่าหอบเพราะความเหนื่อย

''ย๊า เดี๋ยวนี้เธอไม่รอฉันเลยนะ!'' ซูโฮโวยวายใส่ฉัน ฉันได้แค่เลิกคิ้ว ฉันก็อยากรออยู่หรอกนะ.

''อึนจียา! เธอเป็นอะไร???'' ซูโฮถามฉัน ฉันเลยต้องฉีกยิ้มกว้างๆเพื่อไม่ให้เขาสงสัย

''เปล่าหรอกก ไปกันเถอะ'' ฉันพูดยิ้มๆแต่ในใจฉันมันไม่ได้ยิ้มเลย ฉันหันหลังและเดินเข้าโรงเรียนต่อ และซูโฮก็มาเดินข้างฉัน แถมยังกอดคอฉันอีก

''จะถึงวันที่เราเรียนจบแล้วเนอะ~'' ซูโฮพูด ใช่..ใกล้ถึงวันที่ฉันต้องแยกจากนายแล้ว

''นั่นสิ ผ่านไปเร็วเนอะ'' ฉัพยายามตอบทั้งๆที่คิดคำที่จะพูดคุยกับเขาไม่ออกเลย 

''วันเรียนจบเธอจะให้อะไรฉันน๊า~'' ซูโฮยีหัวฉันเล่น ทำให้ฉันยู้ปากใส่เขา 

''ก็ให้คำบอกลาไง เหอะๆ'' ฉันตอบกลับ 

''ใจร้ายจังง เธอไม่รักฉันหรือไง'' คำพูดนั้นทำให้ฉันนิ่ง ถามมาได้ไง.. รักสิ 

''นี่ซูโฮ..'' ฉันเรียกเขาเสียงแผ่วเบา

''หืม??'' 

''นายเคยแอบรักเพื่อนสนิทหรือเปล่า??'' ย๊าาา ยัยปากบ้าเอ๊ย ถามไปได้ไงเนี่ย !! ฉันเงยหน้ามองซูโฮที่ตอนนี้ขมวดคิ้วนิดๆ

''เคยสิ ทำไมเหรอ??'' ซูโฮมองหน้าฉัน.. จะบอกดีมั้ย?? ฉันกลัวหรือเกินว่าถ้าบอกไปแล้ว เขาจะไม่ชอบฉันมันจะไม่เหมือนเดิม

''คือฉัน....'' ฉันพูดค้างไว้ ในใจที่มันปั่นป่วนไปหมดเพราะความตื่นเต้น

''อรุณสวัสดิ์ซูโฮ อึนจี~'' เสียงใสหวานปลุกฉันให้ล้มเลิกความคิดบ้าๆนี่ และัหันไปมองเพื่อนที่มาใหม่2คน

''อันยองนาอึนชิ และก็..ไค-o-'' ซูโฮทักทายนาอึนและตามด้วยไคชิที่ยืนกอดอกหน้าบึ้งอยู่ข้างหลังนาอึน 2 คนนี้ทะเลาะอะไรกันมาอีกนะ=_=

''อื้อ~ มายืนอะไรกันตรงนี้อ่ะ?'' นาอึนถาม เธอนี่สวยจริงๆเลยนะ ถ้าฉันสวยได้แบบนาอึนคงมีผู้ชายมาชอบฉันเยอะ รวมถึง.. ซูโฮด้วย ฉันคิดเหม่อๆและมองซูโฮที่ยืนคุยกับนาอึน
 

''อึนจี!!!!!!'' 

 

''ห้ะ!!?'' เสียงเรียกประสานทำให้ฉันสะดุ้งตัวขึ้น 

 

''เราเรียกเธอหลายครั้งแล้วนะ เป็นอะไรอ่ะ??'' เทพธิดานาอึนเดินมาเอามืออังหน้าผากฉัน ทำให้ฉันยิ้มแหยๆให้ เขินวุ้ยย -..- 

 

''เปล่าๆๆ เข้าเรียนกันเถอะ'' ฉันยิ้มให้นิดๆ ก่อนจะเดินเข้าอาคารเรียนไป เฮ้อ..ไปไม่รอดแน่ๆเลยฉัน 

 

12.20 

 

ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงของพวกเรา ฉัน นาอึน ซูโฮ ไคชิ ที่ยืนรอพวกเพื่อนๆที่เหลืออยู่หน้าโรงอาหาร ถึงเราจะมีเพื่อนเยอะและมันเหมือนะวุ่นวายแต่มันก็ทำให้เราอบอุ่นเลยล่ะ และก็สนุกด้วย.. และไม่รู้ว่ามีคนในกลุ่มแอบรักเพื่อนเหมือนฉันมั้ย 

 

สักพัก โบมี นัมจู แบคฮยอน เฉิน ดีโอ เซฮุน ก็เดินมา 

 

ตามด้วย ซิวหมิน เลย์ คริส ลู่หาน โชรง 

 

และก็ ฮายอง ชานยอล เทา ตอนนี้ก็ครบแล้ว และพวกเราก็เดินไปนั่งที่ประจำของพวกเ้ราคือ โต๊ะยาวที่มีโต๊ะยาวนั่ง2ฝั่ง มันยาวและใหญ่พอที่พวกเ้ราทั้ง18คนจะนั่งด้วยกัน และเราก็นั่งมันมาตลอด แต่ไหงวันนี้ฉันได้นั่งเบียดกับซูโฮล่ะ-___-^ ในขณะที่พวกเราเงียบคิดว่าจะกินอะไรดี ก็มีสมาชิกคนนึงพูดออกมา

 

''นี่!! ไหนๆเราก็จะปิดเทอมแล้ว เรามาขับกลุ่มเลี้ยงข้าวกันดีกว่ามะ???'' ซิ่วหมินแก้มซาลาเปาที่นั่งข้างๆฮายอง เสนอขึ้นมา เลี้ยงข้าวเหรอ?

 

''แล้วมันจะไม่ผิดศิลเหรอ??-o-'' เฉิน มหาผู้ใจดีที่นั่งข้างนัมจูก็แทรกขึ้นเลยโดนนัมจูโบกไปทีนึง

 

''บ้าเหรอเฉิน! ว่ามาๆๆเอาไงๆๆ'' นัมจูที่ดูสนใจกับข้อเสนอของซิ่วหมินมากๆก็เร่งถาม 

 

''ก็นี่ไง เราจับกลุ่มเป็น5กลุ่ม กลุ่มล่ะ4คนไง!'' ซิ่วหมินอธิบาย

 

''แต่มันจะเศษ2คนนี่ กลุ่มสุดท้ายอ่ะ'' นาอึนที่ฉลาดล้ำเลิศคิดคำนวณขึ้นมา ทำให้ทุกคนมองหน้ากัน

 

''ก็นี่ไง! 4คน4กลุ่มเลี้ยงข้าว และอีก2คนต้องเลี้ยงน้ำทุกวันไง๊!'' ถึงจะอธิบายแบบนี้ ทุกคนก็ยังงง-_-

 

''อ๋อ! ฉันเข้าใจแล้ว กลุ่ม4คนให้ผลัดกันเลี้ยงข้าววันละกลุ่ม แต่2คนที่เลี้ยงน้ำต้องเลี้ยงทุกวันใช่มั้ย!?'' ซูโฮ ที่ดีดนิ้วนึกออกก็อธิบายเพิ่ม ทำให้ทุกคนเข้าใจชัดเจน ก็ไม่เลวนี่

 

''แล้วจะจับกลุ่มยังไง??'' ไคชิที่เล่นผมนาอึนพูดขึ้น.. มันตื่นยังวะ=_=;;

 

''จับไม้สีกันๆๆ!!'' ซิ่วหมินพูดและหยิบกล่องที่ใส่ไม้เล็กๆมา18ไม้ เหมือนจะทำไว้ก่อนแล้วนะนั่น. และทุกคนก็ร่วมกันหยิบไม้ออกมา

 

ผลสรุปคือ...

 

สีฟ้า: ซิวหมิน เลย์  ลู่หาน โชรง  

 

สีแดง: โบมี นาอึน แบคฮยอน ไคชิ 

 

สีน้ำเงิน: นัมจู ดีโอ เฉิน เซฮุน 

 

สีดำ: ฮายอง ชานยอล เทา คริส 

 

และ...

 

สีชมู: ฉัน.. ซูโฮ!!

 

 

 เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย=[]=

 

''เยเฮช!! ยัยจองเวรได้เลี้ยงน้ำ 5555555555555555555555555'' ชานยอลปากหมานั่นเองที่ร้องขึ้น-_-*** 

 

''สีชมพูด้วยอ่า~'' นัมจูเองก็...

 

และทุกคน็หัวเราะพร้อมกันเหมือนหลุดพ้นกรรม.. ผิดที่ฉันกับซูโฮที่นั่งทำหน้าแหยใส่กัน ฟ้าเล่นตลกอะไรเนี่ย...

 

และสีที่เลี้ยงข้าววันนี้คือสีฟ้า และฉันกับซูโฮก็เดินมาร้านน้ำ โชคดีที่โรงเรียนเรามีขายแต่น้ำขวด-_- 

 

''อาจุมม่าครับ ขอน้ำเปล่า18ขวดครับ'' ซูโฮสั่งน้ำไป ตอนแรกอาจุมม่าก็ตกใจที่เราสั่งน้ำเยอะ อาจุมม่าเลยหยิบขวดน้ำใส่ตะกร้าสีชมพูมีหูให้จับ2หู

 

''ขนไป2คนไม่ไหวหรอก ถือตะกร้าไปนะ แล้วค่อยเอามาคืน^^'' อาจุมม่าแสนใจดียิ้มให้เรา และเราก็โค้งขอบคุณก่อนจะหิ้วตะกร้าคนละหู หนักใช่เล่นเลยนะ-_-;;

 

''อึนจีหนักมั้ย'' ซูโฮถาม

 

''นิดหน่อยแหละ'' ฉันตอบ นิดตรงไหนละ=_=**

 

''ฉันว่าเดี๋ยวนี้เธอเปลี่ยนไปนะ''.........ฉันเงียบกับคำพูดของซูโฮ  นี่ฉันเปลี่ยนจริงเหรอ? ก็เพราะนายแหละ

 

''คิดมากน่ะ'' ฉันตอบปัดๆเพื่อที่จะให้บทนทนานี่จบลง

 

''ฉันไม่คิดมากนะ..'' ซูโฮพูดต่อ ฉันจึงต้องรีบเดินเพื่อที่จะได้ถึงเร็วๆ

 

''นี่อย่าเดินเร็วสิ'' ซูโฮพูดแต่ัฉันไม่สนใจ 

 

ในที่สุดก็ถึง ฉันกับซูโฮเดินแจกน้ำพวกเพื่อนทรพี(?)ที่นั่งกินอยู่ และฉันก็กลับมานั่งที่พร้อมซูโฮและตักข้าวกินเงียบๆ ผิดกับทุกคนที่คุยกันอย่าสนุกสนาน โดยมียัยนัมจูเล่าเรื่องว่า ตอนอยู่ปารีส ยัยนัมจูชอบผู้ชายคนนึงแต่ผู้ชายคนนั้นมาจีบดีโอ เรียกเสียงหัวเราะทุกคนได้ดี โดยเซฮุนที่หัวเราะตาหยีพร้อมตบมือเหมือนแมวน้ำสติตาย.. และลู่หานที่หัวเราะอ้าปากกว้างจนตีนกาขึ้น.. ชานยอลที่หัวเราะหลับตากุ้มท้องตัวเอง และทุกคนก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน ถ้าฉันเป็นธรรมดาๆแบบพวกนี้ก็ดีสิ.. ฉันคิดในใจพลางเหลือบมองซูโฮที่ขำนิดๆกับเรื่องที่นัมจูเล่า

 

ตอนนี้พวกเรากินเสร็จแล้ว และตอนนี้พวกเรายืนคุยกันอยู่หน้าห้องชมรมของเรา ชมรมของเราคือ 'ExoPink Radio' นั่นเอง คือชมรมวิทยุ โดยมีหน้าที่ประกาศข่าว ให้คำปรึกษา เปิดเพลงให้ฟัง บลาๆ อ่ะนะ และExoPink ก็ย่อมาจากชื่อกลุ่มผู้หญิงของพวกฉันซึ่งโชรงเป็นคนคิดและExoชื่อกลุ่มผู้ชายที่ซูโฮเป็นคนคิด ตอนแรกเกี่ยงกันแทบต่อยกันว่าจะเอาชื่อกลุ่มใครขึ้น สุดท้ายนาอึนผู้แสนฉลาดก็คิดออกมาเป็น ExoPink ถึงตอนแรกนัมจูจะค้านเพราะว่าคำว่า Exo อยู่หน้า แต่ก็ลงเอยได้ดี=_=; ตอนนี้หลายๆคนขอตัวไปทำธุระก่อน และหน้าที่ดีเจทำรายการวันที่คือฉัน ฮายอง ซูโฮ ชานยอล 

ตอนนี้ฉันและฮายองอยู่ในห้องอัดแล้ว ฮายองที่เปิดเครื่องหลายๆอย่างอยู่ และฉันก็ทดสอบไมค์ตั้ง2ตัวและหูฟังดีเจอยู่ ที่จริงอุปกรณ์มันมีเยอะนะ เพราะีตาคริสผู้รวยยซื้อมาซะเต็มห้อง.. ซูโฮก็เดินมาบอกว่าจะออกไปซื้อของแป็บนึง ในห้องเลยมีแค่ฉันกับฮายอง ตอนนี้ฮายองเปิดไมค์และลำโพงทั่วโรงเรียนแล้ว 

 

''อันยองฮาเซโย ฉันฮายองนะคะ วันนี้จะมาทำหน้าที่ดีเจคู่กับอึนจี และซูโฮกับชานยอล แต่2หนุ่มขอปลีกตัวออกไปซื้อของเลยเหลือแค่ฉันกับอึนจีค่ะ อีก2อาทิตย์โรงเรียนจะปิดแล้วนะคะ ทุกคนตั้งใจเรียนกันนะคะ และเราชมรม ExoPink Radio ยังเปิดให้ทุกคนส่งจดหมาย หรือคำถามมาปรึกษาเราได้ค่ะ วันนี้ก็มีมาอยู่2-3ฉบับ เรามาอ่านฉบับแรกกันเลยนะคะ ว่าไงคะอึนจี'' ฮายองส่งคำพูดมาให้ฉัน และฉันก็เปิดจดหมายอ่าน....

 

''ค่ะ จดหมายนี้มาจากนร.หญิงปี4รุ่นเดียวกับเราเลยค่ะ เธอเขียนมาว่า.. เธอแอบรักเพื่อนสนิทคนนึง เธอแอบรักมานานแล้ว แต่ไม่กล้าบอกและไม่กล้าเปิดเผย เพราะกลัวว่าเพื่อนจะไม่เหมือนเดิม และกลัวว่าจะเจ็บปวด เธอควรทำยังไงดี??'' นั่นสิ.. ควรทำยังไงล่ะ .. จดหมายนี่ค่อนข้างตรงกับฉันเลย นี่ยังมีคนหมือนกับฉันอีกเหรอ?? 

 

''อืม..ปัญหานี้เจอบ่อยนะคะ ลุยเลยค่ะ.....จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายทีหลัง ว่ารู้งี้ควรบอกไปนานแล้ว แต่คุณก็ต้องยอมรับความจริงให้ได้ กับคำตอบที่จะตามมานะคะ สู้ๆนะคะ!! เคยแอบชอบเพื่อนมาเหมือนกันแหละ555555'' ฮายองพูดและหัวเราะ ยัยนี่ก็เคยอ่อ??? ใครกันนะ-_- 

 

''แต่แนะนำว่าให้บอกตรงๆค่ะ เราเป็นผู้หญิง ฉันมีเพื่อนคนนึงก็มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย ก็เจอเหตุการณ์ประมาณคุณเลยค่ะ ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบให้ผู้ชายเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เขาอาจจะกำลังรอให้คุณพูดอยู่ก็ได้'' ฮายองต่ออีก หมอนั่นจะรอให้ฉันพูดหรือเปล่านะ...

 

''เรามาพักสักครู่กันก่อนนะคะ มาฟังเพลงดีกว่า อึนจีคะวันนี้เป็นเพลงอะไรเอ่ย??''ฮายองถามฉัน

 

''ค่ะ เพลงวันนี้มอบให้ผู้หญิงที่ส่งจดหมายมานะคะ So Long ค่ะ'' หรือมอบให้ตัวเองล่ะ... ฉันพูดและตัดไมค์และเปิดเพลงทันที 

 

 

ซลจิกคี นา กอบพี นัทซอทซอ นอรึล โบมยอน ตอลรีนึน แน มัม อิกซกจี อันนา

(ที่จริงแล้วฉันก็กลัวเหมือนกัน ความรู้สึกสับสนแบบนี้ เวลาที่เห็นว่าเธอแสดงท่าทีต่างไป)

 

ซาชิล อามูรอจี อันนึน เนกา มีวัตซอทนา บวา อีรอน แน มัม นอนึน แว โมรือนี

(ฉันไม่ชอบเลยกับการที่เธอทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร ทำไมเธอถึงไม่รู้ใจฉันสักที)

 

Feel me, feel me, tell me, tell me, love me, love me (อีมี นือจอทเกซจีมัน)

(รับรู้สิ รู้สึกถึงฉัน บอกฉัน บอกฉันที รักฉัน รักฉันเถอะ) (แม้มันอาจจะสายไป)

 

Feel me, feel me, tell me, tell me, love me, love me (อีมี นือจอทเกซจีมัน)

(รับรู้สิ รู้สึกถึงฉัน บอกฉัน บอกฉันที รักฉัน รักฉันเถอะ (แม้มันอาจจะสายไป)

 

ออนือเซ นอน แนเกโร วา แน มัมซกกือโร วา ชินกู อานิน นัมจาโร แน ยอพเย อิทซอทจี

(เธอเข้ามาหากัน เข้ามาอยู่ในใจฉัน ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่เพื่อนกัน)

 

คือรอกเค นัน เน ยอพเพซอ แน มัม ซุมกีโก โจยองงี (กยอทเท) (กยอทเท) ชินกูรานึน อีรึมมือโร นัมมา

(ฉันต้องซ่อนความรู้สึกไว้ ซ่อนความในใจไว้เมื่ออยู่ข้างๆเธอ ข้างกาย เคียงข้างฉัน จะอยู่ในฐานะเพื่อเธอเรื่อยไป)

 

 

เพลง So Long ซึ่งเป็นเพลงช้าเพราะๆ แม้ว่าท่วงทำนองจะฟังแล้วสบายหู แต่ความหมายเพลงกล่าวถึงการอยู่เคียงข้างกันในฐานะเพื่อน ถึงเวลาจะนานสักเท่าใด ความสัมพันธ์จะไม่เคยเปลี่ยน เรียกได้ว่าถูกอกถูกใจใครหลายคนเป็นอย่างมาก เพราะไม่สามารถเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกไปได้.. ซึ่งมันตรงกับฉัน ฉันนั่งฟังเงียบๆพลางคิดเรื่องต่างๆเกี่ยวกับฉันและซูโฮในตอนนี้.. ฉันนี่มันปัญญาอ่อนจริงๆ

 

''ฉันว่าเพลงนี้เธอคงจะมอบให้ตัวเองสินะ'' ฮายองที่นั่งไขว่ขาเป็นเลขสี่พูดมาทำให้ฉันหันไปมองนิ่งๆ

 

''เอาน่ะ.. ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอแหละนะ สู้ๆล่ะจอง อึนจี^^'' 

 

ฮายองลุกขึ้นและตบหัวฉันเบาๆก่อนจะเดินออกไป ยัยนี่เอาอีกแล้ว รู้อะไรไม่เคยบอก.. แต่ยัยนี่ก็เป็นคนนึงที่ฉลาดมากๆและอ่านใจเพื่อนๆหลายคนออก..ฉันนั่งหลุบตาต่ำลงคิดถึงเรื่องราวต่าง ใจนึงฉันก็กลัว.. แต่ใจนึงก็อยากจะบอก.. เพราะมันอึดอัดที่สุดเลย..

 

''นี่อึนจี!'' 

 

''ห้ะ!?'' ฉันหันไปมองคนมาใหม่คือซูโฮที่ยืนค้ำหัวฉันอยู่ มาตั้งแต่เมื่อไหร่-_-

 

''เธอนี่เดี๋ยวนี้เหม่อบ่อยนะ ฮายองขอตัวกลับบ้านไปแล้วแหละ เห็นบอกว่าปวดหัว'' ซูโฮพูดพลางนั่งลงเก้าอี้ที่ฮายองนั่งเมื่อ10นาทีที่แล้ว และหยิบหูฟังดีเจมาสวม ก่อนจะเปิดไมค์อีกครั้ง

 

''อันยองครับ ผมซูโฮนะครับ ตอนนี้ฮายองดีเจยักษ์ของเรากลับบ้านไปแล้วครับ ผมเลยมาทำหน้าที่แทน ตอนนี้เรามาถึงช่วงดูดวงความรักรายเดือนกันนะครับ และวันนี้เราจะมาบอกเรื่องความรักจากเดือนสิงหาคมกันนะครับ '' ซูโฮที่พูดอย่างคล่องหยิบกระดาศ A4ขึ้นมาอ่าน เดือนเกิดฉันพอดี..

 

''ดวงของคนเกิดเดือนสิงหาคือ ความคิดวนเวียนและสับสน ยังคงรายล้อมอยู่รอบๆตัว อย่าหวั่นไหวไปกับเหตุการณ์ตรงหน้า ต้องมั่นคงนิดนึง เปิดใจกับเหตุการณ์ที่เข้ามา ถึงแม้คำตอบยังไม่เป็นที่พอใจ กล้าตัดสินใจทุกอย่างก็จะดีเอง..~'' 

 

ซูโฮที่อ่านและพูดใส่ไค์ ฉันเองก็ฟัง.. อย่าหวั่นไหวเหรอ ฉันกลัวเลยล่ะ และเราทั้ง2 ก็ทำหน้าที่ดีเจไปจนเวลาหมด ถือว่าวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี  ถือว่าวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากที่เราปิดเครื่องเก็บของเสร็จ ฉันก็นั่งเอามือก่ายหน้าผาก 

''อึนจีเป็นอะไร???'' ซูโฮดึงแขนฉันออกจากหน้าเปิดให้เห็นหน้าฉันในตอนนี้ ฉันสะบัดแขนออกจากมือซูโฮ และลุกยืนคว้ากระเป๋าตัวเองมาสะพายไว้

''อึนจึเธอเป็นอะไร? เธอโกรธฉันเหรอ???'' ฉันที่เดินออกจากห้องโดยมีซูโฮเดินตาม แต่ฉันไม่สนใจรีบเร่งฝีเท้าเร็วกว่านี้.. ฉันอึดอัด ถ้าฉันได้ต่อยคนก็คงดี! 

''จอง อึนจี!!'' ตอนนี้ซูโฮเรียกชื่อจริงฉันแถมยังคว้าข้อมือฉันไว้อีก ฉันหันกลับไปและสะบัดออกอย่างแรง 

''เธอเป็นอะไร?? ทุกๆวันนี้เธอเปลี่ยนไปมากเลยนะ ฉันไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจเหรอ!?'' ซูโฮที่หมดความอดทนก็เริ่มพูดเสียงดังกับฉันทันที 

''นายรักฉันมั้ย??'' ตอนนี้ฉันอยากต่อยปากตัวเองมากกว่า ตอนฉันพูดคำนี้ออกไปเหมือนหัวใจฉันหยุดเต้นเลย ซูโฮเองก็งงเหมือนกันที่ฉันถามแบบนี้ไป

''ตอบ!!!'' ตอนนี้ขอบตาฉันเริ่มแดงแล้ว.. ฉันไม่เข้าใจตัวเองสุดๆเลย

''รักสิ..'' ซูโฮตอบเบาๆ 

''ก็เธอเป็นเพื่อนฉันนี่'' ซูโฮยิ้มนิดๆ คำนี้เหมือนฉีกหัวใจฉันออกเป็นชิ้นๆ ฉันรู็้สึกเจ็บที่อกและรามมาถึงเส้นเลือดข้อมือขวา..ฉันกำมือจิกเล็บตัวเองเเรงๆ..น้ำตาที่ไม่ไหล ก็เริ่มไหลออกมาแล้ว

''อึนจี! เธอร้องไห้ทำไม!!?'' ซูโฮรีบเข้ามาจับไหล่ฉัน แต่ฉันสะบัดตัวออก ฉันเดินถอยหลงห่างจากซูโฮ น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาอีก ฉันเม้มปากกัดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ร้อง แต่ไอ้น้ำตาบ้าๆนี่ก็ยิ่งไหล.. ซูโฮที่มองฉันอึ้งๆก็ไม่ได้ขยับไปไหน

''เราอย่าพึ่งคุยกันเลยนะ'' ฉันพูดเบาๆไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของอีกคน แต่มันกลับทำร้ายฉันเอง...ฉันรีบหันหลังและวิ่งออกจากห้องชมรมทันที ในขณะที่ฝนตกฉันก็วิ่งเอามือข้อมือทาบปิดปากตัวเองแหละปล่อยโฮออกมาในที่สุด และรีบวิ่งออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดโดยไม่แคร์สายตาใคร 

''อึนจี! เป็นอะไรอ่ะ!?'' เสียงโบมีที่เรียกฉัน แต่ฉันกลับเมินและวิ่งผ่านโบมี ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว..... 

ฉันวิ่งตากฝนกลับมาที่หอตัวเองฉันวิ่งเข้าห้องและปิดประตูก่อนจะหันหลังพิงกับประตูและร้องไห้อีกครั้งฉันค่อยๆล้มตัวนั่งลงพิงประตู ฉันกุมข้อมือตัวเองที่ตอนนี้มันเจ็บมากๆ.. ฉันไม่เคยเจ็บแบบนี้มาก่อนเลย..

''ขอโทษนะ..ซูโฮ'' ฉันพูดให้กับตัวเองเบาๆและหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลต่อ..

#ฝั่งพวกซูโฮ

Suho Part 

ตอนนี้ผมสับสนไปหมด.. ผมอยากรู้ว่าทำไมอึนจีถึงเปลี่ยนไป? ทำไมเธอไม่เหมือนเมื่อก่อน.. เมื่อก่อนเธอร่าเริง คุยเก่งกว่านี้ แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม.. ยิ่งมาวันนี้ผมกับเธอทะเลาะกัน? พอได้เห็นน้ำตานั่นมันทำให้ผมเจ็บอกซ้ายฉิบ.. เธอร้องไห้ทำไม?? เธอโกรธอะไรผม?? คำถามมากมายรุมโถมใส่ผม ผมเดินออกมาเพื่อที่จะตามหาอึนจี แต่ก็ไม่เจอเธอ.. ฝนก็ตกด้วยแฮะ

''ซูโฮ เมื่อกี้ฉันเห็นอึนจีวิ่งกลับไปหอแล้ว'' โบมี เดินมาจับแขนผม ผมหันไปมองเธอพลางขมวดคิ้ว

''ทะเลาะกับอึนจีเหรอ???'' โบมีที่เหมือนจะรู้ทันก็ถาม ผมได้แต่กรอกตา

''อึนจีร้องไห้ด้วย..'' ใช่เธอร้องไห้..ผมทำท่าจะวิ่งไปที่หอ แต่โดนโบมีดึงชายเสื้อไว้

''ปล่อยให้อึนจีอยู่คนเดียวก่อน..เชื่อฉันสิ'' โบมีมองผมยิ้มๆ ผมยอมทำตามโบมี.. ใช่เธอนา่จะรู้จักอึนจีดีกว่าผม เพราะเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันนี่.. ผมหันไปมองหอหญิงที่อยู่ห่างไม่นัก พลางนึกถึงหน้าอึนจี ก่อนจะเดินเข้าห้องเรียน..

Suho Part End 

Naeun Part !!

ตอนนี้เรานั่งอยู่ในห้องพิเศษที่คริสเป็นคนซื้อเอง เราเอาไว้มานั่งเล่นน่ะ ตอนนี้ในห้องมีแค่ฉัน โบมี ฮายอง นัมจู ส่วนโชรงอ่าไปช่วยอาจารย์จัดงานเรื่องจบการศึกษาแหละ สิ่งที่เราคุยกันคือเรื่อง 'อึนจี' เพื่อนสาวห้าวของเรา ที่ฉันรู้สึกว่ายัยนั่นจะเปลี่ยนไป 

''วันนี้อึนจีร้องไห้ด้วยแหละ.. เห็นวิ่งออกมาจากห้องชมรมอ่ะ ทะเลาะกับซูโฮมาหรือเปล่าก็ไม่รู้'' ยัยโบมีที่นั่งกินขนมอยู่พูดขึ้น

''ยัยอึนจีนี่นะร้องไห้!? ออบซอจริงๆ-O-;; แต่พวกแกคิดบ้างป้ะว่ายัยอึนจีเปลี่ยนไป??'' นัมจูพูดถึงตามความคิดของตัวเอง พวกเรามองหน้ากันเหมือนจะรู้สึกถึงกัน

''ใช่.. ยัยนั่นเปลี่ยนไป มันเงียบอ่ะดูสงบๆปกติมันจะอาละวาดนะ แต่ครั้งนี้มันเงียบสุดๆ มันไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าวะ??'' โบมีพูดขึ้น.. ฉันก็คิดเหมือนแกแหละ

''นี่พวกแกดูไม่ออกเหรอว่ายัยอึนจีแอบรักเพื่อนสนิทนน่ะ'' ฮายองพูดขึ้นทำให้ฉันโบมมีนัมจูหันขวับไปมองทันที 

''แอบรักเพื่อนสนิท!!??'' ฉันนัมจูโบมีร้องขึ้นพร้อมกัน ใครกัน.. ยัยนั่นอ่ะเหรอแอบรักเพื่อน

''แอบรักเพื่อนสนิท.. นี่ยัยนั่นแอบรักฉันเหรอวะ!!'' ยัยนัมจูตาโต ยัยนี่คิดอะไรอยู่เนี่ยยยย

''แกบ้าหรือเปล่านัมจู=_=..'' ฮายองโบกไปทีนึง

''ก็ฉันเป็นเพื่อนสนิทมันอ่ะ!'' นัมจูหยิบขนมเข้าปาก เราเงียบกันสักพักก่อนจะมองหน้ากัน.... เพื่อนสนิทเหรอ..?

''ซูโฮ!'' พวกเราร้องขึ้นพร้อมกัน.. ใช่! ต้องเป็นซูโฮแน่ๆเลย..หมอนั่นเป็นเพื่อนอึนจีมาตั้งแต่เด็กๆแล้วล่ะ 

''เอาล่ะสิ.. อึนจีเพื่อนเรางานเข้าแล้ว'' นัมจูพูดขึ้น

''เราต้องช่วยไอ้อึนมันนะ..'' ฮายองพูดพลางคิดแผนการ..มันจะได้ผลเหรอ..

''ยัยนั่นลังเลเยอะเลย และก็ไม่มั่นใจในตัวเองด้วย.. ถ้าไม่เล่นแรงๆคงไม่ยอมบอกแน่'' ฉันพูดขึ้น

''แต่ซูโฮจะชอบอึนจีเหรอวะ???'' คำถามนัมจูยิ่งทำให้พวกเรามองหน้ากันอีกครั้ง.. นั่นสิเกิดมันอกหักทำไง

''ฉันว่าซูโฮก็มีใจให้อึนมันอยู่นะ..'' โบมีที่โง่ที่สุดในกลุ่มพูดขึ้น

''แกเอาอะไรมาดูว่าซูโฮมีใจให้อึนจี'' นัมจูพูด

''สาวๆทำอะไรกัน~~'' แบคฮยอนที่โผล่เข้ามาพร้อมไคชิ ดีโอ และชานยอล

''ซักผ้าอยู่-_-'' ฮายองตอบหน้าตาย.

''ให้ตากช่วยมะ??'' ชานยอลสวนกลับ ทำให้พวกเราหัวเราะขึ้น 

''นี่แบคที่ฉันขออ่ะ'' โบมีหันไปพูดกับแบคฮยอนที่นั่งลงโซฟาอีกตัว ขอไรแว๊

''ได้มาแล้วครับคุณผู้หญิง~'' แบคฮยอนล้วงกระเป๋าและหยิบโทรศัพท์ออกมา.. นั่นโทรศัพท์ูซูโฮนี่?

''เรามาดูกันว่าซูโฮเก็บความลับอะไรไว้บ้างดีกว่า!'' โบมีจัดการค้นคว้าข้อมูลในโทรศัพท์ซูโฮ ยัยนี่ก็ฉลาดแฮะ-_- และเราก็เขยิบไปนั่งใกล้ๆโบมีและชะโงกหัวกันดูโทรศัพท์ซูโฮกัน.. โบมีจัดการเปิดดูในแกลอรี่ ในนี้มีรูปยัยอึนจีหลายรูปเลยยย! มีรูปตอนยัยอึนจีเผลอด้วย.. มีแต่รูปยัยอึนจีนี่แหละ พวกเรามองหน้ากันอย่างมั่นใจ..ก่อนจะพยักหน้า

''ฉันบอกแล้ว ว่าซูโฮอ่ะก็แอบมีใจให้ยัยอึนจีเหมือนกัน พวกแกไม่เชื่อฉัน!'' ยัยนัมจูพูดขึ้น ได้ข่าวว่าแกด่าโบมีไปนี่-_-

''หราาาาาาาาาาาา'' พวกเราล้อเสียงพร้อมกันใส่ยัยนัมจู นัมจูที่หดตัวอยู่หลังดีโอออย่างอาย เหอะๆ 

''แต่เรามาแกล้งซูโฮกันดีกว่ามะ??'' นั่นเสียงของฉันเอง.. จะได้ให้มันชัวร์ไง ทุกคนหันมามองหน้าฉันและยิ้ม..เอาล่ะ!! เจอกันแน่!!

ณ ห้องเรียน 

ตอนนี้ฉันกับไคชิเดินเข้ามาในห้องเรียนที่ไม่ค่อยจะมีคนแล้ว พอเดินเข้ามาก็เห็นซูโฮนั่งเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างที่ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ สายตาหมอนั่นดูว่างเปล่าสุดๆ ฉันจะลองแกล้งหมอนี่ดูว่าหมอนี่จะมีใจให้อึนจีมั้ย.. ยังไงยัยนั่นก็เพื่อนฉัน ฉันไม่ยอมให้เพื่อนมาดราม่าหรอก ฉันสะกิดแขนไคชิให้เริ่มแผนที่คุยกันมา ไคชิหันมามพยักหน้าให้ฉันเบาๆก่อนจะเดินไปหาซูโฮ

''ไง เป็นไรวะ???'' ไคชิเดินไปตบหัวซูโฮ จนซูโฮหันมามองทันที 

''ก็นั่งคิดอะไรนิดหน่อย มีไรวะ?'' ซูโฮหน้าดูเหนื่อยสุดๆ เหอะๆ

''เปล่า ฉันแค่อยากจะถามว่า อึนจีมีแฟนยังวะ??'' คำถามไคชิทำให้ซูโฮจ้องไคชิเขม็งเลยล่ะ.. หึๆๆ ฉันแสยะยิ้มมุมปากนิดๆ

''แกทำไม???'' 

''ก็เพื่อนฉันห้อง3มันชอบอึนจีไง มันฝากถามว่าอึนจีมีแฟนยัง'' ไคชิเริ่มแผนต่อและยืนพิงกำแพงข้างๆหน้าต่าง 

''มันจะจีบอึนจีเหรอ??'' ซูโฮถาม

''เออดิวะ มันปิ๊งมานานละ ยังไงก็จะจบกันละมันบอกจะจีบให้รู้รอดไปเผื่อได้เป็นแฟน'' 

''เพื่อนแกชื่ออะไร??'' ซูโฮถาม

''ลี มินฮยอก ไมวะ??'' ไคชิเลิกคิ้วถาม ซูโฮไม่ตอบแต่ลุกออกจากโต๊ะและเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเขม็งเหมือนอยากจะีบีบคอคนให้ตายคามือ 

''ไปไหนวะ!!'' ไคชิตะโกนตาม ก่อนจะหัวเราะตามมา รวมฉันด้วย

''ฉันว่าน่าจะจริงแล้วแหละ..แต่..เฮ้ย! ยังงี้มินฮยอกก็โดนต่อยดิ หมอนั่นไม่ได้จะจีบอึนจีซะหน่อย!!'' ฉันที่นึกได้รีบพูดขึ้นทันที ไคชิก็ตาโตเหมือนกันและรีบวิ่งไปห้อง3ห้องที่ฮายองอยู่ด้วยเหมือนกัน พอวิ่งมาก็จริงซะด้วย...

ผู้หญิงในห้องกรี๊ดร้องเพราะตอนนี้ซูโฮคร่อมตัวมินฮยอกอยู่และอัดมินฮยอกซะ... ย๊าาาาาา=[]=''

''หยุดนะ!!!'' ฉันตะโกนแต่มันไม่ได้ช่วยให้ซูโฮหยุดซัดมินฮยอกเลย ฉันเลยหันไปมองไคชิ 

''นายไปห้ามเร็วๆ!''  ฉันเขย่าแขนไค ไคหันมามองฉันด้วยสีหน้านิ่งๆ

''เกิดมันต่อยฉันด้วยทำไง-_-'' ไคชิถามกลับมานิ่งๆ

''นายก็เจ็บดิ ไปเร็ว!!!'' ฉันไม่พูดเปล่า ก่อนจะยกขาขึ้นยันหลังไคชิเข้าห้องด้วยแรงที่เยอะที่สุด จนไคชิถลาไปล้มทับซูโฮ และแรงทับของไคที่ทับซูโฮทำให้ซูโฮล้มไปจูจุ๊บปากกับมินฮยอก อุ๊บ.....!! OXO ฉันยกมือปิดปากตัวเอง และพวกผู้หญิงก็กรี๊ดกร๊าดกันอย่างชอบใจ ฮายองที่ตอนนี้ยืนอ้าปากค้างกับชานยอล เอาล่ะจ้ะ...

หลังจากนั้นชานยอลก็เข้าไปพยุงไคชิออกมา และซูโฮก็แทบกระโดดถีบไคชิ แต่ไคชิหลบทันชานยอลเลยโดนลูกถีบของซูโฮเข้าจังๆจนชานยอลถลาไปเผลอจับหน้าอกฮายอง..แล้วฮายองก็อัดชานยอลอีกดอก.. ส่วนไคชิก็โดนพวกผู้หญิงรุมตบ ซูโฮที่ยังไม่หยุดการต่อยกับมินฮยอกก็ยังดำเนินการศึกต่อ.. โอ๊ย!! นาอึนเพลียจิตTOT

''เฮ้ยๆๆๆ อะไรวะ!!'' นั่นเสียงคริส และตามด้วยเซฮุนที่ิวิ่งตามมา 

''ไปห้ามเร็ว!!!!'' ฉันยันคริสเข้าไปอีกรายและหันไปมองเซฮุนที่ยืนนิ่งอยู่ และเซฮุนก็มองหน้าฉันทันที ก่อนฉันจะยกขา..

''หยุด!!! ไม่ต้องถีบส่ง เดี๋ยวฉันเข้าไปเอง-_-..'' เซฮุนถอยหลังเข้าห้อง ก่อนจะเข้าไปจับตัวซูโฮ โดยคริสจับมินฮยอกอยู่แยกจากกัน และทั้ง2ก็ยุติกันด้วยดี ... หลังจากที่คริสและเซฮุนลากซูโฮออกจากห้องได้ ฉันก็เข้าไปขอโทษมินฮยอกทันที ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างที่ซูโฮมาต่อยเขาให้ฟัง ตอนแรกเขาแทบจะฟ้องอาจารย์แล้วแต่ฉันให้เงินค่าปิดปากไป และหมอนี่ก็รับ หึๆๆ-_-..ไคชิที่ตอนนี้หน้าตาง่วงนอนสุดๆ เดินมามองฉัน ฉันเงยหน้ามองเขานิ่งๆ อยากจะพูดขอโทษอยู่นะ =_=;; แต่เอาไ้ว้ทีหลัง ฉันเดินออกจากห้องตามหาซูโฮและคริสเซฮุนก็ไปเจออยู่ห้อง2 คือห้องของฉันเอง โดยมีัไคชิ ฮายอง ชานยอลตามเข้ามา

''แผนเธอนี่สมจริงจังนะนาอึน-_-'' ฮายองแขวะฉัน เหอะๆ ตอนนี้ใบหน้าของซูโฮไม่มีแผลมากแค่มุมปากแตก และหางคิ้วแตก..
 

''แกไปต่อยมินฮยอกทำไมเนี่ยย'' ชานยอลที่ตอนนี้มุมปากแตกเพราะโดนฮายองซัดไป ...

''ก็หมอนั่นจะจีบอึนจี..'' ซูโฮพูดนิ่งๆ 

''แล้วนายไปยุ่งไรวะ ปล่อยให้มันจีบไปดิ๊ นายไม่ได้เป็นแฟนยัยอึนจีนะเว้ย ไปหวงก้างทำไม-_-'' ชานยอลพูดต่อ นั่นทำให้ซูโฮเงยหน้ามามองชานยอลอย่างใช้ความคิดว่าจะพูดอะไร..

''นั่นสิ.. ฉันจะไปหวงยัยนั่นทำไม..'' หมอนี่เป็นพวกรักใครแล้วไม่รู้ตัวสินะ ฉันกอดอกขบมุมปากมองซูโฮ

''นี่.. นายชอบยัยอึนจีเหรอ???'' ในที่สุดฉันก็ถามออกไปทำไม ฮายองไคชิชานยอลหันขวับมามองฉันทันที รวมถึงซูโฮด้วย มองไร ไม่เคยเห็นเทพธิดาเหรอยะ 

''มั่ว.. ฉันจะชอบยัยนั่นได้ไง!! ยัยนั่นเป็นเพื่อนนะ..'' น้ำเสียงซูโฮเศร้าและเบาลง ฉันไม่เข้าใจหมอนี่จริงๆนะ 

''ฉันว่านายชอบยัยอึนจีเข้าแล้วแหละ นายโกหกตัวเองไม่ได้หรอก'' ฮายองพูดต่อ

''ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันชอบยัยนั่นหรือเปล่า..แต่ตอนนี้ยัยนั่นโกรธอะไรฉันไม่รู้..'' ซูโฮหลุบตาต่ำลง ยิ่งทำให้พวกฉันมั่นใจมากขึ้น..

''ไม่เป็นไรเพื่อน!! เดี๋ยวพวกฉันช่วยเอง!!'' นั่นเสียงคริสที่พึ่งเดินเข้ามาพร้อมเพื่อนๆอีกหลายคน ซูโฮที่หันไปมองเพื่อนของตัวเองก็ยิ้มนิดๆ ฉันว่านายน่ะ..แพ้ยัยอึนจีเหมือนกันแหละ 

คิม จุนมยอน. 

Eunji Part

2อาทิตย์ผ่านไป..(เร็วๆเหอะ555) 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา มันทรมาณจริงๆนะ.. ฉันต้องพยายามหลบหน้าซูโฮทุกครั้ง ยิ่งเราเรียนห้องเดียวกันอีก ฉันแทบอยากจะบ้า เวลาเจอหน้าฉันรู้สึกอายตัวเองสุดๆในวันนั้นเลยล่ะ แต่ฉันพยายามไม่แสดงสีหน้าอะไร และซูโฮก็ไม่มายุ่งหรือพูดคุกับฉันด้วย ตอนเที่ยงฉันกับซูโฮก็ยังทำหน้าที่ไปซื้อน้ำเหมือนเดิม.. ถึงจะน้อยใจนิดหน่อยแต่มันก็ดีแล้วแหละ.. และเหมือนพวกเพื่อนๆจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่เอาเถอะ.. มันดีแล้วแหละ 

แถมวันนี้ยังเป็นวันที่ปิดเทอมด้วย..วันที่เราบอกลากัน.. ตอนนี้ในหอประชุมทุกคนต่างบอกลาและกอดกัน บางคนก็ร้องไห้ ฉันยืนมองดูนิ่งๆ จนโบมีมาเรียกไปรวมกลุ่ม ตอนนี้ทั้ง18คน กลุ่ม ExoPink ยืนรวมกันเป็นวงกลมโดยสลับชายหญิง ถึงชายจะเยอะกว่าก็เถอะ.. ฉันได้กอดคอกับแบคฮยอนและเฉิน ส่วนซูโฮได้กอดคอนาอึนกับฮายอง รู้สึกอิจฉานิดๆแฮะ..

''เอาล่ะ! ขอบคุณนะที่อยู่ด้วยกันมาตั้ง4ปีแน่ะ!'' เสียงคริสพูดขึ้น ทำให้ทุกคนยิ้ม

''ขอบคุณนะที่คอยร่วมทุกข์สุขด้วยกันจนมาถึงวันนี้น่ะ ฉันสนุกมากๆ.. และไม่อยากจบเลย'' นาอึนที่ยิ้มแย้มพูด ทำให้ซูโฮหันไปยิ้มให้.. ชิ! 

และทุกคนก็เปลี่ยนกันพูดขอบคุณจนมาถึงฉัน.. ทุกคนต่างมองที่ฉันรวมถึงซูโฮด้วย..

''ขอบใจนะที่คอยอยู่ใกล้ๆกัน ขอบคุณที่นั่งกินข้าวด้วยกัน ขอบคุณที่หัวเราะด้วยกัน.. ขอบคุณจริงๆ..'' ฉันพูดและรู้สึกอยากร้องไห้อีกแล้ว.. ฉันก้มหน้าเพื่อปิดใบหน้าที่ตอนนี้ตาเริ่มแดงและทุกคนก็หัวเราะ และเราก็พูดขึ้นพร้อมกัน

''We Are One ExoPink! เฮ้!!!!~'' และทุกคนก็หัวเราะพร้อมกัน ทุกคนดูมีความสุขดีนะ.. ทำไมฉันยังรู้สึกทุกข์อยู่คนเดียวล่ะ???

ก่อนกลับไปเก็บของที่หอ ยัยโบมีก็แนะนำว่าจะพาไปเที่ยวที่เกาะเซจูและไปพักที่รีสอร์ทบ้านทะเล ที่พึ่งเปิดใหม่โดยแม่ของยัยโบมเป็นหุ่นส่วนกลางด้วย และทุกคนก็ตกลงจะไปด้วยกัน ฉันเองก็ด้วย 

ตอนนี้ก็1ทุ่มแล้ว ฉันอยู่หอกลับมาเก็บของ ฉันอยู่ห้องเดียวกับโชรงล่ะ แต่ไม่ค่อยจะเห็นยัยโชรงอยู่หรอก เพราะยัยนั่นงานเยอะเพราะเป็นประธานโรงเรียน ันนั่งดูรูปฉันและซูโฮตอนเด็กที่กอดคอกัน..และน้ำตาฉันก็ไหลอีกครั้ง...นี่ฉันต้องแพ้สินะ.. สุดท้ายฉันก็ไม่ได้บอกความในใจเลยใช่มั้ย..

ติ๊ด...

เสียงข้อความเข้าในโทรศัพท์ฉันดังขึ้นจนฉันต้องหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็นข้อความ SMS จาก.. ซูโฮ ฉันหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเปิดอ่าน

Suho: อึนจีอ่า.. ออกไปเดินเล่นกันหน่อยสิ..   

ฉันจึงรีบพิมพ์กลับทันที..

Eunji: ได้สิ นายอยู่ไหนอ่ะ

Suho: อยู่หน้าหอเธออ่ะ รีบๆลงมานะ

พอรู้ ฉันก็เก็บโทรศัพท์และเดินลงไปหาซูโฮทันที ก็พบว่าซูโฮยืนรออยู่ ฉันหายใจเข้าลึกๆพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ก่อนจะเดินไปหา

''มาแล้วเหรอ ไปเดินเล่นกันเถอะ'' ซูโฮยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินนำไปทางสวนสาธารณะ ฉันที่เดินตามติดๆ ตอนนี้หัวใจมันเต้นแรงสุดๆ.. ฉันมองแผ่นหลังซูโฮพลางคิดอะไรมากมาย.. ฉันควรจะขอโทษเขามั้ย??

''เดินเร็วๆหน่อยสิ มานี่เร็ว'' ซูโฮหยุดเดินหันมามองฉันก่อนจะดึงฉันไปเดินข้างๆ.. ถึงจะอึดอัดนิดหน่อย แต่มันก็รู้สึกดีนะ 

''อึนจี..เธอมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า??'' ซูโฮถามขึ้นในขณะที่เราเดินตามทางในสวนสาธารณะที่ไม่มีคนเลย แต่ไฟก็เปิดสว่าง บวกกับตอนกลางคืนทำให้รู้สึกได้วิวสุดๆ .. มีเยอะเลยล่ะ ฉันก้มหน้าลงไม่ตอบ

''ไม่มีเหรอ..?'' ซูโฮยังถามต่อ ฉันยังคงเงียบ..

ปังงงง!!!! 

เสียงบางอย่างทำให้ฉันตกใจและเงยหน้าขึ้นมาทันที มันเป็นเ้สียงคล้ายๆ.. ฉันหันไปมองซูโฮที่ตอนนี้ยืนเซ และพอฉันมองที่เอวเขา.. เลือด..!!?

''ซูโฮ!!'' ฉันเข้าสวมกอดประคองซูโฮที่กำลังล้มลงพอดี ตอนนี้หน้าเขาเหมือนจะหลับ.. เลือดที่เอวก็ไหลออกมาไม่หยุด.. นี่เขาโดนยิงเหรอ!? ใครยิง...!!?

''ซูโฮ..นะ..นายโดนยิงเหรอ..!? นายอย่าเป็นอะไรนะ!!'' ฉันพูดเสียงสั่นน้ำตาก็เริ่มเอ่ยลงมา ฉันเอามือกดทับแผลไว้เพื่อไม่ให้เลือดไหล พร้อมตบหน้าซูโฮที่ตอนนี้ตาแทบไม่ลืมแล้ว.. ฉันจะทำยังไงดี.. ฉันกลัว

''ช่วยด้วยค่ะ..!! ช่วยด้วยย! ฮืออ'' ฉันตะโกนขอความช่วยเหลือพลางร้องไห้ไปด้วยและหันไปมองรอบๆก็ไม่มีใครเลย ไม่นะ.. ตอนนี้ในหัวฉันสับสนไปหมด ทั้งกลัวเสียซูโฮไป กลัว..

''อึนจี..'' ซูโฮเรียกฉันเบาๆ และเขาก็ยื่นมือมาแตกแก้มฉันเบาๆ ฉันหันมามองเขาและจับมือเขาไว้

''นายต้องไม่เป็นอะไรนะ! เดี๋ยวก็มีคนมาช่วยแล้ว นายอดทนไว้นะ อย่าทิ้งฉันไปไหนนะ..!'' ฉันพูดและบีบมือซูโฮแน่น

''เธออย่าร้องไห้สิ.. ไม่สวยเลยนะ..และฉันก็ไม่ชอบเลยเวลาเห็นเธอร้องไห้..'' ซูโฮพูดพลางยิ้มบางๆนั่นยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักไปอีก 

''นายอย่าเป็นอะไรนะ ถ้านายเป็นอะไรไป ฉันโกรธนายจริงๆด้วย!'' 

''อึนจี..ฉันชอบเธอนะ..'' 

คำพูดของซูโฮทำให้ฉันหยุดนิ่ง..เขาชอบฉัน..? เขาพูดออกมา.. นั่นยิ่งทำให้ฉันรู้สึกโกรธตัวเองมากขึ้น ที่ทำไม่ดีกับเขาในตอนนั้น ไหนจะยังช่วยเขาในตอนนี้ไม่ได้.. และ..ฉันมันผิดเองที่ปากแข็งไม่ยอมบอกอะไรกับเขาเลย..

''อึนจี.. เธอรู้มั้ยเวลาเธอยิ้มและหัวเราะน่ะ.. มันทำให้ฉันมีความสุขมากๆเลยนะ อยากจะอยู่กับเธอตลอดไปเลยล่ะ..พอเธอร้องไห้ฉันทุกข์..ฉันเจ็บ.. และก็อยากจะบีบคอคนที่มันทำให้เธอร้องไห้.. วันนั้น..เธอโกรธฉันใช่มั้ย..? ฉันเป็นคนทำให้เธอร้องไห้เหรอ.. งั้นฉันก็สมควรตายแล้วล่ะ..'' ซูโฮพูดพลางยิ้มบางๆ ฉันส่ายหน้ารัวๆ

''ไม่นะ! ซูโฮนายอย่าทิ้งฉันไปนะ ! ฉันไม่ได้โกรธนาย แต่ฉันโกรธตัวเอง..'' ฉันจะไม่ลังเลแล้ว... ฉันจะพูดออกไป.. ก็จริงของฮายอง.. ดีกว่ามานั่งเสียใจภายหลัง.. และตอนนี้มันก็แทบบ้าแล้ว..

''ซูโฮ.. ฉันขอโทษที่ทำตัวงี่เง่า.. ฉันขอโทษที่ทำตัวห่างเหินหรือเย็นชากับนาย.. ฉันแค่ไม่อยากทำล้ำเส้นคำว่าเพื่อนของเรา.. ตอนเด็กฉันมันแก่แดด..ฉันชอบนายตั้งแต่แรกที่เจอ.. ฉันรักนาย.. ตอนนี้ก็รัก.. รักมาตลอด..นายอย่าทิ้งฉันไปนะซูโฮ..ฉันเีสียนายไปไม่ได้..'' 

ในที่สุดฉันก็พูดออกไป รวมทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเป็นน้ำตก.. มันรู้สึกโล่งจริงๆที่เราพูดออกไป.. แต่มันจะสวยกว่านี้ถ้าซูโฮไม่เป็นแบบนี้..

''ในที่สุดก็ยอมพูดสินะ'' หืม?? เสียงนาอึน? ฉันที่ได้ยินเสียงนาอึน ก็มองไปรอบๆก็เห็นนาอึนยืนพิงต้นไม้อยู่ 

''นาอึน! ช่วยซูโฮด้วย'' ฉันตะโกนเรียกร้องนาอึน และฉันก็ได้ยินเสียงซูโฮขำนิดๆ ฉันจึงก้มมองเห็นเขาหัวเราะ..?? อะไรกัน???

''โว้ยๆมดกันๆๆ!!!!=[]='' สักพักก็มีเสียงคริส และคริสก็กระโดดลงมาจากต้นไม้พร้อมกระโดดรั่วๆและปัดตัวเองเหมือนไล่อะไรสักอย่าง?? พร้อมซิ่วหมินและเลย์ที่กระโดดลงมาตาม อะไรกัน????? 

''โบม นี่มันใช่เวลามากินมั้ย-_-'' นั่นเสียงแบคฮยอนดุโบม และพอมองขึ้นไปบนต้นไม้ก็เห็นโบมีนั่งกินแซนด์วิชอยู่กิ่งไม้และแบคฮยอนที่นั่งข้างๆคอยจับโบมีไว้.. และนัมจูที่หลบหลังต้นไม้ชะโงกหัวออกมาพร้อมดีโอ และหลายๆคน..??? นี่มันอะไร? ฉันมองสถาณการ์ณอย่าง-งง...

''เฮ้ย ซูโฮตื่นได้แล้วเว้ย จะนอนตักยัยจองเวรอีกนานมั้ย เล่นเป็นพระเอกซะแมน อึนจี ฉันชอบเธอน๊าาา~'' ชานยอลล้อเลียนแบบซูโฮ และก็โดนเซฮุนกับเทาโบกไปทีนึง.. ซูโฮที่ยันตัวนั่งและหันมายิ้มให้ฉันผิดที่ัฉันอ้าปากหวอมองนิ่งๆ..

''นาย...??'' ฉันพูด

''เราจัดฉากขึ้นมาน่ะ ซูโฮไม่ได้โดนยิงจริงๆหรอก เลือดนั่นมันเเค่น้ำหวาน'' นาอึนบรรยายโดยที่ไคชิยืนถักเปียให้..

''ก็เธอไม่ยอมเอ่ยปากสารภาพพวกเราเลยต้องใช้แผนนี้ไง'' โชรงพูดยิ้มๆโดยมีลู่หานนวดไหล่ให้ อะไรนะ..? จัดฉาก?? นี่พวกเขาหลอกฉัน??????

''อึนจี..'' ซูโฮเรียกฉัน ฉันหันไปมองซูโฮก่อนจะฟาดฝ่ามือลงแก้มขวาซูโฮทอย่างแรงก่อนจะลุกขึ้นยืน

''พาโบดึล!!!!'' ฉันตะโกนด่าซูโฮและรีบวิ่งหนีเพราะความอาย แย่จริงๆ!! พูดอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ T^T ฉันวิ่งมาหน้าสวนสาธารณะก็โดนซูโฮจับตัวไว้ทันและคว้าฉันเข้ามากอด..ตอนนี้ฉันถูกซูโฮรวบกอด..

''ขอโทษ..เธออย่าโกรธฉันเลยนะ จะด่าจะว่าอะไรก็ได้.. แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้เธอก็ไม่ยอมสารภาพอะไรเลย.. แต่ฉันได้สารภาพไปแล้วนะอึนจี..'' ซูโฮพูดพลางลูบหัวฉันเบาๆ ฉันหลุบตาลง 

''ก็ไม่ได้โกรธ'' ฉันพูดประชด ก่อนจะพยายามดันซูโฮออก ซูโฮคลายอ้อมกอดเบาๆ และก้มหน้าลงมามองฉัน

''อึนจี..คบกับฉันนะ'' 

''O////O'' คำขอของซูโฮทำเอาหน้าฉันแดง ฉันรับรู้ได้!! ไม่นะ!>< 

''พะ..พูดอะไรออกมาน่ะ!'' ฉันพูดแก้เขิน

''คบกับฉันนะอึนจี ฉันไม่อยากเป็นเืพื่อนกับเธอแล้ว..เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะ..ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ'' ซูโฮพูดยิ้มๆนั่นทำให้ฉันยิ้มออกมาทั้งน้ำตาทันที.. ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ จากนั้นซูโฮก็คลายอ้อมกอดปล่อยฉันเป็นอิสระก่อนจะประคองหน้าฉันและโน้มหน้าลงมาประกบปากกับปากฉันเบาๆ..จูบแรกที่ฉันได้รับนั้นเป็นจูบที่อ่อนโยนและอบอุ่นนุ่มนวล มันช่างอบอุ่นจริงๆ..และฉันก็จูบตอบโดยการโอบคอซูโฮและรับสัมผัสจูบนั้นต่อไป... สักพักซูโฮก็คลายจูบออกให้เราได้หายใจ และเขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ฉัน

''อึนจี.. ซารังแฮโย..'' เขาพูดและทำมือเป็นรูปหัวใจ ฉันยิ้มและขำนิดๆ ก่อนจะยกมือลูบหัวซูโฮ

''ซารังแฮ..'' ในที่สุดคำนี้ก็ด้ออกจากบ้านฉันอีกครั้ง.. ฉันมอบให้หมอนี่คนเดียวเลย.. แอบรักมาเป็นปี.. แต่มันก็คุ้มในที่สุด ขอบใจนะพรหมลิขิต.. :) 

(แกควรขอบใจฉันนะอึนจี!!!#ไรท์)

#แล้วคนโสดล่ะ????

''ในที่สุดอึนจีก็สมหวังง เราไปหาอะไรกินฉลองกันเถอะ~'' ยุนโบมีสาวรักการกิน เดินนำเพื่อนๆและชูมือขึ้นกระโดดด๋องๆ 

''ย๊า.. โบมีฉันว่าเธอควรหาแฟนก่อนนะ ค่อยเลี้ยงฉลองอ่ะ'' โชรงสาวมาดความกล้า พูดแขวะโบมี และหัวเราะในท่าทางของโบมี

''โอ๊ยยยยยย สงสัยต้องรอให้ต็อกโบกีหายไปจากเกาหลีก่อน ยัยโบมคงหาได้อ่ะ'' นัมจูสาวเกรียน พูดแขวะอีกคน ทำให้ทุกคนหัวเราะขึ้น 

''ไปว่าคนอ่นพวกแกหาเเฟนได้ยังล่ะ'' นาอึน สาวสวยของกลุ่มช่วยโบมีจากเพื่อนๆ ทำให้ไคชิมองนาอึนพลางอมยิ้มกับความใจดีของเธอ  แต่ใครจะรู้ว่านางซ่อนด้านมืดเอาไว้

''ยัยอึนจีคงจะมีความสุขน่าดูเลยเนอะ'' ฮายอง สาวสวยสังหารพูดยิ้มๆให้กับเพื่อนตัวเองที่ประสบความสำเร็จ ชานยอลที่หมั่นไส้ก็ยีหัวฮายองเล่น 

และทั้ง2ก็ไล่แตะกันเหมือนเด็กเรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนๆได้อีก 

''โชรงอ่า...'' ลู่หานเรียกโชรงทำให้เธอหันไปมอง

''หืม???'' 

''รีบๆสูงนะ 5555555555555555555555555555555555'' ลู่หานที่สืบความเกรียนมาจากนัมจูก็เล่นงานโชรงทันที โชรงที่เหวอกับคำพูดของลู่หานก็แทบจะแสดงท่าฮับกิโดใส่ทันที แต่ลู่หานหลบทัน และทุกคนก็หัวเราะกันอีกครั้ง ปล่อยให้ซูโฮและอึนจีสวีทกันต่อไป พวกเขาก็พากันเดินเล่นในยามค่ำคืนนี้.. และยังมีหลายคนเลยล่ะที่แอบชอบเพื่อนสนิทตัวเองน่ะ 

##ความรัก' จะเริ่มมาจากคำว่า 'เพื่อน' ก่อนเสมอนั่นคือการสะสม'มิตรภาพ' แต่จะลงเอยได้ดีมั้ย นั่นขึ้นอยู่กับดวงหรือโชคชะตาของคุณ! :)

End.. 

จบแล้วววววววววว นั่งพิมพ์4ชั่วโมงเลยนะนี่! เหนื่อยสุดๆเลยค่ะ ไม่สนุกขออภัยนะคะ T^T ขอดูเม้นต์หน่อยสิคะ ว่าสนุกมั้ย???? อย่าลืมติดตามเรื่องนี้นะคะ !!

ExoPink ซาัรังแฮ พาโบดึล! < ถ้าแต่งเรื่องนี้จบจะแต่งคู่เพิ่มค่ะ ^^