สะดุดใจนายซุปเปอร์สตาร์

บทนำ

กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดด 

เสียงแฟนคลับกรี๊ดกันแทบสลบกับความหล่อร้ายกาจของ ห้าหนุ่มบอยแบนด์วงบลอสซั่ม นักร้องชื่อดังของจีน ที่ตอนนี้กำลังวาดลวดลายลีลาและพลังเสียงสุดเวอร์บนเวทีคอนเสิร์ต แถมยังส่งเสียงออดอ้อนแฟนคลับตลอดเวลาจนแม่พวกแฟนคลับสาวๆ กรี๊ดกันแทบจะขาดใจตายไปต่อหน้า!

ใช่! ถ้าแม่พวกแฟนคลับสาว ๆ ที่คลั่งไคล้พวกนี้ก็คงกรี๊ดกันตายไป

แต่สำหรับม่านหนิง! สาวน้อยตาคมผมยาว ที่ยืนทำหน้าเซ็งสุดขีดอยู่หน้าเวทีเนี่ยสิมันไม่ใช่ เธอไม่ได้พิศวาสห้าคนนี้สักนิด แต่ต้องมารวมแก๊งเป็นแฟนคลับ เพราะยัยเพื่อนตัวแสบลากมาและเบบี้ก็คือยัยเพื่อนตัวแสบคนนั้น ตอนนี้กำลังกรี๊ดจนคอแทบระเบิด

“น่ารักอะ” เบบี้หันมายิ้มหวานกับเธอ หน้าตาปลื้มหนุ่มหนุ่มพวกนี้สุดๆ

“ฉันไม่เห็นว่ามันจะน่ารักตรงไหนเลยยัยเบบี้” ม่านหนิงตะเบ็งเสียงเซ็งๆ แข่งกับเสียงกรี๊ดของแฟนคลับในคอนเสิร์ต

“ไอ เลิฟ ยู มาย เบบี้ จุ๊บ จุ๊บ” ดูสิพวกบ้านี่ก็เหลือเกิน รู้ว่ายัยพวกนี้คลั่งก็ออดอ้อนอยู่นั่นแหละชิ!  ม่านหนิงเหยียดปากนึกรังเกียจ แต่ยัยเบบี้เพื่อนของเธอกลับลิงโลด เอามือป้องปากเตรียมตะโกนตอบลิงห้าตัวนั่น

“ไอ เลิฟ ยู ทู เบบี้!!!”

แทนที่จะเป็นเสียงของเบบี้ที่ตอบออกไป แต่เป็นเสียงแปรนๆ ของชะนีแฟนคลับของลิงห้าตัวคนอื่นที่ดังแทรกขึ้นมาก่อน

ยัยเบบี้หันไปมองยัยชะนีบ้าเจ้าของเสียงตาขุ่นขวาง เป็นการปรามนัยๆ ว่าอย่าบังอาจมายุ่งกับห้าหนุ่มของฉัน แต่แทนที่ชะนีพวกนั้นจะสลด ยัยนั่นกลับกรี๊ดลั่นไม่สนใจสายตาของเบบี้เลยสักนิด!

“มันน่าตบล้างน้ำจริงๆ เลย” เบบี้บ่นพึมพำ

“อะไรของแกเบบี้ ฉันว่าเรากลับกันเถอะ ฉันหนวกหู” ม่านหนิงทำเสียงไม่พอใจ

“กลับได้ไงม่านหนิง แกเห็นแก๊งนั่นมั้ย นั่นมันเป็นแก็งของยัยแตงโมและยัยนุ่มนิ่ม ศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉัน”

“ศัตรูหมายเลขหนึ่งอะไร??” ม่านหนิงทำหน้างง

“ก็ยัยสองตัวนั่นเสนอหน้ามายุ่งกับวงบลอสซั่ม ของฉันน่ะสิ” เบบี้มองเขม็งไปที่แก๊งคู่แข่ง

“แกอย่ามาบ้าหน่อยเลยยัยเบบี้ ฉันว่าเรากลับดีกว่า"  ม่านหนิงทำเสียงเข้ม

“ยังกลับไม่ได้ แกเห็นมั้ยว่าแก๊งนั้นมันกำลังกรี๊ดแฟนฉันอยู่” เบบี้

แสคงความเป็นเจ้าของห้าหนุ่มเต็มที่ และก็ไม่คิดจะถอยไปไหนง่ายๆ

“แฟนของแกที่ไหนกัน ฉันก็เห็นห้าคนนี้บอกรักทุกคน” ม่านหนิงไม่พอใจ

“ไม่จริง! เขาบอกรักฉันคนเดียว ยัยพวกนั้นต่างหากที่เข้าใจผิด” เบบี้ตะโกนตอบแข่งกับเสียงแฟนคลับที่กรี๊ดห้าหนุ่มตลอดเวลา

“แกมันบ้าไปแล้ว” ม่านหนิงว่าเพื่อน แต่เบบี้ไม่สนใจ ยังหันไปกรี๊ดห้าหนุ่มแข่งกับแก๊งคู่อริต่อ

“กรี้ดดดดดดดดดดดดด กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด”

เสียงกรี๊ดของเบบี้ดังขึ้นในจังหวะที่ทุกคนเงียบพอดี ประกอบกับเธอนั่งในแถวหน้าของคอนเสิร์ต ห้าหนุ่มและคนทั้งฮอลล์จึงหันมาสนใจเธอ แถมไฟสปอตไลท์ก็สาดส่องมาที่สองสาวยืนอยู่ แต่แทนที่จะจับจ้องที่ตัวของเบบี้ไฟสปอตไลท์บ้าบอนั่นกับสาดส่องมาที่ม่านหนิงเต็มๆ แถมจอโปรเจ็กเตอร์ข้างเวทีทั้งสองข้างยังมีภาพเธอโชว์หราขึ้นมาอีก

“และสาวน้อยคนนี้ คือผู้โชคดีที่จะได้รับรางวัลจากห้าหนุ่มครับ” เสียงพิธีกรบนเวทีประกาศ ม่านหนิงทำหน้าเลิกลั่ก เบบี้ดีใจจนเนื้อเต้นจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ไปเลยม่านหนิง แกได้รางวัลแล้ว” เบบี้ทำเสียงดีใจ

“รางวัลอะไร” ม่านหนิงยังยืนงง

“ขึ้นไปเถอะน่า” เบบี้ดันหลังเพื่อนให้ขึ้นไปบนเวที เจ้าหน้าที่ดูแลสเตจแหวกทางให้เธอเป็นแถวๆ

“ไม่เอาอะเบบี้ แกไปดิ” ม่านหนิงเกี่ยง

“แกนั่นแหละขึ้นไป” เบบี้ดันหลังเพื่อน ม่านหนิงก็เลยต้องขึ้นไปบนเวทีอย่างงงๆ

“ของขวัญของสาวน้อยคนนี้คืออะไรครับห้าหนุ่ม” พีธีกรถาม ห้าหนุ่มหันมาปรึกษากัน ก่อนจะมีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเป็นพระเอกชีรี่ส์ได้สบายๆ เดินตรงเข้ามาหาม่านหนิง

“อะไรครับซีห่าว รางวัลของสาวน้อยคนนี้” พิธีกรถาม นายพระเอกซีรี่ส์ที่ชื่อซีห่าวเดินเข้ามาใกล้ม่านหนิง แถมยื่นมือเรียวยาวมาแนบที่ลำคอของเธอ ท่ามกลางเสียงฮือฮาปนอิจฉาของแฟนคลับคนอื่น แล้วนายซีห่าวก็ดึงเธอเข้ามาจนชิด ก้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่นๆ รดแก้มเธอ ม่านหนิงเหมือนโดนคาถานะจังงังทำอะไรไม่ถูก แล้วจู่ๆนายนั่นก็แนบริมฝีปากอุ่นมาที่ริมฝีปากของเธอ

Kissssss !!!

ม่านหนิงตกใจอ้าปากค้างไม่คิดว่าจะโดนนายนั่นจูบ สมองของเธอมึนงง หายใจไม่ทั่วท้อง เธอได้ยินแค่เพียงเสียงกรี๊ดของแฟนคลับ เสียงกดชัตเตอร์ของช่างภาพ และแสงแฟลชพึ่บพั่บไปมา

“จูบนี้คือรางวัลของผู้โชคดีคร้าบบบบบบ”

เสียงสุดท้ายที่ม่านหนิงได้ยินก่อนจะเป็นลมล้มพับหมดสติไป คือเสียงประกาศของพิธีกรว่ารางวัลความงงของเธอคือการโดนนายนั่นจุมพิต!

***เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของไรต์อาจจะมีคำผิดไปบ้าง ใช้คำไม่ถูกบ้าง ยังไงก็ขออภัยนักอ่านทุกๆท่านด้วยนะคะ จะนำเอาคำติชมของทุกท่านไปปรับปรุ่งและแก้ไขต่อไป ขอฝากเนื้อ ฝากตัว ฝากนามปากกา สายเหมย ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุกๆท่านด้วยนะคะ***