บารามอส กะ นร.ใหม่

ลำดับตอนที่ #4 : ในห้วงคิด2 , การแนะนำ

ในห้องเรียนวิชาแปลงร่าง



“พวกเธอ เร็วๆกันหน่อย นี่มันเลยเวลาเข้าเรียนมาตั้ง 10 นาทีแล้วนะ” มักกอลนากัล เอ่ยขึ้นเมื่อพวกเขาเปิดประตูเขามาในห้อง



“ก็จะไม่ให้สายได้ยังไง ถ้าไม่ติดไอ้มัลฟอย หัวลีบนั่น” แฮร์รี่เอ่ยเสียงกระสิบกับพวกเพื่อนๆ



……



……



……



“เอาละ นี่อีก10นาที ก็จะหมดชั่วโมงอยู่แล้ว ครูขอคุยกับพวกเธอเรื่อง โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กและเหตุผล ที่พวกมิสเตอร์พอตเตอร์และเพื่อนๆได้ไปที่ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์กก็แล้วกัน” มักกอลนากัลพูดขึ้น สร้างความประหลาดใจให้แก่นักเรียนยิ่งนัก (ปกติไม่ค่อยจะนอกเรื่อง –เอินเอิน--)



“โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก อยู่ในรัฐเอดินเบิร์ก ซึ่งเป็นรัฐอิสระที่ไม่ได้ขึ้นอยู่กันการปกครองของแคว้นใด เป็นเมืองที่เล็กที่สุดและเป็นรัฐเดียวที่ได้รับการอารักขาคุ้มครองเป็นพิเศษจากไฮคิง กษัตริย์จากบารามอสซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ติดกัน รัฐเอดินเบิร์กอยู่ภายใต้การปกครองของมหาปราชญ์เลโมธีผู้ที่ได้รับการนับถือจากทุกคนดังนั้นอาจารย์ใหญ่ของที่นั้นก็คือมหาปราชญ์เลโมธี” มักกอลนากัลหยุดเพื่อหายใจ “และขอบอกอีกอย่างหนึ่งก็คือ โรงเรียนที่นั้นเป็นโรงเรียนที่จะมีแต่พวกเจ้าหญิงเจ้าชายมาเรียน ลูกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ทั้งนั้น ดังนั้นทางโรงเรียนของเราจึงต้องคัดนักเรียนที่มีความประพฤติดี และมีผลการเรียนที่ดีไป หวังว่าพวกเธอคงเข้าใจและไม่เกิดการอิจฉากันนะ” หล่อนหยุดพูดพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่



“ทำไมเค้าไม่พูดให้เร็วกว่านี้นะ” รอนพูดพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนเข้าเรียนอย่างแค้นๆ



“อ๋อ แล้วมิสเตอร์พอตเตอร์ มิสเตอร์วีสลีย์ และมิสเกรนเจอร์ ขอเชิญพบหลังเลิกเรียนวิชานี้ด้วย ไม่ต้องเข้าเรียนวิชาต่อไปชั้นลาให้พวกเธอแล้วเพราะต้องการจะประชุมเรื่องที่พวกเธอจะไปเรียนอีกที่หนึ่ง เชิญเลิกเรียนได้” มักกอลนากัลพูด



ทุกคนต่างรีบเก็บของ ของตนเพื่อจะไปเรียนวิชาต่อไป



“การที่ชั้นเรียกพวกเธอมาพบอีกครั้งก็เพื่อที่จะถามพวกเธอว่า เธอต้องการจะไปอยู่ที่นั่นเธอจะต้องเลือกก่อน ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหน ที่นั่นก็มีหอพักเหมือนโรงเรียนเรา มีรายชื่อดังต่อไปนี้ ป้อมอัศวิน ปราการปราชญ์ ปราสาทขุนนาง และแผ่นดินประชาชน พวกเธอจะเลือกที่ไหน เชิญปรึกษากันก่อนได้ ส่วนวันที่เราจะไปก็คือวันพรุ่งนี้” มักกอลนากัลว่า



“ชั้นว่าเราน่าจะไปอยู่ที่ปราการปราชญ์นะ”  เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นเพื่อเปิดประเด็น



“ไม่เอาๆ ชั้นว่ามันดูเครียดๆ ไปแผ่นดินประชาชนไม่ดีกว่าหรอ แต่ไม่เอาปราสาทขุนนางแน่นอน มันดูผลาญทรัพย์ยังไงชอบกล” รอนเถียง



“ชั้นว่าเราไปป้อมอัศวินดีกว่าดูชื่อน่าท้าทายดี ไม่น่าเครียดเหมือนปราการปราชญ์ด้วยและไม่ดูรัดทนเหมือนแผ่นดินประชาชนด้วย” แฮร์รี่พูดพร้อมให้เหตุผลเสร็จสัพ



“ก็ดี ตามใจพวกนายแล้วกัน” รอนพูดพลางตัดปัญหา



“ชั้นยังไงก็ได้” เฮอร์ไมโอนี่พูด



“โอเค สรุปที่ๆเราจะๆไปอยู่ก็คือป้อมอัศวินนะ ชั้นจะไปบอกมักกอลนากัลให้” แฮร์รี่พูด



เมื่อถึงเวลาเย็น พวกแฮร์รี่ต่างรีบกินอาหารเพื่อที่จะได้ไปเก็บของ



รุ่งเช้าของวันทีพวก แฮร์รี่จะต้องไป



“เฮ้ แฮร์รี่ โชดดี ขอให้ไปให้สนุกๆนะเพื่อน” เสียงจากเพื่อนๆในบ้านดังออกมา เพราะพวกเขามายืนส่งแฮร์รี่ที่หน้าประตู



“โชคดีเพื่อน” แฮร์รี่ตะโกนกลับไป



@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@@/@/@/



ก็อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เรียกสติของพวกแฮร์รี่กลับมา



“ชั้นไปเปิดเอง” เฮอร์ไมโอนี่พูด



“อ้าว เฟรินมาทำอะไรที่นี่” เฮอร์ไมโอนี่พูด



“อ๋อ ชั้นมาชวนพวกนายไปกินข้าว” เฟรินพูด



“โอเคจ๊ะ เดี๋ยวพวกเราตามไป” เฮอร์ไมโอนี่กล่าว พลางยิ้มตอบ



“ชั้นรอพวกนายอยู่นะ ชั้นจะได้นำพวกเธอไปโรงอาหารถูก” เฟรินพูด พลางปิดประตูไป



“ไป พวกเราไปทานข้าวกัน” เฮอรืไมโอนี่พูด



“รอนานมั้ย”แฮร์รี่พูด



“ไม่เป็นไร” คาโลตอบเสียงเย็น ทำเอาพวก แฮร์รี่สะดุ้ง



“อ้อ ไม่ต้องตกใจ ไอ้นี่มันก็ทำเย็นชาไปงั้นแหละ ความจริงมันหนะ ใจดีจะตาย ไอ้น้ำแข็งเนี่ย” เฟรินพูดไปยิ้มไป



ส่วนคิลกำลังกลั้นหัวเราะ



ส่วนคาโล ก็ส่งสายตาดุมาเหมือนกับกำลังบอกว่า ไปบอกพวกมันทำไม



เมื่อถึงโรงอาหาร จากเสียงที่ดังเจี้ยวจ๊าวลั่นห้อง พอได้ยินเสียงประตูเปิดทุกคนหันมาดูว่าใครเสียงก็เงียบลงพลางมีเสียงซุบซิบดังขึ้น



“นั้นไงนักเรียนเปลี่ยน” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากหลายๆเสียงที่พอจับใจความได้



“ไป พวกเราไปนั่งตรงนั้นกันเถอะ” เฟรินลากเฮอร์ไมโอนี่ไปที่โต๊ะ



“เฮ้เฟริน พาเพื่อใหม่มาทำความรู้จักหน่อยสิ” เสียงพวกครี๊ดดังขึ้นเฟรินก็รีบลางพวกเฮอร์ไมโอนี่ไป



“นี่ ครี๊ด อาชูร่า ซีบิล กัส เอ็ดเวิร์ด เจค นิคส์ เซอร์โร โคลว์ เดท ทิวเดอร์ อยู่ชั้นเดียวกับพวกเรา” เฟรินแนะนำ



“ยินดีที่ได้รู้จัก” พวกแฮร์รี่กล่าว



“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” ทุกคนกล่าว



“ไป ไปซื้อข้าวกัน” คิลพูด



“อ้าวที่นี่ต้องซื้อเอาหรอ” รอนถาม



“ใช่ ไม่ซื้อแล้วจะกินได้ยังไงหละ” เฟรินพูด



“อ้าวก็ที่ฮอกวอตส์มันเป็นโต๊ะยาวๆแบ่งเป็นบ้านๆ แล้วอาหารก็จะปรากฏขึ้นมาเองเมื่อถึงเวลากินข้าวโดยพวกเอลฟ์ที่อยู่ที่ห้องครัวเป็นคนทำให้ ส่วนอาหารหนะ เท่าไหร่ก้ได้ไม่มีวันหมดเพราะเค้าเติมเรื่อยๆ จะหมดก็ต่อเมื่อหมดเวลาทานอาหาร” เฮอร์ไมโอนี่อธิบายให้พวกเฟรินฟัง



“โอ้โห้ โคตรดีเลยกินเท่าไหร่ก็ได้หรอ” เฟรินพูดด้วยน้ำเสียงฝันหวาน



“วันหลังชั้นต้องไปที่โรงเรียนพวกนายบ้างแล้ว” เฟรินพูด



“ยินดีต้อนรับเสมอ” เฮอร์ไมโอนี่พูด



“แจ็บๆ”



“นี่เฟริน เธอหิวมากขนาดนั้นเลยหรอ” เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางส่งสายตาไปมองท่ากินของเฟรินอย่างสงสารชอบกล



“เฟริน กินให้มันดีๆหน่อย” คาโลปราม



“มันก็เป็นอย่างนี้แหละ อย่าไปสนใจมันเลย กินเถอะ” คิลพูดด้วยน้ำเสียงสนุกสนาน



“เอือกๆๆ”เสียงกินน้ำของเฟริน



“อ้า อิ่มแล้ว หลังจากซัดไป 3 จานรวด



“เออ เดี๋ยวชั้นพาทัวร์โรงเรียนให้” เฟรินพูด



“ก็ดีซิ พวกเรากำลังอยากไป อยู่พอดี” แฮร์รี่กล่าว



“ไป งั้นไปกันเลย” เฟรินลุกขึ้น



เมื่อเดินไปเกือบถึงหน้าประตู



“นี่ๆเฟริน นั้นอะไรหนะ รอยตรงกำแพงนั่น” รอนถาม



“อ๋อ พวกนายคงสงสัยว่ารอยอะไร พวกนายไม่รู้จักรุ่นพี่ลูคัสกะรุ่นพี่ลอเรนซ์หรอก พวกเขาออกไปตั้งนานแล้ว เค้าอยู่รุ่นเดียวกะอ.โรเวนหนะ พวกนายไม่รู้อะไร 2 คนนี้หนะ ลูคัสกะลอเรนซ์ได้ฉายา คู่หูซาตานกับนักบวช เพราะพวกพี่แกก็นะ ตัวติดกันอย่างกะตังเม เห็นลอเรนซ์ที่ไหนลูคัสต้องอยู่ที่นั้น และลูคัสก็ชอบไปกวนประสาทพี่ลอเรนซ์พี่แกก็ทำหน้าหงิกอยู่ได้ทั้งวัน เอออาจจะไม่เรียกว่ากวนประสาทพี่ลอเรนซ์คนเดียวหรอ เพราะพี่แกเล่นเปลี่ยนชื่อคนทั้งป้อมซะงั้น โดยเฉพาะพี่ลอเลนซ์ที่ไม่ชอบชื่อใหม่ที่พี่ลูคัสเรียกคือ พี่แกเรียกพี่ลอเรนซ์ว่าลอรี่ พี่ลอเรนซ์แกก็ปามีดใส่ที วันนึงไม่รู้ปาไปกี่เล่มไอ้มีดสั้นพวกนั้นหนะ พวกนายไม่รู้อะไร ที่ห้องพวกกพี่เค้ามีรอยเยอะยิ่งกว่านี้อีก แต่พวกรุ่นพี่แกก็เก่งๆกันทั้งน้าน ทั้งคิงอาเธอร์แห่งซาเรส คนนั้นตอนอยู่ที่ปราสาทขุนนาง ฉายาเค้าเจ้าชายใจสิงห์เป็นคู่ปรับอ.โรเวนฉายาเมจิกปรินซ์ ทำสงครามเย็นกันทุกวันที่ห้องอาหารเนี่ยแหละ ทุกคนเค้าเอือมกันหมดแล้ว” เฟรินพลายยาวน้ำลายแตกฟอง



“นินทา ใครอยู่หรอเฟริน เดอเบอโรว์ เดอะทีฟ ออฟบารามอส หรือ เฟลิโอน่า  เกรดเดเวล เดอะปริ้นเซ็ส  ออฟ บารามอส แอนด์ เดมอส” เสียงเรียกชื่อนามสกุลฉายเต็มจากเสียงที่ไม่ได้ยินมานานดังขึ้น ทำเอาเฟรินขนลุกซู่



“เออ  ไม่มีอะไรหรอฮะพี่โร.. เอ้ยอ.โรเวน แฮๆๆ” เสียงอ่อยจากเฟรินที่ใส่หน้ากากฟาโรห์ได้ทันก่อนตอบดังขึ้น



“แล้วไป นึกว่านินทาชั้นอยู่” โรเวนพูดเสียงเรียบ



“แหม รู้ทันไปซะทุกเรื่องเชียว” เฟรินคิดในใจ



“ถ้าไม่มีอะไร พวกผมขอตัวนะฮะ” เฟรินพูดพลางชิ่ง วิ่งหนีมา



“เฮ้อ รอดไปเรา” เฟรินพูดพลางปาดเหงื่อ ขณะที่พวกแฮร์รี่วิ่งตามหลังมา



“เอาหละ ชมโรงเรียนต่อดีกว่า” เฟรินพูด



“พวกนายรู้กันแล้วใชไม้ ว่าโรงเรียนเรามี 4 หอพักคือ ป้อมอัศวิน ปราการปราชญ์ ปราสาทขุนนางและแผ่นดินประชาชน แต่เค้ามีฉายาเรียกกันคือ ป้อมผจญภัย ปราการลับสมอง ปราสาทผลาญทรัพย์และแผ่นดินแรงงาน อย่างหลงเดินไปหอพักอื่นเชียวละพวกนาย ส่วนประวัติโรงเรียนชั้นคิดว่าพวกนายคงรู้กันแล้ว” พวกแฮร์รี่พยักหน้าเป็นคำตอบ



“ส่วนรายละเอียดอื่นๆ พอถึงเวลาแล้วจะรู้เอง เอาหละกลับดีกว่า ง่วงนอนแล้ว” เจ้าตัวดีพูดพลางพาเดินกลับห้อง



/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-





ช่วยเมนต์กานเยอะๆหน่อยน้า