บารามอส กะ นร.ใหม่

ลำดับตอนที่ #3 : ในห้วงคิด

ม่านห้องสีลาเวนเดอร์ ภายในห้องขนาดกระทัดรัด สองเตียงนอน ตั้งอยู่ห่างกันไม่มาก คั่นด้วยโต๊ะเขียนหนังสือ ที่ริมกำแพงมีตู้เสื้อผ้าตั้งอยู่ และถัดไปก็คือประตูเชื่อมไปที่ห้องของฝ่ายหญิง ซึ่งลักษณะก็ไม่แตกต่างจากห้องนี้มาก เพียงแต่มีขนาดเล็กกว่าเพียงเท่านั้น เมื่อเด็กทั้งสามนำ สัมภาระของตนมาเก็บให้เข้าที่เรียบร้อยแล้วก้อมานั่งคุยกันที่ห้องของพวกผู้ชาย โดยแฮร์รี่เป็นคนกล่าวเริ่มเรื่องเพื่อทำลายความเงียบ



“พวกนายคิดว่าไงบ้าง” แฮร์รี่กล่าวขึ้น



“ก้อดีกว่าที่พวกเราคิดไว้นะ” รอนตอบ



“ใช่ ไม่นึกว่าพวกคนที่นี่จะมียศสูงกันทั้งน้าน แต่ก้อม่ายค่อยถือตัวกันซักเท่าไรโดยเฉพาะ คนที่ชื่อเฟรินนั้น หนะ ฉันรู้สึกถูกชะตานะ” เฮอร์ไมโอนี่พล่ามยาว



แล้วทั้งห้องก้อตกอยู่ในความเงียบ เพราะทุกคนก้อต่างตกอยู่ในห้วงคิดของตนเอง บ้างก้อคิดถึงเพื่อนที่ฮอกวอตส์  บ้างก้อคิดเรื่องเรียน



=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=--=-



ย้อนกลับไปที่ฮอกวอตส์ก่อนที่พวกเขาจะมาที่เอดินเบิร์ก



ขณะอยู่ที่ห้องอาหารในตอนเย็นของอาทิตย์ก่อน



“แก๊กๆ  ทุกคนกรุณาเงียบ” เสียงเคาะแก้วน้ำดังมาจากศาสตราจารย์มักกอนนากัล เพื่อให้นักเรียนฟังเรื่องที่ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์กำลังจะบอก



“ชั้นมีเรื่องที่จะประกาศในพวกเธอทุกคนทราบ” ดัมเบิลดอร์พูดพลางส่งยิ้มให้ด็กนักเรียนทุกคน



“เนื่องจากในปีนี้ ทางโรงเรียนได้มีการจัดโครงการแลกเปลี่ยนนักเรียนเกิดขึ้นโดยการส่งนักเรียไปเรียนที่โรงเรียนอีแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงไม่น้อยไปกว่าโรงเรียนของพวกเราเลย โดยทางโรงเรียนเราจะจัดนักเรียนไปเป็นจำนวน 3 คน เพื่อไปศึกษาการเรียนการสอนของโรงเรียนที่นั่น และทางโรงเรียนของเราก็ได้รับเกียรติจางทางฝั่งนู้น โดยการให้ศาตราจารย์มักกอนากัลไปสอนที่นั้นด้วย และโรงเรียนที่เราจะนำนักเรียนของโรงเรียนเราไปก็คือ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก” ทั้งห้องอาหารตกอยู่ในอาการเงียบ



แล้วดัมเบิลดอร์ก็พูดขึ้นทำลายความเงียบอีกครั้ง “ส่วนคนที่จะได้ไปก็คือ...”



“แฮร์รี่  พอตเตอร์ ประธานนักเรียน ชายของพวกเรา” เสียงตรบมือดังขึ้น



“โรนัลด์   วีสลีย์”  และ “ประธานนักเรียนหญิงของเรา เฮอร์ไมโอนี่   เกรนเจอร์” เดี๋ยวทั้งสามคนทานข้าวเสร็จ ไปพบชั้นด้วยนะ ดัมเบิลดอร์ พูดขึ้น



แฮร์รี่และเพื่อนๆมองหน้ากันอย่าง งงๆ



เมื่อทั้งสามทานอาหารเสร็จก็ไปหาศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ตามที่สั่ง



“กบช็อกโกแล็ต” เมื่อแฮร์รี่พูดจบ ตุ๊กตาหน้าห้องก็กระโดดเปิดทางให้พวกเขาขึ้นไดเวียนขึ้นไป



“ก็อกๆ” “ขออนุญาติครับ” แฮร์รี่พูดขึ้น



“เชิญ” เสียงตอบจางคนในห้องดังขึ้น



แฮร์รี่เมื่อได้ยินดังนั้นก็ เปิดประตูเข้าไป แล้วก็พบกับดัมเบิลดอร์นั่งรอพวกเขาอยู่



“เอาละ พวกเธอคงสงสัยว่าทำไมชั้นถึงเชิญพวกเธอมาที่นี่ ชั้นจะมาบอกพวกเธอว่า การที่เธอได้ไปศึกษา เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นั้น นับว่าเป็นเกียรติ อย่างสูงที่เดียว เพราะที่นั้น เป็นโรงเรียนที่ก่อตั้งมานาน และก็มีชื่อเสียงในด้านดีมากเสียด้วย ที่นั้นผลิตบุคลากรที่ดีออกมามากมาย และที่นั้นก็เป็นที่ของพวกเจ้าชายและเจ้าหญิงจะมาเรียนหนังสือด้วย ดังนั้นฉันอยากจะบอกพวกเธอว่า เมื่อไปแล้วจงนำชื่อเสียงมาสู่โรงเรียนของเรา และขอให้อยู่ที่นั่นอย่างสงบสุข เชิญกลับไปพักผ่อนได้” ดับเบิลดอร์เชิญพวกแฮร์รี่กลับห้อง



“อ๋อ แล้วอีกอย่างนึงเรื่องรายละเอียดต่างๆ เดี่ยวจะมีอาจารย์แจ้งให้พวกเธอทราบเอง”



เมื่อพวกแฮร์รี่กลับมาถึงห้องนั่งเล่นรวม  และนั่งลงที่เก้าอี้นวมประจำตัวแล้วก้เริ่มเปิดการสนทนาขึ้น



“นายว่าที่นั่นจะเป็นยังไง” แฮร์รี่พูดขึ้น



“ชั้นว่าอย่างที่ศาสตราจารย์พูอที่นั่นมีแต่พวกเจ้าชายเจ้าหญิง ชั้นว่าทั้งโรงเรียนมีแต่พวกวางอำนาจ แล้วก็หยิ่งกันชัวร์ๆ” รอนพูดขึ้นอย่างดูถูก



“เค้าอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้ ไม่แน่เราไปที่นั่นอาจได้อะไรกลับมามากกว่าที่คิด” เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นในทางที่ดี



“อ๋อ แล้วพวกนายก็ควรจะไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องเข้าเรียนแต่เช้า แล้วอีกอย่าง เราไม่คสรเดาอะไรไปก่อนด้วย เพราะเรายังไม่รู้อะไรแน่ชัด” เฮอร์ไมโอนี่พูดตัดบท ขณะลูกขึ้นแล้วเดินเข้าหอนักเรียนหญิงไป



“โอเค ๆ ไปนอนกันรอน” แฮร์รี่พูดขึ้นแล้วเดินนำรอนเข้าหอนอนชายไป



@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/@/



เช้าวันต่อมา



“เฮ้แฮร์รี่ ตื่นกันเถอะ วันนี้เราต้องไปเรียนนะ” รอนพูดขึ้นพลางเขย่า ตัวแฮร์รี่



“เออ รู้แล้ว” แฮร์รี่ขานรับ พลางยกตัวขึ้นจากเตียง



10 นาทีผ่านไป



“ปะไปกันเถอะรอน ป่านนี้เฮอร์ไมโอนี่รอจนรากงอกแล้วมั้ง” แฮร์รี่พูด



แอ็ด ปั้ง



“นี่พวกนายชั้นมารอพวกนายมาตั้ง 20 นาทีแล้วนะ ทำอะไรกันอยู่ อย่างลืมสิว่าวันนี้เราต้องไปปรึกษากับอ.มักกอลนากัล เรื่องที่จะไปเรียนต่อที่ โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก” เฮอร์ไมโอนี่บ่นไปพลางเดินนำพวกแฮร์รี่ออกจากหอ



“จ้า จ้า คุณแม่” รอนพูดพลางส่งเสียงยานคาง



ขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้าไปตามระเบียงของโรงเรียนเพื่อที่จะไปทานอาหารกลางวัน



“เฮ้ ดูพวกตัวแทนสิ พวกที่กำลังจะโดนอาจารย์ไล่ออกไปเรียนที่โรงเรียนอื่น” มัลฟอล พูดพลางส่งเสียงเยาะเย้ย



พวกแฮร์รี่มองมัลฟอลอย่างอาฆาตแค้น



“เอาเถอะ ยังไงเราก้อยังดีกว่า พวกขี้อิจฉาบางคน” เฮอร์ไมโอนี่พูดถากถาง



“หนอย ยัยเลือดสีโคลนโสโครก เธอไม่กลัวว่าจะไปทำโรงเรียนของพวกเขาเปรอะหรือไง” มัลฟอยตอกกลับ



“หนอย มัลฟอล มันจะมากไปแล้วนะ” แฮร์รี่พูดพลางชักไม้กายสิทธิ๋ขึ้น



“อย่า แฮร์รี่ อย่าไปมีเรื่องกะคนพวกนี้เลย มันไม่คุ้มหรอก” เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางให้รอนช่วยดึงแฮร์รี่ออกไป



“เชอะ ไอ้พวกขี้อิจฉา” เฮอร์ไมโอนี่พูดทิ้งท้ายไว้ก่อนไป







/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/-/



มาต่อให้ตามสัญญาแล้วน้า อย่าลืม้มนต์กานด้วยละจะได้มีไอเดียใหม่ๆมาแต่งให้ (--เอินเอิน--)



วันนี้ไปงานหนังสือมาแล้ว จาตายหั้ยด้าย คนโคตรเยอะเรย หมดตั้งไป ตั้ง 3000กว่าแนะ ฮือๆๆ