ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 ---60%
เพิ่มตอนใหม่แล้วนะคะ อ่านแล้วเม้นด้วยก็ดีนะ จะได้ปรับปรุงค่ะ ที่จะพูดก็มีเท่านี้ เชิญอ่านต่อเรยค่ะ
+++-----------------------------------------------------------------------------------------------+++
\"นี่โรน้องสาวชั้นจามาเอดินเบิร์กจริงๆเหรอ\"เจ้าขอทาน โร เซวาเรส ชะงักไปนิด นั่นมันน้องสาวชั้นไม่ใช่
น้องสาวนาย ตอบเพียงในใจเท่านั้น
\"น้องสาวนาย?\"ทำเป็นไม่รู้ล่ะกัน
\"ใช่น้องสาวฉัน องค์จักรพรรดินีแห่งเวนอลไงล่ะ\"
\"ก็จิงน่ะสิ อย่างที่เลโมธีบอกนั่นแหละ\"
\"เป็นอะไรไปเหรอ โร\"
สงสัยอาการพิรุดนั่นไม่พ้นสายตาขโมยแน่ แล้วยังเรื่องวันนั้นที่เห็นครึ่งตราจักรพรรดิเวนอลอีก ฮึ คงจะ
ไม่พ้นนายแล้วซินะ เฟริน เดอเบอโรว์ ต้องคุยให้รู้เรื่อง
เฟลิโอน่า เกรเดเวล โร เซวาเรส เสธ.ฝ่ายซ้ายและหนึ่งผู้คุมเดินกลับหอพักหลังจากไปประชุมแทนหัวหน้า
ป้อมคาโล วาเนบลี ซึ่งตอนนี้ป่วยอยู่ที่ห้องพยาบาล ทางเดินกลับผ่านห้องพยาบาลพอดี ผู้คุมกฎโรก็ลาก
เสธ.ฝ่ายซ้ายเฟรินเข้ามาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ หวังจะคุยไอ้เรื่องนั้นให้รู้เรื่อง
“โอ๊ยโร ฉันเจ็บนะ ปล่อย” เสียงหวานเอ่ยท้วง นัยน์ตาสีน้ำตาลมีแววระริกขบขันฉายอยู่ให้เห็น สายตาแบบ
นั้นมันช่างกวน??เสียจริงๆ
“เอาล่ะเฟริน นายรู้อะไรเกี่ยวกับฉันบ้าง”ถามมันตรงๆเลยแล้วกัน หวังว่ามันคงจะไม่...
“อะไรเกี่ยวกับนาย?” นั่นว่าแล้วไม่มีผิด เฮ้อ~
“ใช่”
“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ นายชื่อ โร เซวาเรส เดอะเบ็กการ์ ออฟทริสทอร์ เรียนอยู่ที่โรงเรียนพระราชาแห่ง
เอดินเบิร์ก ตอนนี้อยู่ชั้นปี6 ดำรงตำแหน่งผู้คุมกฎแห่งป้อมอัศวิน....”
“หยุด เฟริน นายรู้อะไรที่เกี่ยวกับฉันบ้าง”
“เอ้า ฉันก็บอกนายไปแล้วหนิ...อืมม...อะไรที่เกี่ยวกับนาย เรื่องไหนล่ะ” เสียงหวานของเจ้าตัวดียังกวนต่อไป
“ก็เรื่องที่...”
ความโกรธเริ่มคืบคลานใกล้เข้ามา เอากลับเข้าจนได้นะเฟริน......................เงียบไปพักใหญ่
รังสีอำมหิตก็แผ่ซ่านออกมาจากคนที่ไม่เคยโกรธทำให้เจ้าตัวดีรู้สึกว่าบรรยากาศมันหนาวๆร้อนๆยังไง
ชอบกล
“เอ่อ...ฉันจะไปเยี่ยมคาโลมันหน่อยนะ”
ว่าแล้วก็รีบหันหลังกลับแล้วออกตัววิ่ง ก็คงจะถึงห้องพยาบาลอยู่แล้วถ้าเจ้าขอทานที่มันกำลังโกรธไม่รั้งแขนเธอ
ไว้ก่อน คนโกรธผลักเจ้าตัวดีชิดติดกับต้นไม้ และโน้มดวงหน้าเข้าไปใกล้ตอนแรกคิดจะเอ่ยเพียงแค่คำขู่แต่
เมื่อเอาเข้าจริงๆหัวใจเจ้ากรรมของนายขอทานกำมะลอไม่สิ ของเจ้าหญิงสองดินแดนด้วยต่างหาก กลับทรยศ...
หัวใจยังคงเต้นแรงอยู่ในอก ทั้งคู่โน้มดวงหน้าเข้าไปใกล้นัยน์ตาสีน้ำตาลและสีเขียวหลุบลงต่ำ ริมฝีปากบาง
ประกบเข้าหากัน ลิ้มรสความหอมหวานของอีกฝ่าย โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังมองดูอยู่ด้วยความปวดร้าว...
-------------------------------------
ยังไม่จบนะเดี๋ยวจะมาต่อให้
จาก น้ำค้าง (เองจ้า)
+++--
+++-----------------------------------------------------------------------------------------------+++
\"นี่โรน้องสาวชั้นจามาเอดินเบิร์กจริงๆเหรอ\"เจ้าขอทาน โร เซวาเรส ชะงักไปนิด นั่นมันน้องสาวชั้นไม่ใช่
น้องสาวนาย ตอบเพียงในใจเท่านั้น
\"น้องสาวนาย?\"ทำเป็นไม่รู้ล่ะกัน
\"ใช่น้องสาวฉัน องค์จักรพรรดินีแห่งเวนอลไงล่ะ\"
\"ก็จิงน่ะสิ อย่างที่เลโมธีบอกนั่นแหละ\"
\"เป็นอะไรไปเหรอ โร\"
สงสัยอาการพิรุดนั่นไม่พ้นสายตาขโมยแน่ แล้วยังเรื่องวันนั้นที่เห็นครึ่งตราจักรพรรดิเวนอลอีก ฮึ คงจะ
ไม่พ้นนายแล้วซินะ เฟริน เดอเบอโรว์ ต้องคุยให้รู้เรื่อง
เฟลิโอน่า เกรเดเวล โร เซวาเรส เสธ.ฝ่ายซ้ายและหนึ่งผู้คุมเดินกลับหอพักหลังจากไปประชุมแทนหัวหน้า
ป้อมคาโล วาเนบลี ซึ่งตอนนี้ป่วยอยู่ที่ห้องพยาบาล ทางเดินกลับผ่านห้องพยาบาลพอดี ผู้คุมกฎโรก็ลาก
เสธ.ฝ่ายซ้ายเฟรินเข้ามาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ หวังจะคุยไอ้เรื่องนั้นให้รู้เรื่อง
“โอ๊ยโร ฉันเจ็บนะ ปล่อย” เสียงหวานเอ่ยท้วง นัยน์ตาสีน้ำตาลมีแววระริกขบขันฉายอยู่ให้เห็น สายตาแบบ
นั้นมันช่างกวน??เสียจริงๆ
“เอาล่ะเฟริน นายรู้อะไรเกี่ยวกับฉันบ้าง”ถามมันตรงๆเลยแล้วกัน หวังว่ามันคงจะไม่...
“อะไรเกี่ยวกับนาย?” นั่นว่าแล้วไม่มีผิด เฮ้อ~
“ใช่”
“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ นายชื่อ โร เซวาเรส เดอะเบ็กการ์ ออฟทริสทอร์ เรียนอยู่ที่โรงเรียนพระราชาแห่ง
เอดินเบิร์ก ตอนนี้อยู่ชั้นปี6 ดำรงตำแหน่งผู้คุมกฎแห่งป้อมอัศวิน....”
“หยุด เฟริน นายรู้อะไรที่เกี่ยวกับฉันบ้าง”
“เอ้า ฉันก็บอกนายไปแล้วหนิ...อืมม...อะไรที่เกี่ยวกับนาย เรื่องไหนล่ะ” เสียงหวานของเจ้าตัวดียังกวนต่อไป
“ก็เรื่องที่...”
ความโกรธเริ่มคืบคลานใกล้เข้ามา เอากลับเข้าจนได้นะเฟริน......................เงียบไปพักใหญ่
รังสีอำมหิตก็แผ่ซ่านออกมาจากคนที่ไม่เคยโกรธทำให้เจ้าตัวดีรู้สึกว่าบรรยากาศมันหนาวๆร้อนๆยังไง
ชอบกล
“เอ่อ...ฉันจะไปเยี่ยมคาโลมันหน่อยนะ”
ว่าแล้วก็รีบหันหลังกลับแล้วออกตัววิ่ง ก็คงจะถึงห้องพยาบาลอยู่แล้วถ้าเจ้าขอทานที่มันกำลังโกรธไม่รั้งแขนเธอ
ไว้ก่อน คนโกรธผลักเจ้าตัวดีชิดติดกับต้นไม้ และโน้มดวงหน้าเข้าไปใกล้ตอนแรกคิดจะเอ่ยเพียงแค่คำขู่แต่
เมื่อเอาเข้าจริงๆหัวใจเจ้ากรรมของนายขอทานกำมะลอไม่สิ ของเจ้าหญิงสองดินแดนด้วยต่างหาก กลับทรยศ...
หัวใจยังคงเต้นแรงอยู่ในอก ทั้งคู่โน้มดวงหน้าเข้าไปใกล้นัยน์ตาสีน้ำตาลและสีเขียวหลุบลงต่ำ ริมฝีปากบาง
ประกบเข้าหากัน ลิ้มรสความหอมหวานของอีกฝ่าย โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังมองดูอยู่ด้วยความปวดร้าว...
-------------------------------------
ยังไม่จบนะเดี๋ยวจะมาต่อให้
จาก น้ำค้าง (เองจ้า)
+++--
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น