ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Destiny ลิขิตรักครั้งนี้มีเพียงเธอ

    ลำดับตอนที่ #5 : My DeStiNy ลิขิตรักครั้งนี้มีเพียงเธอ 5

    • อัปเดตล่าสุด 20 เม.ย. 49


    5

    ♀ ♥ Mÿ ĐꌝĩŃÿ ลิขิตรักครั้งนี้มีเพียงเธอ


    Mÿ ĐꌝĩŃÿ ลิขิตรักครั้งนี้มีเพียงเธอ


    "เฮ้ย เมื่อกี้แกคุยกับใครว่ะซองเคียว" คิมเฮถามขึ้นเมื่อเดินมาถึงตัวซองเคียว

    "ป่าวหรอก แค่ผู้หญิงเซ่อซ่าคนนึงเท่านั้นแหละ"

    "แค่ฉันไม่เคยเห็นแกคุยผู้หญิงคนไหนก่อนเรยนะตั้งแต่….."

                       ชองอึนเพื่อนอีกคนของซองเคียวเงียบไปเมื่อเห็นหน้าตาของซองเคียวหงุดหงิดขึ้นมาทันที

    "อืม แล้วเธอชื่ออะไรหล่ะ" คิมเฮถาม

    "ยัยนั่นหน่ะหลอ -^- เป็นยัยเปิ่นจอมซุ่มซ่าม โยลี"

    "เอ…ไม่เคยเห็นหน้าเรยแฮะ -0-" ชองอึนพูด

    "คงเพราะพวกเราไม่เคยสนใจใครมากกว่านะ และแกก็ยังหาแฟนไม่ได้สักทีไง ชองอึนฮาาาๆๆ OoO"

    "เออวันนี้เลิกเรียนแล้วไปทันโตปังกันหน่อยสิ ฉันอยากให้น้ำเสียงไพเราะของฉันมาขับกล่อมให้โลกสดใสหน่อย"  ชองอึนพูดพร้อมหลับตานึกภาพ

    "เออ…ไปดิ กำลังจะชวนพอดี"

    "ฉันคงไปไม่ได้ว่ะ….พวกแกไปกันเถอะ"

    "เฮ้ยยย!! O_< ทำไมวะซองเคียว แกจะไปไหนหล่ะ"

    "ฉันมีธุระนิดหน่อย อาจารย์มาแล้ว ไปละ แล้วเจอกันทีหลัง"

    "วันนี้มันแปลกว่ะ"

    "เออปล่อยมันเหอะ มันก็มีธุระของมันบ้างดิ เราไปเหล่สาวกันสองคนก็ได้ ฮิ ฮิ ^O^"

                          ปัง!!! เสียงประตูปิดดังขึ้น เมื่ออาจารย์คณิตศาสตร์ย่างก้าวเข้ามาในห้อง แล้วเริ่มสอนอย่างไม่ต้องให้นักเรียนตั้งตัว

    "นี่ฉันนึกว่าเธอจะโดนทำโทษซะแล้ว โยลี" จีซองถามด้วยอาการโล่งใจ

                          จีซองกับฉันเองเป็นเพื่อนที่รักกันมากจริง ๆ เราคบกันมาตั้งแต่ตอนม.ต้น เธอไม่เคยทำให้ฉันเสียใจและเราก็สัญญาว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป

    "อย่างฉัน ไม่โดนทำโทษง่ายๆหรอกน่า ไม่ต้องห่วง"

    "แต่ว่าเธอมาทันได้อย่างไร จากความเป็นไปได้แล้ว เธอมาไม่ทันแน่ ๆ"

    "ฉันขึ้นรถมากับคนมารยาททรามซองเคียว" ฉันบอกจีซองอย่างหน้าตาเฉย

    "ห๊าาาา!!! OoO เธอคงไม่ไปชอบนายนั่นจริง ๆ ๆใช่ไหมโยลี"

                       ทำไมเธอต้องทำหน้าแขยง ๆ ๆ ด้วยนะ มีอะไรที่ร้ายกาจเกี่ยวกับนายปีศาจนั้นแน่ ๆ ๆ

    "เธอเป็นอะไร เธอกลัวนายคนนั้นหรือ เล่าเรื่องนายคอมมิวนิสต์นั่นให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม"

                         แล้วจีซองก็เล่าให้ฉันฟังว่านายปากจระเข้นั่นเคยคบกับยัยงั่งซันยอง และเหมือนกับว่าถูกนังนั่นหลอกให้รักหมดหัวใจแล้วก็ทิ้งไปหาคนอื่นซึ่งก็คือซางคุกที่น่ารักของฉันเองT_T จากนั้นปาร์คซองเคียวก็เป็นเพล์บอยที่คบกับผู้หญิงมากมายที่มาจีบ แต่สุดท้ายก็หักอกทุกคนให้เจ็บช้ำโดยวิธีชั่วร้ายต่าง ๆ กลายเป็นผู้ชายที่เย็นชา แต่ถึงอย่างนั้นก็มีสาวๆๆมารุมล้อมขอเป็นแฟนอยู่ดีเพราะหน้าตาที่ชวนฝันของนายนั่น นั่นเอง

    "นายปาร์คซองเคียวนี่น่าสงสารนะ ตกเป็นเหยื่อของนางมารสมองฝ่ออีกราย" โธ่…แล้ว...ซางคุกของฉันจะต้องเจ็บเพียงไหนเนี่ยยยยยย Y_Y

    "นายปาร์คซองเคียวนี่น่าสงสารนะ ตกเป็นเหยื่อของนางมารสมองฝ่ออีกราย" โธ่…แล้ว...ซางคุกของฉันจะต้องเจ็บเพียงไหนเนี่ยยยยยย Y_Y

    "อืม….ไม่รู้สิจะว่าน่าสงสารก็ใช่ แต่อย่าไปยุ่งก็พวกนั้นเรยดีกว่านะ"

                         ทั้งวันนั้นฉันนั่งคิดแต่ว่าจะไปหรือไม่ไปดีวันเสาร์ คิดเสียจนเรียนไม่รู้เรื่องเรยหล่ะ ^o^

    "โยลี…เอ่อ ..วันนี้เธอกลับบ้านคนเดียวได้ไหมฉันมีนัดกับเจวอนอ่ะ ^-^"

    "ได้สิ ไม่เป็นไร สบายมากจ่ะ ขอให้สนุกนะ บาย"

    "บายจ่ะ ^O^// "

                        ฉันเดินออกมาจากรั้วโรงเรียนด้วยใจเหม่อลอย แล้วฉันก็เจอกับปาร์คซองเคียว

    "นายมาทำอะไรตรงนี่เนี่ย" คำทักทายของฉันเป็นแบบนี้ไปเสียแล้วกับคนอย่างนาย เชอะ-^-

    "เธอมากับฉันหน่อยได้ไหม แปบเดียว" เอะ ทำไมมาแปลกจัง Q_Q

                          ฉันตัดสินใจขึ้นรถไปกับซองเคียวเพราะความอยากรู้อยากเห็น แล้วเขาก็พาฉันมาที่ริมสระในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง สระนั้นสวยมาก ๆ แปลกจริง ๆ ที่ฉันมาเดินที่สวนนี้ประจำ แต่ไม่เคยสังเกตเลยว่ามีสระที่สวยขนาดนี้อยู่ใกล้ ๆ

    "สวยไหม" อยู่ ๆ ๆซองเคียวก็พูดขึ้นมา

    "หืม….สวย สวยมากเรย ฉันมาที่นี่บ่อยแต่ไม่เคยมองสระนี้สักที"

    "ฉันชอบนั่งที่ริมสระนี้ มันสงบ ทำให้สบายใจทุกครั้งที่สูดอากาศแถวนี้ ได้มองไปรอบ ๆแล้วทำให้ฉันมีความสุขขึ้น"

    "นายมีอะไรไม่สบายใจหรอ บอกฉันได้ไหม"

    "ไม่จำเป็นหรอก" [ O^O อ้าว!! นายนี่คนอ่านเขาพยายามทำซึ่งอยู่รู้มั้ยยย!! ]

    "แล้วนายพาฉันมาที่นี่ทำไมล่ะ"

    "ก็เพราะฉันมาที่นี่ แล้วเห็นเธอแล้ว เรื่องที่ฉันไม่สบายใจก็หมดไปแล้วหล่ะ"

                            จะเป็นไปได้ไหม คำพูดนี้มันทำให้หัวใจฉันเต้นแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ฉันทำให้เขารู้สึกดีงั้นหรอ O_Oจากนั้นเขาก็มองไปทางที่พระอาทิตย์กำลังจะลับไป แล้วฉันก็มองดูไปกับเขา มันสวยเหลือเกิน สวยจริงๆ ฉันรู้สึกสงบและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

    "โยลี….เธออยู่กับฉัน ทำให้ฉันสบายใจไปตลอดไปได้ไหม"

                           เขาพูดลอยๆ ทั้งที่สายตายังคงเหม่อลอยอยู่ที่ปลายฟ้า ฉันคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะตอบยังไง ฉันเพียงแค่รู้สึกว่า ฉันมีความสุข มีความสุขจริง ๆ ที่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ อยู่ใกล้กับเขา \\>O<//

    "โยลี เธอได้ยินฉันพูดหรือป่าว คือฉันหมายถึง คือ…."

                          ซองเคียวเองก็คงไม่กล้าที่จะพูดตรง ๆ กับฉัน เขาหันมามองฉันแล้วฉันก็มองเขา เค้าโน้มตัวมากอดฉันไว้แล้วพูดกับฉัน >>ll<<

    "ฉันคงบังคับเธอไม่ได้ แต่ฉันจะดีใจที่สุดถ้ามีเธออยู่กับฉัน ฉันเจอเธอน้อยไปหรือป่าว อย่าโกรธที่ฉันพูดกับเธอไม่ดี ฉันไม่รู้จะทำตัวยังไงเมื่อใกล้เธอจริง ๆ จริงๆ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นเรย "

                          ทำไมเขาทำให้ฉันซึ้งได้มากมายอย่างนี้ สมองเล็ก ๆ ของฉันมันสับสนวุ่นวายไปหมด ฉันไม่ขัดขืนที่เขากอดฉันอย่างนี้ แต่ฉันกลับอบอุ่นจนไม่อยากจากเขาไปไหน ฉันชอบเขาแล้วหรือไง ฉันรักเขาแล้วหรือเปล่า ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่นึกเลยว่าผู้ชายที่ปากร้ายจะอ่อนไหวได้ถึงขนาดนี้ >O<!!!

    "ซองเคียว..คือ ฉัน จำเป็นต้องตอบนายตอนนี้ไหม +8+" เขามองหน้าฉัน สายตาของเขาเศร้าลงนิดหน่อย โอ้ย!!! ตายแล้วฉันจะละลายแล้ว

    "ไม่หรอก….แต่สักวันเธอต้องให้คำตอบฉันนะ รู้มั้ยฉันจะรอ ^-^ อืม..เย็นแล้วฉันจะไปส่งเธอที่บ้านนะ"

    "อืม.." ทำไมนายยิ้มได้หวานขนาดนี้นะ นายจะขโมยทั้งหัวใจฉันรึเปล่าเนี้ย ><_><

    "อืม….ไม่รู้สิจะว่าน่าสงสารก็ใช่ แต่อย่าไปยุ่งก็พวกนั้นเรยดีกว่านะ"

                         ทั้งวันนั้นฉันนั่งคิดแต่ว่าจะไปหรือไม่ไปดีวันเสาร์ คิดเสียจนเรียนไม่รู้เรื่องเรยหล่ะ ^o^

    "โยลี…เอ่อ ..วันนี้เธอกลับบ้านคนเดียวได้ไหมฉันมีนัดกับเจวอนอ่ะ ^-^"

    "ได้สิ ไม่เป็นไร สบายมากจ่ะ ขอให้สนุกนะ บาย"

    "บายจ่ะ ^O^// "

                        ฉันเดินออกมาจากรั้วโรงเรียนด้วยใจเหม่อลอย แล้วฉันก็เจอกับปาร์คซองเคียว

    "นายมาทำอะไรตรงนี่เนี่ย" คำทักทายของฉันเป็นแบบนี้ไปเสียแล้วกับคนอย่างนาย เชอะ-^-

    "เธอมากับฉันหน่อยได้ไหม แปบเดียว" เอะ ทำไมมาแปลกจัง Q_Q

                          ฉันตัดสินใจขึ้นรถไปกับซองเคียวเพราะความอยากรู้อยากเห็น แล้วเขาก็พาฉันมาที่ริมสระในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง สระนั้นสวยมาก ๆ แปลกจริง ๆ ที่ฉันมาเดินที่สวนนี้ประจำ แต่ไม่เคยสังเกตเลยว่ามีสระที่สวยขนาดนี้อยู่ใกล้ ๆ

    "สวยไหม" อยู่ ๆ ๆซองเคียวก็พูดขึ้นมา

    "หืม….สวย สวยมากเรย ฉันมาที่นี่บ่อยแต่ไม่เคยมองสระนี้สักที"

    "ฉันชอบนั่งที่ริมสระนี้ มันสงบ ทำให้สบายใจทุกครั้งที่สูดอากาศแถวนี้ ได้มองไปรอบ ๆแล้วทำให้ฉันมีความสุขขึ้น"

    "นายมีอะไรไม่สบายใจหรอ บอกฉันได้ไหม"

    "ไม่จำเป็นหรอก" [ O^O อ้าว!! นายนี่คนอ่านเขาพยายามทำซึ่งอยู่รู้มั้ยยย!! ]

    "แล้วนายพาฉันมาที่นี่ทำไมล่ะ"

    "ก็เพราะฉันมาที่นี่ แล้วเห็นเธอแล้ว เรื่องที่ฉันไม่สบายใจก็หมดไปแล้วหล่ะ"

                            จะเป็นไปได้ไหม คำพูดนี้มันทำให้หัวใจฉันเต้นแปลก ๆ ยังไงก็ไม่รู้ ฉันทำให้เขารู้สึกดีงั้นหรอ O_Oจากนั้นเขาก็มองไปทางที่พระอาทิตย์กำลังจะลับไป แล้วฉันก็มองดูไปกับเขา มันสวยเหลือเกิน สวยจริงๆ ฉันรู้สึกสงบและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

    "โยลี….เธออยู่กับฉัน ทำให้ฉันสบายใจไปตลอดไปได้ไหม"

                           เขาพูดลอยๆ ทั้งที่สายตายังคงเหม่อลอยอยู่ที่ปลายฟ้า ฉันคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะตอบยังไง ฉันเพียงแค่รู้สึกว่า ฉันมีความสุข มีความสุขจริง ๆ ที่ได้นั่งอยู่ตรงนี้ อยู่ใกล้กับเขา \\>O<//

    "โยลี เธอได้ยินฉันพูดหรือป่าว คือฉันหมายถึง คือ…."

                          ซองเคียวเองก็คงไม่กล้าที่จะพูดตรง ๆ กับฉัน เขาหันมามองฉันแล้วฉันก็มองเขา เค้าโน้มตัวมากอดฉันไว้แล้วพูดกับฉัน >>ll<<

    "ฉันคงบังคับเธอไม่ได้ แต่ฉันจะดีใจที่สุดถ้ามีเธออยู่กับฉัน ฉันเจอเธอน้อยไปหรือป่าว อย่าโกรธที่ฉันพูดกับเธอไม่ดี ฉันไม่รู้จะทำตัวยังไงเมื่อใกล้เธอจริง ๆ จริงๆ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นเรย "

                          ทำไมเขาทำให้ฉันซึ้งได้มากมายอย่างนี้ สมองเล็ก ๆ ของฉันมันสับสนวุ่นวายไปหมด ฉันไม่ขัดขืนที่เขากอดฉันอย่างนี้ แต่ฉันกลับอบอุ่นจนไม่อยากจากเขาไปไหน ฉันชอบเขาแล้วหรือไง ฉันรักเขาแล้วหรือเปล่า ฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่นึกเลยว่าผู้ชายที่ปากร้ายจะอ่อนไหวได้ถึงขนาดนี้ >O<!!!

    "ซองเคียว..คือ ฉัน จำเป็นต้องตอบนายตอนนี้ไหม +8+" เขามองหน้าฉัน สายตาของเขาเศร้าลงนิดหน่อย โอ้ย!!! ตายแล้วฉันจะละลายแล้ว

    "ไม่หรอก….แต่สักวันเธอต้องให้คำตอบฉันนะ รู้มั้ยฉันจะรอ ^-^ อืม..เย็นแล้วฉันจะไปส่งเธอที่บ้านนะ"

    "อืม.." ทำไมนายยิ้มได้หวานขนาดนี้นะ นายจะขโมยทั้งหัวใจฉันรึเปล่าเนี้ย ><_><

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×