ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ท่านคะ ทำแบบนี้เห็นทีจะหลงรัก
"ใรบอะทำรอบเียว?" ท่อนเอ็นหนาในายาที่สิ้นฤทธิ์ บันี้พอยายับแน่น่อลอหิสาวพร้อมออรบสู้ศึอีรั้
"อ๊ะ หนูไม่ไหวแล้วมันเ็บ"
"สัาะทำเบาๆ"
ิ์ับร่าบาพลิว่ำ มือเลื่อนับสะโพหิสาวั้าันึ้น ่อยๆบเบียลำเอ็นเื่อนสุโนระทุู้บปามลูเบาๆ แ่ทำเอาเธอสมอโพลนวาพร่ามัว รู้สึุแน่นท้อน้อยยิ่ว่าท่า่อนหน้านี้ ร่าายอเาร้อนพราวราวับเป็นไ้ ับวหน้าหวานเย้ายวนมาประบูบปลุเร้าอารม์เธอให้ลุเป็นไฟอีรั้
"ลัลน์เธอแน่นมา" โพรเนื้อสาวนุ่มอรัแ่นายายหนุ่มราวับไม่ให้ถอลำลึ์ออาอไม้าม เส้นวามอทนัผึล ิ์ถอถอนลำายเือบสุปลาย่อนระแทสะโพสอบเ้ามาอย่ารวเร็ว สอมือับสะโพผายอวบอิ่มรึไว้มั่น รอรับแรเสน่หาที่ำลัอยุ้นเนื้อเ้าออราวับอเสาเ็ม
พลั่บ พลั่บ พลั่บ
เสียารร่วมสัวาสัลั่นภายในห้อเล็อีรั้ วามเสียวเินบรรยายแผเผาหิสาวให้มอยู่ับไฟเสน่หาที่เาเป็นนุเิมเื้อเพลิให้โหมระหน่ำ
สะโพสอบยัโหมระแทเ้ามาไม่หยุยั้เมื่อวาม้อาระีสุลืมสัารั้่อนะเริ่มเพลิสวาทบทใหม่ ทรวอาวสั่นระเพื่อมามแรระแทุัน
"อี๊ส์ อ๊าส์ ุ อ๊าส์"
หิสาวลาเสียหลร่าายอ่อนแร ทิ้ัวลที่นอนหน้าสวยาหวานึ้รีร้อร้อสุเสียัผ้าห่มระบายอารม์วามเสียวที่ไม่อาทานทน
เสียน้ำามเิ่นอเ็มหน้าาำยำระทบบั้นท้ายอวบอัเร็วรี่เสียัพลั่บๆ ลอับเสียรวราอลัลน์ เลื่อนมือหนาอบุมปทุมถันให่ปลายนิ้วเี่ยยอถันแ็ัพลาเ้นเฟ้นามแรอารม์ ทำให้ร่อแบมิบอรัลำเอ็นอย่าแร
"อ๊าส์ หนูเบาหน่อย"
ายหนุ่มเร่ัหวะระทุ้นหิสาวราไม่เป็นศัพท์ ฝ่ามือสาเลื่อนลูบไล้ฟอนเฟ้นบั้นท้ายอวบอิ่มอย่าหมั่นเี้ยวมือใส่แรออัเ็มเหนื่อยแบบไม่ยั้ ร่ออวบอูมแ้ำระุอถี่ยิบ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
"อ๊าส์ อ๊าส์ อิ๊ส์ อร๊ายส์"
มือหนาีบั้นท้ายลมลึปลุเร้าสวาทหิสาวให้ระเิ ทอน้อยหเร็อรัท่อนบุรุษรำยัษ์อย่าไม่ปราี ่อนระุร่าเร็สั่นสะท้าน ัวอ่อนปวเปียสิ้นเรี่ยวแรที่ะืนัว วาลมโพร่าเลือนร่าายาวาบ
"หนูเสร็แล้วหรือะ?"
ิ์เห็นหิสาวเสร็นำนไป่อนแล้วึเปลี่ยนท่าทิ้ัวล้อนหลับาล้ามเนื้อมัเป็นร้อนอย่านออำลัายผิวายร้อนผ่าวบเบียับแผ่นหลับา วามให่โเินมารานโยระหน่ำอัร่อสาว
ลัลน์เสียวใะาับรสรัร้อนแรเร่าร้อนุเปลวเพลิที่ำลัเผาไหม้ลุโน มือหยาบร้านบีบเล้นทรวออิ่ม ริมฝีปาหยัสีสโบลมารอบยอุหวานูเลียบเม้มรอบถันาวเป็นรอยสีุหลาบีราอร่าบา
พลั่บ พลั่บๆๆ ๊วบ ๊วบ
"อ๊าส์ อิ๊ส์ พี่ิ์ อิ๊ส์ า "
เสียหยาบโลนัสลับเสียูึ้อนนุ่มให่นไม่อาแยแยะเสียใไ้ ลัลน์ราเสียระเส่าอันบั้นท้ายอนเ้สวนลำเอ็นนายหนุ่มสูปาอย่าเสียว่านอหัวลึ์สวนลับใส่รอสาวอย่ารุนแร ปาทาสวาทบันี้บวม้ำปลิ้นเ้าอออย่าน่าลัวว่าะีา แ่เ้าอลำเอ็นหนา็หาไ้สนใไม่ยัแทระสวรูแน่นอย่าเมามัน
"อ๊ะส์ นะ หนู อ๊าส์ เสร็ อิ๊ส์ๆๆ" ลัลน์เสร็อีรั้อย่า่อเนื่อแ่ไม่มีท่าทีว่าน้านบนะเสร็ามไป้วยเลย หิสาวราเสียแหบแห้ร่าายไร้เรี่ยวแรนไม่อายับัวไ้
"อื้มม เมีย๋าะเสร็ อ๊าส์"ร่าายำยำเร็ระุ ล้ามแนปูโปน วามให่โยัแหวร่อสาวโยระหน่ำอัปลปล่อยน้ำรัเหนียว้นพุ่เ้ามาเ็มรูสวาท ิ์บเบียลำเอ็นให้นปามลูปล่อยสายธารแห่ีวิให้ว่ายวนในโพรน้ำหวานนี้อย่าฝาฝั ท่อนเอ็นหัวน้ำามเหนียว้นล้นทะลัอาบสอาเนียน
ท้อน้อยอุ่นวาบ นอ่อนามร่าายลุู่ ายสาวสั่นสะท้านแทบสิ้นสิ วาลมโปรือาอย่าไม่อาทานทน่อแรสวาทรั้นี้ไ้ ร่าอรรสลบาท่อนลำายหนุ่มอย่าไม่อาทานทน
"ลัลน์" ายหนุ่มเย่าไหล่เธอเบาๆเพื่อเ็อาารหิสาว ่อนถอถอนัวนออาโพรอไม้ามที่ให้วามสุสมแ่เา ลีบุหลาบอวบอิ่มบันี้แเถือเป็นร้อย้ำอย่าน่าลัว แ่ปาทาสนั้นลับมีน้ำาวุ่นไหลออมาเ็มผ้าปูที่นอนสร้าวามพึพอใให้แ่ายหนุ่มเป็นอย่ายิ่
ิ์เหวี่ยายาวลเียนอน เปิประูเสื้อผ้าวาสายาหาผ้านหนูผืนเล็ทำวามสะอาร่าเล็ที่ำลัไม่ไ้สิ ร่าหนาทิ้ัวลนั่้าเียมือให่บิผ้าหมาไล่เ็ร่าอวบอิ่มอย่าแผ่วเบาหวัให้ร่าเบาสบายัวึ้น ใบหน้าหล่อเหลา้มแนบริมฝีปาับหน้าผาอเธอสัมผัสไ้ถึไอร้อนาๆ ่อนสวมุนอนให้แ่เธอื่นึ้นมาเธอะไ้ไม่เินอายเา
หันมอเวลาบนหน้าอโทรศัพท์เป็นเวลา 2 ทุ่มว่า เาใ้เวลาเวลาไปับร่าเย้ายวน 2 ั่วโมไ้ าว่าั้แ่เมื่อลาวันไม่มีอะไรถึท้อเธอ ร่าหนาพลันลุพันผ้าเ็ัวไว้รอบเอวสอบ ลุเินไปยัห้อรัว่อนะลมือทำอาหารให้เธอไ้ินเมื่อื่นึ้นมา
เมื่อนาฬิาี้บอเป็นเวลา 4 ทุ่ม ับ้าว 2-3 อย่าเป็นอันเสร็เรียบร้อย ัารับ้าวยอาหารวาไว้บนโ๊ะอย่าล่อแล่ว ้าวายาวเินไปหาหิสาวปลุให้เธอิน้าว่อนที่ะินยาแล้วนอนหลับพัผ่อน
"ลัลน์ื่นมาิน้าว"
"ื้อออ หนูะนอน" เอ่ยอบเสียอู้อี้มือพลิผ้าห่มลุมหน้ายุิบทสนทนา
"ลุมาิน้าว่อน่อยนอน" นัวโมวเียวให้ับวามื้อ ่อนยับเ้ามาประิัวหิสาวมูลบนพวแ้มใสไล่เลี่ยลมาุไ้อเรียวระหส์พลาบเม้มูลำอสาวเป็นรอยสีุหลาบ มือให่สาละวนเ้นลึทรวอเ่ึผ่านุนอนยัปลุเร้า
"อื้อ หนูลุไปิน้าวแล้ว" มือเรียวพัหน้าหล่อเหลาออไปาัว ่อนที่เาะทำมิีมิร้ายับัวเธออี ใบหน้ายับยู่ยี่เมื่อถูััหวะารนอนแสนหวาน ร่าายรู้สึเมื่อยบปวเมื่อยไปทั้ัว แ่ที่สำัเธอเ็บน้อสาวเธอเป็นอย่ามา!
ใบหน้าพริ้มเพราทำาปริบๆ มอร่าบน้าวานั่ลบนโฟารอเธอลุึ้นมาิน้าว แ่เาลืมไปหรือไม่ว่านี่เป็นรั้แรอเธอ! ลัลน์วัสายามอ้อนายหนุ่มอย่าแ่อน่อนลุึ้นเินาถ่าไปหาเาอย่าทุลัทุเล
"เินไหว?" เารีบเินเ้ามาวั้อนอุ้มเธอเินัวปลิว วาร่าเล็ลบนโฟายัแผ่วเบาไม่ให้ระทบระเทือนลาายสาวมาที่สุ
ลัลน์ไปหน้าร้อนผ่าว้วยวามเินอาย หน้าอิวบมัล้ามแน่นไร้อาภร์ สายาม้อมอเธออย่าะลิ้มะเหลี่ยยิ่ทำให้นึถึรสสวาทเผ็ร้อนที่เพิ่ผ่านมาไ้ไม่พ้นวัน ไปหน้าหวาน้มหน้าหุอย่าอับอายใบหน้าแ่ำลามไปทั้ัว
"อยา้มหน้าอยู่ิน้าวะหรือะทำอย่าอื่น?" ายหนุ่มเลิิ้วเ้มั้ำถาม แ่สายามลับสะท้อนให้เห็นถึวามระหายอราสีห์ที่้อารระโนล่าเหยื่อเท่านั้น
"ทาน่ะๆ" ลิ่นหอมออาหารลอยอบอวลอยู่ในอาาศ ถ้าหัวใวน้อยสั่นไหว
"้มืวุ้นเส้น ้มยำปลาระพ หมูทอ..." ลัลน์พึมทำอย่าใเมื่อเห็นอาหารทีู่พิถีพิถันรหน้า
หิสาว่อยๆั้มืวุ้นเส้นึ้นมาิมถึับเบิาโพลในวามอร่อย ฝีมือารทำอาหารอเาระับพ่อรัวหัวป่า์ ่อนะรีบั้มยำปลาระพเนื้อปลาพร้อมน้ำเ้าปา รสาิเผ็เปรี้ยวั้านอันแสนุ้นเยอร่อยถูปาเธอยิ่นั
"พี่ทานรสาิั้วยหรือะ"
"ทำไมูหน้าันืืนไม่ินอัรึ?" ายหนุ่มเอ่ยอบเธอเสียเรียบพลาแะเนื้อปลาวาใส่านเธออย่าเอาใใสู่แล
"พี่ทำทั้หมนี้เอหรือะ?" ลัลน์ถามเสียแผ่วเบา เหลือบมอมืออเาที่ำลัับ้อนแะปลาให้เธอยัอ่อนโยน
ิ์หลบสายาเล็น้อยแล้วพยัหน้าแทนำอบ ่อนะเยหน้าึ้นมอ้อใบหน้าหวานอเธอ
"เรา...ใรเอันที่ไหนมา่อนไหม?" ิ์้อลึเ้าไปในวาอเธอราวับหาำอบ
ำถามนั้นทำเอาลัลน์ะั ทำไมเาถึถามเธอเป็นรอบที่ 2 หรือว่าเาะำเธอไ้รอเพียเธอสารภาพบาปออไป
"ะ ็ยืนยันำอบเิมว่าไม่เยเอ่ะ เราสอนเอันในศาลเป็นรั้แร" หิสาวอบเสียะุะัเล็น้อย
"อืม แล้วเยไปทะเลที่บาแสนไหม?"
"บาแสน?" เธอทวนำถามเาเบาๆ ่อนะนึถึื่นวามเ็มาน้ำทะเลที่ลื่นัเ้าหาฝั่ เธอพยายาม้นหาวามทรำไม่รู้ว่าารที่เาถามเธอแบบนี้ะวนเธอไปเที่ยวทะเลหรือไม่
"อืม เหมือนะเยไปมั้ะไม่แน่ใ เหมือนว่าเยไปเล่นน้ำับพี่าย ถามทำไมหรอะ"
"แ่ถามูเยๆ"
หลัานั้นทั้สอึทานอาหารันอย่าเียบๆไม่มีบทสนทนาใในระหว่ามื้ออาหารนี้อี ลัลน์พยายามหาำพูที่ะเอ่ยแ่็รู้สึเินอายเินว่าที่ะพูออมาไ้ ทำไ้เพียส่ยิ้มเ็มไป้วยวามรู้สึวามอบุ ิ์อบรับ้วยารยิ้มบาๆึ่เป็นรอยยิ้มน้อยนัที่ะไ้เห็น
ทั้สอทานอาหารเสร็ ิ์เ็บานยืนล้าานอยู่้าอ่า มือถูฟอน้ำยับไปมายัล่อแล่ว ในะที่ลัลน์นั่รอเาอยู่บนโฟา
เมื่อเาล้าานเสร็แล้วหันหน้ามอใบหน้าหวานที่อนนี้ำลัแราวับผลำลึสุ ไม่อารู้ไ้ว่าหน้าแ่ำเพราะพิษไ้หรือเินอายเาันแน่
"ินยาแล้วไปอาบน้ำ"
ิ์หยิบวยาวาไว้บนโ๊ะพร้อมับรินน้ำใส่แ้วเรียมพร้อมให้เธอทุอย่าอย่าเอาใใส่ ารระทำอเาทำให้ลัลน์รู้สึอบอุ่น หัวใันยุบยิบราวับมีผีเสื้อมาบินวน
"อ๊ะ หนูไม่ไหวแล้วมันเ็บ"
"สัาะทำเบาๆ"
ิ์ับร่าบาพลิว่ำ มือเลื่อนับสะโพหิสาวั้าันึ้น ่อยๆบเบียลำเอ็นเื่อนสุโนระทุู้บปามลูเบาๆ แ่ทำเอาเธอสมอโพลนวาพร่ามัว รู้สึุแน่นท้อน้อยยิ่ว่าท่า่อนหน้านี้ ร่าายอเาร้อนพราวราวับเป็นไ้ ับวหน้าหวานเย้ายวนมาประบูบปลุเร้าอารม์เธอให้ลุเป็นไฟอีรั้
"ลัลน์เธอแน่นมา" โพรเนื้อสาวนุ่มอรัแ่นายายหนุ่มราวับไม่ให้ถอลำลึ์ออาอไม้าม เส้นวามอทนัผึล ิ์ถอถอนลำายเือบสุปลาย่อนระแทสะโพสอบเ้ามาอย่ารวเร็ว สอมือับสะโพผายอวบอิ่มรึไว้มั่น รอรับแรเสน่หาที่ำลัอยุ้นเนื้อเ้าออราวับอเสาเ็ม
พลั่บ พลั่บ พลั่บ
เสียารร่วมสัวาสัลั่นภายในห้อเล็อีรั้ วามเสียวเินบรรยายแผเผาหิสาวให้มอยู่ับไฟเสน่หาที่เาเป็นนุเิมเื้อเพลิให้โหมระหน่ำ
สะโพสอบยัโหมระแทเ้ามาไม่หยุยั้เมื่อวาม้อาระีสุลืมสัารั้่อนะเริ่มเพลิสวาทบทใหม่ ทรวอาวสั่นระเพื่อมามแรระแทุัน
"อี๊ส์ อ๊าส์ ุ อ๊าส์"
หิสาวลาเสียหลร่าายอ่อนแร ทิ้ัวลที่นอนหน้าสวยาหวานึ้รีร้อร้อสุเสียัผ้าห่มระบายอารม์วามเสียวที่ไม่อาทานทน
เสียน้ำามเิ่นอเ็มหน้าาำยำระทบบั้นท้ายอวบอัเร็วรี่เสียัพลั่บๆ ลอับเสียรวราอลัลน์ เลื่อนมือหนาอบุมปทุมถันให่ปลายนิ้วเี่ยยอถันแ็ัพลาเ้นเฟ้นามแรอารม์ ทำให้ร่อแบมิบอรัลำเอ็นอย่าแร
"อ๊าส์ หนูเบาหน่อย"
ายหนุ่มเร่ัหวะระทุ้นหิสาวราไม่เป็นศัพท์ ฝ่ามือสาเลื่อนลูบไล้ฟอนเฟ้นบั้นท้ายอวบอิ่มอย่าหมั่นเี้ยวมือใส่แรออัเ็มเหนื่อยแบบไม่ยั้ ร่ออวบอูมแ้ำระุอถี่ยิบ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
"อ๊าส์ อ๊าส์ อิ๊ส์ อร๊ายส์"
มือหนาีบั้นท้ายลมลึปลุเร้าสวาทหิสาวให้ระเิ ทอน้อยหเร็อรัท่อนบุรุษรำยัษ์อย่าไม่ปราี ่อนระุร่าเร็สั่นสะท้าน ัวอ่อนปวเปียสิ้นเรี่ยวแรที่ะืนัว วาลมโพร่าเลือนร่าายาวาบ
"หนูเสร็แล้วหรือะ?"
ิ์เห็นหิสาวเสร็นำนไป่อนแล้วึเปลี่ยนท่าทิ้ัวล้อนหลับาล้ามเนื้อมัเป็นร้อนอย่านออำลัายผิวายร้อนผ่าวบเบียับแผ่นหลับา วามให่โเินมารานโยระหน่ำอัร่อสาว
ลัลน์เสียวใะาับรสรัร้อนแรเร่าร้อนุเปลวเพลิที่ำลัเผาไหม้ลุโน มือหยาบร้านบีบเล้นทรวออิ่ม ริมฝีปาหยัสีสโบลมารอบยอุหวานูเลียบเม้มรอบถันาวเป็นรอยสีุหลาบีราอร่าบา
พลั่บ พลั่บๆๆ ๊วบ ๊วบ
"อ๊าส์ อิ๊ส์ พี่ิ์ อิ๊ส์ า "
เสียหยาบโลนัสลับเสียูึ้อนนุ่มให่นไม่อาแยแยะเสียใไ้ ลัลน์ราเสียระเส่าอันบั้นท้ายอนเ้สวนลำเอ็นนายหนุ่มสูปาอย่าเสียว่านอหัวลึ์สวนลับใส่รอสาวอย่ารุนแร ปาทาสวาทบันี้บวม้ำปลิ้นเ้าอออย่าน่าลัวว่าะีา แ่เ้าอลำเอ็นหนา็หาไ้สนใไม่ยัแทระสวรูแน่นอย่าเมามัน
"อ๊ะส์ นะ หนู อ๊าส์ เสร็ อิ๊ส์ๆๆ" ลัลน์เสร็อีรั้อย่า่อเนื่อแ่ไม่มีท่าทีว่าน้านบนะเสร็ามไป้วยเลย หิสาวราเสียแหบแห้ร่าายไร้เรี่ยวแรนไม่อายับัวไ้
"อื้มม เมีย๋าะเสร็ อ๊าส์"ร่าายำยำเร็ระุ ล้ามแนปูโปน วามให่โยัแหวร่อสาวโยระหน่ำอัปลปล่อยน้ำรัเหนียว้นพุ่เ้ามาเ็มรูสวาท ิ์บเบียลำเอ็นให้นปามลูปล่อยสายธารแห่ีวิให้ว่ายวนในโพรน้ำหวานนี้อย่าฝาฝั ท่อนเอ็นหัวน้ำามเหนียว้นล้นทะลัอาบสอาเนียน
ท้อน้อยอุ่นวาบ นอ่อนามร่าายลุู่ ายสาวสั่นสะท้านแทบสิ้นสิ วาลมโปรือาอย่าไม่อาทานทน่อแรสวาทรั้นี้ไ้ ร่าอรรสลบาท่อนลำายหนุ่มอย่าไม่อาทานทน
"ลัลน์" ายหนุ่มเย่าไหล่เธอเบาๆเพื่อเ็อาารหิสาว ่อนถอถอนัวนออาโพรอไม้ามที่ให้วามสุสมแ่เา ลีบุหลาบอวบอิ่มบันี้แเถือเป็นร้อย้ำอย่าน่าลัว แ่ปาทาสนั้นลับมีน้ำาวุ่นไหลออมาเ็มผ้าปูที่นอนสร้าวามพึพอใให้แ่ายหนุ่มเป็นอย่ายิ่
ิ์เหวี่ยายาวลเียนอน เปิประูเสื้อผ้าวาสายาหาผ้านหนูผืนเล็ทำวามสะอาร่าเล็ที่ำลัไม่ไ้สิ ร่าหนาทิ้ัวลนั่้าเียมือให่บิผ้าหมาไล่เ็ร่าอวบอิ่มอย่าแผ่วเบาหวัให้ร่าเบาสบายัวึ้น ใบหน้าหล่อเหลา้มแนบริมฝีปาับหน้าผาอเธอสัมผัสไ้ถึไอร้อนาๆ ่อนสวมุนอนให้แ่เธอื่นึ้นมาเธอะไ้ไม่เินอายเา
หันมอเวลาบนหน้าอโทรศัพท์เป็นเวลา 2 ทุ่มว่า เาใ้เวลาเวลาไปับร่าเย้ายวน 2 ั่วโมไ้ าว่าั้แ่เมื่อลาวันไม่มีอะไรถึท้อเธอ ร่าหนาพลันลุพันผ้าเ็ัวไว้รอบเอวสอบ ลุเินไปยัห้อรัว่อนะลมือทำอาหารให้เธอไ้ินเมื่อื่นึ้นมา
เมื่อนาฬิาี้บอเป็นเวลา 4 ทุ่ม ับ้าว 2-3 อย่าเป็นอันเสร็เรียบร้อย ัารับ้าวยอาหารวาไว้บนโ๊ะอย่าล่อแล่ว ้าวายาวเินไปหาหิสาวปลุให้เธอิน้าว่อนที่ะินยาแล้วนอนหลับพัผ่อน
"ลัลน์ื่นมาิน้าว"
"ื้อออ หนูะนอน" เอ่ยอบเสียอู้อี้มือพลิผ้าห่มลุมหน้ายุิบทสนทนา
"ลุมาิน้าว่อน่อยนอน" นัวโมวเียวให้ับวามื้อ ่อนยับเ้ามาประิัวหิสาวมูลบนพวแ้มใสไล่เลี่ยลมาุไ้อเรียวระหส์พลาบเม้มูลำอสาวเป็นรอยสีุหลาบ มือให่สาละวนเ้นลึทรวอเ่ึผ่านุนอนยัปลุเร้า
"อื้อ หนูลุไปิน้าวแล้ว" มือเรียวพัหน้าหล่อเหลาออไปาัว ่อนที่เาะทำมิีมิร้ายับัวเธออี ใบหน้ายับยู่ยี่เมื่อถูััหวะารนอนแสนหวาน ร่าายรู้สึเมื่อยบปวเมื่อยไปทั้ัว แ่ที่สำัเธอเ็บน้อสาวเธอเป็นอย่ามา!
ใบหน้าพริ้มเพราทำาปริบๆ มอร่าบน้าวานั่ลบนโฟารอเธอลุึ้นมาิน้าว แ่เาลืมไปหรือไม่ว่านี่เป็นรั้แรอเธอ! ลัลน์วัสายามอ้อนายหนุ่มอย่าแ่อน่อนลุึ้นเินาถ่าไปหาเาอย่าทุลัทุเล
"เินไหว?" เารีบเินเ้ามาวั้อนอุ้มเธอเินัวปลิว วาร่าเล็ลบนโฟายัแผ่วเบาไม่ให้ระทบระเทือนลาายสาวมาที่สุ
ลัลน์ไปหน้าร้อนผ่าว้วยวามเินอาย หน้าอิวบมัล้ามแน่นไร้อาภร์ สายาม้อมอเธออย่าะลิ้มะเหลี่ยยิ่ทำให้นึถึรสสวาทเผ็ร้อนที่เพิ่ผ่านมาไ้ไม่พ้นวัน ไปหน้าหวาน้มหน้าหุอย่าอับอายใบหน้าแ่ำลามไปทั้ัว
"อยา้มหน้าอยู่ิน้าวะหรือะทำอย่าอื่น?" ายหนุ่มเลิิ้วเ้มั้ำถาม แ่สายามลับสะท้อนให้เห็นถึวามระหายอราสีห์ที่้อารระโนล่าเหยื่อเท่านั้น
"ทาน่ะๆ" ลิ่นหอมออาหารลอยอบอวลอยู่ในอาาศ ถ้าหัวใวน้อยสั่นไหว
"้มืวุ้นเส้น ้มยำปลาระพ หมูทอ..." ลัลน์พึมทำอย่าใเมื่อเห็นอาหารทีู่พิถีพิถันรหน้า
หิสาว่อยๆั้มืวุ้นเส้นึ้นมาิมถึับเบิาโพลในวามอร่อย ฝีมือารทำอาหารอเาระับพ่อรัวหัวป่า์ ่อนะรีบั้มยำปลาระพเนื้อปลาพร้อมน้ำเ้าปา รสาิเผ็เปรี้ยวั้านอันแสนุ้นเยอร่อยถูปาเธอยิ่นั
"พี่ทานรสาิั้วยหรือะ"
"ทำไมูหน้าันืืนไม่ินอัรึ?" ายหนุ่มเอ่ยอบเธอเสียเรียบพลาแะเนื้อปลาวาใส่านเธออย่าเอาใใสู่แล
"พี่ทำทั้หมนี้เอหรือะ?" ลัลน์ถามเสียแผ่วเบา เหลือบมอมืออเาที่ำลัับ้อนแะปลาให้เธอยัอ่อนโยน
ิ์หลบสายาเล็น้อยแล้วพยัหน้าแทนำอบ ่อนะเยหน้าึ้นมอ้อใบหน้าหวานอเธอ
"เรา...ใรเอันที่ไหนมา่อนไหม?" ิ์้อลึเ้าไปในวาอเธอราวับหาำอบ
ำถามนั้นทำเอาลัลน์ะั ทำไมเาถึถามเธอเป็นรอบที่ 2 หรือว่าเาะำเธอไ้รอเพียเธอสารภาพบาปออไป
"ะ ็ยืนยันำอบเิมว่าไม่เยเอ่ะ เราสอนเอันในศาลเป็นรั้แร" หิสาวอบเสียะุะัเล็น้อย
"อืม แล้วเยไปทะเลที่บาแสนไหม?"
"บาแสน?" เธอทวนำถามเาเบาๆ ่อนะนึถึื่นวามเ็มาน้ำทะเลที่ลื่นัเ้าหาฝั่ เธอพยายาม้นหาวามทรำไม่รู้ว่าารที่เาถามเธอแบบนี้ะวนเธอไปเที่ยวทะเลหรือไม่
"อืม เหมือนะเยไปมั้ะไม่แน่ใ เหมือนว่าเยไปเล่นน้ำับพี่าย ถามทำไมหรอะ"
"แ่ถามูเยๆ"
หลัานั้นทั้สอึทานอาหารันอย่าเียบๆไม่มีบทสนทนาใในระหว่ามื้ออาหารนี้อี ลัลน์พยายามหาำพูที่ะเอ่ยแ่็รู้สึเินอายเินว่าที่ะพูออมาไ้ ทำไ้เพียส่ยิ้มเ็มไป้วยวามรู้สึวามอบุ ิ์อบรับ้วยารยิ้มบาๆึ่เป็นรอยยิ้มน้อยนัที่ะไ้เห็น
ทั้สอทานอาหารเสร็ ิ์เ็บานยืนล้าานอยู่้าอ่า มือถูฟอน้ำยับไปมายัล่อแล่ว ในะที่ลัลน์นั่รอเาอยู่บนโฟา
เมื่อเาล้าานเสร็แล้วหันหน้ามอใบหน้าหวานที่อนนี้ำลัแราวับผลำลึสุ ไม่อารู้ไ้ว่าหน้าแ่ำเพราะพิษไ้หรือเินอายเาันแน่
"ินยาแล้วไปอาบน้ำ"
ิ์หยิบวยาวาไว้บนโ๊ะพร้อมับรินน้ำใส่แ้วเรียมพร้อมให้เธอทุอย่าอย่าเอาใใส่ ารระทำอเาทำให้ลัลน์รู้สึอบอุ่น หัวใันยุบยิบราวับมีผีเสื้อมาบินวน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น